همایش انجمن دیرینه شناسی ایران
سال:1386 | دوره:1 |تعداد مقالات:23

ستبرای سازند دلیچای در منطقه مورد مطالعه 203 متر و متشکل از تناوب مارن های سبز رنگ و سنگ آهک است. مرز زیرین این سازند با سازند سیلیسی و کلاستیک شمشک بصورت ناگهانی و مرز بالایی آن با سنگ آهک های سازند لار بصورت تدریجی  می باشد. چهارنمونه جنس کادومیتس متعلق به بخشهای زیرین این سازند توصیف شده اند. Cadomites(C.) rectelobatus , Cadomites(C.) aff. extinctus,Cadomites aff. stegeous, Cadomites (Polyplectites) minutes. که این آمونیت ها به سن باتونین پیشین (زون زیگزاگ) می باشند.

مطالعه نهشته های سازند آسماری در غرب منطقه لردگان منجر به شناسایی فرامینیفرهای ذیل گردید: Lepidocyclina sp., Spiroclypeus sp., Spiroclypeus blankenhorni, Heterostegina sp., Austrotrillina howchini, Archaias kirkukensis, Peneroplis evolutus, Miogypsinoides sp., Valvulinid sp., Meandropsina iranica, Meandropsina anahensis, Borelis pygmaea, Borelis melo curdica, Globorotalia sp., Globigerina sp. گردید. با توجه به این تجمع فسیلی سن سازند آسماری در ناحیه مورد مطالعه الیگوسن پسین (چاتین) میوسن (آکی تانین - بوردیگالین) مشخص گردید.

این مطالعه جهت بررسی چینه نگاری سازند آسماری در شمال تاقدیس مختار، شمال غرب یاسوج انجام شده است. رخنمون سازند آسماری در منطقه مورد مطالعه بر اساس لایه بندی، سنگ شناسی و سایر ویژگیهای صحرایی به 5 واحد که عمدتا شامل آهک، آهک ندولار و آهک مارنی می باشد قابل تفکیک است. طبق مشاهدات آزمایشگاهی که تاکنون صورت گرفته است، از نظر چینه نگاری، 3 تجمع فسیلی در منطقه مورد مطالعه شناسایی شده است: 1) Lepidocyclina spp. assemblage zone2) Archaias - Valvulinid sp.1 assemblage zone3) Borelis melo group - Meandropsina iranica assmblage zone بنابر مطالعات صورت گرفته سن سازند آسماری در مقطع مورد مطالعه الیگوسن پسین (چاتین) - میوسن پیشین (آکی تانین - بوردگالین) در نظر گرفته شده است.

سازند کژدمی از گروه بنگستان در حوضه رسوبی زاگرس به دلیل دارا بودن پتانسیل هیدروکربورزاییدر اکثر میادین نفتی از اهمیت خاصی برخوردار است. اگر چه ضخامت این سازند در اکثر نواحی مورد مطالعه تقریبا 210 متر گزارش شده، اما در خلیج فارس این مقدار به 50-40 متر کاهش یافته است. با مطالعه 292 اسلاید پالینولوژیکی مربوط به سازند کژدمی از پنج چاه مورد مطالعه در میدان پارس جنوبی، با در نظر گرفتن درصد هر یک از تشکیل دهنده های پالینولوژیک شامل فیتوکلاست، پالینومرف ها و مواد آلی بی شکل (AOM) چهار نوع پالینوفاسیس شناسایی گردید. سپس با توجه به خصوصیات هر پالینوفاسیس، کروژن و نوع هیدرو کربور محتمل در هر یک از پالینوفاسیس ها تعیین گردید.

