زمینه و هدف: آزولا گیاهی است با داشتن قابلیت تثبیت نیتروژن، پتاسیم و فسفر که به عنوان کود سبز مورد استفاده قرار می گیرد و عناصر غذایی موجود در کمپوست آن می تواند به عنوان منبع تغذیه ای برای گیاهان مورد توجه قرار گیرد. این تحقیق به منظور بررسی اثرات تلفیق آزولا با کودهای آلی و غیرآلی بر شاخص های رویش صنوبر دلتوئیدس انجام گرفت. مواد و روش ها: ابتدا آزولا از تالاب های شهرستان جویبار واقع در استان مازندران جمع آوری گردید. کمپوست آزولا در ترکیب با مواد آلی و غیر آلی در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار مورد استفاده قرار گرفت و میزان نیتروژن، پتاسیم و فسفر این ترکیبات و تاثیرات آن بر شاخص های رویش (ارتفاع، قطر ساقه و وزن تر برگ) بررسی شد. نتایج نشان داد کمپوست آزولا 100% و کاه 100% دارای بیشترین و کمترین میزان نیتروژن، پتاسیم و فسفر بود که منجر به افزایش معنی داری در شاخص های رویش صنوبر دلتوئیدس در مقایسه با تیمار شاهد شد. یافته ها: شاخص های رویش در کمپوست آزولا 100% نسبت به تیمارهای دیگر کودی (درصدهای مختلف آزولا، کاه) افزایش معنی داری را نشان داد. همچنین، کود تلفیقی کمپوست آزولا و مواد آلی (50% آزولا+ 50% کاه) (با میزان 32/0 درصد نیتروژن، 02/0 درصد فسفر و 24/0 درصد پتاسیم) در ترکیب با کود غیر آلی اوره، پارامترهای رویشی گیاه را نسبت به شاهد به طور معنی داری افزایش داد. بحث و نتیجه گیری: با توجه به نتایج، ترکیب کودی 50% آزولا+50% کاه به همراه اوره و کمپوست آزولا 100%، بیشترین تاثیر را در بهبود خصوصیات شیمیایی خاک و در نهایت رشد گیاه داشتند. لذا، بکارگیری کود سبز و همچنین ترکیب تلفیقی کود سبز با کودهای آلی و غیرآلی، با توجه به اثراتی که بر خصوصیات شیمیایی خاک دارد منجر به بهبود حاصلخیزی و افزایش محصول می گردد و با کاهش مصرف کود شیمیایی در کشاورزی از آلودگی های زیست محیطی و هزینه های سرسام آور آن جلوگیری نموده و منجر به توسعه پایدار در کشاورزی می شود.

شپشه آرد Tribolium confusum Duval (Col : Tenebrionidae) از جمله آفات انباری است که از لحاظ کمی و کیفی خسارت زیادی به آرد می رساند. باتوجه به خسارت بالای آفات انباری و اثر سو سموم شیمیایی استفاده از ترکیبات گیاهی یکی از بهترین روش های کنترل آفات انباری محسوب می شود. در این تحقیق تاثیر لاروکشی (17روزه)، دورکنندگی (حشره کامل) و بازدارندگی تخم ریزی عصاره های هگزانی استبرق (برگ و گل) Calotropis procera (Ait.) R. Br، وینکا Vinca minor L.، قیچ Zygophyllum fabago L. و زبان درقفا Delphinium persicum روی شپشه آرد بررسی شد. نتایج آزمایش ها نشان داد عصاره هگزانی قیچ در غلظت 50 درصد با میانگین 60.69 درصد کشندگی روی لارو بیشترین اثر لاروکشی را داشته و عصاره وینکا با میانگین 30.41 درصد کشندگی روی لارو کم ترین اثر لاروکشی را داشت. همچنین عصاره های هگزانی قیچ، زبان درقفا و استبرق دارای اثر دورکنندگی بودند. اثر عصاره ها روی بازدارندگی تخمریزی حشره کامل نشان داد میان عصاره های مورد مطالعه اختلاف معنی داری در بازدارندگی تخمریزی حشره کامل وجود ندارد ولی میان عصاره های مورد آزمایش و تیمار شاهد اختلاف معنی دار وجود دارد. این نتایج نشان دهنده این بود که این عصاره ها دارای خاصیت حشره کشی و دورکنندگی و بازدارندگی تخمریزی می باشد.

با تخمیر میوه زرشک توسط کپک ریزوپوس الیگوسپوروس به مدت 10 روز، مقدار فنول کل در عصاره آبی گرفته شده از آن بیش از 4 برابر افزایش پیدا کرد. تخمیر توان مهارکنندگی رادیکال آزاد را نیز افزایش داد. همچنین مقدار آنتوسیانین مونومری عصاره که در اثر حرارت دهی برای استریل کردن زرشک کاهش یافته بود، در اثر تخمیر با کپک افزایش پیدا کرد. عصاره به دست آمده از زرشک تخمیرشده دارای pH و اسیدیته بیشتر نسبت به عصاره تهیه شده از زرشک تخمیرنشده بود. افزایش pH به تجزیه اسیدهای آلی عصاره در اثر استریل کردن و متعاقبا خروج محصولات فرار ناشی از تجزیه، همچنین افزایش تعداد گروه های آمینی در اثر تخمیر و تولید آنزیم های برون سلولی توسط کپک ریزوپوس الیگوسپوروس نسبت داده شد ولی افزایش اسیدیته با حرارت دهی برای استریل کردن ارتباطی نداشت و فقط به تولید اسیدهای فنولیک توسط کپک مربوط دانسته شد. افزون بر این، درحالیکه حرارت دهی زرشک برای استریل کردن تاثیری روی مقدار قندهای کاهنده عصاره نداشت، تخمیر موجب کاهش معنی دار قند کاهنده شد. رنگ عصاره تحت تاثیر فرایندهای استریل کردن و تخمیر زرشک قرار گرفت. با اینکه پارامتر روشنایی (L*) عصاره در اثر استریل کردن زرشک افزایش یافته، منجر به کاهش شدت رنگ در ارزیابی حسی شد، تخمیر این پارامتر را تا حدی کاهش و پارامترهای a* (شاخص قرمزی) و b* (شاخص زردی) را تا حدی افزایش داد. در نهایت اینکه، به استثنای خصوصیت رنگ، تمامی پارامترهای حسی برای عصاره حاصل از زرشک تخمیرشده بیش تر از تخمیرنشده بودند.

