بیماری خال زدگی باکتریایی گوجه فرنگی ناشی از Pseudomonas syringae pv.tomato در سال 1373 از ورامین گزارش شه است. در بازدیدهای به عمل آمده از مزارع ورامین در سالهای 75-1374 مشخص گردید که تفاوت هایی از نظر نوع و شدت علائم در بین این مزارع وجود دارد. علائم بیماری به صورت لکه های گرد و یا نامنظم قهوه ای تا سیاه با کلروز گسترده و یا محدود روی برگها و لکه های بیضوی کشیده روی دمبرگ، کاسبرپ، دمگل، شاخه و ساقه مشاهده گردید. علائم روی میوه به صورت خالهای سیاه پراکنده، سطحی و گاه با هاله کلروتیک روی میوه های رسیده بود. پنجاه و سه استرین باکتری از بوته های آلوده در نواحی مختلف ورامین انتخاب و خصوصیات فنوتیپی و الکتروفورزی پروتئینهای سلولی آنها مقایسه شد. استرینها همگی متعلق به جنس Pseudomonas بودند ولی در دو گروه قرار گرفتند. اکثر استرینهای گروه اول (51 استرین، عامل خال زدگی باکتریایی گوجه فرنگی (P.syringae pv. Tomto از لحاظ خصوصیات فنوتیپی بسیار مشابه یکدیگر بوده و فقط در فعالیتهایی مانند هیدرولیز اسکوین، تحمل نمک طعام، تایروزیناز و استفاده از لاکتات، هیستیدیت، آدنین و تولید یا عدم تولید لعاب روی YDC تفاوت نشان دادند. نقوش الکتروفورزی پروتئین های سلولی آنها مشابه بوده ولی موقعیت و ضخامت نسبی بعضی باندها در بعضی استرینها متفاوت بود. استرینهای گروه دوم (دو استرین P.syringae pv. Syringae عامل لکه برگی سرینگیایی) همگن بوده و سرینگومایسین تولید نکردند. نقوش الکتروفورزی آنها یکسان و مشابه استرین عامل شانکر درختان میوه هسته دار (هلو) بود.

پنجاه و هفت استرین نماینده پنج پاتوتیپ D,C,B,A و E باکتری Xanthomonas axonopodis که بیماری شانکر و لکه برگی باکتریایی مرکبات را در نقاط مختلف جهان به وجود می¬آورند به همراه 56 استرین که از مرکبات آلوده جنوب ایران جدا شده بود در این بررسی به کار رفت. پروتئینهای سلولی این استرینها استخراج و پس از جداسازی بر روی ژل پلی آکریل آمید، الکتروفورز و اسکن شد و با نرم افزار Gel Compar Version 4.2 مورد آنالیز قرار گرفت.نتایج نشان داد که پاتوتیپهای جدا شده از مناطق جغرافیایی جهان دارای 85 تا 95 درصد تشابه در الگوی پروتئینی هستند. از بین استرینهای استاندارد A، B،C،D و E تنها تیپ E از سایرین متمایز شد. استرینهای ایران دو گروه بودند که بیشتر آنها به همراه استرینهای استاندارد از چهار پاتوتیپ A، B، C، D یک گروه تشکیل دادند و چند استرین هم گروهی جداگانه را بوجود آوردند. با بررسی ویژگیهای فنوتیپی به وسیله پلیتهای BIOLOG و مقایسه داده¬های به دست آمده به بانک داده¬های تجاری موجود برای باکتریهای گرم منفی و کلاستربندی استرینها با نرم افزار Microlog 3، استرینهای مورد بررسی در چهارگروه قرار گرفتند. این روش به صورتی نسبی پاتوتیپهای استاندارد را از همدیگر متمایز کرد.

