زمینه و هدف: امروزه مکان یابی کاربری های شهری با استفاده از GIS در برنامه ریزی شهری از اهمیت زیادی برخوردار است. کاربری های تجاری یکی از کاربری های مهم شهری است که سایر فعالیت های مهم شهری را نیز تحت تأثیر قرار می دهد. شایان ذکر است که انسان به صورت فعالانه با فضا برخورد می کند و همواره با آن در داد و ستد اطلاعات است. فرد با قرارگیری در یک مکان مناسب از منظر محیط زیستی و دریافت اطلاعات توسط حواس خود قادر خواهد بود که به محیط پاسخ فعال داده و توجه خود را به آن محیط معطوف کند. با توجه به این موارد دوری از بیمارستان، راه آهن و پمپ بنزین و نزدیکی به مکان های طبیعی مانند پارک، مولفه های ذهنی سیما و منظر از جمله صمیمیت، اصالت و سرزندگی را تحت تاثیر قرار داده و در دعوت کنندگی افراد تاثیرگذار خواهد بود. روش بررسی: در این راستا معیارهای مناسب با مطالعه اسنادی تدوین و با استفاده از مدل AHP ارزش هر یک از معیار ها نسبت به دیگر معیار ها مشخص گردید و به هر یک از معیارهای مربوطه وزن هایی اختصاص یافت. در نهایت وزن های حاصله در لایه های معیارها ضرب گردید و با استفاده از ترکیبات فازی، لایه ها ترکیب شدند. یافته ها: تلفیق داده ها نشان داد که ناحیه 2 با وضعیت مطلوب تر نسبت به ناحیه 1 و این ناحیه نیز با وضعیت بهتر نسبت به ناحیه 3 از اهمیت متفاوتی برخوردارند که در آخر بهترین محل های ایجاد مرکز تجاری در هر 3 ناحیه مشخص گردید. بحث و نتیجه گیری: منطقه 17 تهران با بیش از 358 هزار نفر جمعیت دارای 3 ناحیه شهرداری می باشد که نبود دسترسی مناسب موجب افزایش هزینه های دسترسی به خدمات شهری شده است. بدین منظور تحقیق حاضر با تبیین شاخص های مناسب و با بهره گیری از سیستم های اطلاعات جغرافیایی به مکان یابی مناطق تجاری در منطقه 17 پرداخته و مکان های مناسب در هر یک از نواحی شهرداری برای استقرار کاربری مذکور انتخاب شده اند.

بیان مسئله: فرسودگی که با گذشت زمان، در بافت تاریخی رخ می نمایاند، منجر به منسوخ شدن ساختارها و فضاهای واجد قدمت می شود که پیامدهایی ‏همچون، ناکارآمدی زیرساخت ها، بروز ناهنجاری های اجتماعی، اضمحلال کالبدی جداره های شهری و افول کیفیت را در پی دارد. این درحالیست که بافت ‏تاریخی یادگاری از فرهنگ، تاریخ پیشینیان ماست و مملو از آثار ارزشمند معماری و شهرسازی می باشد.‏هدف: هدف اصلی پژوهش جاری، تدوین یک فهرست تطبیقی [چک لیست] از شاخص های منسوخ شدگی فضاهای بازشهری و معیارهای ارزیابی کیفیت و ‏کارآمدی آنها به منظور ارتقاء کیفیت فضاهای مذکور است‎.‎روش:‏‎ ‎پژوهش جاری از جمله تحقیقات کاربردی است که با رویکرد توصیفی- تحلیلی انجام می پذیرد. جهت جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای و به ‏منظور فهم سیر دگردیسی قلمرو پژوهش از روش اسنادی استفاده شده است. با هدف بررسی منسوخ شدگی میدان درب شیخ، 10 نفر از متخصّصان که با روش ‏گلوله برفی شناسایی شدند، با حضور در فضا، پرسشنامه را بر اساس طیف 5 گزینه ای لیکرت امتیازدهی و ارزیابی کردند. ‏یافته ها: نتایج ارزیابی متخصصان نشان دهنده منسوخ شدگی فضای «میدان درب شیخ» در تمام شاخص های فعالیت و کاربری، راحتی و سیما، معاشرت پذیری ‏و دسترسی و پیوستگی است .