سابقه و هدف: در برنامه کنترل پلاک به روش مکانیکی، مسواک نقش اساسی دارد و ساختمان آن با قابلیت در برداشت پلاک دندانی رابطه انکار ناپذیری دارد. این مطالعه با هدف مقایسه اثر دو نوع مسواک ORAL-B و شیک در کاهش پلاک دندانی انجام پذیرفت.مواد و روشها: این مطالعه بصورت Cross Over و یک سوکور (Single blind) انجام شد افراد نمونه 40 کودک 8 تا 10 ساله بودند که از آنها خواسته شد 24 ساعت قبل از مراجعه از هیچ روشی برای کنترل پلاک استفاده ننمایند. در جلسه اول مراجعه، شاخص پلاک (PI) با استفاده از شاخص Shick-Ash ثبت شد، سپس توسط مجری طرح با یکی از دو نوع مسواک به روش Scrub به تعداد 20 بار در هر ربع فک دندانها مسواک زده شده، بعد از آن مجددا مقدار PI تعیین شد. بیماران بمدت یک هفته مرخص شدند و از آنها خواسته شد که در طول این مدت از وسیله تمیز کننده دهان و دندان معمول خود استفاده کنند. با رعایت عدم استفاده از مسواک در مدت 24 ساعت قبل از جلسه دوم، اعمال انجام شده در جلسه اول در جلسه دوم ملاقات با مسواک نوع دیگر تکرار شد. برای تجزیه و تحلیل یافته ها از آزمون آماری Paired-T-test استفاده شد.یافته ها: کاهش میزان PI توسط هر دو نوع مسواک معنی دار بود (مسواک شیک P=0.0005 و مسواک ORAL-B، P=0.0006). در مقایسه دو نوع مسواک، تفاوت معنی داری در میزان کاهش شاخص پلاک (PI) مشاهده نشد (P=0.075).نتیجه گیری: در کاهش میزان پلاک، هر دو مسواک ORAL-B و شیک موثر بوده لذا تحقیقات بیشتر در زمینه خصوصیات دیگر این مسواکها پیشنهاد می شود.

کودکان مبتلا به اختلالات ادراکی (انواع ناتوانیهای ذهنی) که بخشی قابل توجه و تامل را در هر جامعه تشکیل می دهند، بدلیل محدودیتهای مختلف حرکتی که منشا گرفته از ناتوانی یادگیری می باشند عموما از مشکلات متعدد دندان ناشی از ضعف در رعایت بهداشت دهان و دندان رنج می برند. در این راستا و به منظور بهبود وضعیت بهداشتی دهان کودکان فوق مطالعه حاضر طراحی گردید تا توانایی مسواک Super Brush با سر سه قلو در مقایسه با مسواک ORAL-B از نظر برطرف نمودن پلاک دندانی بررسی گردد.در این تحقیق که به روش Cross Over و از نوع Single Blind انجام گرفت، تعداد 50 دانش آموز پسر طبقه بندی شده بعنوان آموزش پذیر در گروه سنی 6 تا 14 سال از مدرسه استثنایی پیروزی تهران مورد بررسی قرار گرفتند. کودکان به طور تصادفی به دو گروه B, A تقسیم شدند و چگونگی استفاده از هر یک از مسواکها به طور مجزا به آنها آموزش داده شد. در مرحله اول گروه A به مدت یک ماه از مسواک ORAL-B استفاده می کرد و پس از یک هفته توقف کاربرد این مسواک، به مدت یکماه از Super Brush استفاده می کردند. در گروه دوم دقیقا عکس این وضعیت اعمال می شد. اندازه گیریها به کمک شاخص OHI-S در مقاطع یکروز قبل، یکهفته بعد و یک ماه بعد از شروع مسواک نمودن با هر نمونه صورت پذیرفت.براساس نتایج بدست آمده و تجزیه و تحلیل آماری آنها با استفاده از آزمون Paired T-test هیچگونه تفاوت معنی داری از نظر وضعیت بهداشت دو گروه با استفاده از مسواک Super  rush, ORAL Bمشاهده نشد. لذا می توان با توجه به کاربرد ساده تر Super Brush و نزدیک بودن کارآیی آن به مسواکهای معمول، استفاده از این مسواک را توصیه کرد.

