نوسازی بافت های فرسوده ضرورتی است که در سطح ملی و کلان پشتوانه های متعدد قانونی و پشتیبانی برای آن در نظر گرفته شده و هر ساله بودجه هایی در قالب وزارت راه و شهرسازی و شهرداری کلان شهرها بدین منظور اختصاص یافته و صرف می شود. طبق قانون سالانه 10 درصد از این بافت ها باید نوسازی گردد که به منظور تحقق این هدف، در قالب ستاد بازآفرینی که در سطوح ملی تا شهرستانی تعریف شده، برای همه دستگاه های دولتی و عمومی تعیین نقش و وظیفه میگردد. در کنار ظرفیت ستاد بازآفرینی، قوانین متعددی نیز ضرورت نوسازی بافت های فرسوده را بیان کرده و برای آن دستورالعمل ها و راهکارهایی اندیشیده اند که از آن جمله می توان به قانون نوسازی و عمران شهری، قانون ساماندهی و حمایت از تولید و عرضه مسکن، قانون حمایت از احیاء، بهسازی و نوسازی بافت های فرسوده و ناکارآمد شهری اشاره نمود. بررسی این قوانین نشان از پرداختن به تمام ابعاد نوسازی بافت فرسوده در سطح سیاست گذاری دارد. اما نکته ی مبهم آن است که با وجود این قوانین و هدف گذاری هایی که صورت گرفته، چرا مسیر حرکت به سوی اهداف کند و در برخی موارد ناممکن شده و حوزه ی اجرا با چیزی متفاوت از حوزه ی سیاست گذاری روبرو است. بدین منظور با بررسی قوانین، تجارب داخلی و خارجی و ادبیات موضوع سعی شده تا چارچوبی به منظور تعیین سنجه های کلیدی موفقیت طرح های نوسازی در حوزه اجرا به دست آید و سپس علل و میزان موفقیت یا شکست سیاست های نوسازی بافت فرسوده در محلات هدف بررسی گردد. نتایج به دست آمده از تحلیل ها و مصاحبه های تکمیل شده در این گزارش نشان از افتراق عملکردی و هدف گذاری بین بازیگران عرصه نوسازی دارد و نوعی عدم تعادل در توزیع منابع، نقش ها، روابط بین دستگاهی و انتظارات و وظایف تعیین شده ی قانونی برای بازیگران عرصه نوسازی وجود دارد که باعث شده چرخه ی روابط و ارتباطات سیستمی توفیق چندانی در به ثمر نشاندن اهداف نوسازی نداشته و نقش افراد و انگیزه و توان فنی و اجرایی آنان نقش اصلی را در موفقیت یا شکست طرح های نوسازی داشته باشد. بر این اساس سلسله اقداماتی در حوزه ی سیاست گذاری، پشتیبانی و اجرایی پیشنهاد شده تا بتوان عدم تعادل در نظام اجرایی را به سمت تعادل و هم افزایی ظرفیت های بین نهادی هدایت نمود که از جمله آن ها می توان به تعریف جایگاه قانونی در معاونت برنامه ریزی و توسعه ی شهرداری ها برای دفاتر، تعریف جایگاه قانونی در معاونت برنامه ریزی و توسعه ی شهرداری ها برای دفاتر و فعال کردن خانه ی نوسازی ذیل چارچوب سرای محلات به منظور فعالیت هدفمند در حوزه نوسازی بافت اشاره نمود.

هدف: هدف اصلی این پژوهش سنجش تاثیر شبکه های اجتماعی مجازی بر سرمایه اجتماعی شهروندان تهرانی می باشد. بر این اساس اهداف اختصاصی زیر مطرح می باشد: آگاهی از تاثیر میزان و نحوه استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر میزان مشارکت اجتماعی شهروندان تهرانی آگاهی از تاثیر میزان و نحوه استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر میزان اعتماد شهروندان تهرانی آگاهی از تاثیر میزان و نحوه استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر میزان حمایت شهروندان تهرانی آگاهی از تفاوتهای میان مولفه ها و ابعاد سرمایه های اجتماعی شهروندان تهرانی در شبکه های اجتماعی مجازی و واقعی روش: در این پژوهش از روش پیمایشی استفاده می شود که در زمره پژوهشهای میدانی است. همچنین به لحاظ زمانی پژوهش مقطعی است. ازنظر هدف کاربردی و از نظر میزان ژرفایی، پهنانگر است. جامعه آماری شامل ساکنین شهر تهران در سنین 15 و بالاتر می باشد. حجم نمونه. ابزار تحقیق پرسشنامه استاندارد-محقق ساخته (پرسشنامه استاندارد ISCS که توسط جمیز ویلیامز طراحی شده است). نتایج: نتایج تحقیق نشان می دهد که میزان استفاده از شبکه های اجتماعی مجازی بر میزان مشارکت، اعتماد، حمایت شهروندان تاثیر دارد. همچنین میزان استفاده از این شبکه ها به صورت کلی بر میزان سرمایه اجتماعی اجتماعی شهروندان تاثیر دارد. لکن این تاثیر بر سرمایه اجتماعی پیوندی مشاهده می شود و بر سرمایه اجتماعی پل زننده تاثیری ندارد.

