یافته های بالینی و آزمایشگاهی 388 مورد از بیماران با کشت خون یا مغز استخوان مثبت از نظر سالمونلا تیفی بستری شده در بیمارستان امام خمینی تهران در فاصله سالهای 65-1357 در یک مطالعه گذشته نگر مورد بررسی قرار گرفته اند. تب (99%)، سردرد (72.9%)، بزرگی طحال (67.8%)، بیشترین یافته های بالینی بوده اند. سرفه در 54.9%، تاش روده در 51.8% و بزرگی کبد در 31.2% موارد مشاهده شده است. 75% از بیماران اختلالات گوارشی بصورت اسهال یا یبوست داشته اند. 54.6% از بیماران درد شکم - مور نمنتثر را ذکر کرده اند. 19.3% از بیماران اختلالات فکری به شکل مختلف عمدتا خواب آلودگی داشته اند. میانگین سن بیماران با اختلالات فکری کمتر از بیمارانی بوده است که این اختلالات را نداشته اند (P<0.05). در مقایسه فراوانی یافته ها در دو گروه سنی زیر 13 سال و بالای 13 سال مننژیسم، لنفادنوپاتی، دلیریوم (بعنوان شکایت اصلی) و علایم روانی در بیماران زیر 13 سال بنحو معنی داری کمتر دیده میشود (P<0.05). در گروه سنی بالای 13 سال بیماران مرد کمتر بوده اند. در اولین برخورد با بیماران بطور متوسط در روز 19 بیماری، لکوپنی (کمتر از 4500) در 20% موارد و لکوسیتوز (بیشتر از 11000) در 2% بیماران، مشاهده شده است. کاهش بیشتر در رده منوسیتها و ائوزینوفیلها و سپس نوتروفیلها و و لنفوسیتها بوده است. تغییرات WBC در طول بیماری روند مشخصی نداشته است. حداکثر کاهش RBC در هفته دوم، MCHC در هفته سوم و Hgb, HCT در هفته چهارم بوده است. MCV و MCH در هفته سوم بیماری به حداکثر میزان خود رسیده و سپس به سوی مقادیر طبیعی تغییر یافته اند. میانگین ESR در بیماران زن (50.82) بیش از بیماران مرد (36.96) بوده است (P<0.01). این اختلاف را نمی توان به تفاوت سنی و یا زمان نمونه گیری در دو گروه بیماران تست داد. مقادیر ESR در هفته سوم بیماری به حداکثر خود رسیده و سپس کاهش می یابند. در هفته اول 44% و 25% موارد و در هفته دوم بیماری 39% و 21% موارد تیتر آنتی O و آنتی H منفی داشته اند. مقادیر آنتی O و آنتی H در طی هفته دوم بیماری به حداکثر رسیده است. در زمانهای مختلف تیتر آنتی H در بیش از 90% موارد بیشتر یا مساوی آنتی O بوده است. در 47 مورد مطالعه شده. مقادیر ALT در 68.1% موارد و AST در 78.7% موارد بالاتر از مقادیر طبیعی بوده است. بیمارانی که از کاهش وزن و زردی شکایت داشته اند یا حساسیت شکم در معاینه شان مشاهده شده، طول مدت ناخوشی شان طولانی تر بوده است. در مقابل وجود سردرد، استفراغ، تاش روزه، یبوست و سرگیجه با طول مدت بیماری کوتاهتری همراه بوده است (P<0.05). 8 تن از بیماران درگذشته اند (2.1%)، که از این میان مرگ یک تن بعلت پرفوراسیون روده بوده است. زردی، اسهال، نوتروفیلی و اسهال خونی در بیمارانی که در گذشته اند بیشتر دیده شده است (P<0.05). یک مورد بیماری که با تشنج مراجعه کرده بود نیز در گذشته است. در آنالیز Discriminant انجام شده. زردی، اسهال، درد پهلوها، نوتروفیلی، وجود یافته های مثبت در رادیوگرافی ریتین، سن بالا، لنفادنوپاتی، یافته های طبیعی مثبت در ریه، سردرد، ضعف، پوست خشک و مرد بودن از عواملی بوده اند که احتمال مرگ و میر را در بیماران تیفوییدی افزایش داده اند. یافته های فوق با مطالعات گذشته در این زمینه مقایسه شده است.

