گره چینی یکی از هنرهای اصیل ایرانی که به نقوش هندسی تکیه دارد وبا تکنیک های خاص قابل اجراست. گره چینی از جمله هنرهایی است که در انواع تزئینات وابسته به معماری همچون کاشی کاری، آجرکاری، آینه کاری، و به ویژه تزئینات گره چینی چوب در بناهای دوره قاجار که بر اجزایی هم چون سقف، در و پنجره، و منابر و نرده ها دیده می شود. در این مقاله که هدف آن مطالعه طرح هندسی گره چینی پنجره ها در بنای خانه شفاهی آمل در دوره قاجاری است، ابتدا به پیشینه استفاده از چوب و کاربرد آن در هنر گره چینی، تعاریف کلی، و خواص آن پرداخته، سپس به معرفی طرح گره چینی پنجره های این بنا پرداخته ودر نهایت ویژگی هنر گره چینی مورد تجزیه تحلیل قرار گرفته و جدول تطبیقی ارائه گردیده است. سوال مطرح شده این است که بیشترین نقوش گره چینی به کار رفته درپنجره های این بنا کدام است؟ بدین لحاظ تعداد سه نمونهاز پنجره ها انتخاب گردیده و طرح گره چینی آن ها مورد مطالعه قرار گرفته است. روش این پژوهش بنیادی، توصیفی-تحلیلی و گردآوری مطالب به شیوه ی اسنادی و میدانی با استفاده از منابع مدون موجود و تجزیه و تحلیل نمونه ها بوده است. نتایج این مطالعه هاکی از آن است که در این بنا طرح های به کار رفته بیشتر ازگره مربع, شش ضلعیو ده تند دانه بلوط، شش در شش و ترکیب هندسی این گره هامورد استفاده قرار گرفته است.