جمهوری اسلامی ایران در شمار نظام های سیاسی مبتنی بر قانون اساسی و تفکیک قواست. این پژوهش با عنایت به قانون اساسی که تبیین کننده تفکیک، استقلال و توازن قواست، به بررسی رابطه کارامدی دو نهاد مجلس و دولت پرداخته است. با روش شناسی و چارچوب مفهومی چهار دوره رابطه مجلس و دولت از زمان مشروطه تا سال 1391 شامل دو دوره از قبل انقلاب اسلامی و دو دوره در عصر جمهوری اسلامی ایران انتخاب و بررسی شده است. روش این طرح بررسی و مطالعه کتابخانه ای در چهار سنخ متون و اسناد بوده و آنچه بدست آمده این است که به دلایل ضعف های نهادی و گسست رابطه دو نهاد از فضیلت ها و اصول و ضوابط قانون اساسی، ناکارامدی در میان مناسبات این دو نهاد اصلی حکومت بروز کرده و در شرایط زمینه ای تشدید شده است. نقش عامل انسانی در این رابطه نسبت به سایر عوامل دخیل، موثر تر و غلبه داشته است. هدف: شناخت و احصای مشکلات و موانع اصلی کارامدی رابطه مجلس و دولت در نظام جمهوری اسلامی ایران و ارایه رهکارهای مفید برای کمک به ارتقای کارامدی روش: روش شناسی این پژوهش با رویکرد میان رشته ای در حوزه فلسفه سیاسی، نظریه های قانون اساسی و علم سیاست با تمهید یک چارچوب مفهومی مبتنی بر نهادگرایی نوین تنظیم شده است. شیوه تحقیق مطالعه اسناد و از نوع کتاب خانه ای است که چهار بخش مطالعاتی مجزار را بررسی کرده است؛ شامل؛ متن قانون اساسی ج. ا. ایران، متون و تفسیرهایی از این سند، نظریه های نهادگرایی نوین و متون فلسفه سیاسی نتایج: 1. ناکارامدی رابطه دو قوه در موارد بررسی شده تا حد زیادی معلول عدول از غایات و چارچوب نهادی قانون اساسی است 2. در دوره های بررسی شده نقش عامل انسانی در ناکارامدی در ردیف نخست بوده است. 3. مولفه های کارامدی در بستر توازن و استقلال دو قوه تحقق می یابند. 4. کاهش و محدودیت آزادی بیان، نقد و اعتراضات قانونی.

مهمترین هدف از انجام این پژوهش بررسی تفاوت سبک زندگی در بین شهروندان استفاده کننده از شبکه های اجتماعی مجازی و شهروندانی است که از این شبکه ها استفاده نمی کنند. در این راستا اصلی ترین نظریاتی در تبیین نظری این پژوهش به گروه پژوهش کمک نموده است، نظریات گیدنز، بوردیو و نظریه سبک های زندگی فرهنگی اندرسون و جانسون و نیز فضای دوجهانی جکسون بوده است. در این پژوهش از روش پژوهش کمی و برای گردآوری داده ها از پیمایش استفاه شدهاست. ابزار پژوهش نیز پرسشنامه ای پژوهشگر ساخته بوده است. همچنین این پژوهش از نظر مسیر توصیفی تبیینی، از نظر هدف کاربردی، از نظر زمان مقطعی و از نظر میزان ژرفایی، پهنانگر است. جامعه ی آماری پژوهش تمامی شهروندان بالای 15سال شهر تهران و حجم نمونه این مطالعه، تعداد 600 نمونه در نظر گرفته شد که با استفاده از روش نمونه گیری متناسب با حجم در 10خوشه ی محلات شهر تهران انتخاب شد. نتایج این تحقیق بیانگر این است که در بعد میزان استفاده از شبکه های اجتماعی بر ارزش ها و نگرش های شهروندان(مصرف گرایی، مدیریت بدن، انعطاف پذیری سیاسی و ساختارشکنی فرهنگی)، الگوی مصرف شهروندان تهرانی(مصرف پوشاک و مصرف فرهنگی)، گذران فراغت(گذران فراغت فعال و منفعل در فضای مجازی) و تعاملات اجتماعی(گستره تعاملات و میزان تعاملات در دنیای واقعی و مجازی) اثرگذار است.

