با تصویب قانون نحوه اهدای جنین به زوجین نابارور به تاریخ 24 آذرماه 1382، اصطلاح «اهدای جنین» رسما وارد ادبیات حقوقی کشورمان شده و قانون، یکی از روش های مرسوم تلقیح مصنوعی یعنی انتقال رویان (Embryo) را مشروعیت بخشیده است. این مقاله بر آن است تا با بررسی شرایط قابلیت انتقال اموال از منظر فقهی و قانونی، مشروعیت انتقال حقوقی رویان، که در لسان قانونگذار جنین نامیده شده را مورد تحقیق قرار دهد. در توجیه ضرورت این مطالعه همین بس که اگر ماهیت آن چه در لسان عرف و حتی نزد حقوق دانان و قانون گذار، «اهدای جنین» نامیده می شود. حقیقتا هبه باشد، باید شرایط عمومی انتقال مورد معامله در خصوص رویان نیز صدق کند. چه آن که هبه به صراحت قانون مدنی و نظر بسیاری از فقیهان یک عقد است و جز مقرراتی که بنا به صراحت شریعت مختص هبه قرار داده شده، این عقد در سایر احکام، تابع قواعد عمومی قرار داده است. یکی از این قواعد عمومی مورد اجماع، ضرورت مالیت داشتن و قابلیت انتقال مورد معامله است. شیئی را می توان به موجب یکی از عقود منتقل نمود که اولا مالیت داشته باشد و ثانیا دارای اوصافی باشد که مانع از امکان انتقال حقوقی آن نشود. باور به مال بودن و قابلیت انتقال رویان آثاری فراتر از تصحیح عمل اهدای جنین به همراه دارد و می تواند مشکل تجاری سازی تلقیح مصنوعی را نیز مرتفع سازد. اما باید دید آیا واقعا می توان موجودی که قابلیت تبدیل به نوع انسانی را دارد، به استناد وضعیت فعلی اش مال دانست و اساسا پیامدهای چنین تحلیلی تا چه حد می تواند اخلاقی و در نتیجه مورد تایید قانون باشد؟ آیا نمی توان با قول به «حاکمیت قانون» در مشروعیت بخشی به انتقال رویان، از چالش های غیرقابل حل عقد دانستن این عمل گریخت و در عین حال از مزایای مشروعیت انتقال رایگان رویان بهره مند ماند؟ این مقاله تلاش می کند به پاسخی درخور به این پرسش ها دست یابد.

هزینه ی جمع آوری داده در مدل سازی تقاضای سفر، بسیار زیاد است و گاهی در نواحی شهری کوچک و متوسط از بودجه ی سالیانه ی سازمان های برنامه ریزی حمل ونقل بیشتر می شود. یکی از راه های غلبه بر هزینه ی زیاد و فرایند طولانی جمع آوری داده، انتقال مدل های ساخته شده در شهرهای دیگر به شهر مورد نظر است. هدف پژوهش حاضر مقایسه ی عملکرد مدل های پواسون و لوجیت چندجمله ای در انتقال پذیری است. برای این منظور، اطلاعات سفرهای کاری 4479 خانوار قزوینی و 3183 خانوار اسلامشهری در یک روز عادی هفته مدنظر قرار گرفت. همچنین به منظور ارزیابی انتقال پذیری از آماره های آزمون انتقال، خوبی برازش انتقالی، شاخص انتقال و معیارهای قابلیت پیش بینی استفاده شد. براساس نتایج این مطالعه، مدل نهایی شامل سه متغیر توضیحی تعداد شاغلان، سواری شخصی در تملک خانوار و حاصل ضرب این دو متغیر است. مقایسه ی میزان برازش هریک از مدل ها با مشاهدات نشان می دهد عملکرد مدل لوجیت چندجمله ای در برآورد سهم سفرها بهتر از مدل پواسون است. مدل پواسون نوعی مدل شمارشی و مدل لوجیت چندجمله ای نوعی مدل انتخاب گسسته است. در مدل لوجیت برخلاف مدل پواسون، نظریه ی رفتاری مسافر مدنظر است و در آن چند تابع مطلوبیت تعریف می شود؛ از این رو انتظار می رود برآورد این مدل بهتر باشد. براساس آماره ی آزمون انتقال، فرضیه ی برابری پارامترها در شهر مبدأ و مقصد در هر دو مدل رد می شود. نتایج نشان می دهد عملکرد مدل لوجیت چندجمله ای انتقال یافته از نظر معیارهای مطلق پیش بینی (خوبی برازش انتقالی و مجذور میانگین مربعات خطا) از مدل پواسون بهتر است. در مقابل، از نظر معیارهای نسبی پیش بینی (شاخص انتقال و خطای نسبی انتقال هم فزون) که عملکرد مدل انتقال یافته را با مدل پرداخت-شده در شهر مقصد در پیش بینی می سنجد، عملکرد بدتری در انتقال پذیری دارد.

