در این تحقیق، نمونه های مختلف شامل نمونه کنستانتره جدا کننده مغناطیسی شدت پایین (کنسانتره منیتیت)، باطله فلوتاسیون معکوس (کنسانتره نهایی هماتیت)، کنسانتره فلوتاسیون (کنسانتره آپاتیت) و باطله کلی، از خط تغلیظ کارخانه چادر ملو تهیه و برای تعیین میزان و نوع عناصر نادر مورد مطالعه قرار گرفته است. عیار سنجی عناصر نادر به وسیله ICP-MS نشان می دهد عناصر نادر با عیار ppm 9631، 291، 199 و 2236 و به میزان 19.3، 3.6، 10.1 و 67 درصد، به ترتیب در کنسانتره آپاتیت، کنسانتره هماتیت، کنسانتره منیتیت و باطله کلی خط متمرکز شده است. بر اساس این مطالعات 19.3 درصد از عناصر نادر با عیار 9631 ppm در کنسانتره آپاتیتی تولیدی در خط متمرکز شده است و خط فعلی تغلیظ سنگ آهن، به طور طبیعی باعث تمرکز عناصر نادر در کنسانتره آپاتیتی می شود. لذا مطالعات تکمیلی خواص سنجی روی این کنسانتره متمرکز شده است. مطالعات پراش پرتو ایکس نشان می دهد کانی های فلوروآپاتیت، کلسیت و انکریت کانی های تشکیل دهنده کنسانتره آپاتیتی است که در این میان آپاتیت کانی غالب می باشد. مطالعات میکروسوپ الکترونی نشان می دهد میزان بالایی از عناصر نادر در داخل کانی فلوروآپاتیت متمرکز شده است. نتیجه ها نشان می دهد که کنسانتره آپاتیتی کهک فراورده جانبی با ارزش اقتصادی پایین، درکارخانه تغلیظ سنگ آهن چادر ملو است، می تواند به عنوان منبع مهمی از عناصر نادر مورد استفاده قرار گیرد. همچنین این مطالعات نشان می دهد که استحصال عناصر نادر به همراه تولید کود شیمیایی می تواند به وسیله فرایند انحلال کامل کنسانتره آپاتیتی در نیتریک اسید و یا به وسیله لیچینگ با سولفوریک اسید و استحصال عناصر نادر از فسفو ژیپسم صورت پذیرد که تعیین شرایط عملیاتی دقیق مستلزم مطالعات تکمیلی است.

سابقه و هدف: این مطالعه به منظور تعیین انواع عوارض بافت نرم ناشی از کاشت هیدروکسی آپاتیت، نوع برخورد درمانی مناسب و میزان بهبود این عوارض در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان فارابی تهران طی سال های 1377-78 انجام پذیرفت.مواد و روش ها: این مطالعه توصیفی بر روی 40 بیمار دارای عوارض مختلف کاشت هیدروکسی آپاتیت انجام پذیرفت. هر بیمار بر اساس نوع عارضه در یکی از گروه های چهارگانه درمانی قرار گرفت و برخورد درمانی مناسب به کار گرفته شد. عوارض و گروه درمانی براساس ترشح، هیپرتروفی ملتحمه و تنون، نمایان شدن هیدروکسی و نمایان شدن هیدروکسی همراه با ترشح طبقه بندی شدند و بیماران در هر گروه درمانی تا بهبود کامل و یا عدم پاسخ به درمان تحت نظر بودند. نقش عوامل مختلف در میزان بهبود با آماره های مختلف مورد قضاوت آماری قرار گرفت. در این مطالعه برای اولین بار از بتادین به عنوان یک محلول ضد باکتری در درمان عفونت استفاده شد.یافته ها: از 40 بیمار مورد بررسی، 23 نفر مرد 57.5) درصد( و 17 نفر زن 42.5) درصد( با میانگین سنی 24.9± 8.2 سال بودند. بیشترین علت تخلیه چشم، صدمات ناشی از تروما بود. تخلیه چشم در اکثر بیماران به روش enucleation انجام شده بود. شایع ترین عارضه، وجود ترشح همراه با نمایان شدن هیدروکسی بود. در 70 درصد بیماران عفونت (ترشح و کشت مثبت) وجود داشت و شایع ترین ارگانیسم 39.2) درصد( استافیلوکوک طلایی بود. بیشترین میزان بهبود 100) درصد( در گروه بیماران دارای عارضه هیپرتروفی ملتحمه و تنون و کم ترین میزان بهبود 56.2) درصد( در گروه دارای عارضه نمایان شدن هیدروکسی همراه با ترشح بوده است. در کل در 31 مورد 77.5) درصد( بهبود و در 9 مورد 22.5) درصد( عدم بهبود وجود داشت.نتیجه گیری: تشخیص درست و به موقع و درمان مناسب عوارض ناشی از کاشت هیدروکسی آپاتیت موجب کاهش میزان تخلیه هیدروکسی ناشی از عدم پاسخ به درمان می گردد. علی رغم عوارض ذکر شده، کاشت هیدروکسی آپاتیت به عنوان ایمپلانت یکی از موثرترین، بهترین و متداول ترین اعمال جراحی در موارد anophthalmic socket می باشد.

