در مطالعات و تحقیقاتی که تا کنون از سوی دانشمندان علوم زمین صورت گرفته، وجود شکستگی های بزرگ در پی سنگ ایران قطعی است. با توجه به عمق زیاد پی سنگ در ایران و قرارگیری ضخامت زیادی از رسوبات بر روی آن، شناسایی و تشخیص نوع حرکات این گسل ها تنها از راه های غیرمستقیم میسر بوده است از جمله استفاده از اطلاعات مغناطیس سنجی هوایی، گرانی سنجی، استفاده از نقشه های خطوط هم ضخامت، تغییرات رخساره ای، بررسی های ساختمانی قشر رسوبی روی پی سنگ و ....گسل پی سنگی کازرون - برازجان (قطر-کازرون) از جمله شکستگی های بزرگی است که در جنوب ایران مرز زاگرس ساده چین خورده و فروافتادگی دزفول را تشکیل می دهد (C.J. Talbot & M.Alavi, 1996) شکل (1). این شکستگی در سطح زمین به صورت یک منطقه گسلی عریض است که دو روند شمالی جنوبی و کم و بیش موازی در آن دیده می شود. این دو روند در مجموع به صورت دو گسل راستالغز کازرون و برازجان معرفی شده اند (ساجدی، 1386). مطالعاتی که پیشتر از سوی برخی از پژوهشگران انجام گرفته است(Falcom 1974; Baker et al., 1993; Berberian, 1995; Talbot and Alavi, 1996) گسل کازرون را به عنوان گسلی راست گرد معرفی کرده است. همچنین حرکات عمودی آن در قسمت های مختلف مشاهده شده است .(M. Sepehr and J.W. Cosgrove, 2005) در این تحقیق سعی شده حرکات مختلف گسل و وضعیت فعالیت آن در زمان های گوناگون نشان داده شود. برای این منظور اطلاعات حاصل از چاه اکتشافی و خطوط لرزه نگاری منطقه کوه کاکی واقع در 70 کیلومتری جنوب شرقی شهر بوشهر مورد استفاده قرار گرفته است.