بادرنجبویه گیاهی است پایا، به ارتفاع 30 تا 80 سانتی متر. قسمت مورد استفاده گیاه برگ و سرشاخه های جوان آن است. برگ ملیس دارای یک ماده تلخ، تانن، کامفر، قندهای مختلف، مواد رزینی، مواد پکتیکی و 0.1 تا 0.25 اسانس است که ماده موثر آن به حساب می آید.اسانس ملیس مایعی بی رنگ یا به رنگ زرد روشن یا زرد مایل به خاکستری و دارای بویی شبیه لیمو می باشد. این اسانس در آب غیرمحلول ولی در الکل حل می شود.اسانس ملیس ضد تشنج است بعلاوه به عنوان مقوی معده، بادشکن، تسهیل کننده عمل هضم و معرق مورد استفاده قرار می گیرد.جهت استخراج اسانس بادرنجبویه در آزمایشگاه از سه روش زیر استفاده شد:1- روش استخراج بوسیله حلال [(روش [(A2, A1)A 2- استخراج بوسیله تقطیر با آب (روش B)3- استخراج بوسیله تقطیر با بخار آب (روش C)در روش A1، اسانس در مراحل مختلف اکسیده و پلیمره شده و همچنین دارای رنگ تیره تر و بوی تند و دانسیته و ویسکوزیته بالاتری می باشد. در روش A2 هیچگونه اسانسی بدست نیامد همچنین این روشهای مستلزم هزینه بیشتری هستند. روش B، روش متداول اسانسگیری است. در این روش فاکتورهای مختلف نظیر تبخیر، مقدار آب مصرفی و مدت زمان تقطیر را تغییر داده و بهترین شرایط برای استخراج بدست آمد. این شرایط شامل: میزان تبخیر 350gr/h، مقدار آب 1000-1200cc برای هر 100 گرم نمونه و زمان 2 ساعت است.یکی از عوامل موثر بر کمیت و کیفیت اسانس، تازگی و کهنگی گیاه و نحوه خشک کردن و نگهداری آن بعد از برداشت می باشد. گیاه کهنه دارای اسانس کمتر و تیره تری است.عوامل دیگری که بر روی کیفیت اسانس استخراج شده تاثیر نامطلوب می گذارند، عبارتند از گرما، نور و اکسیژن. گرما خیلی موثرتر موجب کاهش کیفیت اسانس می گردد.

از سال 1380 زهکش اصلی واحدهای کشت و صنعت نیشکر و صنایع جانبی که در شرق رودخانه کارون قرار دارند به طرف تالاب شادگان منحرف گردید. با توجه به متوسط دبی و شوری زه آب این شرکتها که به ترتیب برابر با 15.84 متر مکعب در ثانیه و 16.97 دسی زیمنس بر متر برآورد گردید، تغییرات قابل ملاحظه ای در کیفیت آب تالاب و همچنین پوشش گیاهی آن نسبت به سال 1375 رخ داده است. نتایج نشان داد که متوسط شوری از 8.8 به 14.7 دسی زیمنس بر متر، کلر از 62.6 به 129 میلی اکی والان در لیتر، سولفات از 31.8 به 42 میلی اکی والان در لیتر، فسفات از 0.69 به 7.5 میلی گرم در لیتر و نیترات از 3.4 به 7.3 میلی گرم در لیتر افزایش داشت. همچنین میانگینEC  در بهار از 3.7 به 12.1، پاییز از 12 به 17.5 و در زمستان از 4.2 به 13.6 دسی زیمنس بر متر رسید در حالی که در تابستان از 17.6 به 15.7 دسی زیمنس بر متر تنزل داشت. مقدار متوسط فسفات در فصول مختلف نیز به ترتیب در بهار از 0.42 به 4.7، تابستان از 0.54 به 18.9، پاییز از 2.6 به 2.9 و در زمستان از 0.58 به 4.9 میلی گرم در لیتر افزایش داشت. مقدار متوسط نیترات در فصول مختلف نیز در بهار از 2.1 به 7.7، تابستان از 3.5 به 7.5، زمستان از 3.4 به 7.1 میلی گرم در لیتر افزایش ولی در پاییز از 7.7 به 7 میلی گرم در لیتر کاهش داشت. در محدوده مورد مطالعه با استفاده از روش آنالیز فاکتوریل کورسپوندانس 7 جامعه گیاهی تشخیص داده شد که به دلیل ورود زه آب و افزایش میزان املاح آب تالاب، تعداد 2 جامعه گیاهی کمتر از تعداد آن ها نسبت به سال 1375 بود. همچنین نتایج ارزیابی تولید بیوماس جوامع گیاهی در مطالعه حاضر نسبت به مطالعه مبنا بطور متوسط %30 تولید بیوماس گیاهی کاهش یافت که ناشی از تغییر کیفیت آب تالاب و تاثیر منفی آن بر جوامع گیاهی موجود می باشد. از تغییرات کیفی در مقایسه با مطالعات پایه می توان به حذف جامعه گیاهی با ارزش علوفه ای و دارویی و جایگزینی آن با جامعه گیاهی شور روی (با ارزش کیفی کمتر) و همچنین کاهش تراکم گیاهان غالب در جوامع گیاهی عمده و یا حذف بعضی از گونه های گیاهی مانند آلاله آبی (Ranunculus trichophyllus) در قسمت هایی از تالاب (شمال و غرب) نام برد.

