زمینه و هدف: ناهمگنی روشنایی تصاویر یکی از چالش های مهم در پردازش تصاویر کامپیوتری است که می تواند منجر به نتایج نادرست در قطعه بندی تصاویر شود. علی رغم وجود روش های متعدد قطعه بندی، مطالعات کمی درخصوص تأثیر ناهمگنی روشنایی و انتخاب بهترین کانال های رنگی در قطعه بندی انجام شده است. در این مقاله، از فضاهای رنگی مختلف برای تشخیص خودکار ضایعات پوستی استفاده شده است. روش اجرا: در این تحقیق از روش قطعه بندی LSE (Level Set evolution) همراه با هموارسازی شدت ها برای شناسایی کامپیوتری ضایعات پوستی استفاده شده است. ابتدا ناهمگنی روشنایی کاهش یافته و تصویر یکنواخت تری ایجاد می شود، سپس با قطعه­بندی پیشنهادی دامنه تصویر به مناطق مجزا تفکیک می شود. این روش باعث تشخیص دقیق تر ضایعات پوست می گردد. یافته­ها: روش پیشنهادی بر روی 200 تصویر درموسکوپی از مجموعه داده های شناخته شده PH2 با استفاده از کانال های رنگی مختلف آزمایش شده است. نتایج نشان می دهد که این روش در مقایسه با سایر روش ها، عملکرد بهتری دارد. صحت 97%، حساسیت 98%، اختصاصیت 99% و ضریب دایس 92% به دست آمده است. نتیجه­گیری: این روش توانایی جداسازی و تشخیص دقیق ضایعات را دارد و می تواند در فرآیند درمان ضایعات پوستی به پزشکان کمک کند.

تعیین محدوده سرده ها در زیرتباره Trigonellinae Small یکی از بحث برانگیزترین موضوعات تاکسنومیکی در این زمینه در حدود 100 سال گذشته بوده است. طرح صفات جدا کننده متعدد توسط گیاه شناسان مختلف موید این ادعا می باشد. صفات مربوط به قطعات گل به خوبی دیگر ویژگی های رویشی به طور گسترده ای تاکنون مورد استفاده قرار گرفته است. در این مقاله براساس 5 صفت کیفی و 19 صفت کمی مربوط به قطعات گل گونه های متعلق به سرده Trigonella (به طور خاص گونه های چندساله متعلق به بخشEllipticae ) از دیگر سرده های این زیر تباره جدا شده است و نتایج به دو شکل طرح درختی و طرح پراکنده (Scatter plot) نمایش داده شده است. قرارگیری گونه های شبه یونجه (Medicagoid) مربوط به بخش Bucerates و یونجه در یک شاخه و حضور گونه Melilotus indicus به همراه سایر گونه های یکساله شنبلیله در یک شاخه مجزا از نتایج اصلی این مطالعه می باشند. متن کامل این مقاله به زبان انگلیسی می باشد. لطفا برای مشاهده متن کامل مقاله به بخش انگلیسی مراجعه فرمایید.لطفا برای مشاهده متن کامل این مقاله اینجا را کلیک کنید.

کتاب دست افزارهای سنگی در فرگشت انسان از سری کتاب های جان شی برای آفریدن روشی نوین در تحلیل دست افزارهای سنگی است. این بار، وی با رویکردی تازه، نه از دید یک باستان شناس صرف، بلکه از دید یک دیرین انسان شناس، در تلاش برای پاسخ دادن به پرسش های مربوط به فرگشت رفتار انسان، به کمک روش های باستان شناسانه است. اگرچه دست افزارهای سنگی برای درک فرگشت انسان، امکان بالقوه بالایی دارند، اما برخی رویکردها و چارچوب های باستان شناسی سنتی در تحلیل آن ها، مانع از درک این فرگشت می شوند. وی در جای جای کتاب بر نظر خود تاکید می نماید که باستان شناسان باید رویکرد سنتی خود را تغییر داده و در مطالعه فرگشت انسان و رفتار او بر اساس دست افزارهای سنگی، روش های نوینی بیابند. این روش های نوین می تواند دیرین انسان شناسان، متخصصان علم ژنتیک دیرینه و باستان شناسان را گرد یک آورده و منجر به کسب نتایج بهتری در درک رفتار انسان شود. این هدف نویسنده و تلاش ارزشمند وی قابل تقدیر است. اما آیا وی به چنین رویکرد نوینی در کتاب خود دست یافته است؟ تا چه میزان رویکرد نویسنده در این کتاب به دستیابی به این هدف نزدیک شده است؟ مروری بر این کتاب نشان می دهد که هنوز راه درازی در پیش است تا بتوانیم رفتار و چرخه فرگشت انسانی را از راه مطالعه دست افزار سنگی درک نماییم. کتاب با پرسش های فراوان و بدون پاسخ به پایان می رسد و خوانندگان را با این پرسش بر جای می گذارد که آیا نویسنده توانسته از رویکرد باستان شناسانه سنتی، که خود در سراسر کتاب منتقد آن بوده و تلاش برای یافتن جایگزینی برای آن داشته، رها شود؟