شیوع بالای بیماریهای دندان بخصوص در کودکان یکی از ضروریات برای انجام آموزش بهداشت دهان و دندان می باشد. یکی از روشهای آموزشی در دسترس و در عین حال نوین، بازی سلامتی دهان (ORAL health game) است که توسط سازمان بهداشت جهانی منتشر شده است. در این مقاله سعی بر این است تا تاثیر این روش مورد بررسی قرار گیرد. هدف از این مطالعه: 1- مقایسه میزان مهارت مسواک زدن قبل و بعد از اجرای روش آموزشی در دو گروه آزمون و کنترل 2- مقایسه میزان پلاک دندانی قبل و بعد از اجرای روش آموزشی در دو گروه آزمون و کنترل می باشد. در این مطالعه که به صورت نیمه تجربی بر روی 216 نفر از دانش آموزان دختر پایه چهارم از مدارس ابتدایی شهر اصفهان در منطقه زینبیه صورت گرفته است، عملکرد بهداشت دهان و دندان دانش آموزان از طریق بررسی مهارت مسواک زدن و میزان پلاک دندانی مورد بررسی قرار گرفت. جهت ارزیابی مهارت مسواک زدن از چک لیست مخصوص (براساس سطح دندان، حرکت صحیح مسواک، توجه به سطح زبان بر روی مولاژ) و جهت ارزیابی میزان پلاک دندانی از قرصهای آشکارکننده و شاخص بهداشت دهانی ساده شده که توسط گرین و ورمیلون ابداع و توسط بلانت و استوکس تغییر یافته استفاده شد. نتایج آزمون آماری t اختلاف معنی داری را بین تفاوت نمرات مهارت مسواک زدن در دو گروه قبل و بعد از اجرای روش آموزشی با P=0.000 نشان داده است. همچنین تفاوت نمرات میزان پلاک در دو گروه در مرحله قبل و پس از آموزش با P=0.000  و با استفاده از آزمون آماری t معنی دار بوده است. در نتیجه روش آموزشی بازی بر مهارت مسواک زدن دانش آموزان به میزان 96.9% و بر میزان دندانی به میزان 14.7% تاثیر داشته است.  

مقدمه: سرطان دهان، یک تومور بدخیم شایع در میان سرطان های سر و گردن است (ORAL squamous cell carcinoma) OSCC و 90 درصد سرطان های دهان را تشکیل می دهد. تشخیص و درمان زودهنگام، مهم ترین عامل در کاهش مرگ و میر OSCC است. هدف از مطالعه ی حاضر، بررسی میزان آگاهی دانشجویان دندان پزشکی سال آخر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) در مورد راه های تشخیص ضایعه ی OSCC بود. مواد و روش ها: در این مطالعه ی توصیفی- مقطعی که در سال تحصیلی 1400-1401 در بین 82 نفر از دانشجوهای سال آخر دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) به صورت سرشماری انجام شد؛ پرسش نامه ای محقق ساز حضوراً بین دانشجوها توزیع گردید. تجزیه و تحلیل داده ها در دو بخش توصیفی و استنباطی انجام شد. اطلاعات جمع آوری شده با استفاده از آزمون ناپارامتری Mann–Whitney و ضریب همبستگی Spearmanدر سطح خطای 0/05 درصد مورد بررسی قرار گرفت. یافته ها: یافته های پژوهش حاضر بیانگر آن بود که از بین 82 نفر شرکت کننده در پژوهش، 47/9 درصد دانشجویان زن، 80/5 درصد دانشجویان مجرد و 74/4 درصد بومی بودند. میانگین نمره ی آگاهی بیش از متوسط (48/3 از 6) بود، همچنین تفاوت معنی داری بین میانگین آگاهی دانشجویان زن و مرد، مجرد و متأهل و بومی و غیر بومی دیده نشد (0/05 p value >). نتیجه گیری: نتایج مطالعه ی حاضر نشان داد، سطح دانش و آگاهی دانشجویان دندان پزشکی سال آخر دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان در رابطه با تشخیص ضایعه ی OSCC متوسط بود و تا حد ایده آل فاصله دارد

