امروزه انواع مختلفی از سیستم های روکش تمام پرسنلی در بین این انواع (Vita Zahnfabrik, Bad Sackingen Germany) In-Ceram  از موقعیت ویژه ای برخوردار است. زیرا دارای زیبایی کافی و استحکام مناسبی می باشد.در این مطالعه، استحکام خمشی (Flexural Strength) ماده In-Ceram Core مورد ارزیابی قرار گرفته است. بدین منظور، ده نمونه میله ای شکل (Bar) با ابعاد 2.5× 6× 30 میلیمتر از ماده Core ساخته و توسط دستگاه اینسترون مدل 1195 به روش چهار نقطه ای، میزان استحکام خمشی اندازه گیری شده است.میانگین بدست آمده، استحکام خمشی 42 ±538 مگا پاسکال را نشان می دهد که این استحکام بیشتر از بقیه سرامیک های دندانپزشکی و قابل قبول برای استفاده کلینیکی است.

با توجه به تغییرات حرارتی محیط دهان تا 80 درجه سانتی گراد نیز گزارش شده است احتمال تخریب رستوریشن های موجود در دهان و Debonding بریج های رزین باند به دلیل تفاوت در خواص حرارتی فلزات و نسوج مختلف دندان وجود دارد.با گذاشتن لایه اپک پرسلن روی بالچه فلزی بریج های رزین باند می توان انتظار استرس های حرارتی و استرین ناشی از آن تعدیل گردد. با استفاده از روش آنالیز اجزا محدود (Finite Element Analysis) نحوه انتقال حرارت در سیستم بریج های رزین باند و استرس حرارتی و استرین ناشی از آن در سه درجه حرارت صفر، 15 و 55 درجه در عرض دو ثانویه مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از این بررسی نشان داد که: سرد کردن سیستم اثر مخربتری نسبت به شرایط گرم کردن آن دارد و وجود اپک پرسلن در رینتر بریج های رزین باند موجب کاهش انتقال به سمنان و مینای زیر رستورریشن گشته و با تعدیل استرس حرارتی در سیستم می تواند Debonding این نوع بریجها را کاهش دهد.

مقدمه: هدف از این مطالعه آزمایشگاهی، مقایسه قدرت باند و نیرپرسلن به آلیاژ نیکل - کرم - بریلیوم بتوسط ادهزیوهای مختلف بود.مواد و روشها: 80عدد مدل ریختگی از آلیاژ نیکل - کرم - بریلیوم ساخته شد. که به شکل استوانه ای با دو قطر متفاوت بود. از قطر بیشتر برای چسباندن و نیز پرسلن استفاده شد. بعد از مولت نمودن نمونه های ریختگی، سطح مورد نظر برای پرسلن، سند بلاست آلومینا گشت.سپس نمونه ها به چهار گروه 20 تایی تقسیم شد.گروه C(کنترل): فویل آلومینیمی انتخاب گردید. در قسمت وسط آن سوراخی به قطر 3.5 میلی متر بتوسط پانچ تعبیه شد و در روی سطح مورد نظر مدل کاملاً آداپته شد. نهایتاً مراحل پخت چینی در کوره انجام شد.برای نمونه های آزمایشی 60 عدد دیسک پرسلن بتوسط روش فوق ساخته شد، با تفاوت این که فویل آلومینیومی بر روی مقوا نسوز قرار گرفت. تمام دیسکها دارای ضخامت حداکثر mm2 و قطر 3.5 میلی متر بودند. سطح تماس دیسکها بتوسط سند بلاست آلومینا و سایلن کوپلینگ اجنت، آماده سازی شد.گروه S: ابتدا از ادهزیو SBMP برای سطح تماس آلیاژ استفاده شد سپس دیسکهای پرسلن بتوسط Duo Cement چسبانده شد.گروه P: دیسکهای پرسلن بتوسط Panavia 21 به سطح مورد نظر کار ریختگی چسبانده شد.گروه O: ابتدا از ادهزیو One Coat Bond در سطح آلیاژ استفاده نموده سپس دیسکهای پرسلن بتوسط Duo Cement چسبانده شدند.شکست نمونه ها بتوسط Cross head تیغه ای با سرعت mm/min2 انجام شد. آنالیز داده ها بتوسط ANOVA و Duncan و test-t با ضریب احتمال 99% مشخص نمود:یافته ها: 1- میانگین داده ها قدرت باند را به این شکل نشان داد 13:O, 15/5S, 19/5:P, 25:C مگا پاسکال2- در مقایسه اختلاف قدرت باند گروه کنترل با هر یک از آزمایشی PFM از قدرت باند بالاتری برخوردار بود ولی کمترین اختلاف در گروه کنترل نسبت به گروه P مشاهده شد.3- در مقایسه گروههای آزمایشی با یکدیگر بالاترین قدرت باند مربوط به گروه P بود. اختلاف قابل ملاحظه ای در گروه P نسبت به O مشاهده شد در حالی که گروه P با S اختلاف قابل ملاحظه ای نداشت.4- در مقایسه چهار گروه با یکدیگر اختلاف گروه) C کنترل) با تمام گروههای آزمایشی مشاهده شد در حالی که گروه P فقط با گروه O اختلاف قابل ملاحظه ای نشان داد.نتیجه گیری: نتیجه: چنانچه سطح فامیال یک کران ریختگی از چینی اکسپوز گشت، پس از استفاده از سند بلاست آلومینا، بالاترین قدرت باند و نیرپرسلن به سطح آلیاژ بتوسط پاناویاو در مرحله دوم (SBMP-Duo Cement) حاصل می آید.