نیل یا ایندگو گیاهیست با تاریخچه طولانی، شاید بیش از چهار هزار سال است که ماده رنگی موجود در این گیاه را در آسیا شناخته اند این گیاه رنگزا اسمش را از هندوستان به ارث برده زیرا در دنیای باستان این کشور مهمترین منبع آن بوده است. این گیاه درختچه ای از تیره گیاهان پروانه آسا و نام نیل نیز نام ماده ای است که از خشک کردن و ساییدن برگ این گیاه بدست می آید. ماده نیل دارای رنگ آبی تیره و بسیار خوشرنگی است که در اصطلاح رنگ شناسی بنام آبی نیلی نامید می شود این ماده دارای مصارف زیادی است و در روی بسیاری از مواد پنبه ای و سلولزی اثر گذاشته، ثابت شده و آنها را درخشان می کند و در برخی موارد جهت ساختن داروهای مفید برای بهداشت و زیبایی چشم و ابرو (با نام ایرانی وسمه) مورد استفاده قرار می گیرد. در کشورهای اروپایی نیز از نیل یک ماده به نام آبی آنیلین می سازند که برای رنگ کردن بافتهای سلولزدار گیاهی بویژه بافتهای چوبی در آزمایشگاههای گیاه شناسی و چوبشناسی از آن استفاده می شود، در جنوب ایران و سواحل دریای عمان گونه هایی از این گیاهان بطور خودرو و بطور پراکنده کشت می شود ولی تولید آنها تکافوی مصرف داخلی را نمی کند. لذا همه ساله مقداری از این ماده از کشورهای هندوستان، پاکستان و چین وارد می شود. از مهمترین مصارف رنگ نیل استفاده در صنعت قالی بافی می باشد که ثبات و خوشرنگی که این رنگ به قالیهای بافت ایران و پاکستان و هندوستان در سطح جهان داده است از دلایل شهرت قالیهای بافت این کشورها می باشد. مصارف دیگر رنگ نیل در ایران و دیگر کشورها بعنوان رنگ آبی در جزیی از ماده آرایشی (سرمه) و گاهی همراه با حنا به عنوان "خصاب جمالیه" برای رنگ کردن موی سر می باشد همچنین از آن جهت رنگ نمودن سطوح چوبی و نقاشی بر روی پوست و چرم نیز استفاده می شود.

تنوع زیستی موجودات در آبهای خلیج فارس به حسب موقعیت خاص آن توجه بسیاری از کارشناسان علوم دریایی را به این منطقه سبب گردیده است. در بین گونه های مختلف جانوران دریازی اعم از مهره داران و بی مهرگان نمونه های منحصر به فردی وجود دارد که هم از لحاظ اقتصادی و هم از لحاظ تحقیقی حایز اهمیت می باشند. کوسه ماهیان گروهی از ماهیهای غضروفی هستند که از تنوع قابل توجهی در دنیا بهره مندند. تاکنون 350 گونه از این دسته از ماهیها شناخته شده است که تنوع آنها در آبهای خلیج فارس و دریای عمان بر اساس مطالعات صورت گرفته به حدود 50 گونه می رسد. فراوانی این گروه از جانوران درصد سنتی و صنعتی و همچنین بازار مصرف خاص آنها در کشورهای اروپایی و آسیایی، دست اندرکاران طرح را بر آن داشت که با نگرش علمی تنوع گونه ای را در بین کوسه ماهیان خلیج فارس و دریای عمان مشخص نموده و به بررسی بیولوژیک آنها بپردازند. در بخش مطالعاتی این طرح ابتدا کلیاتی راجع به تکامل، توزیع جغرافیایی، حواس مختلف، رفتار، تولید مثل، مورفولوژی، آناتومی و سیستماتیک ارایه گردیده و سپس در خصوص یکایک گونه های پیش بینی شده در خلیج فارس و دریای عمان، بررسی های بیولوژیک، که توسط محققین در گذشته صورت گرفته است، به تفضیل توضیح داده شده است. جهت انجام فاز اجرایی طرح کلیه پارامترهای لازمه به همراه روشهای مربوطه مورد بحث قرار گرفته و در نهایت نحوه نگهداری این جانوران بصورت زنده در آکواریوم ها و با تثبیت شده در موزه ها مورد بررسی واقع شده است. آمار و اطلاعات بدست آمده حاکی از آن است که فراوانی کوسه ماهیان در سواحل شمالی خلیج فارس در حدی است که می توان از آن بعنوان منبع تامین پروتئین برای انسان و با دام و طیور استفاده نمود. در عین حال استفاده از پوست آنها جهت تهیه چرم، باله ها برای مصارف غذایی و روغن کبد برای استفاده در بدنه انواع کشتی ها و یا موارد درمانی می تواند دلایلی بر توجه مسوولین امر در ارتباط با بهره برداری از این سرمایه های ملی باشد.