‏نتیجه گیری: این میدان، به دلیل عوامل متعددی از جمله نبود خدمات تفریحی، عدم تمایل بخش خصوصی و عمومی به سرمایه گذاری در بافت، از سرزندگی ‏مناسبی برخوردار نیست. فقدان جذابیت های بصری، وضع نامناسب بهداشت، امنیت شبانه و اجتماعی، ایمنی پایین ابنیه موجود، این فضا را به لحاظ راحتی و ‏سیما به فضایی نامناسب تبدیل کرده است. عدم توجیه و شفاف سازی طرح های بافت برای ساکنین، از مهمترین عوامل کاهش مشارکت پذیری کاربران در امور ‏می باشد. از طرفی عدم دسترسی مناسب به امکانات و تفریحات سرگرمی و ارتباط نامناسب میان این فضا و ابنیه پیرامونی، باعث شده تا این فضا در کل فضایی ‏دسترس پذیر نباشد. ‏

تحقیق حاضر مقایسه تأثیر الگوهای صوتی بزرگسالان و ویژگیهای شخصیتی آنان را در تصویر سازی ذهنی کودکان نابینا و بینا مورد بررسی قرار داده است. نمونه های تحقیق 60 نفر از دانش آموزان پسر در سن 11 تا 12 در پایه پنجم ابتدایی سال 78- 1377 (30 نفر نابینایان آموزشگاه ابابصیر اصفهان و 30 نفر بینا از مدارس همجوار) بوده اند. برای جمع آوری اطلاعات در مراحل مختلف تحقیق از پرسشنامه شانزده عاملی شخصیت کتل برای بزرگسالان، پرسشنامه خود ساخته مبتنی بر عوامل شانزده گانه شخصیتی کتل و پاره ای از ویژگیهای فیزیکی، نوار ضبط صوت و نوار ویدیویی استفاده شده است. آزمودنیها، پس از گزینش تصادفی به دو گروه تجربی و کنترل تقسیم و براساس ویژگیهای سنی، وضعیت اقتصادی - اجتماعی، پایه تحصیلی و معدل درسی همترازسازی شده اند. در وهله اول، صدا و تصویر 10 معلم به طور جداگانه در حین گفتن ملا از یک متن واحد معین ضبط شد و سپس توسط پرسشنامه 16 عاملی شخصیتی کتل، عوامل شخصیتی آنها استخراج گردید. بدین ترتیب از میان آنها، 6 معلم که نمرات آنان در برخی از عوامل شخصیتی (عاطفی) بالاتر و پایین تر از میانگین بود، در نظر گرفته شدند. در وهله دوم، یک بار تمام آزمودنیهای نابینا و بینا در معرض شنیدن الگوهای صوتی و یک بار دیگر به منظور کنترل تصاویر ذهنی، فقط آزمودنیهای بینا در معرض دیدن تصویر صاحبان صوت قرار گرفتند. داده های به دست آمده توسط آزمونهای همبستگی پیرسن، تحلیل واریانس یکطرفه، توکی و تحلیل گرسیون چند متغیری مورد تجزیه و تحلیل قرار گرقتند. یافته ها نشان می دهند: تأثیر الگوهای صوتی بزرگسالان و ویژگیهای شخصیتی آنان در تصویرسازی ذهنی نابینایان و بینایان متفاوت است. کودکان بینا و نابینا در تصویرسازی ذهنی، تابع یک الگوی واحد نیستند، بدین معنا که کودکان نابینا ارتجالاً از حس شنوایی (تمرکز شنیداری") و کودکان بینا از حس بینایی بهره می جویند و این تأثیر بیشتر متوجه عوامل عاطفی شخصیت همچون A(گرمی)، E(تسلط)، F(سرزندگی)، I(حساسیت)، L(خوش بینی)، H(جسارت)، O(اعتماد به خود)، Q4(تنش) است. به علاوه بین تصاویر ذهنی کودکان بینا و نابینا از سایر عوامل، یعنی B(هوش)، C(پایداری هیجانی)، G (اخلاقی)، M(عمل گرایی)، N(ملاحظه کاری)، Q1(محافظه کاری)، Q2(متکی به خود)، Q3(خود نظم دهی) تفاوت مشاهده نشد. همچنین تجسمات ذهنی بینایان با دیدن تصویر صاحبان صوت در مقایسه با نابینایان با شنیدن لحن صدای بزرگسالان از ویژگیهای فیزیکی، قد، وزن، سن، زیبایی برتر و منطبق بر واقعیت است. در خاتمه، معلوم گردید تصاویر ذهنی خوشایند نابینایان از الگوهای صوتی بزرگسالان به 8 عامل (عاطفی) فوق الذکر در آنان مربوط است که این امر خود نشان می دهد بین تصاویر ذهنی خوشایند نابینایان با پاره ای از مؤلفه ای عاطفی بزرگسالان - به واسطه شنیدن الگوهای صوتی آنها - رابطه معنا داری وجود دارد.