حوضه کپه داغ در شمال شرق ایران و جنوب ترکمنستان قرار گرفته است. در این مقاله دیرینه جغرافیا و دیرینه زیست جغرافیا حوضه کپه داغ در طی بارمین پسین تا آلبین پیشین بر مبنای آمونیتها مورد بحث قرار گرفته است. موقعیت دیرینه جغرافیای حوضه کپه داغ در طی کرتاسه پایینی کاملا مشخص نیست اما بر پایه مطالعات انجام شده این حوضه در حاشیه جنوبی صفحه توران قرار داشته است. این حوضه در ارتباط با حوضه های البرز و قفقاز بوده که البته با حوضه ایران مرکزی هم به احتمال زیاد در ارتباط بوده است. از نقطه نظر دیرینه زیست جغرافیا حضور نمایندگانی از جنسهای خانواده های آنسیلوسراتیده، دسموسرتیده، فیلوسراتیده، اپلییده هتروسراتیده و دسهایزیتیده در بارمین بالایی- آپتین بالایی ارتباط با حوضه مدیترانه را از طریق قفقاز ثابت میکند. دیرینه زیست جغرافیای آمونیتها نشان میدهد که حوضه کپه داغ در بارمین بالایی- آپتین بالایی در حاشیه شمالی تتیس قرار داشته و قسمتی از ایالت مدیترانه- هیمالیا بوده است. جنس Turkmeniceras به نظر می رسد یک گسترش محلی داشته باشد. گونه ها و جنسهای پاراهوپلیتیتده که از آپتین بالایی کپه داغ گزارش شده است تزدیکی خوبی با آنچه از قفقاز و آلمان گزارش شده نشان میدهد. حضور چلونیسراتیده و دویلیسراتیده در آپتین بالایی-آلبین ممکن است نشان از تاثیر قلمرو بورال بر حوضه کپه داغ باشد. در طی آلبین حوضه کپه داغ قسمتی از ایالت هوپلتینده بوده است. فونای امونیتی نشان می دهد در طی آلبین ارتباط نزدیکی با ناحیه خزر و قفقاز داشته است.

برشهای سیمه کوه و کلاریز در البرز شرقی (شمال دامغان) مطالعه شدند. این دو برش از سنگ آهک با میان لایه های شیلی به سن تورنزین تا ویزین تشکیل شده است. 18جنس از مرجانهای رگوزا و تابولاتا تشخیص داده شدند. جنسهای مذکور عبارتند از: Amplexicarini, Zaphrentoides, Bradyphyllum, Amplexizaphrentis, Sychnoelasma,  Heterocaninia, Kueichophyllum, Siphonophyllia, Dibunophyllum, Caninia, Bothrophyllum, Arachnolasma, Carruthersella, Haplolasma, Tehranophyllum, Zaphriphyllum, Michelinia, Syringopora. مرجانهای مطالعه شده در شمال دامغان یک محیط رسوبی پس رونده را نشان می دهند که از پلت فورم آزاد تا لاگون ادامه داشته است. تغییرات مرفولوژیکی مرجانها سه محیط رسوبی عمده را نشان می دهد: مناطق عمیق دریای آزاد، محیط کم ژرفای دریای آزاد و ناحیه سدی. مرجانهای مناطق عمیق تر دریای آزاد از مرجانهای انفرادی، کوچک و بدون دیس اپیمنت تشکیل شده اند. این مرجانها به فون Cyathaxonia تعلق دارند. سن این مجموعه تورنزین زیرین می باشد. مرجانهای ناحیه کم ژرفای دریای آزاد از مرجانهای انفرادی، دیس اپیمنت دار و با اندازه های متوسط تا بزرگ تشکیل شده است. این مجموعه به مناطق کم ژرفای دریای آزاد تعلق دارد. سن این مجموعه تورنزین بالامی باشد. مرجانهای منطقه سدی شامل مرجانهای انفرادی، بزرگ و با دیس اپیمنت است که در نیمه بالایی برشها مشاهده می شود و احتمالا به ویزین زیرین تعلق دارند. مرجانهای کربنیفر زیرین ایران به یک حوضه واحد کم ژرفای تعلق داشته اند.

در این مطالعه دو مقطع چینه شناسی، تحت عنوان مقطع کوهنجان و مقطع دودج از رسوبات پالئوسن بالایی (سازند جهرم) انتخاب و میکروفاسیس های شاخص و فرامینیفرهای محتوی آنها به دقت شناسایی شده است. در مجموع ضخامت رسوبات این مقاطع 340 متر همراه با 300 مقطع میکروسکوپی مورد مطالعه قرار گرفته است. بطور کلی میکروفاسیس های شاخص در مقاطع مورد مطالعه شامل پکستون، آهک دولومیتی و دولومیت می باشد. رخساره پکستونی بیشترین درصد رخساره موجود در این رسوبات را شامل می شود و فرامینیفرهای شاخص شناخته شده در این مقاطع شامل گونه های زیر است: Miscellanea sp., Kathina sp., Orbitolites shirazensis Lamark, Fallotella alavensis Mangin., Nummulites sp., N. convex Cizancourt, Spirolina sp., Lituonella roberti Stache, Rotalia aff. trochidiformis Lamark, Lockhartia diversa Smout. با توجه به فرامینیفرهای یاد شده سن رسوبات مورد مطالعه پالئوسن پسین می باشد، این رسوبات که تحت عنوان پاره سازند آهکی قربان از سازند ساچون نامبرده شده است، با توجه به مطالعات میکروفاسیس و میکروبیواستراتیگرافی انجام شده روی رسوبات فوق الذکر مربوط به سازندجهرم می باشد.