وجود لایه اکسید در سطح آلیاژ، زمینه چسبندگی آن را به پرسلن فراهم می سازد. در سطح آلیاژهای بیس متال نسبت به آلیاژهای با طلای بالا، اکسید بیشتری ایجاد می شود. ممکن است تشکیل لایه اکسید زیاد، منجر به شکست باند گردد و ضخامت آن در اثر پخت مکرر پرسلن، افزایش یابد. هدف از این مطالعه تعیین اثر پخت مکرر پرسلن بر مقاومت باند دو آلیاژ بیس متال مینالوکس و وراباند 2 می باشد؛ به همین منظور شانزده صفحه فلزی (50´5´0.5) از هر گروه آلیاژ ریخته شد و سطح آنها مطابق دستور کارخانه آماده گردید. پرسلن با ضخامت یکسان (1 میلی متر) در یک سوم میانی نمونه ها قرار داده شد. هر گروه از آلیاژ به سه زیر گروه تقسیم شد. گروه اول بعد از گلیز کنار گذاشته شد. گروه دوم و سوم 2 و 4 بار بیشتر پخت شدند و مقاومت باند آنها توسط روش خمش 3-Point مورد ارزیابی قرار گرفت. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از آنالیز واریانس یک طرفه استفاده شد. نتایج حاصله اختلاف معنی داری را بین مقاومت باند نمونه ها در اثر پخت مکرر پرسلن و همچنین بین مقاومت باند دو آلیاژ در تعداد پخت مساوی نشان نداد. بر اساس یافته های این مطالعه، آلیاژهای مینالوکس و وراباند 2 از نظر باند به پرسلن مشابهت دارند.