مقدمه. سازمان جهانی بهداشت، حد بهینه فلوراید را در مناطق ویژه ای 1ppm اعلام کرده است. در منطقه جرقویه با وجودی که غلظت فلوراید آب آشامیدنی از این مقدار کمتر است، فلوئوروزیس دندانی به مقدار زیاد قابل مشاهده می باشد. با در نظر گرفتن نقش فلوراید در کاهش پوسیدگی، تحقیقی در مورد شیوع و شدت فلوئوروزیس، میانگین DMFT و رابطه این دو انجام شد.روشها. بر اساس مطالعه مقدماتی و با توجه به اینکه بررسی DMFT نیز دربرنامه تحقیق قرار داشت، تعداد 256 دانش آموز مشغول به تحصیل در مقطع راهنمایی در جرقویه سفلی و 263 نفر در جرقویه علیا به روش نمونه گیری سهمیه ای و پس از قرار دادن سهمیه برای هر مدرسه، مورد مطالعه قرار گرفتند. برای ارزیابی فلوئوروزیس و پوسیدگی دندانی به ترتیب از شاخص های TF و DMFT استفاده شد. نتایج. شیوع فلوئوروزیس دندانی در درجات مختلف در منطقه جرقویه علیا و سفلی به ترتیب 65.8 درصد و 44.9 درصد است. میانگین DMFT در دو منطقه به ترتیب 2.2471 و 2.0508 است. بررسی مقدار DMFT در اسکورهای مختلف ایندکس TF نشان می دهد که از اسکور صفر به یک، مقادیر DMFT کاهش می یابد سپس به تدریج افزایش می یابد بطوری که در اسکور 5 ≥ به بالاترین حد خود می رسد.بحث. گرمی هوا و شوری آب آشامیدنی و در نتیجه نوشیدن آب بیشتر، همچنین مصرف چای زیاد باعث گردیده است که علیرغم وجود فلوراید به غلظت کمتر از 1ppmدر آب آشامیدنی مناطق مورد مطالعه، فلوئوروزیس شیوع زیادی داشته باشد. شاید بتوان علت کاهش یافتن پوسیدگی در درجات خفیف فلوئوروزیس و افزایش آن در درجات شدید فلوئوروزیس در تحقیق حاضر را خاصیت عنصر فلوراید در ترکیب با کریستالهای هیدروکسی آپاتیت و ایجاد فلوئور و هیدروکسی آپاتیت دانست.

