شوری و سدیمی بودن خاک یکی از مشکلات بارز در خاک های مناطق خشک و نیمه خشک است. آبشویی نمک های محلول، یکی از روش های اصلاح و به سازی خاک های شور و سدیمی است. هدف از این پژوهش، تعیین میزان آب آبشویی لازم به دو روش غرقاب دایم و متناوب، مقایسه این دو روش با یکدیگر، با توجه به ویژگی های خاک قبل از آبشویی روی خاک های استان مرکزی بوده است. بهمنظور تهیه نمونه خاک در هر منطقه، تعداد پنج نمونه، از سطح تا عمق نیم متری از پروفیل خاک با فواصل ده سانتی متری، برداشت شد. نمونه های خاک به همان ترتیبی که از نیمرخ خاک برداشت شده بودند، درون استوانه هایی که به این منظور طراحی شدند، قرار داده شد. عملیات آبشویی به میزان 50 سانتی متر در پنج تناوب انجام شد. هدایت الکتریکی و نسبت جذب سدیم خاک پس از آبشویی اندازه گیری و با مقادیر این دو پارامتر قبل از آبشویی مقایسه گردید. به منظور تعیین مناسب ترین روش آبشویی آزمون آماری مقایسه میانگین دانت انجام گردید. نتایج نشان داد که آبشویی باعث شوری زدایی و سدیم زدایی شده به طوری که به طور متوسط تا عمق مورد نظر، شوری خاک از 12/20 به 80/7 dS/m در روش غرقاب دایم و 63/5 dS/m در روش متناوب کاهش یافته و هم چنین درصد سدیم تبادلی از 35/40 به 11/37 در روش غرقاب دایم و 18/29 در روش متناوب کاهش یافته است. نتایج نشان داد که آبشویی نمک های محلول به روش متناوب در هر سه منطقه راندمان بالاتری داشته و می توان روش غرقاب متناوب را برای آبشویی خاک های منطقه مورد مطالعه توصیه نمود