مقطع تیپ سازند جهرم در جنوب شهرستان جهرم، حدود 200 کیلومتری جنوب شرقی شیراز در استان فارس قرار دارد که حدود 494 متر ضخامت داشته و عمدتا از دولومیت و آهک دولومیتی تشکیل شده است. طبق مشاهدات آزمایشگاهی که تاکنون صورت گرفته است از نظر چینه نگاری 4 تجمع فسیلی در منطقه مورد مطالعه شناسایی شده است. 1) Linderina subzone,2) Somalina subzone,3) Dictyoconuse - Coskinolina - Orbitolites complanatus assemblage subzone,4) Nummulites - Alveolina assemblage subzone بر مبنای میکروفسیلهای شناسایی شده سازند جهرم در ناحیه مورد مطالعه دارای سن پالئوسن بالایی؟ - ائوسن میانی می باشد.

در این تحقیق برای نخستین بار مجموعه سنگهای کربناته، مارن و شیل های آهکی به ضخامت 40 متر و سن پالئوسن میانی تا فوقانی در برش جوزک واقع در غرب حوضه کپه داغ معرفی گردیده است. در حوضه کپه داغ این مجموعه سنگ های رسوبی که بین سازندهای پسته لیق و خانگیران قرار گرفته اند با عنوان سازند چهل کمان شناخته می شوند. هدف از نگارش این تحقیق بررسی زمان و شرایط تشکیل مجموعه سنگهای رسوبی سازند چهل کمان در برش جوزک می باشد. مطالعات فسیل شناسی در این منطقه منجر به شناسایی 8 جنس و 16 گونه فسیلی گردیده و با توجه به مجموعه فسیلی شناسائی شده سن مجموعه سنگ های مورد بررسی پالئوسن میانی تا فوقانی گردیده است. بر اساس شواهد بررسی شده در این تحقیق، سازند چهل کمان در منطقه مورد مطالعه در بخش های نسبتا عمیق یک دریای در حال پیشروی نهشته شده و نشان دهنده یک سیکل بزرگ پیشروی آب دریا می باشد.

بیواستراتیگرافی کنودونتی نهشته های پرمین پیشین تا پسین (سازندهای دورود و روته) و بخش زیرین طبقات تریاس پیشین (سازند الیکا) در برش سیبستان واقع در شمال خاوری ناحیه آبیک (شمال باختری تهران) صورت گرفته است. در این ناحیه سنگهای پرمین به طور وسیعی گسترش دارد. بخشهای زیرین به دیرینگی پرمین پیشین (سازند دورود) در این ناحیه از 10 واحد سنگی به ضخامت 205 متر با رسوبات ضخیم لایه آواری شامل ماسه سنگ و شیلهای رنگین تشکیل شده است. این سازند با ناپیوستگی آذرین پی بر روی سنگهای آذرین منتسب به سازند جیرود به دیرینگی دونین پسین قرار گرفته است، درحالی که سازند روته در این برش به دیرینگی پرمین پیشین (آرتینسکین (Artinskian)) تا مرغابین (Murgabian) از 6 واحد سنگی به ضخامت 190 متر با سنگ آهک متوسط تاضخیم لایه تشکیل شده، که با ناپیوستگی هم شیب بر روی سازند دورود قرار دارد. رسوبات پرمین با سازند نسن پایان می پذیرد. این سازند شامل تناوبی از شیل ها و سنگهای آهکی پرمین پسین (Julfian) با ضخامت 42.23 متر متشکل از هفت واحد سنگی می باشد. سازند نسن با یک نبود چینه ای بر روی سازند روته بصورت هم شیب قرار دارد. این سازند توسط 28 متر طبقات کربناتی سازند الیکا به دیرینگی تریاس زیرین (Grisbachian) بصورت ناپیوسته هم شیب پوشیده می شود.مطابق با بیوزوناسیون جهانی، سه بیوزون کنودونتی در این برش تشخیص داده شده است. Lower Permian:     1- Sweetognathus whitei- Biozone.Early Triassic:        2- Isarcicella isarcica- Biozone.                            3- Pachycladina Symmetrica- P.oblique- Assemblage zone.

