در این پژوهش اثر مکش ماتریک و شوری بر اجزای عملکرد و توسعه ریشه گندم و لوبیا در شرایط گلخانه ای بررسی شد. نتایج نشان داد که با افزایش مکش از kPa 2، اجزای عملکرد و وزن خشک ریشه گندم و لوبیا افزایش یافتند و در مکش ماتریک kPa 10-6 به بیشترین مقدار رسیدند. در مکش های بیشتر از kPa10، کلیه اجزای عملکرد گیاهان گندم و لوبیا (به غیر از وزن هزار دانه) که تحت شوری های کم تا متوسط بودند (dSm-18EC≤ برای گندم و dSm-14EC≤ برای لوبیا) کاهش یافتند، در حالی که در شوری های بالاتر، میزان آن ها تقریباً ثابت باقی ماند. وزن هزار دانه گندم و لوبیا در مکش های بالاتر از kPa10 در تمام سطوح شوری ثابت باقی ماند. شوری در سطوح پایین تا متوسط اثر مشخصی بر عملکرد و گسترش ریشه هر دو گیاه نداشت. کمترین مقدار چگالی ریشه گندم و لوبیا در مکش ماتریک kPa 6 بود و در سایر مکش ها (2، 10 و kPa 33) مقادیر آن تقریباً برابر بود. شوری اثر واضحی بر چگالی ریشه گندم و لوبیا نداشت. در dSm-18EC≤ ، با افزایش مکش ماتریک تا kPa10، نسبت وزنی بخش هوایی به ریشه گندم کاهش یافت. در حالی که در ECهای بالاتر این نسبت با مکش ماتریک روند افزایشی داشت. در مکش kPa10 مقادیر نسبت وزنی به هم نزدیک شدند و سپس با افزایش بیشتر مکش ماتریک، تقریباً ثابت ماندند. بنابراین مشخص گردید که نوع پاسخ گیاه به تنش شوری بستگی به شرایط تهویه ای حاکم بر محیط ریشه دارد و کمبود تهویه در خاک می تواند اثر شوری را تشدید کند.

در این پژوهش اثر تیمارهای مکش ماتریک (kPa 330-2) و شوری (ECهای dSm-1 20-2 برای گندم و dSm-1 8-7/0 برای لوبیا) بر غلظت عناصر غذایی گندم و لوبیا در دو خاک لوم رسی و لوم شنی به صورت کشت گلدانی بررسی شد. در هر دو گیاه، با افزایش مکش ماتریک، غلظت پتاسیم افزایش و غلظت سدیم کاهش یافت. با افزایش مکش ماتریک، غلظت نیتروژن و کلسیم گندم و لوبیا افزایش یافته و در مکش های kPa10-6 به بیشترین مقدار رسید. در مکش های بالاتر، غلظت نیتروژن کاهش یافت و غلظت کلسیم تقریباً ثابت ماند. همچنین، بیشترین میزان آهن و روی در هر دو گیاه در مکش ماتریک kPa2 مشاهده شد. هنگامی که، مکش ماتریک افزایش یافت (kPa6-2)، غلظت آهن و روی به شدت کاهش پیدا کرد و در مکش های بالاتر در هر دو خاک تقریباً ثابت ماند. شوری موجب افزایش غلظت کلسیم و آهن و کاهش غلظت پتاسیم گندم و لوبیا گردید ولی اثر مشخصی بر میزان غلظت نیتروژن، سدیم و روی نداشت. مکش-های کم، با ایجاد کمبود تهویه، تنش شوری را تشدید کردند. به-علاوه، مقایسه دو گیاه گندم و لوبیا، نشان داد که به دلیل حساسیت بالای لوبیا، تغییرات غلظت عناصر آن با تیمارهای شوری و مکش ماتریک خاک بیشتر از گندم بود.

