مطالعه حاضر جهت بررسی تأثیر استفاده از شکل­های مختلف کروم بر مصرف خوراک، فراسنجه­‫های شکمبه­ای و متابولیت­‫های خونی میش­های افشار در دوره انتقال و بره­های آن­ها در شرایط تنش گرمایی انجام شد. تعداد 40 رأس میش افشاری آبستن از 5±42 روز پیش از زایش مورد انتظار در قالب طرح کاملأ تصادفی به چهار تیمار با 10 تکرار اختصاص یافتند. تیمارهای آزمایشی شامل: 1) جیره پایه بدون مکمل کروم (شاهد)، 2) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم معدنی به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره، 3) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم به شکل کروم-متیونین به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک و 4) جیره پایه حاوی سه میلی­گرم کروم به شکل نانو ذرات کروم به­ازای هر کیلوگرم ماده خشک جیره بودند. نتایج نشان داد که از هفته سوم تا ششم پس ­از زایش، ماده خشک مصرفی در میش های دریافت کننده کروم-متیونین و نانوذرات کروم در مقایسه با دو تیمار دیگر، یک روند صعودی داشت (05/0>P). افزودن کروم به جیره میش ها، تأثیر معنی داری بر pH شکمبه، غلظت اسیدهای چرب فرار و نیتروژن آمونیاکی شکمبه نداشت. افزودن مکمل کروم به جیره میش­ها سبب کاهش معنی دار جمعیت پروتوزوآی شکمبه نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). افزودن شکل­های مختلف کروم به جیره میش ها سبب کاهش غلظت گلوکز و افزایش غلظت کروم، انسولین، پروتئین تام، آلبومین و گلوبولین سرم نسبت به گروه شاهد شد (05/0>P). اختلاف معنی داری بین غلظت کلسترول، تری گلیسرید، اوره و کراتینین خون در تیمارهای آزمایشی مشاهده نشد. همچنین، شکل­های مختلف کروم، تأثیر معنی داری بر فراسنجه های خونی بره های متولد شده ایجاد نکرد. به طورکلی، استفاده از کروم به ویژه به شکل­های کروم-متیونین و نانوذرات کروم در دوره انتقال میش­ها در شرایط تنش گرمایی توصیه می­ شود.

هدف: بررسی تاثیر انواعی از ماکرومولکولهای افزودنی به محیط کشت بر میزان تکوین و تسهیم جنینهای قبل از لانه گزینی موش و انتخاب ماکرومولکول (های) مناسب افزودنیمواد و روشها: جنینهای تک سلولی موش نژاد NMRI در محیط کشت T6 که حاوی یکی از ماکرومولکولهای زیر بود کشت شدند: سرم آلبومین گاوی، (BSA: Bovine Serum Albumine, 4mg/ml)، آلبومینار -5 (10 درصد)، هیالورونیک اسید (HA: Hyaluronic Acid, 0.5mg/ml)، سرم جنین گاوی (10 درصد، (FCS: Fetal Calf Serum، مایع فولیکولی انسانی (10 درصد، (HFF: Human Follicular Fluid، پلی ونیل الکل  (PVA: Polyvinyl Alcohol, 0.1mg/ml)، تمام گروههای دارای Ethylinediamine Tetraacetic Acid (EDTA) با غلظت 0.02 میلی مولار بودند. طی 5 روز کشت، هر 24 ساعت، میزان تکوین جنینها بررسی شد در نهایت تعداد بلاستومر بلاستوسیستها شمارش شد.مقایسه تکوین و تسهیم بلاستوسیستها به ترتیب با آزمون مربع کای و توکی – کرامر انجام شد.یافته ها: مقایسه میزان تکوین و تسهیم جنینها پس از 120 ساعت کشت نشان داد که گروههای دارای BSA، HA، PVA  و HFF درصد بلاستوسیست و تعداد بلاستومر بیشتری نسبت به گروههای دارای آلبومینار FCS ,5- یا گروه بدون ماکرومولکول هستند [مقایسه تکوین بلاستوسیستها (P<0.0001) و مقایسه تعداد بلاستومرها [(P<0.05). این در حالی بود که میزان تکوین و تسهیم جنینها در گروههای دارای BSA، HA، PVA و HFF اختلاف معنی داری را نشان نداد [بلاستوسیستها (67-63%) و تعداد بلاستومرها (131±7) تا (120±7[(.نتیجه گیری: با توجه به داده های حاصله، میزان تکوین و تسهیم جنینها در BSA، HA، PVA و HFF بیش از FCS، آلبومینار -5 و گروه بدون ماکرومولکول بود و HA می تواند به عنوان یک ماکرومولکول فیزیولوژیک که در مسیر تولیدمثلی نیز وجود دارد در ساخت محیطهای دارای ترکیب مشخص به کار رود.