مقدمه: از دست دادن دندان ها و پیامدهای آن برای سلامتی، همچنین ناراحتی روانی که به همراه دارد، تاثیر منفی بر وضعیت سلامتی و کیفیت زندگی می گذارد. ایمپلنت دندان با هدف افزایش سلامت و رضایت بیماران و بهبود همه ی جنبه های کیفیت زندگی انجام می شود. لذا این مطالعه با هدف تاثیر درمان ایمپلنت بر شاخص های کیفیت مرتبط با سلامت دهان و دندان در بیماران تحت درمان ایمپلنت در شهر اصفهان انجام شد. مواد و روش ها: در این مطالعه ی تحلیلی-مقطعی، کیفیت زندگی 73 بیمار مراجعه کننده به دانشکده ی دندان پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان (خوراسگان) و مراکز خصوصی قبل و بعد از درمان ایمپلنت، در سال تحصیلی 1398-99 با استفاده از شاخص OIDP (ORAL impact on daily performance) بررسی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با آزمون های Paired t-test، Independent t-test و تحلیل واریانسی (ANOVA) انجام شد (0/05 = α, ). یافته ها: در مطالعه ی حاضر، شایع ترین مشکل و بیشترین عامل موثر در شرایط دهانی بر کیفیت رضایت، کشیدن و از دست دادن دندان ها بود که بیش از همه (83/6 درصد) در کیفیت غذا خوردن، بر لذت بردن از ارتباط با دیگران (68/5 درصد) و بر کیفیت لبخند زدن (64/4 درصد) تاثیر داشت. میانگین نمره ی OIDP قبل از درمان ایمپلنت نسبت به بعد از دریافت درمان در تمام جنبه های پرسش نامه کاهش نشان داد که از نظر آماری معنی دار بود (0/05

زمینه و هدف: سایش خمیردندانها یکی از موارد مهم جهت انتخاب آنها توسط دندانپزشکان می باشد و تولیدکنندگان سعی دارند با ارایه هر چه بهتر محصولات استاندارد این مهم را فراهم آورند. این مطالعه با هدف مقایسه میزان سایندگی چهار نوع خمیردندان مخصوص کودکان: کام، پونه، داروگر و ORAL-B طراحی گردید. روش بررسی: در این مطالعه تجربی و آزمایشگاهی، 24 نمونه (به عنوان ماده زمینه ای) با جایگذاری کامپوزیت بر روی آکریل در داخل قالب مخصوص ساخته شد و به طور تصادفی به چهار گروه شش تایی تقسیم گردید که هر گروه توسط یک نوع خمیر دندان مورد سایش قرار گرفت. پس از آن وزن نمونه ها به وسیله ترازویی با دقت 0.0001 گرم اندازه گیری گردید. نمونه ها تحت نیروی دویست گرم در محیط حاوی محلول هر یک از خمیردندانها و به وسیله v & cross brushing machine مسواک زده شدند. پس از آن وزن هر نمونه بعد از پنج هزار، ده هزار، پانزده هزار و بیست هزار بار سایش با ترازوی فوق اندازه گیری شد. متغیر مورد بررسی میزان سایش حاصل از هر نوع خمیردندان می باشد و تشخیص آن مشاهده نتایج حاصل از آزمایشهای سایش است که توسط آزمونهای آماری ANOVA و Tukey مورد مقایسه قرار گرفتند. یافته ها: تفاوت معنی دار آماری بین چهار نوع خمیردندان پس از پنج هزار و ده هزار بار سایش وجود نداشت اما تفاوت سایش خمیردندان داروگر با کام، پونه و ORAL-B پس از پانزده هزار و بیست هزار بار سایش از لحاظ آماری معنی دار بود. نتیجه گیری: خمیردندان داروگر در مقایسه با سایر خمیردندانها بیشترین میزان سایش را دارد اما میزان سایندگی خمیردندانهای کام و پونه مشابه خمیر دندان ORAL-B است.

