نیتروژن دهی پلاسمایی به روش توری فعال پدیده جدیدی در مهندسی سطح است که مشکلات رایج در نیتروژن دهی پلاسمایی را برطرف میکند. این تحقیق به بررسی تاثیر فزایند نیتروژن-کربن دهی پلاسمایی به روش توری فعال بر روی فولاد کم آلیاژ 1.6582 DIN عملیات شده در ترکیب گاز 80%N2 + 17% H2 + 3%CO2 در دمای 480، 520 و 560 درجه سانتی گراد و زمان 5 ساعت و مقایسه آن با روش متداول می پردازد. در بررسی نمونه های عملیات شده به روش توری فعال مشاهده شد که دارای سطحی یکنواخت و فاقد اثر لبه می باشند. آزمون پراش اشعه ایکس (XRD) حضور فازهای e-Fe2-3C,N و g’-Fe4C,N را در نمونه های عملیات شده تحت هر دو فرایند نشان می دهد. ارزیابی نتایج میکروسکوپ الکترونی روبشی (SEM) و آزمون ریزسختی سنجی حاکی از آن است که افزایش دما در روش توری فعال و روش متداول تاثیر مشابهی بر سختی و ضخامت لایه ترکیبی دارد. بیش ترین سختی مربوط به دمای 520 درجه سانتی گراد و برابر با 990 ویکرز در روش توری فعال به دست آمده است.