هدف: عدم موفقیت در لقاح می تواند ناشی از فاکتورهای اسپرمی، اووسیتی و یا هر دو باشد. هدف از این مطالعه ارزیابی میزان پروتامین به عنوان یک فاکتور مهم در روند تراکم کروماتین اسپرم و بررسی رابطه آن با پارامترهای دیگر اسپرم مانند مورفولوژی و سلامت آکروزوم و همچنین با میزان لقاح پس از ICSI در افراد نابارور. مواد و روش ها: نمونه های سمن از 114 زوج مراجعه کننده به مرکز باروری و ناباروری اصفهان با علل مختلف جمع آوری شد. بخشی از نمونه های سمن جهت آنالیز پارامترهای اسپرمی بر اساس معیار WHO وبخش اعظم آن جهت انجام IVF و ICSI آماده گردید. باقیمانده نمونه جهت ارزیابی رنگ آمیزی کرومومایسین، رنگ آمیزی پاپانیکولائو و تست ژلاتینولیز مورد استفاده قرار گرفت. یافته ها: از لحاظ آماری بین درصد اسپرم های CMA 3 مثبت با میزان لقاح در دو گروه بارور و نابارور رابطه معکوس معنی داری وجود دارد (بارور p=0.035 ,r=-0.287 نابارور p=0.005, r=-0.388). بین درصد اسپرم های CMA 3 مثبت با میانگین قطر هاله و درصد تشکیل هاله در گروه بارور رابطه معنی داری مشاهده شد (p=0.000) در صورتی که در گروه نابارور این رابطه معنی دار نبود. نتیجه گیری: نتایج این مطالعه حاکی از آن است که کمبود پروتامین و ناهنجاری های آکروزومی، هر دو با عدم موفقیت لقاح ارتباط دارند. میزان لقاح پایین در این اسپرم ها، احتمالا به دلیل سطح پایین SAOAF در این اسپرم ها می باشد. اسپرم با آکروزوم کوچک، با درصد و میزان قطر پایینی از هاله مواجه بوده، که این اسپرم ها احتمالا با کاهش میزان لقاح همراه است. کمبود پروتامین نیز یک اثر مهمی در پتانسیل میزان لقاح دارد.بنابراین پیشنهاد می شود، اگرچه این فرایند ها می توانند با هم ارتباط داشته باشند ولی هر کدام می توانند بطور مستقل از هم بر روی لقاح تاثیرگذار باشند. جهت تایید این نکته نیاز به مطالعاات بیشتری در این زمینه می باشد.