سابقه و هدف: یکی از مشکلات درمانهای ارتودنسی شکست باند بین براکت و دندان است. با گذاشتن براکتها احتمال تجمع پلاک و مشکلات پریودنتال افزایش می یابد که برای کنترل این مشکلات از روشهای مختلفی نظیر انواع دهان شویه ها استفاده می شود. با توجه به خلاء اطلاعاتی موجود در رابطه با تاثیر دهان شویه ها بر روی استحکام باند برشی، این تحقیق با هدف مقایسه تاثیر دو دهان شویه ارتوکین و ORAL B بر روی استحکام باند برشی براکتهای ارتودنسی در شرایط in vitro در دانشکده دندانپزشکی انجام شد.مواد و روش ها: این تحقیق به روش experimental و به صورت آزمایشگاهی (in vitro) بر روی 45 دندان پره مولر انسانی سالم انجام شد. پس از ضدعفونی کردن دندانها در محلول تیمول 0.1%، مراحل باندینگ با استفاده از کامپوزیت Self cure از نوع No-Mix سازنده صورت گرفت. دندانها به صورت تصادفی به 3 گروه 15 تایی شامل گروه کنترل، ارتوکین و ORAL B تقسیم شدند. در هر 3 گروه دندانها به مدت 2 هفته در بزاق مصنوعی نگهداری شدند ولی در گروه ارتوکین و ORAL B دندانها در این 2 هفته، 2 بار در روز و هر بار به مدت 60 ثانیه در دهان شویه های مذکور قرار گرفتند. پس از نگهداری دندانها در آب مقطر و مانت کردن آنها در بلوکهای آکریلی، نمونه ها در دستگاه Universal testing machine با سرعت 1mm.min مقدار استحکام باند برشی برای هر نمونه اندازه گیری شد و اطلاعات با استفاده از آنالیز ANOVA و تست LSD مقایسه شدند. بعد از دباند، نمونه ها زیر میکروسکوپ Reflective با بزرگنمایی 20 میزان کامپوزیت باقیمانده بر روی دندانها با استفاده از آنالیز Chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: استحکام باند برشی در گروه کنترل برابر 15.27±0.58 Mpa و در گروه ارتوکین برابر 7.59±0.59 Mpa و در گروه ORAL B برابر 10.11±0.94 Mpa بود (P<0.00) .همچنین در گروه ارتوکین بیشترین میزان و در گروه ORAL B کمترین میزان کامپوزیت بر روی دندان باقیمانده بود و در گروه کنترل میزان کامپوزیت باقیمانده بر روی دندان بین این دو مقدار بود (P<0.001) .و اختلاف دو به دو گروهها نیز با یکدیگر از نظر آماری معنی دار بود (P<0.05).نتیجه گیری و توصیه ها: کاربرد ارتوکین و ORAL B بعد از باندینگ براکتها باعث کاهش استحکام باند برشی براکتهای ارتودنسی و مقادیر استحکام باند بالاتر از حداقل استحکام باند برشی قابل قبول از نظر کلینیکی بودند و از آنجایی که بیماران در حین درمانهای ارتودنسی به علت مشکلات پریودنتال نیاز به استفاده از دهان شویه دارند، توصیه می شود که از دهان شویه  ORAL Bبه جای ارتوکین به علت استحکام باند بیشتری که بر روی دندان دارد استفاده شود.

سابقه و هدف: سندرم سوزش دهان (burning mouth syndrome: BMS) اختلالی است مزمن که در آن، بیمار از احساس درد و سوزش در دهان شکایت دارد ولی مخاط دهان به نظر سالم می رسد و هیچ تظاهر کلینیکی یا یافته لابراتواری در ارتباط با آن موجود نیست. شیوع BMS از %1 تا %15 گزارش شده است و در زنان 7 مرتبه بیشتر از مردان رخ می دهد. BMS کثرا بعد از یائسگی در دهه 4 تا 6 زندگی ایجاد می شود. سندرم سوزش دهان دردناک است و بر روی کیفیت زندگی بیمار تاثیر منفی می گذارد. پاتوفیزیولوژی بیماری هنوز ناشناخته است؛ و با وجود انواع روش های درمانی مطرح، هنوز توافق عمومی در مورد درمان BMS وجود ندارد. در بیشتر مواقع بیمار با شکایت از سوزشی که توجیه خاصی ندارد، از یک پزشک به پزشکی دیگر ارجاع داده می شود بدون اینکه درمان موثری دریافت نماید و این باعث ایجاد فشار روانی و عاطفی زیادی برای بیمار می گردد و ممکن است به درمان های اضافه و اشتباه منجر گردد. این مطالعه با هدف مروری بر اطلاعات جدید در مورد علل احتمالی BMS و پاتوفیزیولوژی و روش های درمانی جدید این بیماری صورت پذیرفت.