"شهر" مکان تجلی اندیشه های سازندگان آن است. فضایی پدیدار شده از آرمانها، عقاید، باید و نبایدهایی که فرم و کالبد آن را می سازد و به تحرکات اجتماعی ساکنین آن جان می بخشد. شهرها در دوره های زمانی مختلف، بنا بر وضعیت اقتصادی و اجتماعی خود شکل و مورفولوژی متفاوتی پیدا می کنند. اولین پیامد گسترش شهر، تغییر کاربری اراضی شهری و تخریب مکان هایی است که از دیدگاه اقتصادیِ فاقد ارزش است، اما دارای ارزش هویتی و معنایی برای شهرها بوده و در صورت برنامه ریزی و بهره برداری اصولی، کارکرد اقتصادی نیز برای شهر خواهد داشت. بیش از نیم قرن از تحمیل طرحهای جامع، برگرفته از جنبش مدرن، مبتنی بر ساماندهی به عملکردهای چهارگانه اسکان، کار، ترافیک و گذران اوقات فراغت که نتوانسته اهداف و چشم اندازهای مورد انتظار را پاسخ دهد بر کالبد شهر ایرانی می گذرد. اجرای اینگونه طرحها در بافتهای مرکزی شهرها، به تدریج سبب فروریختن ساختار سنتی، اصالت و هویت ذاتی آنها شده است؛ از این رو نتیجه این طرح ها که تکیه بر مداخلات کالبدی، با نادیده گرفتن روابط فضایی حاکم بین انسان و فضا است، به دلیل ناهمگونی در تقابل بین سنت و مدرنیته بوده است. آنچه قربانی این فرایند شده، مکانها و بافت های کهن و دارای ارزش شهری و نادیده گرفتن فضاهای عمومی و همگانی شهری برای توسعه فعالیتها و سرمایه های اجتماعی بوده است. مطالعات صورت گرفته در باب معیارهای ارزش و هویت مندی مکان در محیط های شهری نشان می دهد که مکانهای با ارزش شهری طیفی از مکانهای گوناگون تاریخی، تفریحی، مذهبی، فضاهای طبیعی و. . . را شامل می شود. لذا این مکان ها را می توان نشان دهنده فرهنگ، تمدن و روندهای جاری در فضای شهر دانست. شهر مشهد، یکی از مهمترین نقاط سکونتگاهی نظام شهری ایران است که طی زمان، دستخوش تغییرات وسیع کالبدی، تحت تاثیر تحولات اجتماعی، بویژه عملکرد و ساختار شبکه های قدرت حاکم در پهنه ها و بازه های مکانی-زمانی شده است. بر اساس فرایند پژوهش و ارزشگذاری مکان های باارزش شهر مشهد بر اساس نظرات خبرگان دینی و دانشگاهی و اقبال عمومی به این مکان ها، در راستای برنامه ریزی و مدیریت مکان های با ارزش با هدف حفاظت و نیز بهره برداری مجدد به عنوان فضای گردشگری پیشنهادهایی به شرح زیر ارایه شد: 1. 	 تعیین کریدورهای گردشگری با محوریت مکان باارزش 2. 	 تهیه و تدوین طرح های توسعه گردشگری برای کریدورهای تعیین شده و مداخله عملیاتی و اجرایی 3. 	 حفاظت و توسعه تک بناها(مکان های باارزش) از طریق کاربری بخشی مجدد، با کارکرد گردشگری شهری 4. 	 ارتقاء نقش مکانهای باارزش طبیعی-شهری مانند پارکها و فضاهای طبیعی پیرامون شهر به فضای استاندارد گردشگری از طریق تجهیز به فضاهای آموزشی، بازی و فناوری های نوینی مانند واقعیت مجازی(VR و AR ) ویژه گروه های سنی مختلف

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (PDF) مراجعه فرمایید.