رزینی که از تقطیر مواد فرار اولئو روزین درخت بنه باقی می ماند متفاوت از رزین متداول کاج بوده و در اینجا نتایجی که از آنالیز این محصول بر اساس آنالیز تطبیقی با آنالیز نمونه رزین درخت بنه در فلسطین بدست آمده است ارایه می گردد.-1-2 روزین (Rosin)یک نوع ماده رزین طبیعی است که بعنوان ماده غیرقابل حل در آب از تبخیر اجزا فرار روغن تربانتین (کاج یا پسته وحشی) بدست می آید. این رزین شامل اسیدهای مونوکربوکلسیلیک سه حلقه ای که دارای فرمول عمومی C2O H3O O2 هستند و نیز مقادیر کمی از ترکیبات قابل صابونی شدن با هیدروکسید سدیم یا پتاسیم الکلی نمی باشد. علاوه بر این مقداری مواد غیرقابل صابونی شدن نیز دارد.-1-2-1 مشخصات فیزیکی روزیندارای نقطه ذوب 71-73 می باشد.رنگ نمونه: زرد تیرهبو: Balsamic odor و مزه تیز و تندی دارد.حلالیت: در الکل، اتر، استون، کلروفرم، بنزن، دی سولفید کربن، کربن تتراکلرید، روغن تربانتین، اسید استیک بدون آب کاملا حل می شود و در حلالهای مانند پیریدین، متانول، پترولیوم بنزین بطور جزئی حل می شود. در آب و محلول آبکی KOH حل نمی شود.GRADE ROSIN: با تهیه یک قالب جامد از روزین و قراردادن آن در معرض نور معمولی رنگ آن تعیین گردید. با توجه به درجه های استاندارد ASTM از درجه G می باشد.مواد خارجی و بخش غیر روزینی: بخشی از رزین که در هیچ حلالی حل نمی شود و بیشتر گردوخاک می باشد که در حدود 0.50% آنرا تشکیل می دهد.

اهداف طرح عبارتند از: - بررسی مشخصات و مشکلات بهره برداران و مالکین آب زیرزمینی - بررسی عوامل تهدید کننده منابع آب زیرزمینی موجود در استان - سنجش میزان رضایت دارندگان چاه - بررسی عوامل ایجاد کننده آلودگی منابع آب زیرزمینی - بررسی وضعیت کف شکنی چاه ها - بررسی کیفیت و کمیت آب چاه ها در فصول آبیاری - بررسی وضعیت منصوبات نصب شده بر روی چاه - بررسی میزان شناخت و آشنایی بهره برداران با اتحادیه آب بران این پژوهش از نوع تحقیقات نظری ـ کاربردی است که در آن از روش پیمایش استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش را دارندگان چاه بالای پنجاه و پایین پنجاه متر مناطق شرقی، غربی و مرکزی استان مازندران تشکیل می داده اند. واحد تحلیل در این پژوهش، فرد (دارندگان چاه و بهره برداران آب) بوده است. جمعیت نمونه این پژوهش 3000 نفر بودند نتایج به دست آمده عبارتند از آشنایی کمتر از 30 درصد مالکین چاه ها به قوانین آب، میزان تخصص پایین کارشناسان سازمان آب از نظر 42 درصد بهره برداران آب زیرزمینی و صاحبان چاه ها، عدم توجه بیش از 44 درصد از بهره برداران آب زیرزمینی به هشدارهای سازمان آب در مواقع بحرانی و سال های خشکسالی، مهم و با اهمیت بودن کیفیت آب برای اکثریت کشاورزان و بهره برداران آب های زیرزمینی، قرارگیری بیش از 16 درصد از مناطق نمونه گیری شده در دشت های ممنوعه، اعتقاد تقریبا 75 درصد از بهره برداران آب زیرزمینی به اینکه روش بازرسی مداوم چاه موثرترین روش برای جبران کاهش آبدهی چاه ها می باشد. استقبال بیش از 92 درصدی بهره برداران آب زیرزمینی از برنامه های آموزشی در مورد آب از طریق تلویزیون، عدم شرکت بیش از 27 درصد بهره برداران آب زیرزمینی در کلاس های بهره برداری درست از چاه و آب زیرزمینی و... .