پیدایش آثار فسیلی مهره داران در ناحیه مراغه در شمال غرب ایران توجه بسیاری از محققین را در صد سال اخیر به این ناحیه معطوف داشته است. سازند مراغه در دامنه سهند دارای گسترش زیادی می باشد به طوری که تا تبریز، میانه، ورزقان، بستان آباد و اطراف شهر مراغه را در بر می گیرد.در دره گرگ شمال روستای مردق چهار سایت زمین شناسی به مساحت بیش از هزارمتر مربع احداث و اقدام به اکتشاف و استخراج فسیل مهره داران نموده و نمونه های بدست امده در این مطالعه از سایتهای مذکور عبارتند از:عاجهای ماستودونت، عاج فیومیا، دندانهای میمون، شاخهای Oioceros، قطعات زند زبرین و زیرین مربوط به فیل، گوزن، آهو واسبها به همراه دندانهای منحصر به فردجنس وگونه های زیر: Hipparion Koenigwaldi, H. primigenum, H. prostylum., H. dietrichi, H. medittraniumو  H. mathewi شناسایی و نامگذاری شدند.فسیلهای مذکور در سازند مراغه (میوسن فوقانی- پلیوسن تحتانی) گونه های جدید و متفاوتی نسبت به اروپا داشته اند.

در حال حاضر، داینوفلاژله ها بخش مهمی از میکروفیتوپلانکتون های اقیانوسی را تشکیل می دهند (بویژه فرم های دارای پوسته سخت و اتوتروفیک). از سوی دیگر، پراکندگی جغرافیایی وسیع داینوفلاژله ها در محدوده ای خاص از دوران های زمین شناسی و نیز خاصیت پلانکتونیک آن ها، این گروه از میکروفسیل های گیاهی دریایی را به عنوان فسیل های شاخص در تعیین سن لایه های رسوبی مزوزوئیک و ترشیری و همچنین تنوع مورفولوژیک این گروه، آن ها را راهنمای مناسبی برای تفسیر محیطهای رسوبی و تطابق چینه شناسی معرفی می نماید. در این راستا، داینوفلاژله های رسوبات سازند گرو (کرتاسه زیرین) در ناحیه کبیرکوه واقع در استان ایلام مورد بررسی قرارگرفت. ناحیه مورد مطالعه در جنوب غربی کبیرکوه قرار دارد که دارای مختصات جغرافیایی N:33o22´42’’ و E:46o41´55’’ می باشد. ضخامت سازند گرو در این ناحیه 763 متر است. در این مطالعه تعداد 130 نمونه از رسوبات سازند گرو انتخاب و در آزمایشگاه پالینولوژی مدیریت اکتشاف وزارت نفت تجزیه شیمیایی و به منظور تعیین سن نسبی و نیز تفسیر محیط رسوبی این سازند بر پایه میکروفسیل های داینوفلاژله مورد مطالعه قرار گرفت. در این مطالعه رویهم رفته 59 گونه داینوفلاژله شناسایی گردید که مهمترین گونه های شناخته شده در این مطالعه عبارتند از: Gonyaulacysta episoma, Oligosphaeridium complex, Spiniferites ramosus, Gonyaulacysta orthoceras, Odontochitina operculata, Muderongia tetracantha بر مبنای ارزش چینه شناسی و ظهور و انقراض گونه های داینوفلاژله، 7 بیوزون در این سازند مشخص گردید که زمان بریاسین - آپسین برای این سازند پیشنهاد می کنند. علاوه بر این، برمبنای مورفولوژی گروه های مختلف داینوفلاژله (proximate cysts, chorate cysts, cavat cysts) و نیز نسبت عناصر خشکی به نسبت عناصر دریایی محیط دریایی کم ژرفا با شرایط احیایی برای این سازند پیشنهاد می شود.

بررسی و شناسایی میکروفسیل ها و میکروفسیلهای نهشته های ائوسن در کوه های باقران در جنوب شهرستان بیرجند، موضوع این پژوهش می باشد. در نواحی جنوب کوه باقران، رخنمون های سنگی از رسوبات آهکی که مربوط به سن ائوسن می باشد وجود دارد. در طی این بررسی این واحد در دو مقطع روبیات و رومنجان که از نظر ضخامت از سایر نقاط بیشتر می نماید مورد بررسی های صحرایی و آزمایشگاهی قرار گرفت. از نظر جغرافیایی محدوده مورد مطالعه در رومنجان دارای طول 12 59 شرقی و عرض 43 32 شمالی و در مقطع روبیات دارای طول 16 59 شرقی و عرض 43 32 شمالی قرار گرفته اند. بر اساس اجتماع میکروفسیل ها که شامل فرامینیفرهای بنتیک می باشد، محیط رسوب گذاری در یک حوضه کم عمق ساب تایدال و در یک محیط رمپ داخلی دریای باز رسوب کرده است. در قسمت زیرین این واحد سنگی و در پی بررسی های به عمل آمده فسیل هایی از خار پوستان که شامل 5 جنس و گونه می باشند، یافت شد که گونه Conoclypus conoides با ابعاد نسبتا بزرگ نیز برای اولین بار در ایران در این واحد یافت و مورد شناسایی قرار گرفت.