با توجه به اهمیت استفاده از پتانسیل جمعیت های بومی قارچ های کلاهک دار در تحقیقات زیست-پزشکی، برنامه های اصلاحی، مطالعات تنوع زیستی و بررسی های ژنی، وجود مراکزی در کشور که نمونه های قارچ های بومی را به صورت زنده در شرایط استاندارد جهت حفظ خصوصیات اصلی نگهداری کنند، بسیار ضروری است. لذا این طرح با هدف جمع آوری نمونه های زنده قارچ های کلاهک دار از استان مازندران (که غنی از ذخایر ارزشمند قارچ های بومی است) با تمرکز بر قارچ های دارویی مهم انجام شد. نمونه برداری ها در بازه زمانی 1396-1394 از مناطق مختلف مازندران در طی 4 دوره زمانی متفاوت در فصل های مختلف و هر منطقه 2 بار انجام شد. اطلاعات مربوط به هر جدایه شامل شناسایی اولیه، مشخصات جغرافیایی، تغییرات رنگ و بو، نوع حلقه و اطلاعاتی درباره ی نحوه ی رشد (منفرد یا گروهی) و اطلاعات رویشگاه (خاک و گیاهان)، تغییر رنگ بافت قارچ با ایجاد خراش یا برش، ساختار حلقه، بو یا عطر و واکنش شافر ثبت شده و چندین تصویر از قسمت های مختلف هر نمونه گرفته شد. سپس در محل نمونه برداری، کشت بافت اولیه اندام باردهی روی حداقل دو نوع محیط کشت صرفا با هدف تولید میسلیوم زنده در کمترین زمان ممکن برای انتقال به آزمایشگاه مجهز تر انجام گرفت. همچنین خشک کردن نمونه ها و گرفتن نقش اسپور به منظور کاربرد در شناسایی بر اساس ریخت شناسی (بر پایه مشاهدات میکروسکوپی و ماکروسکوپی) انجام گردید. مجموعا 198 نمونه قارچ کلاهک دار از جنس های مختلف جمع آوری شد که از این تعداد 91 نمونه به صورت موفقیت آمیزی تولید میسلیوم زنده در محیط کشت نمودند و سایر جدایه ها از بین رفتند. بر اساس اطلاعات مورفولوژیکی بدست آمده در مراحل قبلی، تعداد 62 جدایه تایید شدند. از این میان، 52 عدد از طریق ابزار آنالیز توالی ITS تعیین جنس یا گونه شدند که پس از بررسی نتایج، مشخص شد که 9 جدایه آسکومایست و 43 جدایه بازیدیومایست بودند. 57 جدایه نیز برای زراعی سازی (اهلی سازی) استفاده شد. مراحل زراعی سازی شامل خالص سازی در محیط کشت جامد (با استفاده از 4 نوع محیط کشت PDA, CEA, MGA, YPG)، تولید اسپاون در دانه گندم یا خاک اره، تولید کشت تعلیقی میسلیوم (در یک نوع محیط کشت MGA برای تولید بیوماس میسلیومی) و بررسی امکان تولید اندام زایشی قارچ در بستر کشت (یک نوع بستر کشت مبتنی بر تراشه چوب) بودند. همچنین شاخص هایی همچون نوع بافت میسلیوم (رشته ای، پنبه ای، کرکی یا بدون میسلیوم هوایی)، سرعت رشد شعاعی، تراکم، رنگ و شکل هندسی میسلیوم مورد بررسی قرار گرفته و داده ها از نظر آماری با یکدیگر مقایسه شدند. نتایج حاکی از تفاوت معنی دار در بین جدایه ها و در بین محیط های کشت از نظر شاخص های فوق بود. در بین محیط کشت های مورد استفاده، دو محیط کشت PDA و MGA بهترین شرایط رشدی برای رشد میسیلیوم جدایه های قارچ بومی مورد مطالعه را داشتند (p ≤ 0. 05). آزمون میوه دهی نشان داد که جدایه های مربوط به 7 جنس مختلف بازیدیومایستی موفق به تولید اندام باردهی در بستر کشت شدند، شامل: Donkia pulcherrima, Lenzites tricolor, Ganoderma tsugea, Cyclocybe sp. Pholiota aurivella, Trametes sp و Daedaleopsis tricolor. تمامی 62 جدایه تایید شده در این پژوهش به صورت کشت خالص میسلیومی و قابل تکثیر نگهداری می شود تا در تحقیقات بعدی در صورت نیاز مورد استفاده قرار گیرد. همچنین بررسی منابع نشان داد که 7 جدایه ای که در این تحقیق زراعی سازی شدند دارای خواص ضد میکروبی و ضد سرطانی بوده و در تحقیقات زیست-پزشکی اهمیت فراوانی دارند. لذا موفقیت در زراعی سازی این جدایه ها در بستر کشت مصنوعی ابزار تحقیقاتی مورد نیاز برای بررسی اثرات بیولوژیکی آنها را فراهم می کند.