این آزمایش به منظور بررسی اثر توفوردی به عنوان یک تنظیم کننده رشد بر روی شاخصه های جوانه زنی گیاهچه سویا انجام شد. به منظور بررسی اثر توفوردی به عنوان یک تنظیم کننده رشد بر روی شاخصه های جوانه زنی سویا محلول هایی با غلظت 0، 3-10، 6-10، 9-10، 12-10 پی پی ام ساخته شد. آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید و هر واحد آزمایشی شامل یک عدد پتری دیش به قطر 7 سانتی متر بود. در هر واحد آزمایشی 20 عدد بذر قرار داده شد و سپس از هر محلول تیماری 6 میلی لیتر به آن اضافه گردید. هر 24 ساعت از بذور جوانه زده یادداشت برداری به عمل آمده و پس از اتمام جوانه زنی، صفات طول ساقه چه و طول ریشه چه و وزن خشک گیاهچه مورد اندازه گیری قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری Spss انجام گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده از این آزمایش غلظت 9-10 دارای بیشترین درصد جوانه زنی بذر سویا بود. همچنین نتایج به دست آمده نشان داد که طول ساقه چه و ریشه چه در این غلظت از توفوردی دارای بیشترین مقدار بود.

این تحقیق اثر آللوپاتی عصاره آبی گزنه بر روی جوانه زنی و رشد اولیه ریحان و شنبلیله را بررسی می کند. در این تحقیق گیاه گزنه از سطح مزارع شهر ساری جمع آوری شد. به منظور تهیه عصاره آبی، ابتدا پودر گزنه به مدت 24 ساعت در دمای اتاق در آب مقطر خیسانده شد (50 گرم پودر در 500 میلی لیتر آب مقطر) و پس از عبور از کاغذ صافی از محلول های حاصل محلول هایی با غلظت های صفر (شاهد)، 25%، 50%، 75% و 100% حجمی تهیه گردید. سپس تعداد 20 عدد بذر ریحان و شنبلیله در پتری دیش قرار گرفت و به هر پتری دیش 6 میلی لیتر از محلول تیمار مورد نظر اضافه شد. شمارش بذور به صورت روزانه انجام گرفت و در پایان طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن خشک گیاهچه اندازه گیری شد. در این مطالعه برای آنالیز داده های مربوط به هر گیاه به طور جداگانه از طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار استفاده شد. آنالیز آماری طرح به وسیله نرم افزار آماری Spss و مقایسه میانگین ها توسط روش دانکن انجام گردید. اثرات کلیه عوامل بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن خشک گیاهچه معنی دار بود. با افزایش غلظت عصاره درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن تر و خشک گیاهچه ریحان و شنبلیله کاهش یافت. نتایج نشان داد عصاره آبی درمنه بر صفات مورد مطالعه اثر بازدارندگی دارد.

این تحقیق به منظور بررسی آستانه تحمل به خشکی و شوری بر روی گیاه دارویی رازیانه انجام شد. برای ارزیابی مقاومت به خشکی رازیانه چهار سطح خشکی با فشار اسمزی صفر، 0.19-، 0.41-و -0.99 مگاپاسکال با استفاده از محلول پلی اتیلن گلیکول (PEG) 6000 اعمال گردید. برای ارزیابی مقاومت به شوری بذور رازیانه از غلظت های صفر، 25، 50، 75، 100، 125 و 150 میلی مول بر لیتر کلرید سدیم استفاده شد. هر دو آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید و هر واحد آزمایشی شامل یک عدد پتری دیش به قطر 7 سانتی متر بود. در هر واحد آزمایشی 30 عدد بذر قرار داده شد و سپس از هر محلول تیماری 6 میلی لیتر به آن اضافه گردید. هر 24 ساعت از بذور جوانه زده یادداشت برداری به عمل آمده و پس از اتمام جوانه زنی، صفات طول ساقه چه و طول ریشه چه و وزن خشک گیاهچه مورد اندازه گیری قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری spss انجام گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق تنش خشکی و شوری به طور معنی داری درصد جوانه زنی را کاهش دادند. همچنین نتایج به دست آمده نشان داد که طول ساقه چه و ریشه چه با افزایش سطوح مختلف تنش خشکی و شوری کاهش می یابد.