استفاده از پوششهای بیوسرامیکی بر روی ایمپلنت های دندانی و ارتوپدی در سالهای اخیر گسترش یافته است. پوششهای بیوسرامیکی چون کلسیم فسفات، هیدرواکسی آپاتیت، فلوروآپاتیت و بایوگلاس برحسب نوع عملکرد مورد نظر و خواص دلخواه انتخاب و به روشهای مختلف بر روی ایمپلنت ها نشانده شدند و نتایج حاصل در آزمونهای آزمایشگاهی و کلینیکی بررسی گردید.در این مقاله ضمن اشاره به انواع فصل مشترک بیوسرامیک، بافت و نوع تماس بیوسرامیک، بافت و بررسی پاسخ آن به ایمپلنت، خواص و ویژگیهای انواع پوششهای بیوسرامیکی مصرفی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته اند و نتایج پژوهشهای کلینیکی در بدن حیوانات و آزمونهای آزمایشگاهی ارایه شده است.پوششهایی چون تری کلسیم فسفات که قابل جذب است، می تواند توسط بافت جایگزین شود. پوشش متخلخل هیدرواکسی آپاتیت بر روی فلز ایمپلنت می تواند امکان رشد بافت را فراهم سازد و با تثبیت بیولوژیکی سبب ایجاد پایداری و تثبیت سریعتر ایمپلنت در استخوان اطراف آن گردد و سرعت التیام را تسریع نماید. پوششهای بایوگلاس نیز می تواند در فصل مشترک ایمپلنت با بافت پیوند برقرار نماید. بررسیها نشان می دهد که روش پوشش دادن، ترکیب پوشش و میزان بلورینگی پوشش، عوامل مهمی در کسب نتایج مورد نظر و موفقیت ایمپلنت است.

مقدمه. نتایج مناسبی از کاشت اربیتالی هیدروکسی آپاتیت در انسان بدست آمده است . با توجه به قیمت بسیار بالای آن امکان تهیه آن برای بیماران مشکلاتی را بدنبال دارد. این ماده از مرجان طبیعی تهیه می شود و مرجان در خلیج فارس موجود است. در این مطالعه فرایند جداسازی و تهیه هیدروکسی آپاتیت از مرجان و مقایسه آن با کاشت مرجان طبیعی داخل اربیت بررسی شده است . روشها. چشم چپ 21 خرگوش خارج و به جای آن کره های مرجانی (11 مورد) و هیدروکسی آپاتیت (10 مورد) قرار داده شد. کاشتها بطور متوسط پس از 79.4 روز خارج گردید و بررسی پاتولوژیک شد. نتایج. هیچیک از موارد کاشت اربیتال منجر به Extrusion نگردید. پدیده Exposure و تورم ملتحمه در 55 درصد از موارد کاشت مرجان و در 12 درصد از موارد کاشت هیدروکسی آپاتیت مشاهده شد. تورم بافتی شدید و وجود سلولهای غول آسا در 89 درصد موارد کاشت مرجان و در 25 درصد موارد کاشت هیدروکسی آپاتیت مشاهده شد. بحث. تحمل بافتی اربیت خرگوش در مقابل کاشت هیدروکسی آپاتیت تهیه شده نسبتا خوب بوده و بنظر می رسد که این ماده برای کاشت در حفره اربیت انسان قابل استفاده باشد. کاشت مرجان طبیعی در حفره اربیت خرگوش همراه با واکنش التهابی و عوارض بالینی بیشتر می باشد .

سابقه و هدف: عمل تخلیه چشم و کاشت ایمپلنت های مختلف بعد از آن، اندیکاسیون های گوناگون دارد و ممکن است عوارض عمده ای را نیز به دنبال داشته باشد. تحقیق حاضر به منظور تعیین علل تخلیه چشم و تعیین عوارض عمده ناشی از انواع ایمپلنت های به کار رفته در بیماران مراجعه کننده به بیمارستان لبافی نژاد طی سال های 1367-77 انجام پذیرفت. مواد و روش ها: در این مطالعه که به روش بررسی داده های موجود انجام شد، پرونده های همه بیمارانی که تحت عمل تخلیه چشم و کاشت ایمپلنت به طور اولیه قرار گرفته بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. ویژگی های فردی بیماران، تشخیص قبل از عمل، اندیکاسیون عمل، تشخیص های بعد از عمل، نوع ایمپلنت، نتایج عمل و عوارض آن ها از پرونده بیماران استخراج و در یک برگه اطلاعاتی ثبت گردید. یافته ها: در این مدت 169 بیمار 73.4) درصد مرد و 26.6 درصد زن( تحت عمل جراحی enucleation یک چشم قرار گرفتند. میانگین سنی بیماران 22.6 سال 4) ماه تا 83 سال( بود. در 55.6 درصد موارد چشم راست و 44.4 درصد موارد چشم چپ تحت عمل قرار گرفته بود. شایع ترین علت تخلیه چشم در هر دو جنس، ضربه 70.4) درصد( و شایع ترین تومور منجر به تخلیه چشم، رتینوبلاستوم 13) درصد( بود. شایع ترین ایمپلنت به کار رفته در سال های 1367-72، اسفربال 81.9) درصد( و بین سال های 1372-77، هیدروکسی آپاتیت 66.6) درصد( بود. در 21.8 درصد موارد پس از عمل، یکی از عوارض کوچک یا بزرگ مشاهده شد. نتیجه گیری: ضربه های چشمی به ویژه در مردان جوان، هم چنان در راس علل تخلیه چشم قرار دارند و رتینوبلاستوم در راس علل تخلیه چشم در نزد کودکان قرار دارد. پیش گیری از ضربه های چشمی به ویژه در مردان جوان و آشنایی با عوارض شایع در هر نوع ایمپلنت، برای آمادگی جهت مقابله با عوارض مزبور، مهم ترین نکات این مطالعه هستند.

