ظرفیت زئولیتهای طبیعی برای جذب آلوده کنند های آنیونی موجود در آب بسیار محدود می باشد. این محدودیت را می توان از طریق اصلاح سطح زئولیت توسط کاتیونهای آلی مرتفع نمود. در این تحقیق، زئولیت طبیعی آنالیسم برای جذب نیتیریت و نیترات های موجود در محلولهای آبی به کار گرفته شد. سطح زئولیت توسط یونهای تترا متیل آمونیوم و تترا اتیل آمونیوم اصلاح گردید تا ظرفیت زئولیت نسبت به این دو آنیون افزایش یابد. زئولیت اصلاح شده در مقایسه با زئولیت طبیعی تمایل بیشتری برای جذب نیتریت و نیترات از خود بروز داد.

زمینه و هدف: رودخانه بالخلو به عنوان یکی از سرشاخه های اصلی رود قره سو اردبیل و تامین کننده آب سد یامچی می باشد و با توجه به وجود منابع آلاینده مختلف مانند پساب مناطق مسکونی، صنعتی و کشاورزی و آبگرم معدنی، بررسی کیفی این رودخانه برای حفظ حیات آن ضروری می باشد. امروزه در مطالعات تعیین کیفیت آب، بررسی حضور درشت بی مهرگان کفزی به عنوان شاخصی مکمل برای روش های شیمیایی در تشخیص وجود آلودگی ها شناخته شده است. روش بررسی: در این پژوهش به منظور بررسی کیفیت آب رودخانه بالخلو چای اردبیل بر اساس درشت بی مهرگان، نمونه برداری در 5 ایستگاه و دردو نوبت، فصول کم آبی و پرآبی در طول رودخانه صورت گرفت. همچنین برای تدقیق نتایج بدست آمده، اندازه گیری های برخی پارامترهای فیزیکی و شیمیایی در ایستگاه ها انجام شد. نمونه های بی مهرگان شناسایی شده و بااستفاده از شاخص تنوع شانون، شاخص زیستی مارگالف و شاخص تشابه پیلو سنجیده شدند. یافته ها: در این تحقیق ده راسته از بی مهرگان در 23رده شناسایی و شمارش گردیدند و پارامترهای فیزیکوشیمییایی مانند اکسیژن محلول، نیترات، دما، اسیدیته، دبی و سرعت جریان ثبت گردیدند. بحث و نتیجه گیری: نتایج بدست آمده ارتباط متناسبی را بین شرایط فیزیکی و شیمیایی و شاخص های زیستی نشان داد و شاخص زیستی مارگالف به دلیل اینکه بیشترین هماهنگی را با نتایج پارامترهای فیزیکو شیمیایی داشت عنوان بهترین شاخص برای ارزیابی زیستی رودخانه بالخلو شناخته شد. در نهایت با مقایسه پارامتر های فیزیکو شیمیایی و شاخص های زیستی کیفیت آب رودخانه بالخلو به سه ناحیه آلودگی کم، متوسط و بالا تقسیم بندی گردید.

زمینه و هدف : سرطان پستان شایعترین سرطان زنان در دنیا می باشد و تغییرات ژنتیکی متنوعی را می توان در آن مشاهده کرد یکی از شایعترین این تغییرات جهش در ژن 53 P است . این ژن یکی از مهمترین مهارکننده های تومور می باشد و پروتئین مزبور ( 53 P ) در بسیاری از اعمال سلول نقش دارد. این ژن شامل 11 اگزون است که اگزون های چهارگانه 5 تا 8 نواحی مرکزی پروتئین که عملکرد 53 P را بعهده دارد راکد می کنند لذا جهش های این اگزونها از اهمیت بیشتری برخوردار بوده و باعث غیرفعال شدن یا سوء عملکرد این پروتئین می گردند. تعیین جهش های این ژن کمک بزرگی در شناخت مکانیسم ژنتیکی شروع و پیشرفت سرطان پستان و در نتیجه تشخیص و درمان به موقع این سرطان می باشد. که هدف این مطالعه نیز تعیین جهش های 53 P در دو اگزون شماره 5 و 8 این ژن بوده است . مواد و روش ها: در این مطالعه 32 بیمار مبتلا به سرطان پستان فامیلی که تحت عمل بیوپسی پستان قرار گرفته بودند مورد بررسی قرار گرفت .استخراج DNA با روش فنل - کلروفرم ، انجام و پس از تعیین درجه خلوص با روش اسپکتروفتومتری ، جهت تکثیر اگزونهای شماره 5 و 8 از روش (polymerase chain reaction) PCR استفاده گردید، با روش SSCP ، (single strand conformation polymorphism) که روش معمول تعیین جهش برای ژن 53 P می باشد محصولات تک رشته ای (Single strand) اگزونهای مزبور در ژل پلی اکریل آمید الکتروفورز و توسط روش نیترات نقره رنگ آمیزی گردید نهایتاً تغییرات حرکتی باندهای حاصله با نمونه کنترل (طبیعی ) مقایسه و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .یافته ها: پس از آنالیز ژلهای SSCP و مقایسه حرکت باندهای حاصله در ژل با نمونه کنترل ، در اگزون شماره 5 دو مورد و در اگزون شماره 8 چهار مورد جهش تعیین گردید. نتیجه گیری : در این مطالعه به علت محدود بودن تعداد بیماران و محدودیت زمان انجام تحقیق تنها جهش های ژن 53 P در دو اگزون شماره 5 و 8 بیماران مبتلا به سرطان پستان فامیلی بررسی شد لذا پیشنهاد می گردد، این جهش ها در دیگر اگزونها و در مقیاس بزرگتر بررسی گردد تا اولاً کدونهائی که بیشترین درصد جهش را دارا هستند شناسایی شوند و ثانیاً ارتباط این جهش ها و مراحل مختلف سرطان پستان و به دنبال آن استفاده کلینیکی نتایج حاصل گردد.