این تحقیق به منظور بررسی آستانه تحمل به شوری سه گونه گیاه دارویی شنبلیله، ریحان سبز و گشنیز انجام شد. به منظور بررسی اثر شوری بر جوانه زنی سه گونه گیاه دارویی ریحان سبز، شنبلیله و گشنیز سه آزمایش جداگانه در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در آزمایشگاه مرکز خدمات تخصصی گیاهان دارویی جهاد دانشگاهی واحد مازندران انجام شد. سطوح مختلف شوری که برای جوانه زنی اعمال شدند عبارت بودند از: غلظت های شاهد (صفر)، 50، 100، 150، 200، 250 و 300 میلی مول بر کلرید سدیم. به منظور ضد عفونی بذور گیاهان مورد مطالعه، بذور به وسیله الکل 90 درصد به مدت یک دقیقه ضد عفونی شدند. در نهایت بذور با آب مقطر شستشو داده شدند تا هیچ اثری از ماده ضدعفونی کننده بر روی بذور باقی نماند. سپس بذور در پتری دیش هایی که حاوی کاغذ صافی بودند کشت گردیدند. هر روز تعداد بذور جوانه زده در هر سطح تیمار ثبت و یادداشت شد. پس ازپایان دوره جوانه زنی پارامترهای مختلف از قبیل درصد جوانه زنی طول ریشه چه و طول ساقه چه و سرعت جوانه زنی اندازه گیری و ثبت شدند. تجزیه واریانس با استفاده از نرم افزار SPSS و مقایسه میانگین ها با استفاده از روش دانکن انجام شد. نتایج نشان داد که شوری بطور معنی داری درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن خشک گیاهچه های ریحان سبز، شنبلیله و گشنیز را کاهش داد.

این طرح به منظور بررسی آستانه تحمل به خشکی و شوری بر روی گیاه دارویی زنیان انجام شد. برای ارزیابی مقاومت به خشکی زنیان چهار سطح خشکی با فشار اسمزی صفر، -0.19، -0.41 و -0.99 مگاپاسکال با استفاده از محلول پلی اتیلن گلیکول (PEG) 6000 اعمال گردید. برای ارزیابی مقاومت به شوری بذور زنیان از غلظت های صفر، 25، 50، 75، 100، 125 و 150 میلی مول بر لیتر کلرید سدیم استفاده شد. هر دو آزمایش در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار اجرا گردید و هر واحد آزمایشی شامل یک عدد پتری دیش به قطر 7 سانتی متر بود. در هر واحد آزمایشی 30 عدد بذر قرار داده شد و سپس از هر محلول تیماری 6 میلی لیتر به آن اضافه گردید. هر 24 ساعت از بذور جوانه زده یادداشت برداری به عمل آمده و پس از اتمام جوانه زنی، صفات طول ساقه چه و طول ریشه چه و وزن خشک گیاهچه مورد اندازه گیری قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار آماری Spss انجام گرفت. با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق افزایش تنش خشکی و شوری به طور معنی داری درصد جوانه زنی بذر زنیان را کاهش دادند. همچنین نتایج به دست آمده نشان دادند که طول ساقه چه و ریشه چه با افزایش سطوح مختلف تنش خشکی و شوری کاهش می یابد.

بررسی اثر آللوپاتی (دگر آسیبی) عصاره آبی درمنه بر جوانه زنی و رشد اولیه تره و شنبلیله از اهداف طرح بوده است. به منظور بررسی اثر عصاره آبی علف هرز درمنه بر جوانه زنی و رشد گیاهچه های تره و شنبلیله آزمایشی درقالب طرح کاملا تصادفی با 3 تکرار انجام شد. عصاره آبی با غلظت های صفر، 25، 50، 75 و 100 درصد تهیه شد. اثر عصاره های آبی درمنه بر درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن خشک گیاهچه معنی دار بود. با افزایش غلظت عصاره، درصد جوانه زنی، سرعت جوانه زنی، طول ریشه چه، طول ساقه چه و وزن خشک گیاهچه تره و شنبلیله کاهش یافت. نتایج نشان داد که عصاره آبی درمنه بر صفات مورد مطالعه اثر بازدارندگی دارد.