هم کشتی (Co-Culture) یا کشت همزمان جنین با سلولهای سوماتیکی نظیر روده های سلولهای تجاری Vero (سلولهای کلیه میمون سبز آفریقایی) و یا کشتهای اولیه (Primary Culture) مانند سلولهای اویداکتی به عنوان روش مفید در تکوین جنین پیش از لانه گزینی پستانداران در محیط آزمایشگاه است. لذا منظور از این مطالعه نیز، بررسی اثر هم کشتی اویداکتی به صورت بین گونه ای در دو محیط کشت کمپلکس مختلف و همچنین بررسی فراساختار جنین ها پس از هم کشتی بود. به همین منظور سلولهای اپی تلیال آمپولای اویداکتیهای هامسترهای ماده ای که تحت تزریق هورمون منوپوز انسانی (hMG) و هورمون کوریونی انسانی (hCG) قرار گرفته بودند با آنزیم کلاژناز 25% جدا شده و کشت داده شدند. سپس جنین های دو سلولی موش نژاد NMIRI به مدت چهار روز همراه با آنها در محیط کشت کمپلکس MEMα یاDMEM/Hams F12  حاوی 4 میلی گرم بر میلی متر آلبومین سرم گاوی (BSA) هم کشتی شدند و یا تنها در گروه کنترل (4mg/ml BSA+ محیط کشت) کشت یافتند. میزان تکوین و تسهیم جنین ها با شمارش بلاستومرها به روش (Tarkowsky) مورد ارزیابی قرارگرفت. تعدادی از مورولاها و بلاستوسیستها نیز مورد بررسی میکروسکوپ الکترونی قرار گرفتند. داده های حاصل نشان دادند که هم کشتی با سلولهای اپی تلیال آمیولای اویداکت هامستر در هر دو نوع محیط سبب افزایش درصد تکوین جنین ها به بلاستوسیست و هچینگ بلاستوسیست (بلاستوسیست در حال خروج از زوناپلوسیدا) نسبت به گروه کنترل شد (69% در مقابل 28% در محیط DMEM/Hams F12، P<0.001 و 74% در مقابل 53% در محیط MEMα، P<0.001). شمارش بلاستومرهای بلاستوسیستها پس از چهار روز کشت MEMα نیز نشان داد که تعداد بلاستومرها در گروه هم کشتی از گروه کنترل بیشتر است (47±158) در مقابل 19±107 (SD+میانگین)، (P<0.001). اما در مشاهده فراساختار جنین های گروه هم کشتی و کنترل اختلافی مشاهده نشد. هیستکها به صورت دانه دار مشاهده شدند. میتوکندری ها به صورت گرد تا تخم مرغی یا کشیده با کریستالهای واقع در محیط دیده شدند. میکروویلی ها، اتصالات بین سلولی، فیلامنتهای بینابینی و Annulate lamellae  سیتوپلاسمی و هسته ای و سایر اندامکها مشاهده گردید. بدین ترتیب نتایج نشان داد که هم کشتی با سلولهای اپی تلیال آمپولای اویداکت هامستر، تکوین و تسهیم جنین های موش را بهبود می بخشد ولی در فراساختار مورولار بلاستوسیستهای گروههای هم کشتی و کنترل تفاوت واضحی مشاهده نشد.

