دستیابی به توسعه پایدار و تعادل های منطقه ای متناسب با قابلیت های هر منطقه یکی از سیاست های مصوب آمایش سرزمین است. آمایش سندی است که برای تحقق توسعه پایدار فضایی، مجموعه اهداف، راهبردها، سیاست ها و برنامه های اجرایی بخش های دولتی و غیردولتی را در ابعاد اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست محیطی و کالبدی در برمی گیرد. این برنامه در چارچوب چشم انداز، اهداف توسعه ملی؛ با رویکرد توسعه گرا، مشارکت جو و انعطاف پذیر تهیه می شود. براین اساس، احداث شهرهای جدید جهت پراکنش مطلوب و متعادل جمعیت در کشور یکی از آمالِ آمایش سرزمین می باشد. در این پژوهش به عنوان سندی مبنی بر موفقیت اعمال سیاست های آمایشی در موضوع مسکن و شهرسازی به بررسی تجارب کشورهای پیش گام و توسعه یافته مانند فرانسه و انگلستان پرداخته شده است. مهم ترین هدف انجام این پژوهش این است که برای مخاطب ضرورت توسعه شهرسازی بر اساس مطالعات آمایش سرزمین تبیین شود؛ زیرا در این مطالعات همه ابعاد توسعه شهری از جمله: مسائل محیط زیست، مسائل آینده فناوری، مسائل تراکم شهری و جمعیت، مسائل اجتماعی و فرهنگی و مسائل بوم شهری و معماری دیده می شود. برای این منظور از روش مطالعه اسنادی و کتابخانه ای جهت گردآوری اطلاعات و برای تحلیل اطلاعات جمع آوری شده از روش توصیفی-تحلیلی بهره گرفته شده است. نتایج این پژوهش نشان می دهد سیاست گذاری های حوزه مسکن و شهرسازی در حلقه اول توسعه باید مبتنی بر آمایش سرزمین باشند و در حلقه نهایی پایبندی به سیاست های تبیین شده باید موردتوجه و الزام اجرایی قرار بگیرند تا کشور در مسیر توسعه پایدار در این بخش بتواند حرکت کند.