زمینه وهدف: استئوپروز یک مشکل مهم سلامت عمومی در دنیا بوده و شیوع آن در حال افزایش می باشد. در زنان کاهش سریع توده استخوانی در زمان شروع یائسگی به دلیل کمبود هورمون استروژن ثابت شده است. هدف از این مطالعه تعیین شیوع استئوپروز در زنان سن یائسگی یزد بود.مواد و روش ها: در این مطالعه مقطعی (Cross-sectional) و توصیفی تحلیلی (Descriptive-Analytical) تعداد 502 زن در سنین یائسگی که به ترتیب به تنها مرکز سنجش تراکم استخوانی شهر یزد در سال های 1380-1381 مراجعه نموده بودند، با سرشماری وارد مطالعه گردیدند. زنان دارای استئوپروز شناخته شده، بیماری های مزمن و بیماری های استخوانی یا متابولیک و زنانی که سابقه جراحی هیسترکتومی و اووفرکتومی با سابقه مصرف دارو های موثر بر متابولیسم استخوان داشتند از مطالعه خارج گردیدند. از تمامی بیماران پرسشنامه ای حاوی خصوصیات دموگرافیک و سوابق سلامتی و عوامل خطر برای پوکی استخوان تکمیل می گردید. نتایج با استفاده از نرم افزارآماری 11.5 SPSS و با آزمون های آماری Chi-Square و Anova تجزیه و تحلیل ومتغیر های کمی به صورتMean±SD  گزارش گردیدند.یافته ها: تعداد 502 زن یائسه با محدوده سنی از 50 تا 85 سال [7.05±60.57 (Mean±SD) سال] وارد مطالعه گردیدند. با استفاده از BMD ناحیه L2-L4 تعداد 103 نفر (20.5% کل این زنان) استئوپروز، 261 نفر (52%) استئوپنی و 138 نفر (27.5%)BMD  نرمال داشتند. این موضوع در حالی است که با استفاده از BMD ناحیه هیپ تعداد 216 مورد (43.03%) استئوپروز، تعداد 216 مورد (43.03%) استئوپنی و تعداد 70 نفر (13.94%)BMD  نرمال داشتند. با افزایش سن درصد موارد طبیعی کاهش و به طبع آن موارد مبتلا به استئوپروز و استئوپنی به صورت معنی داری از نظر آماری افزایش می یافتند. تنها در 261 مورد (52%) هر دو ناحیه تشخیص را مطرح می کردند و در باقی موارد یعنی 241 مورد (48%) تشخیص بر حسب ناحیه اندازه گیری BMD متفاوت می بود.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که شیوع استئوپروز و استئوپنی در این جامعه تا حدودی مشابه کشور عربستان می باشد. ولی از بسیاری از کشور های دیگر بالاتر می باشد. در کل، می توان ابراز داشت که استئوپروز و استئوپنی در بین زنان سنین پس از یائسگی در یزد شایع است. این مطالعه، این بیماری را به عنوان یک مشکل سلامت عمومی در جامعه ما نیز تایید می کند. در پایان پیشنهاد می شود جهت ارزیابی دقیق تر شیوع و بروز استئوپروز نسبت به انجام مطالعاتی برای فراهم آوردن اطلاعات جمعیت رفرانس ایرانی اقدام گردد.

زمینه و هدف: مصرف چای در سرتاسر جهان عمومیت دارد و به خصوص در کشور ما به مراتب بیش از سایر نوشیدنی ها استفاده می شود. مطالعات مختلفی اثرات منفی قهوه و ارتباط کافئین موجود در آن را با پوکی استخوان ارزیابی کرده اند. اما ارتباط بین مصرف چای و پوکی استخوان کمتر مورد بررسی قرار گرفته است. از طرفی با توجه به مصرف بالای چای در جامعه و شیوع بالای پوکی استخوان در کشور، درک این ارتباط حایز اهمیت می باشد.مواد و روش کار: جمعیت مورد مطالعه شامل مردان و زنان 20 تا72 ساله ساکن شهرستان بوشهر بودند که در طرح جامع پیشگیری و درمان پوکی استخوان شرکت داشتند و با نمونه گیری خوشه ای جمع آوری شدند. در مجموع 1125 نفر (621 زن و 504 مرد) با میانگین سنی 42.6 سال بررسی شدند. با توجه به میزان چای مصرفی روزانه افراد به دو گروه بالای چهار فنجان و کمتر- مساوی چهار فنجان تقسیم شدند و تراکم استخوانی آن ها با استفاده از روش Dual energy X-ray Absorption اندازه گیری و مقایسه شد.یافته ها: میانگین تراکم استخوانی در دو گروه مورد مطالعه در ناحیه گردن واستخوان ران با یکدیگر تفاوت بارز و معنی دار داشت (P<0.05). اما این ارتباط به طور مجزا در گروه های مختلف (به تفکیک سن، جنس و یا هر دو)، مشاهده نشد.نتیجه گیری: مطالعه حاضر نشان دهنده ارتباط مستقیم بین مصرف چای و افزایش تراکم استخوان بود و نشان داد شیوع پوکی استخوان در افرادی که به طور منظم و روزانه چای مصرف می کنند، کمتر است.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

