We are... So, to reframe THE inquiry: who are we on a metaphysical level? Which aspects of ourselves are THE most universally representative of who we are? How do we fare in THE face of THE passage of time? For decades, philosophers have debated THE concept of diachronic personal identity, which focuses on THE question of what keeps us alive. An intricate debate has developed between those who hold THE body view (animalism) and those who hold THE psychological view (memory) on THE question of who we are. THE two groups will eventually become so firmly set in THEir views that THEy will be unable to compromise. Hylomorphic animalism, or THE view that HUMANs are rational animals, living bodies made of prime matter and a rational soul, is an alternative answer to this divisive question that I propose in this study, following in THE footsteps of Aristotle and Aquinas. We only survive if matter and rational souls do.

1پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربخشی کاربرد گیمیفیکیشن در آموزش و توسعه منابع انسانی کارکنان بخش تعمیر و نگهداری اطفا حریق بازار بزرگ ایرانمال به روش شبه تجربی با استفاده از طرح پس آزمون با گروه کنترل صورت گرفت. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان تیم تعمیر و نگهداری اطفا حریق بازار بزرگ ایرانمال به تعداد 24 نفر بود که به روش تمام شماری به صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (12 نفر) و کنترل (12 نفر) جای داده شدند. آموزش موقعیت یابی کد جعبه های اطفا حریق در گروه تجربی به روش گیمیفای شده و در گروه کنترل به روش معمول انجام شد. در انتهای دوره آموزشی عملکرد گروه تجربی و گروه کنترل با پس آزمون متشکل از 20 سوال سنجیده شد و  نظرات اعضای گروه تجربی در خصوص دوره گیمیفای شده از طریق اجرای پرسشنامه رضایت سنجی 18 گویه ای (متشکل از پنج بعد سهولت ادراک شده، سودمندی ادراک شده، نگرش، مهارت و تعامل) گردآوری شد. نتایج آزمون عملکرد و پرسشنامه میزان پذیرش گیمیفیکیشن با استفاده از آزمون های توصیفی و استنباطی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاصل از آزمون های توصیفی و همچنین آزمون استنباطی یومن ویتنی مربوط به پس آزمون نشان داد که نمره عملکرد گروه تجربی بالاتر از گروه کنترل بوده است. یافته های توصیفی حاصل از پرسشنامه میزان پذیرش نیز نشان داد که مشارکت کنندگان در دوره آموزشی از اجرای دوره به شیوه گیمیفای شده در تمامی ابعاد پنجگانه رضایت نسبتا بالایی داشته اند.

In some point of view, neiTHEr Michel Foucault nor Ibn Khaldun are considered philosophers in THE conventional classifications, but both are very  important in intellectual and, of course, in PHILOSOPHICAL contexts, especially for those who are interested in THE deep study of HUMAN life from THE perspective of political thought.THE main concern of two thinkers, one in THE 14th century, THE oTHEr in THE 20th century, is THE issue  of power, although neiTHEr of THEm provided a precise definition of it. In this article, an attempt has been made to show THE place of power and domination in THE political thought of both thinkers by examining THE thoughts of two thinkers. And in search of an answer to this question, how did Asabiyyah and industry of religion in Ibn Khaldun's thought and social control through self-technology and discipline in Foucault's thought lead to THE expansion of THE domination of power? This article is written by analytically comparing THE opinions of two thinkers based on Ibn Khaldun's most important book called Muqaddimah and Foucault's late works

THEre are two approaches for simulating memory as well as learning in artificial intelligence; THE functionalistic approach and THE cognitive approach. THE necessary condition to put THE second approach into account is to provide a model of brain activity that contains a quite good congruence with observational facts such as mistakes and forgotten experiences. Given that HUMAN memory has a solid core that includes THE components of our identity, our family and our hometown, THE major and determinative events of our lives, and THE countless repeated and accepted facts of our culture, THE more we go to THE peripheral spots THE data becomes flimsier and more easily exposed to oblivion. It was essential to propose a model in which THE topographical differences are quite distinguishable. In our proposed model, we have translated this topographical situation into quantities, which are attributed to THE nodes. THE result is an edge-weighted graph with mass-based values on THE nodes which demonstrates THE importance of each atomic proposition, as a truth, for an intelligent being. FurTHErmore, it dynamically develops and modifies, and in successive phases, it changes THE mass of THE nodes and weight of THE edges depending on gaTHEred inputs from THE environment.

Education is a continually developing activity, it shapes THE way an individual develops THEir attitudes, thoughts and behavior. Education is not just about being literate but it is an overall development of THE person in every aspect of THEir lives. A society's educational system can be greatly linked to its culture as THE culture that one is in have an affect on THE type of curriculum THE institutions will develop in order to cater to every individual of that particular culture. Education moulds and shapes a society and it is influenced by THE culture of THE particular country or society. THE educational system acts as a point of reference for THE society's needs and demands. THE principles that dominate this article is culture and education are interrelated and interconnected. Every educational paradigm is influenced by THE culture of THE society in which it operates. This essay underlines THE extensive connection between culture and education. As a result, THE goal of this essay is to depict THEse features from a PHILOSOPHICAL-Psychological Approach.