هدف نویسنده از نگارش این مقاله، ارایه کاربرد روان درمانی معنوی است که در عین برتری، ممانعتی برای چگونگی و روشهای سنتی درمان ایجاد نمی کند. عبارت روان Soul و روح Spirit که به شکلی جدایی ناپذیر به هم ارتباط دارند، به عنوان مفاهیم ماورای فردی از یکدیگر متمایز می شوند. اولی در جهت پرده گشایی از اسرار صمیمیت و تعلق در زندگی روزمره و دومی در جستجوی یافتن الوهیت در زندگی دنیوی می باشد. این مفاهیم برای یک درمانگر معنوی به زمینه درمانی رحم و دلسوزی که به معنی عشق و اعتقاد ورای خویشتن است، اطلاق می شود. به بیانی اختصاصی تر راه رسیدن به سرزندگی روان Soulfulness محتاج عشق به دیگران، عشق به کار و عشق به متعلقات است در حالیکه راه رسیدن به معنویت Spirituality نیازمند اعتقاد به مذهب، اعتقاد به یگانگی و اعتقاد به دگرگونی است. درمانگر می تواند با پرورش یک وجود سرزنده و معنوی و در عین حال هدایت درمان بالینی شخص بر پایه این شش اصل برتر، بیمار را به خود حقیقی خویش برساند.

خدا، انسان و طبیعت با چشم اندازها و تصویرگری های بدیع و متنوع خود، شعر باباطاهر را در عین سادگی و بی پیرایگی از سرزندگی و تپندگی خاصی برخوردار ساخته است. شیفتگی و حیرت اندیشی و نیایش، رشته های نامریی عرفان باباطاهر را به خدا متصل می کنند و بدان صبغه الهی می بخشند و در همان حال به خواننده و پژوهنده دوبیتی های این پیر صحرادل نیز کمک می کنند که خدای بابا را در ضربان شوریدگی و ضرباهنگ شهود و مستی جستجو کنند، نه در پیچ و خم برهان و درس مدرسه. باباطاهر در همان حال که خرد و متلاشی در خدا است و جان خدا اندیشش جز به طاق ابروی دوست نظر نمی دوزد، نسبت به سرنوشت انسان نیز احساس مسوولیت می کند و نگران موجودیت و عاقبت کار او است و همین نگرانی و دغدغه طلب، سلسه جنبان انسان باوری و انسان گرایی باباطاهر است. دغدغه انسان اندیشی باباطاهر حاصل اصطکاک بین انسان موجود و انسان مطلوب است; یعنی انسانی که ((غافل زسبحان و اسیر نفس شیطان)) است و انسانی که ((قدرش از ملائک برتر است))، انسانی که مانند باز سپید و عرش پیمای همدان، آشیانه بر فراز کوه دارد و از مراتع سر سبز آفتاب می چرد و انسانی که کرکس وار به مردار خو گرفته و جان مرداب اندیش و دریا گریزش به فرهنگ ماندن و پوسیده شدن، عادت کرده است. طبیعت نیز با گستره متنوع خود، از یک سو، آیینه تمام نمای جمال خدا است و شاعر به هر جلوه از جلوات آن، اعم از کوه و در و دشت و صحرا و دریا نظر می افکند، همه جا خدا را می بیند و از سوی دیگر، همین طبیعت، زبان گویا و مفسر نکته سنج حالات روانی و فراز و فرودها و خلجانات عاطفی و تداعی کننده اوج و حضیض جریان زندگی انسان است. از این رو، بخش های چشمگیری از قلمرو دوبیتی های بابا به توصیف و تحلیل طبیعت و رمز گشایی ساز و کارهای روان شناختی تداعی های انسانی طبیعت اختصاص دارد و هرچه افق دید شاعر نسبت به مظاهر طبیعت گسترده تر می شود، دامنه تداعی ها نیز گسترش می یابد. در نگرش باباطاهر، تداعی معانی، حلقه اتصال بین انسان و طبیعت است. در این مقاله، کوشیده شده که با رمزگشایی عرفان سهل و ممتنع باباطاهر، خدا و انسان و طبیعت به صورت زنجیره به هم پیوسته - نه حلقه های از هم گسسته - مورد تفسیر و تحلیل قرار گیرد.