هدف از این مطالعه مقایسه ریزنشت سیستم های چسبنده تک ماده ای مرکب در لبه های مینایی و عاجی با سیستم Total-etch می باشد. در این راستا سی حفره ClV بر روی سطوح باکال سی دندان گاو به گونه ای تهیه گردید که متارجین های حفرات در مینا و عاج بود. این حفرات به طور تصادفی به سه گروه ده تایی تقسیم شدند، در گروه اول از Etch & Prime، در گروه دوم از Prompt L – Pop و در گروه سوم از اسید فسفریک 35% همراه با Prime & Bond 2.1 استفاده شد. پس از 24 ساعت نگهداری در محیطی با رطوبت 100% دندانها به مدت 24 ساعت در محلول نیترات نقره 50% غوطه ور گردیدند و سپس برای 15 دقیقه در محلول ظهور قرار گرفتند. نمونه ها به شکل عمودی و در جهت باکولینگوالی برش داده شدند و میزان ریزنشت با مقیاس صفر تا سه اندازه گیری شد. یافته های حاصل از این مطالعه نشان داد که در لبه های مینایی تفاوت معنی داری بین گروه های اول و دوم و نیز گروه های اول و سوم وجود نداشت ولی تفاوت معنی داری بین گروههای مورد آزمایش در لبه های عاجی نشان داده نشد. در نتیجه بین سه سیستم چسبنده به کار رفته در این مطالعه Prompt L-Pop دارای کمترین میزان ریزنشت در مینا بود، هر چند تفاوت آماری میزان ریزنشت در لبه های عاجی در بین گروههای فوق معنی دار نبود.

جوانه زنی بذر یکی از مهم ترین و اساسی ترین مراحل رشد و نمو گیاهان می باشد، به طوری که اهمیت و اثر بسزایی در سایر مراحل رشد آن دارد. فلوس، گیاهی از خانواده لگومینوزه و دارای خواص داروئی فراوان است. تکثیر فلوس به وسیله بذر انجام می شود، اما هنوز مطالعه و گزارشی در خصوص میزان تحمل این بذر به تنش شوری در کشور ارائه نشده است. دو آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی در آزمایشگاه علوم و تکنولوژی بذر دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی خوزستان انجام شد. در آزمایش اول، اثر تیمار هورمون پرایمینگ با جیبرلین، هالوپرامینگ با نیترات پتاسیم و هیدروپرایمینگ بر جوانه زنی بذر فلوس بررسی شد. نتایج بدست آمده از این آزمایش نشان داد که بیشترین بنیه بذر در تیمار 50 میلی گرم در لیتر جیبرلین و مدت 12 ساعت پرایمینگ ایجاد شد. پس از انتخاب بهترین تیمار (جیبرلین 50 میلی گرم در لیتر به مدت 12 ساعت)، ویژگی های جوانه زنی بذرهای پرایم شده در شرایط تنش شوری (صفر، 4، 8 ، 14، 16 و 20 dS/m) با بذرهای پرایم نشده مقایسه شدند. نتایج بدست آمده نشان داد که تیمار نتایج نشان داد که میزان تحمل به تنش شوری فلوس در مرحله جوانه زنی بطور قابل توجهی با پرایمینگ بذر افزایش یافت. بیشترین بنیه بذر در تیمار پرایمینگ و عدم وجود تنش شوری به میزان (89/337) مشاهده شد در حالی که کمترین میزان بنیه بذر تیمار پرایم شده در تیمار 20 dS/m مشاهده گردید. بذرهای پرایم نشده قادر به تحمل تنش شوری فراتر از 4 dS/m نبودند.