استفاده ازپوشش هیدروکسی آپاتیت بر روی زیر لایه فلزی برای تهیه ایمپلنت بدن، در دهة اخیر، با هدف ترویج رشد استخوان اطراف ایمپلنت، تثبیت بیولوژیکی سریعتر ایمپلنت و کوتاهتر کردن زمان التیام و درمان ، توسعه یافته است. در این مقاله به بررسی تأثیر نوع زیر لایه فلزی بر حصول نتایج کلینیکی و پاتولوژیکی پرداخته شده است. در پژوهش حاضر ، ایمپلنت هایی از جنس فولاد زنگ نزن و آلیاژ پایه کبالت با و بدون پوشش هیدروکسی آپاتیت پوشش پلاسمایی شده، تهیه و در دندان گربه اند و ایمپلنت شد. پس از گذشت 4 ماه، میزان ترویج رشد استخوان ارزیابی شد و بررسیهای هیستوپاتولوژیک صورت پذیرفت . نتایج نشانگر آن است که ایمپلنت ها با پوشش، میانگین پاسخ بهتری از نظر ترویج رشد استخوان ارائه داده اند. بررسیهای هیستوپاتولوژیکی مؤید آن است که اگر چه ایمپلنت ها با پوشش میانگین پاسخ کمتری در مقایسه ایمپلنت های بدون پوشش ایجاد کرده اما هیچ یک از نمونه ها سازگاری بافتی کاملاً مناسبی نداشته اند. نوع زیر لایه فلزی در دستاوردهای حاصل نقش تعیین کننده داشته و آلیاژهای پایه کبالت با و بدون پوشش در مقایسه با فولاد زنگ نزن نتایج بهتری به بار آورده اند. بررسی رفتار خوردگی آلیاژهای فلزی زیر لایه در آزمونهای آزمایشگاهی و تحلیل نتایج حاصل نیز مؤید تأثیر نوع زیر لایه فلزی و پیامدهای مرتبط با آنهاست

ترویج رشد استخوان اطراف ایمپلنت دندانی موجب پایداری و تثبیت سریعتر ایمپلنت و نیز کاهش زمان التیام و درمان می گردد. پوششهای بیوسرامیکی از جمله هیدروکسی آپاتیت، قادر است بر روی ترویج رشد و روند تشکیل استخوان تاثیر بگذارد و سبب بالارفتن بافت استخوان شود. هدف از این مطالعه، ارزیابی مقایسه ای رشد استخوان اطراف اندو ایمپلنت های دندانی با و بدون پوشش هیدروکسی آپاتیت بود. در این تحقیق از 36 دندان نیش فک پایین 20 گربه سالم استفاده شد و پس از آماده سازی کانال دندانها و ناحیه پری آپیکال، بطور اتفاقی یکی از چهار نوع ایمپلنت تهیه شده از آلیاژ وایتالیوم و فولاد زنگ نزن با و بدون پوشش هیدروکسی آپاتیت در داخل دندان اندوایمپلنت گردید. پس از گذشت چهار ماه، میزان ترویج رشد استخوان با میکروسکوپ الکترونی روبشی ارزیابی شد. نتایج نشانگر آن است که اختلاف معنی داری در رشد استخوان اطراف اندوایمپلنت های با و بدون پوشش هیدروکسی آپاتیت وجود دارد.