با توجه به اینکه هزینه ی جمع آوری داده برای مدل سازی تقاضای سفر بسیار بالاست، انتقال مدل ها به علت صرفه جویی در منابع، جذابیت و اهمیت زیادی دارد. هدف نوشتار حاضر، بررسی انتقال پذیری مکانی مدل تولید سفر از نوع لوجیت رتبه یی بین دو نمونه با مقیاس واقعی و تعیین جهت برتر انتقال است. در این راستا، از داده های اقتصادی اجتماعی و سفرهای کاری روزانه ی خانوار از آمارگیری مبدا مقصد ساکنان شهرهای قزوین و اسلامشهر استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که مدل های انتقال یافته به اسلامشهر و قزوین از نظر معیارهای قابلیت پیش بینی در سطح ناهمفزون (خوبی برازش انتقالی و شاخص انتقال)، عملکرد خوبی دارند و از نظر معیارهای برابری آماری پارامترهای مدل (آماره ی آزمون انتقال) و قابلیت پیش بینی در سطح همفزون (مجذور میانگین مربعات خطا و خطای نسبی انتقال همفزون)، فاقد عملکرد خوبی در انتقال پذیری هستند که نشان می دهد مسئله ی انتقال پذیری یک مسئله ی یک بعدی، با پاسخ بلی یا خیر نیست بلکه مسئله یی پیچیده و چندجانبه است و به همین دلیل، معیارهای متفاوتی به منظور ارزیابی آن پیشنهاد شده است.

نشانگرهای ریزماهواره ابزاری بسیار ارزشمند برای اهدافی از جمله نقشه یابی، انگشت نگاری و برنامه های اصلاحی می باشند. با این وجود، این نشانگرهای ارزشمند تنها برای برخی از گیاهان مهم از نظر اقتصادی، قابل دسترس می باشد که دلیل آن هزینه های گزاف و مدت زمان طولانی در اجرای برنامه ساخت کتابخانه ریزماهواره و طراحی آغازگر می باشد. نقشه های مقایسه ای درجه بالایی از تشابه بین گونه و جنس های خویشاوند خانواده گراس ها نشان داده اند و بدین ترتیب قابلیت انتقال نشانگرهای ریزماهواره ای بین گونه و جنس های خویشاوند میسر گردیده است. در این تحقیق هدف ارزیابی قابلیت انتقال نشانگرهای ریزماهواره ای سورگوم (Sorghum ssp) بر روی نیشکر (Sαcchαrum spp) و ذرت (Zeα mαys) بود. از 29 جفت آغازگر ریزماهواره ای سورگوم، به ترتیب 20.7% و6.9 % بر روی ژنوم نیشکر و ذرت قابلیت انتقال نشان دادند. نشانگرهای ریزماهواره ای این تحقیق آگاهی بخش بودند با این که تنها شش رقم از هر گونه استفاده شد. تعداد قطعات تکثیر یافته توسط نشانگرهای چند شکل در گونه های نیشکر و ذرت به ترتیب 9-4 (متوسط6.2 ) و 3 -2 (متوسط 2.5) بود. اندازه قطعات تکثیری در گونه های هدف، تفاوت هایی را در مقایسه با سورگوم نشان دادند. یک نشانگر با قابلیت تکثیر در هر سه گونه دیده شد که نشان دهنده حفظ نواحی آللی جایگاه اتصال نشانگر در بین این سه گونه می باشد. این نشانگرها با قابلیت تکثیر بین گونه ای، در حال حاضر می توانند برای مطالعات ژنتیکی و اصلاحی در این گونه ها مورد بهره برداری قرار گیرند.

متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

بیش از 50 ژنوتیپ و رقم به در کلکسیون ملی کشور جمع آوری شده است که اطلاعات مورفولوژیک و ژنتیکی کمی از آن ها در اختیار است. به منظور بررسی تنوع ژنتیکی این ژرم پلاسم در مرحله اول اقدام به ارزیابی انتقال پذیری توالی های تکراری ساده مربوط به گونه سیب، به شماری از ژنوتیپ های به کشور شد. برای این منظور DNA سیزده ژنوتیپ به استان اصفهان همراه با رقم تجارتی «اصفهان» با روش های CTAB تغییر یافته،SDS  تغییر یافته و ادغام دو روش CTAB و SDS استخراج و بهترین کیفیت DNA از روش اخیر حاصل شد. DNA این مواد با استفاده از هشت جفت آغازگر SSR سیب شامل CH05d04، CH02b10، CH02d08، CH03g06، CH02h11a، CH04e03، CH04a12  و NZ02b01 تکثیر شد. هفت جفت از آغازگرهای مورد استفاده قادر به تکثیر 33 مکان ژنی توالی های تکراری ساده ژرم پلاسم به موردارزیابی بودند، که از این تعداد شش جفت آغازگر تنوع ژنتیکی نشان دادند. جفت آغازگر CH03g06 قادر به تکثیر بیشترین آلل بود و بالاترین شاخص اطلاعاتی پلی مورفیسم را نشان داد، در حالی که جفت آغازگر NZ02b01 هیچ قطعه ای را تکثیر نکرد. بر اساس الگوی باندی تولیدی، ژنوتیپ های به استان اصفهان در هشت کلاستر به ترتیب دربردارنده 1، 2، 1، 3، 2 ، 2، 1 و 1 ژنوتیپ طبقه بندی شدند و به نظر می رسد دو ژنوتیپ SHA1 و SVS2 یکسان باشند.