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر دو شیوه استخراج با فراصوت اعم از پروب و حمام، بر میزان استخراج ترکیب های فنولی، فلاونوئیدی و قدرت مهار رادیکال های آزاد DPPH از میوه داغداغان با استفاده از سه حلال استخراجی آب، متانول 80 درصد و اتانول 70 درصد بود. بر اساس نتایج، در روش استخراج با پروب فراصوت، حلال اتانول 70 درصد و زمان 20 دقیقه بیشترین میزان ترکیب های فنولی (0.017±8.906 میلی گرم معادل اسیدگالیک به گرم نمونه خشک)، فلاونوئیدی (0.056±3.345 معادل کوئرستین به گرم نمونه خشک) و قدرت مهارکنندگی رادیکال های آزاد 94.723±1.127) DPPH درصد) را نشان داد. کمترین میزان استخراج ترکیب های فنولی نیز مربوط به آب 5 دقیقه با 0.184±4.315 میلی گرم معادل اسیدگالیک به گرم نمونه خشک بود. در روش استخراج به کمک حمام فراصوت تیمار متانول 80 درصد در زمان 90 دقیقه با 0.015±8.816 میلی گرم معادل اسید گالیک به گرم نمونه خشک بیشترین میزان استخراج ترکیب های فنولی را داشت و نیز تیمار اتانول 70-90 دقیقه با 0.020±2.536 معادل کوئرستین به گرم نمونه خشک، بیشترین میزان استخراج ترکیب های فلاونوئیدی را در بین تیمارها داشتند. کمترین میزان استخراج ترکیب های فنولی، فلاونوئیدی و قدرت مهارکنندگی رادیکال های آزاد DPPH در هر دو روش فراصوت مربوط به آب 30 دقیقه (برای حمام فراصوت) و آب 5 دقیقه (برای پروب فراصوت) بود. نتایج این تحقیق نشان داد که استخراج به کمک پروب و حمام فراصوت تاثیر متفاوتی در میزان استخراج ترکیبات زیست فعال گیاه داغداغان داشت. در هر روش استخراج، میزان استخراج ترکیبات زیست فعال بسته به نوع حلال متفاوت بود.

آهن یکی از عناصر کم مصرف و ضروری برای گیاه می باشد. مقدار آهن کل خاک در بیشتر مواقع بسیار بیشتر از نیاز گیاه است، اما حلالیت کم ترکیبات آهن در بسیاری از خاک ها، باعث کاهش مقدار جذب این عنصر توسط گیاه و در نتیجه بروز علائم کمبود آهن در گیاه می شود. برخی کانی های میکایی مانند موسکویت و فلوگوپیت که دارای مقدار قابل توجهی آهن هستند در خاک های مناطق خشک و نیمه خشک ایران فراوان می باشند.این تحقیق با هدف بررسی توانایی دو گونه گیاهی (یونجه و جو) در جذب آهن ساختاری فلوگوپیت و موسکویت انجام پذیرفت. پژوهش به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. فاکتورهای آزمایش شامل دو نوع گیاه (یونجه و جو)، دو نوع کانی میکایی (فلوگوپیت و موسکویت) و دو نوع محلول غذایی (کامل و بدون آهن) بودند. گیاهان بوسیله آب مقطر آبیاری و توسط محلول غذایی طی دوره 150 روزه کشت تغذیه شدند. در پایان دوره کشت بخش هوایی و ریشه گیاه برداشت و مقدار آهن عصاره های گیاه با دستگاه جذب اتمی اندازه گیری شد. نتایج به دست آمده نشان می دهد که غلظت آهن در گلدان های حاوی بستر کشت فلوگوپیت و تغذیه شده با محلول غذایی بدون آهن برای هر دو گیاه یونجه و جو در محدوده کفایت قرار دارد. مقدار آهن جذب شده توسط گیاه یونجه در هر دو بستر حاوی فلوگوپیت و موسکویت و هر دو نوع محلول غذایی بیشتر از گیاه جو است.

در این مقاله، سنتز مشتقات جدید1-بنزیل-3- ((3، 2-دی اکسوایندولین-1-ایل) متیل) پیریدینیم گزارش شده است. سنتز این ترکیبات، طی دو مرحله از ایساتین و مشتقات 3- (کلرومتیل) پیریدین و 4- (کلرومتیل) پیریدین در شرایط بازی انجام شد. فعالیت ترکیبات سنتز شده در مهار آنزیم های استیل و بوتیریل کولین استراز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج به دست آمده نشان داد که ترکیبات سری 4-پریدین، اثر بهتری از سری 3-پیریدین دارند و همچنین بهترین اثر مربوط به ترکیبات 5 g، 5c، 5b، 5a و 5 h بود که در میان آن ها ترکیب 5b با توانایی مهارکنندگی IC50 برابر با 1.00mM، قوی ترین اثر را از خود بروز داد که می تواند در درمان بیماری آلزایمر مورداستفاده قرار گیرد.