در این مقاله، نانوساختار میله ای شکل اکسید روی اولیه و دوپ شده با ذرات نیکل روی زیر لایه سیلیکون، به روش لایه نشانی لیزر پالسی (PLD) رشد داده شد. ویژگی های مورفولوژی، اپتیکی و الکتریکی نمونه ها با تکنیک های مختلف بررسی شد. تصویر مورفولوژی سطح زیر لایه نشان می دهد که نانومیله ها در جهت های کاتوره ای رشد یافته اند. ویژگی های اپتیکی مانند، میزان عبور نور، شکاف باند و فوتولومینسانس نمونه ها انجام شد. افزایش شکاف باند از 18/3 به 26/3 الکترون ولت و همچنین افزایش میزان عبور نور در نمودار اکسید روی دوپ شده با نیکل مشاهده می شود. طیف فوتولومینسانس (PL) نمونه ها برای مطالعه عیوب در ساختارهای رشد داده شده، انجام گرفت. در طیف PL نمونه ها، دو قله 410 و 482 نانومتر نمایان است، که می تواند ناشی از تهی جای اکسیژن باشد. همچنین، عیوبی مانند تهی جای اکسیژن با توجه به قله های نمودار رمان (raman)، قابل مشاهده است. در نمودار رسانندگی بر حسب دما، برای دماهای بالای 300 درجه سانتیگراد، افزایش رسانندگی و حامل های بار قابل توجه است. نتایج نشان می دهد که اکسید روی دوپ شده با ذرات نیکل، ویژگی های اپتیکی ZNO را افزایش داده و کاندیدای مناسبی برای کاربردهای اپتیکی - الکتریکی است.

زمینه و هدف: عدم توجه به پارامترهای بیومکانیکی حین اجرای مانورهای ورزشی به ویژه مانورهای غیرقابل پیش بینی می توانند از دلایل آسیب ورزشکاران در محیط های ورزشی باشند. هدف از انجام پژوهش حاضر مقایسه پارامترهای کینماتیکی اندام تحتانی در اجرای حرکت برش جانبی با و بدون پیش بینی در بازیکنان فوتبال مرد بود. روشها: در مطالعه نیمه تجربی حاضر، 20 بازیکن فوتبال مرد داوطلب با میانگین سن 1/3± 21 سال، وزن 9/2± 69 کیلوگرم، قد 7/2± 176/3 سانتی متر حضور داشتند. به منظور ثبت سه بعدی اجرای ورزشکاران از 6 دوربین اپتوالکتریک موشن آنالایزر با فرکانس نمونه برداری 200 هرتز استفاده شد، و بهترین اجرا جهت تجزیه و تحلیل داده ها مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: مانور برش جانبی غیرقابل پیش بینی به طور معناداری میزان فلکشن مفصل زانو را کاهش داد (002/0= p). همچنین در فلکشن مفصل ران، دورسی فلکشن مچ پا و والگوس زانو بین دو مانور برش جانبی غیرقابل پیش بینی و قابل پیش بینی تغییرات معنادار نبود (05/0

هماهنگی لازم بین مفاصل شرکت کننده در هر فعالیت مهم می باشد. هماهنگی بین مفاصل و عضلات سبب اعمال پخش مناسب نیرو بر ستون فقرات کمری و مفاصل اندام تحتانی می شود. در صورتیکه این هماهنگی به هر دلیلی از جمله درد و یا اعمال نیروی زیاد بر ستون فقرات از بین برود، احتمال بروز و ماندگار شدن درد در نواحی کمر و اندام تحتانی افزایش می یابد. از طرفی هماهنگی بین مفاصل در طی بلند کردن اشیا در صورت افزایش وزن بار تغییر می یابد. از بین رفتن هماهنگی و زمان وارد عمل شدن مفاصل، سبب اعمال نیروی زیاد بر ستون فقرات و در نتیجه درد می شود. از اینرو در این مطالعه به بررسی ریتم و الگوی حرکتی مفاصل شرکت کننده (هماهنگی مفاصل) در دو شیوه برداشتن شی به روش خمیده و چمباتمه پرداخته و تاثیر اعمال بار بر ریتم حرکتی مفاصل شرکت کننده مورد ارزیابی قرار گرفت. 45 مرد سنین 20-40 سال در این آزمون که از نوع تجربی و مداخله ای است شرکت داشتند. افراد یکبار سبدی را بدون وزنه با دو شیوه چمباتمه و خمیده برداشته و بار دیگر در داخل سبد باری به وزن %10 وزن بدن شخص قرار گرفته و بار و سبد با دو شیوه چمباتمه و خمیده برداشته شد. الگوی حرکتی که نشان دهنده هماهنگی میان مفاصل است با استفاده از Three-Dimentional Optoelectric Motion Analysis System مورد آنالیز قرار گرفت. نتایج توسط نرم افزار آماری SPSS و آزمون آنالیز واریانس برای داده های تکراری مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها نشان داد که اضافه شدن بار سبب تغییر در ریتم حرکتی مفاصل شرکت کننده می شود. با اضافه شدن وزنه از دامنه حرکتی ستون فقرات کاسته شده و از 22.2 به 14 درجه می رسد. در وضعیت چمباتمه نیز دامنه حرکتی ستون فقرات از 15.1 به 23.7 درجه می رسد. نتیجه اینکه تفاوتهای بسیار آشکاری در ریتم حرکتی با اضافه شدن وزنه دیده شد. در روش چمباتمه شخص با اضافه شدن وزنه از مفصل ران و مچ پا کمک می گیرد. و در روش خمیده شخص بیشتر از ستون فقرات کمری استفاده می کند. این یافته اهمیت ارزیابی ریتم و هماهنگی مفاصل را نشان داده و یکی از علل درد ناحیه کمری را در حین بلند کردن بار سنگین نشان می دهد. با افزایش بار ریتم حرکتی نرمال از بین رفته و در نتیجه عامل مهمی در بروز کمر درد محسوب می شود

سابقه و هدف: اعمال بار و وجود پاتولوژی مانند کمر درد کاینماتیک (Kinematic) حرکت و الگوی حرکت را تغییر می دهد. بنابراین، هدف این مطالعه مقایسه ارتباط و همکاری مفصل ران و ستون فقرات کمری در افراد با و بدون داشتن سابقه کمردرد می باشد.مواد و روش ها: این کارآزمایی بالینی در تهران انجام شد. 50 شخص در یکی از دو گروه مبتلا به کمر درد و کنترل قرار گرفتند. برای اندازه گیری مقدار حرکت ستون فقرات کمری و مفصل ران در طی بلند کردن بار به شیوه خمیده از سیستم تحلیل حرکت سه بعدی استفاده شد. هر شخص بار را با و بدون وزنه با شیوه خمیده بلند می کرد. تحلیل اطلاعات توسط آزمون های آماری t مستقل و آزمون داده های مکرر انجام شد.یافته ها: نتایج نشان داد تفاوت معنی داری در الگوی حرکتی بین بیماران مبتلا به کمردرد و افراد سالم وجود دارد (P<0.05). افراد با سابقه کمر درد تمایل بیش تری به استفاده از ستون فقرات کمری در مقایسه با افراد سالم دارند.استنتاج: با توجه به یافته ها داشتن سابقه کمردرد می تواند در تغییر الگوی حرکتی ستون فقرات کمری و مفصل ران موثر باشد. ممکن است تغییر در الگوی حرکتی دلیلی برای کمردرد و یا عود مجدد آن باشد.