سازند داریان به عنوان یک سنگ آهک اوربیتولینی در ایران شناخته شده است. برش مورد مطالعه در 80 کیلومتری شمال شیراز در شمال غرب شهرستان مرودشت قرار دارد. ضخامت سازند داریان دربرش مطالعه شده 162 متر می باشد که در مقاطع نازک تهیه شده عمدتا حاوی لیتولوژی از نوع آهک شیلی و آهک فسیل دار (اوربیتولین و ...) به رنگ خاکستری است و در بعضی از مقاطع همراه با فرامینیفرها، جلبکهای آهکی نیز مشاهده می شود، در قسمتهایی از ستون چینه شناسی این سازند رسوبات دولومیتی نیز مشاهده می شود. اهداف اصلی در این تحقیق مطالعه میکروفاسیس ها، مطالعه گونه های مختلف روزن داران و جلبکها، بررسی محیطهای رسوبی بر اساس مدل Willson 1975)) می باشد. شناسایی و تفکیک مرز تحتانی بر اساس عدم وجود فسیل decipiens Choffatella و مرز فوقانی آن بر اساس ظهور فسیل Orbitolina subconcava انجام گرفته است. سن سازند بر اساس مجموعه فسیلی شناسایی شده در مقاطع نازک آپتین - آلبین برآورد شده است.

مطالعات زیست چینه ای و محیط رسوبی سازند مبارک بر اساس روزنداران و جلبکهای آهکی در برش های مختلفی از آن در البرز مرکزی و شرقی انجام شده است. مطالعات میکروسکوپی منجر به شناسایی و تفکیک گروههای متنوعی از جلبک های آهکی شده است که تعدادی از آنها از فراوانی قابل توجهی در رخساره ها بر خوردار هستند. جلبک های آهکی علاوه بر استفاده ای که در تعیین سن طبقات دارند، مهم ترین شاخص های عمق سنجی هستند که بر اساس فراوانی و توزیع آنها می توان زیر محیط های مختلف رسوبی را از یکدیگر تفکیک نمود.

در این تحقیق چند منطقه در ایران مرکزی؛ مبارکه (قلعه بزی)، یکه چاه، گلپایگان، و چادگان از دیدگاه زیست چینه نگاری، پالئواکوژی، نحوه زندگی و رژیم غذایی انسانهای اولیه (پارینه سنگی تا نوسنگی) مقایسه گردیده است. این چند منطقه با مناطقی دیگر در ایران از قبیل: گاو خونی و کوه سیاه، نائین، کرمان، زاگرس و شمال اصفهان از دیگاه گسترش انسان مقایسه گردیده است. باتوجه بر درصد بالای قطعات سنگی و استخوانی بدست آمده ار جانوران شکار شده و مصرف شده غذایی در ترانشه های حفر شده در غارهای قلعه بزی، غار شماره یک یکه چاه و تپه آشنا چادگان نتیجه گیری می شود که: بیشترین شکار در این مناطق اسب و نشخوارکنندگان بوده است. تصاویر تهیه شده از قطعات حیاتی بدست آمده با متد picking و عکس برداری شده با روش: (SEM (Scanning Electron Microscope و قطعات استخوانی بدست آمده (شکار شده و مصرف شده) از منا طق ذکر شده بالا حاکی از یک رژیم غذایی یکسان، اکوسیستم مشابه و عادات نزدیک بهم ساکنین مناطق ذکر شده بالا را دارد. با مهاجرت انسان به دشتها (زندگی کشاورزی) نیاز انسان بمرور به سنگهای مقاوم جهت پودر کردن دانه های گیاهی و مواد غذایی افزوده گردید. در این مرحله انسانها علاوه بر استفاده از چخماق از سنگهای آذرین نیز استفاده نموده اند.