مرور مقالات: در این مقاله مروری از مقالات انگلیسی زبان منتشر شده در سایت های Cochrane Library،Elseveier  و Embase بین سال های 1986 تا 2008 استفاده شد. این مطالعات شامل تحقیقات انجام شده به صورت مقطعی، طولی و اپیدمیولوژیک بودند. همچنین، پایان نامه های مرتبط باBMS  طی سال های 1384-1385، مجلات داخلی از جمله مجله دندانپزشکی تهران و کتب مرجع مورد بررسی قرار گرفتند.نتیجه گیری: با توجه به مقالات مطالعه شده، اگر چه علت سندرم سوزش دهان ناشناخته است ولی برخی عوامل موضعی و سیستمیک و روانی می توانند باعث تشدید این اختلال گردند. در نتیجه، علاوه بر دارودرمانی به صورت موضعی و سیستمیک، حذف عوامل احتمالی در ایجاد و تشدید علایم، روش های شناخت درمانی و رفتار درمانی (behavior cognitive therapy) می تواند در کنترل سندرم سوزش دهان موثر باشد. با توجه به مولتی فاکتوریال بودن علت سندرم سوزش دهان برای تشخیص صحیح به تاریخچه گیری مناسب و معاینات دهانی دقیق نیاز است و درمان این بیماران باید بر اساس شرایط هر فرد تعیین گردد.

سابقه و هدف: با توجه به افزایش تمایل بیماران برای مصرف فرآورده های فلوراید در منزل و رواج روزافزون انواع متفاوت دهان شویه ها مانند پرسیکا و ایرشا که کارخانه های سازنده آنها را واجد فلوراید معرفی نموده اند، هدف از تحقیق حاضر تعیین میزان و جذب فلوراید در مینای سالم بعد از مصرف دهان شویه ایرانی (پرسیکا و ایرشا) در مقایسه با دهان شویه استاندارد ORAL-B بود. مواد و روشها: در این تحقیق تجربی (آزمایشگاهی)، در مرحله نخست دو نمونه دهان شویه ORAL-B، سه نمونه دهان شویه پرسیکا و چهار نمونه دهان شویه ایرشا آنتی پلاک با سری ساخت مختلف در شهر تهران خریداری و در مرحله بعد، مقادیر فلوراید هر سه نوع دهان شویه پس از رقیق سازی با معرف فلوراید (شامل اسید استیک، کلرید سدیم و CDTA) با استفاده از پتانسیومتری تعیین شد. دهان شویه پرسیکا در مقادیر قابل اندازه گیری فاقد فلوراید تشخیص داده شد. در مرحله بعد 30 دندان پرمولر سالم و عاری از پوسیدگی به طور تصادفی به سه گروه ده تایی تقسیم و هر دندان به دو نیمه تقسیم و در دو گروه مورد و شاهد بررسی شدند. در گروه های مورد به ترتیب دهان شویه های ORAL-B، ایرشا و ایرشا به همراه مسواک زدن طی 7 روز متوالی به کار رفتند. میزان فلوراید جذب شده در سطح (KOH-Soluble Fluoride or KOH-SF) به روش Caslavska و فلوراید پیوند شده) Structurally Bound Fluoride (SBF) به روش McCann اندازه گیری شد. سپس نتایج به کمک آزمون های آماری Paired t، ANOVA و LSD مورد بررسی قرار گرفتند. یافته ها: دهان شویه ایرشا مانند ORAL-B حاوی حداقل %0.05 سدیم فلوراید بود. در مقادیر فلوراید جذب شده در ساختار (SBF) برحسب ppm به دست آمده و در سه گروه مورد و شاهد تفاوت معنی داری مشاهده نشد. در رابطه با KOH-SF تنها با استفاده از آزمون LSD تفاوت جزیی در مقدار فلوراید جذب شده در گروه دوم و سوم مشاهده شد. نتیجه گیری: دهان شویه ایرانی ایرشا از نظر مقدار و جذب فلوراید (SBF) مشابه دهان شویه ORAL-B بود. مسواک زدن 5 دقیقه بعد از مصرف دهان شویه اثری بر نفوذ فلوراید در ساختار مینا ندارد ولی مقدار فلوراید جذب شده در سطح (KOH-SF) را کاهش می دهد.