در این تحقیق تأثیر پرایمینگ بذر بر خصوصیات جوانه زنی بذر کنجد رقم شوین Lvar.shevin) (Sesamum indicum در شرایط تنش خشکی بررسی گردید. ابتدا در دو آزمایش جداگانه، پاسخ جوانه زنی بذور به شرایط دمایی (1، 5، 10، 15، 20، 25، 30، 35 و 40 درجه سلسیوس) و تنش خشکی (9- ، 11 - ، 13- و 15- بار) مورد ارزیابی قرار گرفت. بر اساس نتایج آزمایش اول دمای 25 درجه سلسیوس به عنوان دمای اپتیمم جوانه زنی و همچنین پتانسیل 11- بار به عنوان کمترین پتانسیل جوانه زنی بذور در شرایط تنش خشکی در نظر گرفته شد. هیدرو و اسموپرایمینگ بذرها در سه دمای 20، 25 و 30 درجه سلسیوس انجام شد و مدت زمان پرایم بر اساس نوع و دمای پرایم تعیین گردید. تیمار اسموپرایم کلریدکلسیم در سه غلظت 1، 2 و 3 میلی مولار و اسموپرایم نیترات پتاسیم در سه غلظت 1/0، 2/0 و 3/0 درصد انجام شد. پس از اعمال تیمارهای مذکور، بذرها در معرض تنش خشکی 11- بار قرار گرفتند تا بهترین تیمارهای پرایمینگ از نظر بهبود شاخص های جوانه زنی تعیین گردند. تیمارهای پرایمینگ به طور معنی داری خصوصیات جوانه زنی بذر را تحت تنش خشکی بهبود بخشیدند. در مجموع با توجه به نتایج آزمایش اعمال تیمار هیدروپرایم بر روی بذور کنجد رقم شوین بیشترین درصد جوانه زنی را به همراه داشت و با توجه به مزایای اقتصادی، راحتی و سازگاری با محیط زیست می تواند به عنوان یک تیمار مناسب برای گیاه کنجد توصیه گردد.

مطالعات نشان داده اند که مکمل آب چغندرقرمز باعث بهبود عملکرد در فعالیت های ورزشی متناوب می شود. در حالی که اثر مکمل اب چغندر قرمز برعملکرد تکواندو کاران هنوز مشخص نیست. این مطالعه با هدف بررسی یک دوز حاد 120 میلی لیترمکمل آب چغندرقرمزغنی از نیترات( شامل 800 میلی گرم نیترات) بر روی یک مسابقه شبیه سازی شده تکواندو در مقایسه با دارونما انجام شد. 12ورزشکار تکواندوکار مرد تمرین کرده با (سن: 3 ±21 سال، قد: 2. 07 ± 180 سانتی متر، وزن بدن: 4 ± 64 کیلوگرم، شاخص توده بدن75±1. 17. 19 کیلوگرم/متر2) در یک طرح تصادفی دو سو کور به دو گروه مکمل و دارونما تقسیم شدند. 150دقیقه بعد از مصرف مکمل و دارونما تعداد ضربات تکواندو کاران، تعداد ضربات صحیح زده شده، و مقیاس درک فشار بورگ در هر راند از مسابقه شبیه سازی شده تکواندو ثبت شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون تی مستقل استفاده شد. تحلیل آماری داده ها نشان داد در تعداد ضربات هر راند هیچ تفاوت معنی داری بین میانگین گروه مکمل آب چغندر قرمز غنی از نیترات و دارونما وجود نداشت (P>0. 5). در حالی که در رابطه با نتایج تعداد ضربات موفقیت آمیز در هر راند نشان داده شد که میانگین گروه مکمل آب چغندربه طوری معنی دار بالاتر از گروه دارونما است (P<0. 5). همچنین، هیچ اختلاف معنی داری در مقیاس درک فشار بورگ بعد از هر راند بین میانگین گروه مکمل آب چغندر و دارونما در هر سه راند وجود نداشت(P>0. 5). به طور کلی بنظر می رسد که مصرف مکمل آب چغندر قرمز می تواند باعث بهبود نیروی تولیدی هنگام ضربات تکواندو شود. البته برای ارائه نظرات قطعی نیاز به تحقیقات بیشتری می باشد.