اسیدهای چرب 12 استرین استاندارد از پاتوتیپهای A، B،C،D و E باکتری Xanthomonas axonopodis عامل بیماری شانکر و لکه برگی مرکبات و 56 استرین جدا شده از مرکبات جنوب ایران تعیین و مقایسه گردید. اسیدهای چرب مهم که از ویژگیهای این استرینها بود شامل هشت اسید چرب : 11:0 iso ، 13:0 iso 3OH ، 15:0 iso، 15:0 anteiso، 16:0، 16:1 cis 9، 17:0 و 17:1 iso F بودند. از نظر میزان این اسیدهای چرب، استرینهای ایران بیشتر شبیه پاتوتیپ استاندارد A بودند. استرینهای پاتوتیپهای استاندارد A،B،C،D و E باکتری عامل شانکر مرکبات از نظر الگوی اسیدهای چرب در سه کلاستر قرار گرفته که این گروهها شامل گروه A، گروه B، C و D و گروهE بودند. گروههای B،C و D بر اساس اسیدهای چرب از همدیگر تفکیک ناپذیر بوده و در یک کلاستر قرار گرفتند. یک استرین غیرتیپیک (atypical) از پاتوتیپ E هم در گروهی جدا قرار گرفت. بیشتر استرینهای جدا شده از مرکبات ایران نیز دارای الگویی مشابه پاتوتیپ A بوده و با استرینهای این پاتوتیپ در یک کلاستر بزرگتر قرار گرفتند. تنها دو استرین جدا شده از مرکبات جنوب ایران با استرینهای پاتوتیپ E، گروهی جداگانه را تشکیل دادند.

از باغات مرکبات مناطق مختلف جنوب ایران دو باغ آزمایشی در دو منطقه کهنوج و جیرفت انتخاب و هر باغ به دو بخش تقسیم گردید. در یک بخش از باغ عملیات هرس زمستانه انجام شد و بخش دیگر به صورت دست نخورده باقی ماند. در هر دو بخش باغ غلظت های 3، 1.5 و 1 در هزار اکسی کلرور مس و غلظت های 1، 0.75 و 0.5 درصد از محلول بوردو در سه زمان زمستان اوایل فصل رشد و پس از گلدهی درقالب طرح بلوک های کامل تصادفی با چهار تکرار استفاده گردید. در پایان دوره رشد تعداد لکه های ناشی از بیماری بر روی 200 برگ از هر تکرار اندازه گیری شد و با نرم افزار SAS آنالیز گردید. نتایج نشان داد که تیمارهای به کاررفته با همدیگر تفاوت معنی دار داشته و در شرایط مساوی کاربرد عملیات هرس و محلول بوردو به ترتیب مؤثرتر از عدم انجام هرس واکسی کلرور مس است. بهترین نتیجه زمانی حاصل شد که محلول بوردو درسه مرحله زمستانه (محلول1%)، اوایل فصل رشد (محلول 0.75%) وپس از گلدهی (محلول 0.5%) به همراه عملیات هرس به کار رفت.

اسیدهای چرب 15 استرین از باکتری های دارای رنگدانه زرد (دو گروه گرم مثبت و یک گروه گرم منفی از هر گروه 5 استرین) انتخاب شده از میان 30 استرین که به طور فراوان در محیط کشت جداسازی باکتری عامل بیماری شانکر مرکبات رشد می نمودند، با روش آنالیز اسیدهای چرب بوسط کروماتوگرافی گاز مایع  (gas-liguid chromatography) بررسی گردید. داده های به دست آمده توسط نرم افزار MIS verion 3.2 آنالیز و با بانک اطلاعات موجود بدای باکتری ها به منظور شناسایی آنها مقایسه گردید. نتایج نشان داد که این استرین ها متعلق به سه گونه مختلف هستند. استرین های گروه اول، گروه دوم و گروه سوم به ترتیب دارای 10، 18و 9اسید چرب بودند. اسیدهای چرب مهم گروه اول شامل 15:0 anteiso، 16:0- iso،16:0 و anteiso 17:0بوده و این استرین ها به عنوان curtobaterium flaccumfaciens شناسایی شدند. اسیدهای چرب مهم گروه دوم شامل 14:0، 15:0، 16:0، w8c،17:1  وw9c ،  18:1بوده و این استرین ها به عنوانrhodococcus faciens  شناسایی گردیدند. اسیدهای چرب مهم گروه شامل14:0 ،16:0 cis 9  وcyclo  17:0 بوده و این استرین ها به عنوان Erwinia herbicola شناسایی شدند.