برای استفاده از پاراکلینیک در تشخیص بیماری ها، ابتدا باید فعالیت طبیعی اندام ها و بافت ها و مقادیر طبیعی پارامترهای موجود در مایعات بیولوژیک بدن به طور دقیق تعیین و اندازه گیری شود تا با به دست آمدن مقادیر غیر طبیعی، ارزیابی فعالیت نابهنجار اعضا و بافت ها در حالت بیماری ممکن گردد. لذا اندازه گیری و به دست آوردن مقادیر طبیعی پارامترهای بیوشیمیایی در دام های سالم اهمیت زیادی دارد. در این بررسی، تعداد 106 راس گوسفند به ظاهر سالم قزل از موسسه تحقیقاتی حیدرآباد به طور تصادفی انتخاب و به 5 گروه آزمایشی، گروه 1 (میش های آبستن)، گروه 2 (میش های شیروار)، گروه 3 (بره های ماده)، گروه 4 (قوچ) و گروه 5 (بره های نر) تقسیم شدند و از آنها خونگیری به عمل آمد. سپس پارامترهای بیوشیمیایی پروتیین تام، آلبومین، گلوبولین، نسبت آلبومین به گلوبولین (A/G)، کرآتینین، گلوکز، اوره، اسیداوریک، کلسترول، آلانین آمینوترانسفراز (ALT)، آسپارتات آمینوترانسفراز (AST)، سدیم و پتاسیم اندازه گیری و مقادیر میانگین ± انحراف معیار آنها به شرح زیر تعیین گردید: پروتیین تام: 7.08±0.08 gr/dl، آلبومین: 3.14 ±0.06 gr/dl، گلوبولین 4±0.43 g/dl، نسبت 0.81±0.17 :A/G، کرآتینین: 1.43±0.03 mg/dl، گلوکز: 48.70±0.53 mg/dl، اوره: 36.39±0.90 mg/dl، اسید اوریک: 2.08 ±0.14 mg/dl، کلسترول: 73.58± 2.90 mg/dl آلانین آمینوترانسفراز: 22.46±0.70 U/L، آسپارتات آمینوترانسفراز: 74.40±2.25 U/L، سدیم: 149.57±2.12 و پتاسیم: 5.13±0.16 با استفاده از آزمون آنالیز واریانس یکطرفه (ANOVA) و روش توکی (Tukey)، اثر سن بر روی پارامترهای اندازه گیری شده، تعیین گردید. با استفاده از آزمون "Student "t بین دو جنس نر و ماده در خصوص میزان پروتیین تام، کرآتینین، گلوکز، اوره، کلسترول و سدیم سرم خون اختلاف معنی دار وجود نداشت ولی در میزان آلبومین، اسید اوریک و پتاسیم سرم خون اختلاف معنی دار مشاهده شد (P<0.05). ضرایب همبستگی بین سن، وزن و پارامترهای اندازه گیری شده در دو جنس نر و ماده و مجموع دو جنس اندازه گیری گردید.

استفاده از نشانگرهای ملکولی که امروزه در تمام عرصه های علوم کاربرد وسیعی دارد، بعنوان ابزار تحقیقاتی سریع و مطمئن برای شناسایی هفت رقم زیتون مورد بررسی قرار گرفت. برای استخراج پروتئین از دانه های گرده، از سه نوع بافر استخراج استفاده شد. بهترین طیف نوری با بافر استخراج تریس کلراید 0.1 مولار با pH=8 حاوی 2.5% 2 - مرکاپتواتانول، 3% پلی اتیلن گلیکول، 1% سرم آلبومین، 5 میلی مولار متابی سولفیت سدیم، 7% ساکارز و  PVP40 %1برای استخراج پروتیین از برگ زیتون (به خاطر وجود پلی فنل ها و چربی ها در برگ) مناسب ترین بافر استخراج تشخیص داده شد. مقایسه طیف نواربندی پروتیین های محلول برگ و دانه گرده نشان داد که پروتیین های دانه گرده از ثبات و وضوح بهتری برخوردارند در صورتی که پروتیین های استخراج شده از برگ بخاطر وجود فنل ها دارای ثبات کمتری بوده و در رنگ آمیزی با ماده کوماسی بلو وضوح نواربندی کمتری داشتند. در بررسی آنزیم ها، از میان هفت سیستم آنزیمی سه نوع آنزیم EST،MDH  و ADH دارای چند شکلی بودند. آنزیم های PX و ACP هیچ فعالیتی نداشته و آنزیم های CAT و SOD با وجود فعال بودن وضعیت چند شکلی نشان ندادند. نتیجه تجزیه کلاستر برای پروتئین های محلول و آنزیم های EST و MHD نشان داد که بین رقم زرد (شاهد) و رقم G2 خویشاوندی نزدیک وجود دارد و نیز بین آنها شباهت ظاهری مشاهده می شود. رقم H2 نسبت به سایر ارقام با این گروه تشابه بیشتری داشت. ارقام M1 و M2 در گروه دوم و ارقام H3 و I2 در گروه سوم قرار داشتند.

