در این پژوهش اثر تیمارهای مکش ماتریک (kPa 330-2) و شوری (ECهای dSm-1 20-2 برای گندم و dSm-1 8-7/0 برای لوبیا) بر غلظت عناصر غذایی گندم و لوبیا در دو خاک لوم رسی و لوم شنی به صورت کشت گلدانی بررسی شد. در هر دو گیاه، با افزایش مکش ماتریک، غلظت پتاسیم افزایش و غلظت سدیم کاهش یافت. با افزایش مکش ماتریک، غلظت نیتروژن و کلسیم گندم و لوبیا افزایش یافته و در مکش های kPa10-6 به بیشترین مقدار رسید. در مکش های بالاتر، غلظت نیتروژن کاهش یافت و غلظت کلسیم تقریباً ثابت ماند. همچنین، بیشترین میزان آهن و روی در هر دو گیاه در مکش ماتریک kPa2 مشاهده شد. هنگامی که، مکش ماتریک افزایش یافت (kPa6-2)، غلظت آهن و روی به شدت کاهش پیدا کرد و در مکش های بالاتر در هر دو خاک تقریباً ثابت ماند. شوری موجب افزایش غلظت کلسیم و آهن و کاهش غلظت پتاسیم گندم و لوبیا گردید ولی اثر مشخصی بر میزان غلظت نیتروژن، سدیم و روی نداشت. مکش-های کم، با ایجاد کمبود تهویه، تنش شوری را تشدید کردند. به-علاوه، مقایسه دو گیاه گندم و لوبیا، نشان داد که به دلیل حساسیت بالای لوبیا، تغییرات غلظت عناصر آن با تیمارهای شوری و مکش ماتریک خاک بیشتر از گندم بود.

امروزه طراحی و اجرای بناهای بتنی، سنگی و خاکی یکی از راه­های مناسب برای کنترل و انحراف آب رودخانه­ها می­باشد. سازه­های توری سنگی و مهم­ترین آن­ها، سرریزهای پلکانی گابیونی به دلیل تأثیر قابل ملاحظه پله­ها بر میزان استهلاک انرژی جریان، پایداری مناسب، اقتصادی بودن، سهولت اجرا و بالا بردن سطح اکسیژن مخلوط در آب رواج بیشتری یافته و توجه روز افزونی به آن می­شود. هدف از این تحقیق بررسی میزان افت انرژی و مشخصات پرش هیدرولیکی و همچنین ارزیابی نقش تخلخل سرریز پلکانی همراه با بسته­های گابیون بر افت انرژی می­باشد. برای این منظور پنج مدل فیزیکی شامل سه مدل سرریز پلکانی گابیونی با سه تخلخل 35، 40 و45 درصد، یک مدل سرریز پلکانی نفوذ ناپذیر و یک تندآب ساخته شد. شیب تمامی مدل­ها ثابت و معادل 1:2 (افقی:عمودی) در نظر گرفته شده است. نتایج نشان می­دهد که سرریزهای پلکانی گابیونی می­توانند مشخصات پرش هیدرولیکی شامل اعماق مزدوج، طول پرش و طول غلتاب را نسبت به نوع نفوذ ناپذیر آن به مقدار قابل­قبولی کاهش دهند. مقادیر افت نسبی انرژی در سرریزهای پلکانی گابیونی بزرگتر از سرریز پلکانی نفوذ ناپذیر است. حداکثر افت انرژی مربوط به مدل پلکانی گابیونی با تخلخل 45 درصد می­باشد که مقدار آن در حدود 86 درصد است که این مقدار نسبت به سرریز پلکانی نفوذ ناپذیر هشت درصد بیشتر است.

ریزدانه های رزینی با تخلخل درشت و کوپلیمر متیل متاکریلات - دی وینیل بنزن از طریق پلیمر شدن تعلیقی رادیکالی با استفاده از دی وینیل بنزن در مجاورت عامل تخلخل زا (اتر نفتی) سنتز شد. مساحت سطح ویژه آنها بزرگ و کل سطح رزین متخلخل بود. این حامل پلیمری با تخلخل درشت به وسیله هیدرازین هیدرات، آمین دار شد و بدین ترتیب تعداد زیادی گروه آمینو را در حامل بوجود آورد. پاپاین روی حامل پلیمری متخلخل به کمک روش ایجاد پیوند عرضی گلوتارآلدهید یا روش جفت شدن دی آزوتثبیت شد. عواملی که در بازیابی فعالیت پاپاین و خواص آنزیمی پاپاین تثبیت شده حاصل نقش داشت در مقایسه با خود پاپاین مورد مطالعه قرار گرفت و بدین ترتیب کازئین به عنوان سوبسترا برگزیده شد. نتایج نشان می دهد که فعالیت پاپاین تثبیت شده تا 60.1 درصد بازیابی می شود. در ضمن پایداری، میزان مقاومت در برابر بازدارنده ها، ثابت میکائیلس (Km) و قابلیت استفاده مجدد از آنزیم تثبیت شده نیز بررسی شد. نتایج نشان می دهد که پایاین تثبیت شده تا این حد، در مقایسه با خود پاپاین نه تنها بازیابی فعالیت بیشتری دارد، بلکه پایداری آن بمراتب بیشتر و امکان استفاده مجدد از آن بیشتر و قابلیت سازگاری آن با محیط زیست بهتر است.

در این پژوهش، فوم تخلخل بسته آلومینیمی به روش نورد تجمعی با استفاده از عامل تخلخل ساز پودر هیدرید تیتانیم تولید و اثر دمای نهایی فوم سازی، زمان نهایی فوم سازی، نرخ گرمایشی و پاس های نورد بر درصد تخلخل های به دست آمده، مطالعه شد. نتایج نشان می دهد که با افزایش دما، به دلیل سست شدن زمینه، سازوکار فوم سازی تسریع می شود. همچنین افزایش پاس های نورد منجر به توزیع یکنواخت تر پودر شده و در نتیجه باعث افزایش درصد تخلخل در فوم نهایی می شود. بیشترین تخلخل در حدود %41.3 در دمای 680oC به مدت 5 دقیقه و با نرخ گرمایشی 10oC/s به دست آمد.

تخلخل و وجود حفره در بتن تاثیر زیادی بر روی استحکام میکروسکوپیک این محصول دارد و متناسب با میزان و شدت تخلخل، کشش و استحکام تراکمی بتن را تحت تاثیر قرار می دهد. در تحقیق حاضر با استفاده از تحلیل و نتایج اطلاعاتی دیگران، ضمن ارائه رابطه بین کشش موثر و استحکام تراکمی بتن با تخلخل براساس مدل تخلخل مرکزی، تابعی برای تاثیر تخلخل از روی نتایج بدست آمده پیشنهاد می گردد. با استفاده از این تابع فرمول صریح کشش موثر بتن متخلخل و استحکام تراکمی به دست می آیند. نتایج تحقیق حاضر نشان می دهد که اثر تخلخل بر روی استحکام تراکمی بتن از استحکام کشش بیشتر می باشد، همچنین نتایج نشان می دهد که استحکام موثر بتن با کاهش سایز تخلخل بهبود می یابد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.