تحقیقات نشان داده است که آلیاژهای نابل جهت مقابله با سیکل های حرارتی در حین پخت پرسلن به کلار فلزی نیاز دارند. کلار فلزی زیبایی قابل قبولی ندارد. از آنجا که آلیاژهای بیس متال از خواص فیزیکی بهتری برخوردار هستند، لذا به نظر می رسد کلار در طراحی فریم ورک آنها ضرورتی نداشته باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی اثر کلار در تغییر شکل مارژین روکش های ساخته شده از آلیاژ بیس متال می باشد؛ به همین منظور 20 کوپینگ (Coping) از آلیاژ بیس متال ساخته شد و به دو گروه دارای کلار و بدون کلار تقسیم شدند. به دنبال آماده سازی سطح فلز، پرسلن بر روی نمونه ها پخته شد. Marginal Gap توسط میکروسکوپ الکترونی در سه مرحله قبل و بعد از دگاز و نیز بعد از گلیز اندازه گیری شد. میانگین Marginal Gap درگروه بدون کلار به ترتیب 21.4±13.4، 21.4±14.9، 21.9±11.9 میکرون و در گروه با کلار 24.7±11.4، 24±11.5، 26.6±11.7 میکرون بود. آنالیز واریانس دوطرفه هیچ اختلاف معنی داری در مقدار عددی بین دو گروه با و بدون کلار و در بین مراحل مختلف ساخت روکش نشان نداد. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد آلیاژ بیس متال در طی مراحل ساخت دچار تغییر شکل در مارژین نمی شود و وجود کلار در میزان بازشدگی مارژین تاثیری ندارد.

مقدمه: این مطالعه به منظور مقایسه بین تطابق مارژین دو نوع روکش فلز چینی (شولدر پرسلن و شولدر با بول (45˚ با آلیاژ بیس متال (Base metal) صورت گرفت.مواد و روشها: در این مطالعه دو گروه 15 تایی die آلومینیومی توسط دستگاه (Controlled Numerical computer) CNC با دو نوع تراش شولدر 90˚ و شولدر با بول 45˚ تهیه گردید.پس از تهیه Coping برای هر نمونه، مراحل چینی گذاری شامل اکسیداسیون، پخت چینی اپک و بدنه، و گلیز انجام شد. برای گروه شولدر پرسلن قبل از گذاشتن چینی بدنه دو مرحله چینی گذاری شولدر به این مراحل اضافه شد.پس از سمان کردن روکشها و قرار دادن نمونه ها در پلی استر و برش آنها میزان عدم انطباق ناحیه مارژین با میکروسکوپ انعکاسی اندازه گیری شد. میانگین فاصله زاویه خارجی تراش و مارژین روکش در گروه شولدر با بول 45˚، 37.87 میکرون و در گروه شولدر پرسلن 55.2 میکرون بود.یافته ها: نتیجه تجزیه آماری (Test-T) نشان داده که: اولا میزان انطباق هر دو نوع روکش مورد مطالعه در محدوده کلینکی قابل قبولی قرار دارند و ثانیا میزان انطباق روکش های شولدر با بول 45˚ بیشتر از روکشهای شولدر – پرسلن می باشد.

مقدمه: سیر فزاینده تحقیقات در زمینه اتصال پرسلن ، فلز ، و ... با نسج دندانی مینا و عاج، در جهت این که کدام عامل پیوند استحکام بالاتری را در شرایط خاص دارا می باشند در حال انجام است.هدف: هدف این تحقیق مقایسه استحکام برشی پیوند (Shear Bond Strength) پرسلن و نسج مینا توسط سه نوع عامل اتصال به نام هایPanavia EX,Mirarge Bond FLC  و Optibond می باشد.روش کار: با استفاده از 60 نمونه دندان تازه کشیده شده انسانی که پرسلن توسط مواد مذکور در سه گروه 20 عددی A و B و C به مینا اتصال داده شده بود با قرار دادن در زیر دستگاه اینسترون و وارد آوردن نیروی برشی ، با سرعت 0.5 سانتی متر در دقیقه روی پرسلن در نزدیکی محل اتصال، با لحظه جدا شدن پرسلن از مینا، مقداری استحکام پیوند، مشخص و پس از حصول میانگین اعداد به دست آمده و آنالیز واریانس آن و همچنین با استفاده از تستهای Scheffe و Dancan و Tukey Hsd نتایج مورد بررسی قرار گرفت .نتایج: اختلاف معنی دار در گروهها از نظر آماری (P<0/0001)؛ گروه (Panavia Ex) A با 4.30 مگا پاسکال؛ گروه(Miragebond) B  با 10.41 مگا پاسکال و بیشترین مقدار استحکام برشی توسط گروه (Optibond) C با 15.90 مگا پاسکال بدست آمد.نتیجه گیری: بنابراین تحقیق Optibond به عنوان عامل اتصال ، جهت چسباندن اینله، انله و روکش های پرسلن به نسج مینا در مقایسه با دو ماده دیگر ذکر شده که موفقیت بیشتری را از جهت استحکام پیوند کسب نموده است می توان استفاده به عمل آورد .