سابقه و هدف: باتوجه به اهداف باغ های گیاه شناسی، گیاهان مختلفی از اقلیم های متفاوت در آن ها جمع آوری می شود. اقلیم ازجمله عوامل مهم بوم شناختی است که بیشترین تأثیر را بر کمیت و کیفیت پوشش گیاهی دارد. تغییر مکان گیاه از اقلیم خشک به مرطوب ممکن است سبب ایجاد تنش و تغییر رفتار رویشی شود، بنابراین انتخاب گیاهان برای هر منطقه باید براساس شناخت اقلیمی انجام شود. اهداف پژوهش پیش رو شامل بررسی اثر اقلیم و تیمارهای تغذیه ای بر رشد بادام کوهی (Prunus scoparia Schneider) بود.مواد و روش ها: در این پژوهش از دو روش آزمایشی مرتبط به همدیگر استفاده شد. روش اول شامل بررسی اثر اقلیم بر رشد بادام کوهی در باغ گیاه شناسی نوشهر و روش دوم، اعمال تیمارهای تغذیه ای بر روی نهال های بذری بادام کوهی در این باغ بود. عوامل مورد بررسی در آزمایش اثر اقلیم شامل گونه بادام کوهی، شاخص های محیطی و خاک بودند. آزمایش تیمار تغذیه ای به صورت طرح فاکتوریل کامل تصادفی در سه تکرار در قطعه خزانه ای انجام گرفت. فاکتورهای آزمایش شامل سه سطح نیترات کلسیم به صورت محلول پاشی به غلظت صفر (شاهد)، پنج و 5/7 میلی مولار و دو سطح سولفات پتاسیم به صورت محلول پاشی به غلظت صفر (شاهد) و شش میلی مولار تشکیل داد. زمان انجام این پژوهش از پاییز 1396 تا آخر زمستان 1400 بود. بذر گونه بادام کوهی از ارتفاعات دره قطور از دهستان رهال تا بخش قطور واقع در شهرستان خوی با دامنه ارتفاعی 1492 تا 1873 متر از سطح دریا جمع آوری شد. برخی پارامترهای مربوط به خاک، گیاه و اقلیم هم زمان با شروع آزمایش در نوشهر و در رویشگاه مادری گونه (خوی) ارزیابی شدند. پس از جوانه زدن بذر و بیرون آمدن گیاه چه از خاک، تیمارهای تغذیه ای به صورت محلول پاشی سولفات پتاسیم و نیترات کلسیم انجام گرفتند.نتایج: براساس نتایج به دست آمده، اقلیم نوشهر ازنظر دما، رطوبت، تبخیر، ساعت های آفتابی و روزهای یخبندان، اثر معنی داری بر شاخص های رشد بادام کوهی داشت. بیشینه فتوسنتز و تعرق گیاه به ترتیب با 45/2 میلی گرم بر وزن تر و 35/1 میلی مول بر متر مربع در ثانیه در اقلیم خوی مشاهده شد. کمترین طول ریشه (32/63 سانتی متر) و بیشترین سهم سرشاخه های بدون برگ (98/60 درصد) به باغ گیاه شناسی نوشهر تعلق داشت. طول ریشه در خاک و شدت ریزش برگ (سرشاخه های بدون برگ)، همبستگی مثبت معنی داری با مقدار تعرق گیاهی نشان دادند (01/0p<). استفاده از سولفات پتاسیم نسبت به نهال های شاهد سبب افزایش معنی دار رشد گیاه و درنتیجه، باعث گسترش عرض تاج پوشش شد. ارتباط نحوه جذب و انتقال کلسیم در گیاه نشان داد که کاهش کلسیم در بافت های برگ در نهال های شاهد سبب کاهش مقاومت گیاه به حفظ و نگهداری برگ می شود. محلول پاشی کلسیم به افزایش مقدار کلسیم بافت برگ در بادام کوهی منجر شد. از آثار این پدیده می توان به افزایش ماندگاری نهال های بادام کوهی به حدود 30 درصد اشاره کرد.نتیجه گیری کلی: هرچند که تیمارهای محلول پاشی عناصر غذایی پتاسیم و کلسیم تاحدودی سبب افزایش ماندگاری نهال های بذری بادام کوهی در مدت اجرای آزمایش شد، اما اختلالات رشد ناشی از اثر عوامل اقلیمی بر تیمار تغذیه ای چیره شد، بنابراین نهال ها حتی با کمک گرفتن از رفتار تغذیه ای نتوانستند سازش موفقی به محیط جدید داشته باشد.