رسوبات دونین در حوضه زاگرس به نام سازند زاکین موسوم است. این سازند درکوههای فراقون و گهکم بیرون زدگی دارد . دراین مقاله سازند زاکین در تنگ لای میر مورد مطالعه قرار گرفته است که دارای ضخامت 203 متر می باشد. نمونه های برداشت شده (69 نمونه سطحی) به منظور تعیین سن نسبی با استفاده از پالینومورفها در آزمایشگاه، تجزیه شیمیایی گردید. اغلب نمونه های مورد مطالعه از این سازند دارای میوسپور فراوان بودند که شناسایی آنها در حد جنس و گونه انجام گرفت. ازستون چینه شناسی اندازه گیری شده در ناحیه مورد مطالعه جمعا تعداد 34 گونه میکروفسیل شناسایی گردید که مشتمل بر 33 گونه اسپور(14 جنس) و 1 گونه آکریتارش (ا جنس) می باشد. بر مبنای ارزش چینه شناسی میکروفسیل های گیاهی 4 بیوزون محلی در سازند زاکین واقع در کوه گهکم ایجاد گردید. بیوزون I در ضخامت 72 متری از رسوبات سازند زاکین گسترش دارد که در این بیوزون گونه های اسپور زیر وجود دارد: Dibolisporites eifeliensis, Cymbosporites sp. بیوزون II در ضخامت 50 متری از رسوبات سازند زاکین گسترش داردکه با گونه های میوسپور از جمله: Cymbosporites proteus, Dictytriletes emsiensis, Apiculiretusispora plicata, Emphanisprites erraticus, Retusotriletes sp. Emphanisprites decoratus, Laeovancis devillomedium, Retusotriletes rotundus, Dictyotriletes favosus, Clivosispora verrucata, Emphanisporites annulatus, Retusotriletes maculatus. مشخص می شوند.با توجه به ارزش چینه شناسی میوسپورهای موجود در بیوزونهای I و II زمان دونین زیرین برای 122 متر دربرگیرنده بخش پایینی سازند زاکین پیشنهاد می شود.بیوزون III که در ضخامت 50 متری از رسوبات سازند زاکین گسترش دارد. این بخش شامل میوسپورهای زیر می باشد: Retusotriletes distinictus, Calyptosporites velatus, Grandispora mammillata, Leiotriletes leibigensis, Grandispora protea, Grandispora naumovii, Dibolisporites echinaceus, Grandispora macrotuberculata , Rhabdosporites langii, Dibolisporites sp., Dictyotriletes sp. با توجه به ارزش چینه شناسی میوسپورهای فوق زمان دونین میانی برای این بخش از سازند زاکین پیشنهاد می شود. بیوزون IV، ضخامت 31 متر انتهای سازند زاکین را در بر می گیرد که حاوی گونه های پالینومورف زیر می باشد: Grandispora echinata, Geminospora punctata, Leiotriletes sp. همچنین در این بیوزون یک گونه آکریتارش به نام Chomotriletes vedugensis وجود دارد که با توجه به ارزش چینه شناسی میوسپورها و همچنین آکریتارش نامبرده زمان دونین بالایی (فراسنین) برای این بخش از سازند زاکین پیشنهاد می شود. گونه های میوسپور سازند زاکین از ناحیه مورد مطالعه با فرمهای گزارش شده از افقهای همزمان آن از آمریکای شمالی، شمال افریقا، غرب استرالیا، عربستان سعودی و زاگرس مقایسه گردید. این مقایسه نشان می دهد که شباهت زیادی بین گونه های میوسپور ناحیه مورد مطالعه با استرالیا و شمال افریقا وجود دارد. بر این اساس می توان پیشنهاد کرد که گیاهان مولد میوسپورهای شناسایی شده در نواحی مذکور حوضه گیاهی واحدی را تشکیل می داده اند. همچنین در این مطالعه فراوانی نسبی گونه های میوسپور و آکریتارش در تمام نمونه های مورد مطالعه، اندازه گیری شد که 98 درصد آن را میوسپور و 2 درصد آن را آکریتارش تشکیل می دهند. بدین ترتیب با توجه به درصد بالای میوسپور و درصد ناچیز آکریتارش، محیط رسوبی سازند زاکین در تنگ لای میرکوه گهکم بخش ساحلی دریای بسیار کم عمقی را تشکیل می داده است.

