مقدمه و هدف: لبخند زیبا، اغلب باعث جذابیت صورت و ظاهرشدن زیبایی های نهفته صورت می شود؛ به همین دلیل، طی سالیان اخیر، درمان های زیبایی ازجمله در حیطه دندان پزشکی، پیشرفتی شگرفی داشته اند. در همین [راستا]، تغییر رنگ دندان های غیرزنده، اغلب مشکلی مهم محسوب شده، به درمانی موثر، نیازمند است. بلیچینگ دندان های تغییررنگ یافته غیرزنده به دلیل از دست دادن ساختار کمتری از دندان، اغلب به درمان های ترمیمی ترجیح داده می شود. تحقیق حاضر با هدف بررسی میزان تاثیر ماده گیاهیBleaching AGENT 1 با مخلوط سدیم پربورات و آب مقطر در بهبود رنگ دندان های تغییررنگ یافته غیرزنده صورت پذیرفته است.مواد وروش ها: مطالعه تجربی حاضر، روی 27 دندان پیشین سالم انسان انجام شد. دندان ها پس از درمان ریشه و گذاشتن ماده ای سیل کننده در مدخل کانال ریشه توسط خون انسانی، تیره شدند؛ سپس به صورت تصادفی به سه گروه نه تایی تقسیم شده، در هر گروه، نوعی ماده سفیدکننده قرارگرفت، بدین شرح: در گروه اول، مخلوط سدیم پربورات و هیدروژن پراکساید 35 درصد؛ درگروه دوم، مخلوط ماده گیاهی Bleaching AGENT 1 وآب مقطر و درگروه سوم، مخلوط سدیم پربورات و آب مقطر.ماده سفیدکننده دندان ها در روزهای هفتم و دوازدهم، تازه شد. از دندان ها پس از تیره کردن و در روزهای هفتم، دوازدهم و هفدهم، فتوگرافی هایی با شرایط مشابه تهیه شد؛ دو ارزیاب، این فتوگرافی ها را رتبه بندی کردند؛ سپس، فتوگرافی ها با آزمون های آماری Kruskal-Wallis وmann-whitney مقایسه شدند، درحالی که سطح آماری P<0.05، معنی دار تلقی شد.نتایج: در تحقیق حاضر در روز هفتم، تفاوتی معنی دار، میان سه گروه مشاهده نشد.؛ در روز دوازدهم، تنها میان دو گروه اول و سوم، تفاوتی معنی دار با گروه دوم مشاهده شد و در روز هفدهم، تنها میان گروه اول و دوم، تفاوتی معنی دار یافت شد.نتیجه گیری: استفاده از «مخلوط ماده گیاهی ساخته شده در دانشگاه شاهد و آب مقطر»، طی هفده روز، می تواند تاثیری مشابه با «مخلوط پربورات سدیم و آب مقطر» در بهبود رنگ دندان های تغییررنگ یافته غیرزنده داشته باشد.

سابقه و هدف: ترکیبات ایمیدازولینی جزو داروهایی هستند که خواص درمانی متعددی را به آنها نسبت می دهند. پرمصرف ترین داروی این گروه کلونیدین است که گیرنده a 2 را تحریک می کند. این دارو پایین آورنده فشارخون است و خاصیت ضد دردی دارد و چون دارای ساختمان ایمیدازولینی است، اثرات متعدد آن را به گیرنده های ایمیدازولینی نیز نسبت می دهند. بنابراین در این تحقیق بر آن شدیم که اثرات ضد درد کتوکونازول را که ساختمان ایمیدازولینی دارد مورد بررسی قرار دهیم.مواد و روش ها: مطالعه بر روی موشهای صحرایی نر از نژاد ویستار با وزن تقریبی 250-220 گرم انجام شد. موش ها در گروههای شش تایی که شامل سه گروه شاهد و سیزده گروه مورد آزمایش بودند قرار گرفتند و سنجش درد به طریق تست فرمالین انجام شد. میزان مصرف کتوکونازول از طریق روش مقدار دارو - پاسخ به دست آمد و با آنتاگونیست های مختلف (a 2، (I2, I1 محل اثر احتمالی کتوکونازول تعیین شد.یافته ها: نتایج نشان دهنده اثر بی دردی کتوکونازول با مقدار مصرف مشخص بود. محل عملکرد دارو روی گیرنده های I2 است و از آنجا که گیرنده های ایمیدازولینی وابسته به گیرنده های a 2 عمل می کنند، از آنتاگونیست a 2 (یوهمبین) در مقابل کتوکونازول استفاده شد که هیچ تغییری در اثرات ضد درد کتوکونازول ایجاد نکرد. همچنین آنتاگونیست I1 (افارکسان) بی اثر بود. اما بنازولین لیگاند (I2) توانست جلوی اثرات بیدردی کتوکونازول روی سنجش درد فرمالین را بگیرد.نتیجه گیری: کتوکونازول داروی ایمیدازولینی است که اثرات ضد قارچ و مهار کننده سنتز هورمون های گونادی دارد و دارای اثرات ضد درد نیز هست که این اثر کتوکونازول احتمالا از طریق گیرنده های I2 اعمال می شود.