سابقه و هدف: با توجه به اهمیت شناخته شده پلورال افیوژن، سال ها قبل جهت تشخیص علل آن از معیارهای Light استفاده می گردد که بر این اساس به دو دسته تقسیم می شوند. نکته اصلی معیار Light این است که در بعضی موارد بیماران با تشخیص بالینی ترانسوداتیو به اشتباه اگزوداتیو تلقی می گردند. در این موارد استفاده از گرادیان آلبومین مایع پلور و سرم برای تشخیص صحیح کمک کننده است (1). این مطالعه نیز به منظور بررسی قدرت گرادیان آلبومین سرم و مایع پلور در بیماران مبتلا به پلورال افیوژن انجام گرفت.مواد و روشها: این مطالعه توصیفی بر روی 76 بیمار مبتلا به افیوژن پلور مراجعه کننده به بیمارستان شهید بهشتی کاشان سال 1377 صورت پذیرفت. آسپیراسیون مایع جنب در حالت نشسته جهت اندازه گیری LDH، پروتئین و آلبومین انجام شد و نیز هم زمان میزان LDH، پروتئین و آلبومین سرم ناشتای بیماران اندازه گیری گردید و حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی روش گرادیان آلبومین نسبت به معیار Light تعیین شد.یافته ها: طبق معیار Light، 41 بیمار (54 درصد) ترانسوداتیو و 35 بیمار (46 درصد) اگزوداتیو بودند. در روش گرادیان آلبومین، 45 بیمار (59 درصد) ترانسوداتیو و 31 بیمار (41 درصد) اگزوداتیو بودند. بدین ترتیب 6 مورد اختلاف وجود داشت که طبق معیار Light مایع پلور اگزوداتیو ولی بر اساس معیار گرادیان آلبومین ترانسوداتیو بودند. 4 نفر از این موارد، بیماران مبتلا به نارسایی قلبی تحت درمان با مدر می باشند. حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی گرادیان آلبومین نسبت به معیار Light در تشخیص پلورال افیوژن اگزوداتیو به ترتیب 82.9، 95، 93.5 و 86.66 درصد بودند.نتیجه گیری: حساسیت معیارهای Light در تشخیص پلورال افیوژن اگزوداتیو از روش گرادیان آلبومین بیشتر ولی ویژگی گرادیان آلبومین از معیار Light بیشتر است. بنابراین، در بیمارانی که از نظر بالینی حدس زده می شود مایع پلور ترانسوداتیو باشد ولی طبق معیارهای Light در گروه اگزوداتیو طبقه بندی می گردند، گرادیان آلبومین کمک کننده می باشد.

به منظور بررسی پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون بلدرچین، نمونه های خون از 110 قطعه بلدرچین در سنین زیر یک هفته، 3 هفته، 5 هفته و بیش از 5 هفته و دو جنس نر و ماده تهیه و آزمایش شدند. سن بر روی غلظت پروتیین تام، آلبومین، کلسترول و فسفر سرم اثر معنی دار دارد (P<0.05). به طوری که با افزایش سن، غلظت پروتیین تام و کلسترول سرم افزایش و غلظت آلبومین و فسفر سرم کاهش یافتند. جنس بر روی هیچ یک از پارامترهای بیوشیمیایی سرم خون اثر معنی دار نداشت.