خشکیدگی سرشاخه ها و زوال درختان میوه هسته دار بخصوص زردآلو، گیلاس و بادام به صورت گسترده بین سالهای 1374ـ1377 در مناطق مختلف باغات استانهای آذربایجان غربی، سمنان و کرمان مشاهده شده است. علائم بیماری در استان های سمنان و کرمان به صورت ضعف عمومی درختان همراه با تنگ شدن و تغییر رنگ برگ ها به زردی، پوسیدگی ریشه و بعضا طوقه همراه با ظهور صمغ در اطراف شانکر طوقه ظاهر می گردد. در استان آذربایجان غربی نیز علایم بیماری به صورت خشکیدگی سرشاخه های یکساله و گلها همراه با تراوش صمغ و مومیایی شدن میوه ها در درختان زردآلو بود. طی سالهای 76-1374 ضمن بازدید از باغ ها نمونه هایی از بافت آلوده، طوقه، ریشه، خاک اطراف طوقه، سر شاخه ها و گلهای در حال خشکیده درختان جمع آوری و بعد از انتقال به آزمایشگاه، شستشو با آب مقطر سترون به دو صورت ضد عفونی سطحی روی محیط های غذایی PDA و مالت آگار (MA) و بدون ضد عفونی سطحی روی محیط غذایی آب آگار (WA) و محیط انتخابی PARPH، کشت گردید، سپس در دمای 25◦C نگه داری و بطور مرتب روزانه مورد بررسی قرار گرفتند.جدایه های بدست آمده متعلق به 7 جنس قارچ بودند که بر اساس خصوصیات مرفولوژیکی و برخی خصوصیات فیزیولوژیکی گونه های Verticillium dahlia, Monilinia Cytospora sp, Cytospora leucostoms, Phytoohthora cactorum, Armillaria sp, laxa Scytalidium dimidiatum و Pleospora sp. تشخیص داده شدند.آزمون بیماریزایی جدایه ها، در آزمایشگاه (غیر از جدایه M. laxa) با استفاده از شاخه های بریده زردآلو (رقم قیسی) و گیلاس (رقم سیاه مشهد) و در گلخانه با مایه زنی در محلی که قارچ از میزبان جدا شده بود، و در مورد جدایه منتخبی از قارچ M. laxa به روش اسپورپاشی روی گلهای نهال های 3-4 ساله زردآلو رقم عسگرآبادی مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج نشان داد که گونه های V. dahliae، P. cactorumو M. laxa به ترتیب قادر به ایجاد بیماری روی نهالهای مورد مطالعه بودند. در ضمن پراکندگی و گسترش گونه dahliae V. در استانهای کرمان و سمنان و گونه M.laxa در استان آذربایجان غربی بیشتر بوده و بعنوان گوته غالب شناخته شدند. گونه V.dahliae از درختان بیمار زردآلو و گیلاس مناطق بسطام، زیراستاق، دهملا، سعدآباد، بسطام، قلعه نوخرقان و خالصه، مرکز خدمات میامنی، کلاته، اسد میامنی، گومه، علی آباد و ابرسنج استان سمنان و از مناطق کوهپایه سکنج، ماهان و بافت استان کرمان جدا گردید. گونه P.cactorum از درختان بیمار بادام و زردآلو مناطق پشت بسطام، ابرسنج، مغان و یونس آباد استان سمنان و نیز گونه M.laxa از درختان بیمار زردآلو مناطق عسگرآباد، لک و پر ارومیه، ماکو، خوی، نقده، میاندوآب و مهاباد جدا گردید.