Regarding THE way of facing THE West and modernity, Ahmed Fardid is among THE thinkers who, by adopting a PHILOSOPHICAL and judgmental approach, rejects modernity, philosophy, and western civilization in its entirety. Fardid considers modernity and THE West to have an inherent crisis and considers any attempt to patch up modernity with Eastern religions or cultures futile. Fardid, who is THE creator of THE word “Gharbzadegi (Westoxification)”, considers HUMAN sciences and Western civilization to be nothing more than THE inciting soul vanities and blasphemy. By adopting an essentialist and negative approach towards THE modern world, he calls for a complete break from THE subjectivism and HUMANism associated with THE modern world and a return to Islamic-oriented philosophy (Hekmat-e Onsi). Seyyed Hossein Nasr, as a traditionalist thinker, rejects Western civilization and modernity as a unified whole. He wants to incorporate modern science and reason and take perennial philosophy. In this paper, via a comparative analysis method, this hypoTHEsis is examined that although Fardid and Nasr are sympathizers in THE complete negation and rejection of THE modern world, Fardid confronts modernity and its consequent subjectivism using Heidegger’s western thought. This is when Nasr confronts modernity from THE perspective of a traditionalist thinker who believes in THE foundations of tradition. Nasr considers THE return to THE perennial philosophy to solve confronting THE Western world and modernity, but Fardid faced with THE modern world, emphasizes that although modernity is THE exposure of self-fulfillment, one must strive to overcome it. It is difficult to return to THE past.

پرسش اصلی مقاله حاضر این است که جنس فلسفی گزاره های حقوق بشری (مثلا موجود در اعلامیه حقوق بشر یا متون نظیر آن) چیست و حقوق و تکالیف یا باید و نبایدهای موجود در آن، از منظر نظری به چه پشتوانه ای مستند است. فرضیة مقاله این است که استناد حقوق بشر به طبیعت، استدلالی است از لحاظ نظری غلط اما علت دوام آن این بوده که عملا مفید انگاشته شده است؛ حقوق بشر، در تحلیل نهایی، به چیزی به جز توافق مصلحت جویانه عقلا مستند نیست و نتواند بود. نظریه قراردادی-اجماعی مورد دفاع این مقاله، یونیورسالیسم حقوق بشر را به نوعی ماهیت متمرکز انسان شناسانه، با دو وجه تمایلات مشترک غریزی (متعلق به عموم) و صوابدیدهای مشترک عقلی (خاص عموم جوامع رشد یافته با معیارهای گستره و عمق آموزش و رفاه و تامین اجتماعی) مستند می کند. این مقاله به روش تحلیلی نوشته شده است.

آنچه که اکنون مطرح می شود با عنوان ذهن فلسفی شاید با این جمله که اصلا و ابدا «ذهن» فلسفی است، صورتی متناقض به خود بگیرد. این تناقض از آنجا آشکار می شود که اگر گفته می شود ذهن فلسفی، گویی گفته ایم: «ذهن به ذهن فلسفی و غیر فلسفی حصر می شود». قسم دوم ذهن که غیر فلسفی است با ذات فلسفی ذهن در تناقض است. این تناقض، تناقض شایسته ای نیست، از آن سبب که اصلا ذهن غیر فلسفی عبارت درستی نمی باشد و اگر گفته می شود ذهن فلسفی، اشاره به رشد چشم گیر ذهن دارد و اگر شخصی از عبارت ذهن فلسفی، ذهن غیر فلسفی را دست گیر شود، بایست اقرار کرد که گاه بر اثر تنبلی و شهوت، ذهن آنقدر از فعل فلسفی خود می کاهد که اصلا شایسته نیست که او را ذهن نامید. با رفع نام ذهن از ذهن، فلسفی بودنش نیز رفع می شود و این تعبیر مسامحی است که گفته می شود ذهن، غیر فلسفی شده است.

با تعریف نقادی از فلسفه، دانسته می شود که با قرار گرفتن در فضای تعریف فلسفه، فهم فلسفی حاصل می آید. بنابراین باید هر کسی خود شخصا به فلسفه بپردازد؛ به عبارتی، فرد است که با «فهم» فلسفه می سازد و با فلسفه، زندگی را سامان می دهد. اما فلسفه و تفکر فلسفی برآمده از کدام ساحت انسانی است؟ عقل را قوه اصول و حکم دانسته، فهم و ادراک را مفعول عقل، حافظه را انبار دانسته ها، و ذهن را به عنوان نظام استدلالی انسان، اساسا فلسفی می دانیم. حال که ذهن اساسا فلسفی است، این سوال پیش می آید که چرا افرادی از جامعه دارای اندیشه فلسفی نمی باشند؟ پاسخ این سوال در میزان پرواز و رشد ذهن نهفته است. اکنون اگر ذهن فلسفی را ملاک فلسفی بودن انسان بدانیم، خواهیم دید که بسیاری از بی سوادان و عامی ها فلسفی می اندیشند و بسیاری از دانش آموختگان فلسفه، عامی سخن می گویند. بنابراین با توجه به دو ملاک ذهن فلسفی و علم فلسفی دست به پیکربندی در اجتماع می زنیم. با توجه به پیکربندی جدید، روش فلسفی عامه را معرفی کرده، عنوان می کنیم که روش فلسفی عامه نیز می کوشد که عوام را از عامی بودن رهایی ببخشد. لذا با توجه به روش فلسفی عامه، می توان جسورانه گفت: ««فلسفه» گفتگوی میان چند ساحت از فکر آدمی است». این گفتگو، گفتگویی است که مخاطبش آگاهی و قالبش برهانی و عقلانی است. اکنون آنچه را که در روش فلسفی عامه از گفتگوهای عقلانی حاصل می شود، با نام گزاره تعادلی عنوان می کنیم. با توجه به اینکه نسبت نیروها برآمده از تعادل می باشد، بنابراین یافتن مکان تعادل به عهده هر فردی است که در روش فلسفی عامه، تنها متدی برای این عمل داده می شود.