نظریه اعجاز علمی قرآن ادعا می کند که قرآن در بیان مطالب علمی که در زمان نگارش قرآن ناشناخته بوده دارای اعجاز است. سابقه نگارش در پیوند علم ودین به آثار ابن سینا، فخر رازی، و ابوحامد غزالی بازمیگردد ولی در دوران معاصر افزایش چشمگیری یافته است. از نویسندگان این زمینه می توان به نعیم المحصی، موریس بوکای، رفیعی محمدی، و رضایی اصفهانی اشاره کرد. این تفسیرها ادعا می کنند که بعضی از آیات قرآن نشان دهنده اظهارات پیشگویانه دربارهٔ طبیعت جهان، رشد بیولوژیکی و زیستی و دیگر پدیده هایی است که بعداً بواسطه تحقیقات علمی تأیید شده و بدین طریق گواهی بر الهی بودن قرآن ارائه می کننددر این نوشتار به اعجاز قرآن در زمینه های متفاوت از جمله اخبار غیبى در قرآن، اعجاز قرآن از نظر معارف عقلى و فلسفى ، اخبار غیبى در قرآن حرکت دورانی و جریانی خورشید، جایگاه و مسیر مشخص ستارگان، تزیین آسمان با ستارگان، حرکت زمین، مراحل رشد و نمو جنین، خلقت انسان، اعجاز در گیاهان جایگاه، مسیر مشخص ستارگان و. . . با دکر آیات و مصادیق اشاره شده است.