تهویه کننده جهشی یک نمای غیر مسدود از حنجره ایجاد می کند و با فراهم کرده تهویه کافی استفاده از لوله های قابل اشتعال در هنگام جراحی راههای هوایی با لیزر را مرتفع می سازد.هدف از انجام این مطالعه بررسی تغییرات گازهای خون شریانی در حین عمل حراجی پولیپ تارهای صوتی و رابطه آن با طول مدت عمل، سن و شاخص توده بدنی است. در یک مطالعه آینده نگر گازهای خون شریانی در تعداد 34 بیمار با ASA یک و دو کاندیدای عمل جراحی غیر اورژانس پولیپ حنجره با بیهوشی کامل وریدی و با استفاده از روش تهویه جهشی دستی از طریق کاتتر پوستی حنجره با بیهوشی کامل وریدی و بااستفاده از روش تهویه جهشی دستی از طریق کاتتر پوستی تراشه ای با تعداد تنفس 30-24 بار در دقیقه مورد ارزیابی قرار گرفتند. پس از برقراری پایش استاندارد کاتتر شریانی گذاشته شد و قبل از بیهوشی و در هر 15 دقیقه پس از آغاز آن، یک نمونه خون شریانی جهت ارزیابی فرستاده شد و قبل از شروع بیهوشی و هر 15 دقیقه پس از آغاز آن، یک نمونه خون شریانی جهت ارزیابی فرستاده شد. اطلاعات به دست آمده با نرم افزار اس پی اس اس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از مجموع 34 بیمار 21 نفر مرد و 13 نفر زن بودند. میانگین سنی بیماران 12.48±44.59 سال، میانگین وزنی 12.33±70.09 کیلوگرم، میانگین شاخص توده بدنی 2.78±24.80 و میانگین مدت زمانی عمل جراحی 5.75±33.12 دقیقه بود. ارتباطی قوی (0.05>P) بین افزایش دی اکسید کربن و کاهش اسیدینه با افزایش شاخص توده بدنی، سن و مدت زمان عمل وجود داشت.

1خلاصه هدف. این مطالعه با هدف مقایسه دو مد تطبیق کمکی و متناوب اجباری همزمان با حمایت فشاری بر برآیند جداسازی بیماران از تهویه مکانیکی پس از جراحی بای¬پس عروق کرونری انجام شد. زمینه. نوع مد مورد استفاده برای حمایت تنفسی بیماران پس از جراحی بای¬پس عروق کرونر از اهمیت زیادی برخوردار است. مد تهویه مورد استفاده علاوه بر جلوگیری از فشار بر برش استرنوتومی بیمار باید امکان جداسازی سریع وی از دستگاه را نیز فراهم کند تا از عوارض ناشی از تهویه طولانی¬مدت جلوگیری شود. روش کار. در این مطالعه نیمه¬تجربی، 26 بیمار با مد تطبیق کمکی به عنوان گروه آزمون و 26 بیمار با مد متناوب اجباری همزمان با حمایت فشاری به عنوان گروه کنترل پس از جراحی بای¬پس عروق کرونری در مرکز آموزشی تحقیقاتی درمانی قلب¬وعروق شهید رجایی تهران تحت تهویه مکانیکی قرار گرفتند. زمان تهویه مکانیکی و زمان خارج کردن لوله تراشه، متغیرهای همودینامیک و گازهای خون شریانی بین دو گروه مقایسه شدند. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی بررسی شدند. یافته¬ها. از 52 بیمار مورد بررسی، 36 نفر (69/2 درصد) مرد و 16 نفر (30/8 درصد) زن بودند. میانگین زمان خارج کردن لوله تراشه در گروه تحت تهویه با مد تطبیق کمکی، 89/42 دقیقه با انحراف معیار 33/83 و در گروه مد متناوب اجباری همزمان با حمایت فشاری، 101/53 دقیقه با انحراف معیار 44/91 بود و تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه یافت نشد. میانگین مدت تهویه مکانیکی بیماران در گروه تهویه با مد تطبیق کمکی، 483/84 دقیقه با انحراف معیار 158/153 و در گروه مد متناوب اجباری همزمان با حمایت فشاری، 541/92 دقیقه با انحراف معیار 257/81 بود و تفاوت آماری معنی داری بین دو گروه یافت نشد. نتیجه گیری. استفاده از مد تطبیق کمکی برای تهویه مکانیکی پس از جراحی بای¬پس عروق کرونری تاثیری در کاهش طول مدت تهویه مکانیکی و زمان خارج کردن لوله تراشه در مقایسه با مد متناوب اجباری همزمان با حمایت فشاری نداشت. لذا استفاده از مد تطبیق کمکی برای حمایت تنفسی بیماران تحت عمل جراحی بای¬پس عروق کرونر باید با توجه به شرایط بیمار و تخصص پرستاران در نظر گرفته شود.