سازند شیرگشت یکی از واحدهای پرفسیل ایران مرکزی است که در محل برش الگو در قالب سه پاره سازند (غیررسمی) معرفی شده است. این سازند عمدتا شامل سنگ آهک، مارن، سیلت سنگ، شیل و دولومیت بوده و 1236 متر ضخامت دارد. سازند شیرگشت در این محل به صورت همشیب و با گذر ظاهرا تدریجی بر روی سنگ آهک های حاوی فسیل بازوپایان (Billingsella limestone) بخش بالایی سازند درنجال قرار گرفته و خود توسط واحدهای ولکانیکی و سنگ آهک ماسه دار حاوی فسیل بخش زیرین سازند نیور پوشیده می شود. به منظور انجام مطالعات زیست چینه نگاری بر اساس کنودونتهای موجود، مجموعا 14 نمونه سنگی برداشت شد. مطالعه کنودونتهای پاره سازند دوم حاکی از وجود دو بیوزون تجمعی کنودونتی (conodont assemblage zone) در این بخش از برش الگو است که سن اردویسین پیشین (ترمادوسین - آرنیگین) را برای آن نشان می دهند. بیوزونهای تشخیص داده شده عبارت اند از: 1) Drepanodus - Paltodus deltifer Assemblage Zone2) Paroistodus proteus Assemblage Zone بیوزون های کنودونتی فوق، معادل بخش بالایی بیوزون استاندارد جهانی Deltifer و بیوزون جهانی Proteus می باشند. مرز ترمادوسین - آرنیگین در برش الگوی سازند شیرگشت با رعایت احتیاط در زیر بایوزون تجمعی کنودونتی Paroistodus proteus Assemblage Zone یعنی در بخش میانی پاره سازند شماره 2 پیشنهاد می شود.

ناحیه مورد مطالعه، هوتک نامیده میشود که در 30 کیلومتری شمال شهر کرمان قرار دارد. رسوبات دونین در این ناحیه به خوبی بیرون زده بوده و از پایین به بالا به سازندهای پادها و بهرام تقسیم می شود. در قاعده رسوبات دونین یک گسل وجود دارد که بخش گچی مگو مربوط به ژوراسیک را مقابل سازند پادها قرار میدهد. ضخامت رسوبات دونین این ناحیه، 614 متر است که از آن 321 اسلاید جهت مطالعات پالینولوژیکی و پتروگرافی تهیه و تنها 140 اسلاید در آزمایشگاه پالینولوژی اکتشاف وزارت نفت تجزیه شیمیایی و پس از تهیه اسلاید، مورد مطالعه قرار گرفت.تمام نمونه های سازند پادها و بخش اعظم سازند بهرام حاوی پلینومرف( آکریتارش و میوسپورهای) فراوان است که با استفاده از ارزش چینه شناسی آنها می توان ارتباط سنی این دو سازند را به خوبی تعیین کرد. در این مطالعه، 12 گونه آکریتارش از قبیل: ,Chomotriletes vedugensis ,Deltotosoma intonsum, Elektoriskos tenuis ,Gorgonisphaeridium abstrusum ,Gorgonisphaeridium condensum, Helosphaeridium microclavatum , Horologinella horologia ,Lophosphaeridium deminutum , Maranhites perplexus, Navifusa exillis, Tornacia sarjeantii, Papulogobata annulata 20 گونه میوسپور از جمله: Ancyrospora ampulla , Apiculiretusispora fructicosa, Archaeoperisaccus scabratus, Calamospora panucea, Convolutispora usitata, Cyclogranisporites isostictus, Densosporites rotatus, Dibolisporites turriculatus, Emphanisporites rotatus, Geminospora lemurata, Geminospora punctata, Grandispora cornuta, Grandispora famenensis, Hymenozonotriletes perplexa, Retusotriletes distinctus, Retusotriletes rotundus, Teicherotospora torquata, Vallatisporites verrucosus, Verrucosisporites confertus, وVerruciretusispora pallida شناسایی گردید. بر مبنای ارزش چینه شناسی گونه های میوسپور و آکریتارش فوق، زمان دونین بالایی (Frasnian- Famenian) برای سازندهای پادها و بهرام در ناحیه هوتک کرمان پیشنهاد می شود. از طرف دیگر، گونه های میوسپور و آکریتارش مذکور، از رسوبات دیگر نقاط ایران مرکزی، البرز و زاگرس شده است. این حالت نشان میدهد که قسمتهای مختلف ایران در زمان دونین خشکی واحدی را تشکیل می داده است. در مقام مقایسه، آکریتارشها فراوانی کمتری نسبت به میوسپورها دارند که بر مبنای نسبت عناصر خشکی به عناصر دریایی در نمونه های سازندهای پادها و بهرام می توان پیشنهاد کرد که ناحیه هوتک کرمان، توسط دریای نسبتا کم عمقی در زمان دونین پوشیده بوده است.