سابقه و هدف: در این پژوهش مقاومت کششی (Tensile strength) محل لحیم کاری سه نوع آلیاژ ریختگی (آلیاژ طلا - پالادیوم - نقره، آلیاژ پالادیوم - نقره و آلیاژ بیس متال) طی دو روش لحیم کاری قبل و پس از پخت پرسلن، مورد مطالعه قرار گرفت. هدف از این پژوهش تعیین میزان مقاومت کششی محل لحیم کاری سه آلیاژ ریختگی مورد مصرف در ایران در دو روش لحیم کاری قبل از پخت پرسلن و پس از پخت آن و همچنین مقایسه آن با مقاومت کششی نمونه های شاهد (یکپارچه) می باشد.مواد و روشها: مقاومت کششی 45 نمونه مورد آزمایش توسط دستگاه کشش (Instron) با سرعت 2 میلیمتر در دقیقه محاسبه گردید.یافته ها: نتایج این تحقیق نشان داد که: 1- نمونه های لحیم شده در مقایسه با نمونه های یکپارچه از مقاومت کششی کمتری برخوردار بوده، در این مورد به استثنای محل لحیم قبل از پخت آلیاژ طلا- پالادیوم- نقره (آلیاژ طلا با درصد پایین) اختلاف معنی دار آماری مشاهده می شود. 2- در مورد آلیاژ طلا با درصد پایین، مقاومت کششی محل لحیم قبل از پخت بیش از مقاومت کششی محل لحیم پس از پخت آن است ولی در این زمینه اختلاف معنی داری وجود ندارد. 3- در مورد آلیاژ پالادیوم- نقره مقاومت کششی محل لحیم قبل از پخت به صورت معنی دار بیش از مقاومت کششی محل لحیم پس از پخت آن است. 4- مقاومت کششی محل لحیم قبل از پخت آلیاژ بیس متال به صورت معنی دار کمتر از دو نوع آلیاژ دیگر است.نتیجه گیری: 1- کسیتنگ های لحیم شده در مقایسه با کسیتنگ های یکپارچه از مقاومت کششی کمتری برخوردار هستند 2- در مورد آلیاژ Degubond 4 (آلیاژ طلا با درصد پایین)، روشهای لحیم کاری قبل و پس از پخت پرسلن تاثیر یکسانی بر مقاومت کششی محل لحیم شده دارند. 3- در مورد آلیاژPorson 4  (آلیاژ پلادیوم- نقره) مقاومت کششی محل لحیم قبل از پخت پرسلن به صورت معنی داری بیش از مقاومت کششی محل لحیم پس از پخت آن است. 4- در لحیم کاری قبل از پخت پرسلن، مقاومت کششی محل اتصال آلیاژ Degubond 4 و آلیاژ Porson 4 با یکدیگر متفاوت ندارد. 5- مقاومت کششی محل لحیم قبل از پخت آلیاژ Verabond (توسط لحیم طلا و بیس متال) کمتر از آلیاژهای Degubond 4 و Porson 4 است. 6- در لحیم کاری پس از پخت پرسلن، مقاومت کششی محل اتصال آلیاژ Verabond  توسط لحیم طلا به صورت معنی داری بیش از مقاومت کششی محل لحیم کاری با لحیم بیس متال می باشد.