جنس (Silene (Caryophyllaceae، با بیش از 100 گونه، یکی از جنس های بزرگ فلور ایران محسوب می شود. مطابق اطلاعات موجود، شمال غرب ایران، استان های اردبیل، آذربایجان شرقی و غربی، از مراکز مهم تنوع گونه های چندساله این جنس در ایران محسوب می شوند. طی بازنگری گونه های این جنس در این منطقه، نمونه های جالبی جمع آوری شدند که گزارش های جدیدی برای فلور ایران هستند.در این مقاله Silene dianthoides و S. chustupica به ترتیب از بخش های Caespitosae و Auriculatae به عنوان گزارش جایگزین S. marcowiczii و دومی به عنوان گزارش جدید برای فلور ایران معرفی می شود. این گونه ها گیاهانی چندساله و پشته ای بوده و در نواحی کوهسری می رویند. موقعیت گونه S. chustupica در طبقه بندی لیست سرخ IUCN که این گونه را به شدت در خطر انقراض معرفی کرده، مورد بحث قرار می گیرد. شرح گیاه شناسی، پراکنش جغرافیایی، اکولوژی و تصاویر هر یک از گونه ها نیز ارایه شده است.

مقدمه: جنس شبدر یکی از بزرگترین و مهم ترین جنسهای تیره بقولات می باشد که مشتمل بر 250 گونه علفی یکساله و چند ساله در قالب 8 بخش است بین گونه های یکساله بخش Vesicaria به ویژه T. tomentosum ،T. bullatum  و T. clusii از نظر خصوصیات اندامهای زایشی دارای تشابه ریختی بالایی دیده شده که شناسایی و رده بندی آنها را با مشکل مواجه می سازد.هدف: مطالعه ریخت شناسی دانه های گرده در این گونه ها این امکان را داده است تا رده بندی موروفولوژیک 984 Zohary بر روی این بخش مورد ارزیابی مجدد قرار گیرد.روش بررسی: نمونه های گیاهی مربوط به هفت گونه بخش Vesicaria از نقاط مختلف کشور جمع آوری شدند و با کمک میکروسکوپالکترونیSEM ، و صفاتی چون طول محور قطبی (P)، طور محور استوایی (E)، نسبت P/E، تزیینات سطح گرده، طول شیار و تزئینات سطح شیار 3 دانه گرده از هر گونه مورد مطالعه قرار گرفتند.نتایج: نشان می دهد که شکل دانه گرده در کلیه گونه ها، استوانه ای بوده و نوع تزئینات سطح اگزین، مشبک (Reticulate) تا چروکیده (Rugose) است. بلندترین طول محور استوایی، مربوط به گونه،T. fragiferum و کوتاهترین، مربوط به گونه T. clusii Gordon & Gren. می باشد. آنالیز صفات نشان می دهد که صفات طول محور استوایی (E) و طور محور قطبی (P) و تزیینات سطح اگزین فاکتورهای قابل اعتمادی برای تفکیک گونه های مذکور هستند. بر اساس تجزیه خوشه ای و در نظر گرفتن منابع تغییرات، کلید شناسایی گونه ها ارایه گشت.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که، گونه های T. bullatum و T. tomentosum که دارای ساختار مورفولوژیکی بسیار مشابهی هستند، بر اساس نوع تزیینات گرده قابل شناسایی هستند. همچنین بر اساس متغیرترین صفات گرده شامل طول محور قطبی (P)، طول محور استوایی (E) و تزئینات دانه گرده که در تشخیص و تمایز گونه ها نقش مهمی را دارند، می توان به شناسایی تاکسونومیکی سایر گونه ها اقدام نمود.

در این پژوهش ریخت شناسی گیاه و ریزریخت شناسی گرده در 24 جمعیت از 3 گونه متعلق به 2 بخش Hemisphace و Plethiosphace از جنس Salvia در ایران بررسی شد. در مطالعه ریخت شناسی، 25 صفت کمی و کیفی تحت بررسی قرار گرفت و نتایج حاصل از این مطالعه به خوبی بخش های تحت بررسی را از یکدیگر تفکیک کرد. دانه گرده نمونه های هرباریومی به روش استولیز آماده و با استفاده از میکروسکوپ نوری 4 ویژگی در آنها اندازه گیری شد. تحلیل داده ها به روش مولفه اصلی انجام شد. نتایج ریزریخت شناسی دانه گرده نشان داد که اگرچه دانه های گرده در گونه های این جنس مشابه هستند و همگی شش شیاری و واجد تزئینات شبکه ای هستند، تنوع قابل توجهی در داده های کمی نشان می دهند. قطر قطبی و قطر استوایی از جمله ویژگی های ارزشمند هستند که بر اساس آنها می توان گونه های این جنس را به دو گروه تقسیم کرد. این گروه بندی نتایج حاصل از مطالعه ریخت شناسی مبنی بر تفکیک این دو بخش در جنس Salvia را تا حد زیادی تائید می کند.

شمار ابهامات و ناشناخته های مرتبط با افکار و عملکرد امیر علیشیر نوایی، سیاستمدار و فرهنگمرد برجسته واپسین دهه های حکومت تیموریان، به نسبت افزون است. از جمله این موارد می توان به چنددستگی باورهای مورخان درباب عقاید مذهبی وی اشاره داشت. چنانکه شماری امیرعلیشیر را پیرو مذهب تشیع برشمرده، گروهی وی را از جمله باورداران به مذهب تسنن پنداشته و دسته ای نیز او را یک صوفی صافی و یا فردی که در هیچ گروه مذهبی قرار نمی گرفت، شناخته اند. از این روی، نگارنده بهتر آن دید تا نگاهی نقادانه به مدارک موجود و گزارش های رویدادنگاران آن عهد افکند، شاید یارای آن بیابد چگونگی تفکر امیرعلیشیر را در این باره دریابد. برآیند بازنگری داده های در دسترس آن شد که او نه پیرو تشیع، نه پیرو تسنن و نه یک صوفی تمام عیار بود. او تنها فردی دیندار بود که سرشت اندیشه اش به دور از هرگونه عامی گری، آمیخته ای از تفکرات تشیع، تسنن و تصوف را همراه داشت.