اهداف پژوهش حاضر عبارتند از: 1- بررسی میزان شیوع درد در طول عمر (شیوع عمرانه)، 2- بررسی میزان شیوع درد طی یک دوره زمانی 6 ماهه قبل از شروع مطالعه، 3- بررسی میزان شیوع درد مزمن مستمر و 4- فراهم آوردن اطلاعات تفصیلی درباره برخی از ابعاد درد مزمن در جمعیت مورد مطالعه دو شهر کوچک قروه و ایلام. برای دستیابی به این اهداف، 512 نفر (298 مرد و 214 زن) از اهالی این دو شهر مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج بدست آمده نشان داده است که 72 درصد (370 نفر) از افراد مورد مطالعه دست کم یکبار در طول عمر خود دردی را تجربه کرده اند که یا به دلیل درد مذکور به پزشک مراجعه نموده اند و یا برای رهایی از آن دارو مصرف کرده اند. علاوه بر این، 26 درصد (133 نفر) از افراد مورد مطالعه در طول 6 ماه گذشته دردی را تجربه کرده اند که دست کم یک روز و یا بیشتر طول کشیده است. میانگین سن این گروه از افراد 33.02 سال (سال 11.90= انحراف معیار) و میانگین مدت استمرار درد آنها 21.07 ماه (ماه 36.6= انحراف معیار) گزارش شده است. از مجموع 133 نفر که در طول 6 ماه گذشته درد را تجربه کرده اند، 87 درصد به دلیل درد به پزشک مراجعه کرده اند، 14 درصد به دلیل درد دست کم یک بار تحت عمل جراحی قرار گرفته اند و 68 درصد از آنها به منظور رهایی از درد و یا تسکین آن دارو مصرف کرده اند. از مجموع 133 نفری که در طول 6 ماه قبل از انجام پژوهشی درد را تجربه کرده بودند، 46 نفر (یا 9 درصد کل نمونه مورد مطالعه) گزارش کردند که درد آنها در طول این مدت بطور مستمر ادامه داشته است. بنابراین، میزان شیوع درد مزمن مستمر در جمعیت مورد مطالعه 9 درصد بوده است. مقایسه دو گروه مبتلا به درد (133 نفر) و بدون درد (379 نفر) در 8 شاخص مربوط به سلامت عمومی (درد بدنی، سلامت عمومی، سلامت روانی، عملکرد جسمانی، ایفای نقش جسمانی، ایفای نقش هیجانی، عملکرد اجتماعی و سرزندگی) نشان داد که وضعیت افراد دارای درد در کلیه شاخص های مربوط به سلامت به نحو معنی داری پایین تر از وضعیت سلامت افراد گروه بدون درد است. بخشی از یافته های پژوهش حاضر، با نتایج پژوهش های انجام شده در کشورهای غربی دارای هماهنگی است.

علیرغم کوشش های انجام شده و گفتگوی بسیار از توسعه پایدار و طراحی اکولوژیک در مجامع تخصصی، کیفیات محیطی شهرهای بزرگ کشورمان به دلایلی از جمله عدم باور بسیاری از کارفرمایان، برنامه ریزان و طراحان از وخامت شرایط کنونی محیط زیست، و فقدان یک برنامه و سیاست جامع محیطی، با افت روزافزونی مواجه شده است. به این موارد می باید فقدان مفاهیم و اصول روشن را در ارتباط با راه حل های پایدار اضافه نمود. به لحاظ اخیر، هدف از این مقاله، تاکید بر ملاحظات محیطی در جهت دستیابی به "پایداری" و "سرزندگی و حیات شهری"، از طریق ارایه اصولی در طراحی خیابان های شهری است.بهسازی و سازماندهی معابر شهری، نیاز به رویکردی جامع در ارتباط با برنامه ریزی، مدیریت و طراحی فضا دارد. نقش طراحی از این جهت مهم و هدایتگرست که می تواند زمینه گر زندگی متعادل تر و خودکفاتری را از نظر منابع و بستر سرزنده تری را از نظر روح مکان ایجاد نماید. در همین راستا سه اصل کلی: نظم دهی به محیط در یک چارچوب اکولوژیک، توجه به محدودیت های مربوط به مصرف انرژی، و الویت دادن به احیا، مرمت و بازیافت به جای تعریض و احداث، می توانند در پایداری شهری، ارتقای کیفیت فیزیکی خیابان و نیز سرزندگی و حیات شهرها نقش مهمی داشته باشند، پس از بررسی اجمالی معضلات و مشکلات خیابان های شهر تهران، به نکاتی در جهت ساماندهی مورد تحقیق با توجه به اصول فوق اشاره شده است.

