سال هاست که توجه محققین به مساله تغییر رفتار پس از ارائه آموزش جلب شده است. وجود فاصله بین آموزش دانشگاهی و اعمال اجرایی روزانه در محل های کاری و نیز برآورده نشدن همه نیازهای محیط کار توسط دانش آموختگان محیط آموزشی که اصطلاحا تفاوت بین تئوری و عمل نام دارد، سبب شکل گرفتن نوعی روش یادگیری به نام یادگیری مبتنی بر عملکرد (PRACTICE-based learning) گردید. مفهوم یادگیری مبتنی بر عملکرد، مفهومی گسترده است که به عنوان یک استراتژی کلیدی جهت پیشرفت دادن یادگیری فراگیران و دخیل کردن آنان در فرآیند یادگیری خود، که منجر به کسب درک بهتر و عمیق تر از موقعیت می شود بکار می رود. این مطالعه سعی دارد تا ضمن ارائه تعریفی جامع از PRACTICE-based learning، به نحوه و مراحل اجرا، ارزشیابی و چالش های پیش روی این روش آموزش بپردازد.