گونه A. hotkanensis Massoumi & Mirtadzadini به عنوان گونه جدید متعلق به بخش Microphysa از کرمان معرفی می گردد. گونه جدید با محور برگی بلند، برگچه های واژ تخم مرغی با نوک تخت یا اندکی شیاردار، با گلاذین کم گل و اندکی واژگون و همچنین با کاسه بزرگ که نیمه فوقانی آن برنگ قرمز می باشد از کلیه گونه های خویشاوند جدا می گردد. این گونه با A. meimandicus Maassoumi & Vakili وA. Reuterinanus Bunge  که در همان مناطق پراکنش دارند مقایسه شده است.

نمونه های جمع آوری شده هرباریوم مرکزی ایران و پژوهشکده علوم گیاهی مشهد و مرکز تحقیقات منابع طبیعی مشهد نامگذاری شدند. از میان گونه ها سه گونه: A. culminatus, A. elezgensis, A. kalatehensis بعنوان گونه های جدید برای اولین بار شرح داده شده اند. گونه های جدید به همراه دیاگنور، شرح و تصاویر کامل گیاه ارایه می شوند. گونه های جدید با نزدیک ترین خویشاوندان خود مقایسه گردیده اند. همه نمونه های تیپ در هرباریوم مرکزی ایران نگهداری می شوند.

آرایه شناسی Cousinia SECT. Haussknechtianae (Asteraceae ; Cardueae) مورد بازنگری قرار گرفت. گونه های این بخشه پراکنش محدودی در مناطق مرتفع کوهستانی مرکز، جنوب غربی و غرب ایران و شمال شرقی عراق دارند. به دلیل موسم گلدهی دیرهنگام و پراکندگی آنها در مناطق دورافتاده کوهستانی، این گونه ها کمتر شناخته شده اند. به دلیل بررسی نمونه های گیاهی زیادی که در سال های اخیر از کوه های زاگرس جمع آوری شده است، گونه های این بخشه بهتر شناخته شده اند. در این مقاله سه گونه C. komidjanensis از مرکز ایران، C. curvibracteata از جنوب غربی ایران و C. rawanduzensis از شمال شرقی عراق به عنوان گونه های جدید به دنیای علم معرفی شده اند. برای هریک از این گونه های جدید، توصیف و تصویر تیپ ارائه شده است. بر اساس نتایج، این بخشه کلا شامل هشت گونه انحصاری در ایران و شمال شرقی عراق است. لیست گونه ها، یک کلید شناسی و نقشه پراکنش برای تمامی آن ها ارائه شده است.

گونه Astragalus borujenensis از ایران به عنوان گونه جدید شرح داده شده و به تصویر کشیده می شود. این گونه متعلق به بخش Ammodendron و شبیه گونه A. podolobus است، اما با آن در پایک، رنک ، نوع کرک و آرایش نیام تفاوت دارد. تصویر SEM سطح دانه گونه های Astragalus borujenensis و A. podolobus نشان داده می شود. گونه Astragalus filifiliolatus از SECT. Onobrychoidei به SECT. Ammodendron منتقل می گردد.

این مقاله به بازبینی تاکسونومیکی برخی از گونه های Bromus SECT. Bromus بعد از انتشار فلورا ایرانیکا می پردازد. نمونه های هولوتیپ، ایزوتیپ و پاراتیپ گونه B. pseudobrachystachys با لکتوتیپB. brachystachys  مقایسه شد. گونه اول با سه ورقه هرباریومی دیگر از ایران و عراق معرفی شد که در گذشته تحت نام گونه دوم قلمداد می شد. وجود گونه هایB. racemosus ،B. arvensis   B. secalinus ودر ایران تایید شدند. نمونه هرباریومی گزارش شده از B. tigridis در ایران B. racemosus نام گذاری شد و با صفات ارائه شده (شامل بافت کاغذی و رگه های برجسته و موازی در پوشه ها و پوشینه های بالغ) برای این گونه تحت ورقه هرباریومی Sorger & Buchner 82-62-54 از ترکیه همخوانی ندارد لذا حضور این گونه در ایران تایید نمی گردد. علاوه بر این گونهB. macrocladus از این بخش برای اولین بار از کوه های روستای رازی (غرب خوی، شمال غربی ایران) گزارش می شود. اصل مقاله به صورت متن کامل انگلیسی، در بخش انگلیسی قابل رویت است.

سریCousinia SECT. Leptocephalae ser. Chaetocephalae  به سطح بخش با نامCousinia SECT. ChaetocephLe  ارتقا می یابد. این بخش با بخش نزدیک خود به نام SECT. Leptocephalae با داشتن کپه منفرد در انتهای شاخه ها و ساقه ها، برگهای ساقه ای بدون کشیدگی در امتداد ساقه و حام گل زرد تشخیص داده می شود. از این بخش سه گونه ,Cousinia crassipes, C attariae, C. chaetocephala تشخیص داده می شود. گونهC. attariae  به عنوان گونه جدید از کوه های اسفراین در استان خراسان معرفی می شود.