اینک در قرنی زندگی می کنیم که دارای اوقات فراغت بسیار هستیم. انسان امروزی نسبت به پدر و پدربزرگش کمتر کار می کند و از ساعات فراغت بیشتری برای سرگرمی و تفریح بهره مند است و در نتیجه از آزادی بیشتری متنفع می باشد و از آن لذت می برد. این اوقات در حقیقت یک مسئله طبیعی اجتماعی در قرن حاضر است. اوقات فراغت حق طبیعی انسان بوده و باید بعنوان احتیاج اساسی و پایه برای وی محسوب گردد. ضمناً باید به گونه ای باشد. بنابراین با برنامه ریزی برای اوقات فراغت آسایش روحی و روانی ایشان تأمین می شود و هم شخصیت آنان رشد و شکوفایی می یابد. فعالیت های فراغتی به ویژه ورزش, سهم قابل توجهی در اجتماعی کردن جوانان دارند. ورزش نهادی است اجتماعی که ارزش ها و هنجارها را به شرکت کنندگان منتقل می کند و بدین گونه به هماهنگ ساختن جامعه کمک می کند.دانشجویان نیز بخشی از جوانان جامعه هستند که در فرصت های فراغتی زمان دانش آموزی خود به کسب علم و دانش پرداخته اند. بنابراین زمان دانشجویی برای ایشان می تواند بهترین فرصت برای استفاده از برنامه های فراغتی که از سوی دانشگاه تعیین می شود باشد تا سرزندگی و نشاط لازم برای ادامه فعالیت های آینده توفیق بیشتری بدست آورند.در این پژوهش توصیفی سعی شده نحوه فعالیت دانشجویان علوم پزشکی؛ غیرپزشکی و دانشجویان دانشگاه آزاد در اوقات فراغت؛ میزان اوقات فراغت؛ جایگاه ورزش و فعالیت های بدنی, میزان پرداختن به ورزش و ... مورد مقایسه قرار گیرد و همچنین پرسش¬های دیگر که بیانگر وضعیت موجود فوق برنامه دانشگاه های مورد مطالعه باشد را مورد بررسی قرار می دهد. بدین منظور پرسش نامه های ویژه پژوهش بصورت تصادفی بین دانشجویان سراسر کشور توزیع گردید و اطلاعات حاصله مورد ارزیابی و تحلیل قرار گرفت که خلاصه آن در این مقاله ارائه شده است.

نوشته حاضر نتایج دو مطالعه جداگانه را که با هدف بررسی اعتبار و پایایی پرسشنامه زمینه یابی سلامت (فرم کوتاه 36 سؤالی) (SF-36) در جمعیت ایرانی انجام شده، ارائه میکند. پرسشنامه زمینه یابی سلامت دارای 36 سؤال است و 8 خرده مقیاس مربوط به سلامت را مورد سنجش قرار میدهد. این 8 خرده مقیاس عبارتند از: عملکرد جسمی، ایفای نقش جسمی، درد بدنی، سلامت عمومی، سرزندگی، عملکرد اجتماعی، ایفای نقش هیجانی و سلامت روانی. در مطالعه اول، 404 دانشجوی دختر و پسر دانشگاه شاهد پرسشنامه را تکمیل کردند. به منظور بررسی ضرایب باز آزمایی خرده مقیاسهای پرسشنامه، به فاصله یک هفته، پرسشنامه مذکور دوباره بر روی 120 نفر ( 60 دختر و 60 پسر) از همان افراد نمونه اول اجرا شد. نتایج تحلیلهای آماری حاکی از وجود پایایی و همسانی درونی مطلوب تمام خرده مقیاسهای پرسشنامه مورد مطالعه است (ضرایب باز آزمایی خرده مقیاسهای پرسشنامه بین 0.43 تا 0.79 و ضرایب آلفای کرونباخ خرده مقیاسهای آن بین 0.70 تا 0.85 متغیر است). در مطالعه دوم، اعتبار پرسشنامه سلامت از طریق اجرای آن در دو گروه سالم (48 نفر) و بیمار (81 نفر) مورد بررسی قرار گرفت. با استفاده از آزمون آماری t برای گروه های مستقل، نمرات دو گروه سالم و بیمار در تمام خرده مقیاسهای پرسشنامه، با یکدیگر مقایسه شد. نتایج تحلیل های آماری حاکی از وجود تفاوت آماری معنادار در تمام خرده مقیاسهای پرسشنامه بین دو گروه سالم و بیمار است. نتایج دو مطالعه انجام شده حاکی از اعتبار و پایایی قابل قبول پرسشنامه سلامت در نمونه بزرگسال ایرانی است.