زمینه و اهداف: پوکی استخوان یک بیماری اسکلتی سیستمیک است، که هر ساله شکستگی های ناشی از آن هزینه اقتصادی و اجتماعی گزافی را بر سیستم درمانی کشور و مردم وارد می کند، لذا مطالعه حاضر با هدف مروری بر بررسی عوامل خطر پوکی استخوان انجام شده است. مواد و روش ها: مقاله حاضر از نوع مروری (Narrative review) بوده و در آن مقالات منتشر شده به زبان فارسی و انگلیسی در پایگاههای Google scholar، SID، PubMed، Science Direct از سال 2000تا 2016 میلادی و با استفاده از واژگان کلیدی osteoporosis، Bone density، Risk factor، Bone Mineral Density، Age، Sex، BMI و Menopause بررسی شد. یافته ها: در بررسی 19 مقاله در این مطالعه مهمترین عوامل خطر در ابتلا به پوکی استخوان بر حسب نسبت شانس، سن بالای 60 سال 9/22 (19)، نمایه توده بدنی (BMI) کمتر از 25، 2/4 (22)، عدم فعالیت بدنی 1/2 (20) و ورزش کمتر از 3 ساعت در هفته 8/2 (21)، تعداد زایمان بیش از 3 بار 1/2 (22)، مصرف قلیان 7/12 (20) و یائسگی 6/29 (23)، مصرف لبنیات پایین 2/34 (23)، سابقه خانوادگی 3/2 (23)، استفاده از گلوکوکورتیکوئیدها 6/3 (22) بودند. نتیجه گیری: مهمترین عوامل خطر ابتلا به پوکی استخوان ذکر شده در مطالعات مورد بررسی مربوط به سبک زندگی افراد و به عبارتی قابل تعدیل بودند و لذا لازم است تا برنامه های سلامت، توجه به تغذیه و فعالیت بدنی از دوران کودکی و نوجوانی مورد توجه سیاستگزاران سلامت قرار گیرد.

 لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

پیش زمینه و هدف: افسردگی احتمالا به دلیل ایجاد تغییراتی در متابولیسم استخوانی می تواند به عنوان ریسک فاکتوری برای کاهش تراکم استخوان و درنتیجه پوکی استخوان باشد. لذا مطالعه حاضر باهدف تعیین رابطه بین افسردگی و پوکی استخوان در زنان انجام شد.مواد و روش ها: در این مطالعه توصیفی-مقطعی 190 نفر از زنان بالای 40 سال که واجد معیارهای ورود به مطالعه بودند در مطالعه شرکت کردند. ابتلا یا عدم ابتلا به افسردگی با پرسشنامه فرم کوتاه 13 سوالی بک سنجیده شد و سپس میزان تراکم استخوان توسط دستگاه هالوژیک با فن DEXA سنجیده شد و افراد با تشخیص پزشک و بر اساس معیارهای سازمان جهانی بهداشت به سه گروه نرمال، استئوپنی واستئوپروز تقسیم شدند. جهت آنالیز داده ها از نرم افزار SPSS ویرایش 17 و آزمون های آماری توصیفی و تحلیلی استفاده شد.یافته ها: در این مطالعه میانگین ± انحراف معیار سن و شاخص توده بدنی نمونه ها به ترتیب 56.64±7.82 سال و 29.9±4.88 متر /2 کیلوگرم بود، اکثریت نمونه ها ازنظر وضعیت شغل خانه دار (70.5 درصد) بوده و اکثریت (81.6 درصد) درآمد در حد کفاف زندگی داشتند از 190 نفر نمونه 46.8 درصد مبتلا به افسردگی بودند، 42.3 درصد افراد با افسردگی شدید، 36.7 رصد افراد با افسردگی متوسط، 39.4 درصد افراد با افسردگی خفیف و 27.7 درصد افراد غیر افسرده مبتلا به پوکی استخوان بودند اما تفاوت آماری معناداری بین وضعیت تراکم استخوان با افسردگی وجود نداشت (p=0.32).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که افسردگی در زنان با پوکی استخوان ارتباط ندارد.