رسوبات ائوسن در بخش غربی زون ساختاری بینالود شامل تناوبهایی از مارن، ماسه سنگ و کنگلومرا می باشد. در منطقه مورد مطالعه رسوبات مورد نظر 391 متر ضخامت داشته و مرز زیرین آن با رسوبات کرتاسه نامشخص بوده و مرز بالایی آن با رسوبات قرمز رنگ نئوژن به صورت هم شیب می باشد. بر طبق مطالعات میکروسکوپی مقاطع نازک و بررسی نمونه های شیلی و مارنی 24 جنس و 34 گونه از فرامینیفرهای بنتیک و پلانکتون شناسایی شده است که 8 گونه از آنها متعلق به نومولیت ها بوده و بقیه مربوط به سایر جنسهای فرامینیفرها می باشد. بر اساس مجموعه های فسیلی شناسایی شده، سن این نهشته ها را می توان به ائوسن میانی (لوتسین) نسبت داد. میکروفاسیس های موجود در مقاطع نازک نشان دهنده رسوبگذاری این مجموعه رسوبات در یک دریای باز (open marine) و کم عمق می باشد.

سازند تله زنگ واحد کربناته ای با سن پالئوسن بالایی ؟- ائوسن میانی می باشد که در حوضه رسوبی زاگرس به صورت محلی، در منطقه لرستان نهشته شده است. این سازند به طور هم شیب بر روی سازند امیران قرار داشته و در بالا نیز به طور هم شیب توسط ماسه سنگ ها و کنگلومرای قرمز رنگ سازند کشکان پوشیده شده است. هدف از این پژوهش، شناسایی رخساره های میکروسکوپی و بازسازی محیط رسوبی قدیمه سازند تله زنگ در برش نمونه و برش سطحی این سازند در تاقدیس کیالو واقع در جنوب لرستان می باشد. بررسی های صحرایی و آزمایشگاهی منجر به شناسایی 10 رخساره میکروسکوپی مربوط به 4 کمربند رخساره ای پهنه کشندی، لاگون، پشته های سدی و دریای باز گردید. نبود رسوبات دوباره نهشته شده به عنوان مثال توربیدایت ها، نبود رخساره ریفی در بخش دور از ساحل، تغییرات تدریجی رخساره ها و نیز گسترش پهنه های جزر ومدی به همدیگر نشان می دهد که نهشته های کربناته سازند تله زنگ به احتمال قوی در یک پلت فرم کربناته از نوع رمپ نهشته شده است. در این مطالعه با توجه به تنوع فرامینیفرهای بنتیک بزرگ در رخساره های مختلف عمق محیط تشکیل آنها مشخص گردیده است.

به منظور مطالعه نهشته های الیگو - میوسن برش مناسبی دردامنه کوه خویچ واقع در 50 کیلومتری جنوب شهرستان سیرجان انتخاب واز آن نمونه برداری به عمل آمد. مطالعات فسیل شناسی انجام شده نشان میدهند که لایه های مذبور معادل قسمت های بالایی سازند قم (آشکوب های آکیتانین - بوردیگالین) میباشند. تعداد و تنوع زیاد فرامینیفرهای بنتیک نشان میدهد که محیط تشکیل این نهشته ها از لحاظ پالئواکولوژی مناسب بوده است. وجود چینه های ریفی به صورت متناوب در بین واحدهای آهکی نشان میدهد که سطح آب دریا در این ناحیه نوساناتی داشته است اما در کل میتوان گفت که عمق تشکیل این رسوبات کم بوده است و محدود به ناحیه نورانی آب میباشد.

بررسی لایه های حاوی سنگواره ماهیهای استخوانی در لایه های رسوبی جنوب شرق شهر تبریز، برای نخستین بار در سال 1858 انجام شده و زمین شناسان با مطالعه میکرو فسیلهای استراکد موجود در این لایه، سن پلیوسن زیرین و زمان پونسین را برای آنها در نظر گرفته اند. هم چنین درمطالعات قبلی لایه های حاوی سنگواره ماهیهای استخوانی به عنوان لایه های «توف» یا «توفیت» متعلق به آتشفشان سهند و یا رسوبات دریاچه ای دیاتومیت معرفی شده و سنگواره های ماهی استخوانی موجود در آنها نیز به جنس براکیل بیااسپسیکوس نسبت داده شده است؛ این لایه ها هم ارز با لایه های استخوان دار مراغه دانسته شده اند.مطالعه جدید انجام شده توسط مولف این مقاله نیز نشان می دهد که سنگواره های ماهیهای موجود در این لایه ها به طور کلی از نظر شکل هندسی سر، تعداد مهره های ستون فقرات و طول بدن متنوع هستند؛ شکل سر آنها بین اشکال هندسی مدور، تقریبا سه گوش متقارن، چهارگوش متقارن و ترکیبی از چهارگوش متقارن و دوار نیم زاویه دار و تعداد مهره های ستون فقرات آنها بین 17 تا 40 مهره و طول بدن آنها بین 1 تا 7 سانتی متر است.