مشتقات 1، 5ـ بنزودیازپین، به دلیل کاربرد آنها در ساختار بسیاری از داروها، رنگینه ها، فیبرهای آکریلیک و سنتز ترکیباتی از قبیل تری آزول ها و اکسازین ها از اهمیت خاصی در شیمی آلی و دارویی برخوردار می باشند. در تحقیق حاضر، یک روش سریع و کارآمد و از مواد اولیه در دسترس برای سنتز این دسته از ترکیب ها با استفاده از واکنش 1، 2ـ دی آمین های آروماتیک با انواع کتون های خطی و حلقوی در مجاورت کاتالیست اسید جامد، در دمای محیط و در غیاب حلال ارایه شده است. کاتالیست مورد استفاده به راحتی بازیافت شده و دوباره استفاده می شود. افزون بر این، زمان واکنش بسیار کوتاه، بهره واکنش بسیار بالا و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه می باشد.

سابقه و هدف: سوراخ بین دو بطن از شایع ترین بیماری های مادرزادی قلبی در نزد کودکان است. در بیماران مبتلا به سوراخ بین دو بطن متوسط تا بزرگ ، عفونت های مکرر تنفسی، نارسایی احتقانی قلب ، اختلال رشد و نمو و در درازمدت افزایش فشار شریان ریوی از مشکلات عمده هستند. همه این مشکلات به علت شانت بالای چپ به راست ایجاد می شود . این مطالعه با هدف بررسی تأثیر همودینامیک کاپتوپریل در کاهش میزان شانت چپ به راست در بیماران مبتلا به سوراخ بین دو بطن انجام شده است. مواد و روش ها : در این مطالعه نیمه تجربی 20 بیمار با سن 8/2± 5/6 سال شامل 15 پسر و 5 دختر مورد مطالعه قرار گرفتند. از طریق یک روش جدید اکو کاردیوگرافیک نسبت مقدار خون واردشده به بستر عروق ریوی به مقدار خون وارد شده به بستری عروق سیستمیک ( QP/QS ) قبل و بعد از تجویز کاپتوپریل اندازه گیری شد. کاپتوپریل با دوز 3 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم در 24 ساعت به صورت خوراکی و به مدت سه روز در سه دوز منقسم روزانه تجویز شد. برای آنالیز یافته ها از T-test pairاستفاده شد . یافته ها : در این مطالعه QP/QS از 59/. ± 4/2 قبل از درمان به 46/0± 7/1 بعد از درمان کاهش یافت(001/0< P ). فشار خون از (10± 70 ) / ( 12± 104 ) میلی متر جیوه قبل از درمان به ( 7 ± 53 ) /( 9 ± 83 ) میلی متر جیوه بعد از درمان کاهش یافت( 001/0< P ) . بحث : این مطالعه نشان می دهد که کاپتوپریل می تواند میزان شانت چپ به راست را در بیماران مبتلا به سوراخ بین دو بطن متوسط تا بزرگ به طور قابل توجهی کاهش دهد؛ لذا تصور می شود که استفاده دراز مدت از این دارو ممکن است باعث کاهش علایم بالینی در نزد بیماران گردد ونیاز به عمل جراحی را به تأخیر اندازد

مواد و روش ها: در این تحقیق از موش های صحرایی نژاد NMRI با وزن بین 250 تا 320 گرم استفاده شد. حیوانات بطور تصادفی به دو گروه کنترل و کیندل تقسیم شدند. به منظور ایجاد کیندلینگ از ماده پنتیلن تترازول (PTZ) با دوز 45 میلی گرم به ازا هر کیلوگرم وزن حیوان استفاده شد. به گروه کنترل به جای PTZ با همان حجم محلول سالین تزریق شد. 48 تا 144 ساعت پس از پایان کیندلینگ حیوانات با دوز g/kg 1.2 داروی اورتان بی هوش شده و در دستگاه استریوتاکسی قرار داده می شدند. سپس سوراخی به قطر یک میلیمتر جهت قرارگیری الکترود تحریکی بر روی فیبرهای جانبی شافر و سوراخ دیگری به قطر یک میلی متر برای قرارگیری میکروالکترود ثبات بر روی ناحیه CA1 هیپوکمپ ایجاد شد. موج تحریکی از طریق الکترودهای تحریکی دو قطبی بر روی فیبرهای جانبی شافر وارد شده و پاسخ های سیناپسی از روی لایه دندریتی و یا جسم سلولی نورون های هرمی ثبت می شد. این پاسخ ها قبل از PBs و 5، 15، 30 و 60 دقیقه پس از PBs جمع آوری و پس از دریافت، تقویت و پالایش در حافظه رایانه ذخیره می شدند. یافته ها: نتایج حاصل از تجربه و تحلیل آماری نشان می دهند که 48 تا 144 ساعت پس از پایان کیندلینگ اختلاف معنی داری بین اثر PBs در ایجاد LTP در ناحیه دندریتی سلول های هرمی بین موش های کیندل و کنترل وجود ندارد و در لایه جسم سلولی، PBs در موش های کنترل سبب ایجاد LTP می گردد در حالی که در موش های کیندل شده جواب های متغیری ایجاد می کند. نتیجه گیری: به نظر می رسد که تغییر توانایی PBs در ایجاد LTP در موش های کیندل شده می تواند یکی از دلایل اختلال یادگیری مشاهده شده در این موش ها باشد.

سابقه و هدفگیاهان خوراکی وحشی در طول تاریخ بخش مهمی از رژیم غذایی انسان بوده و هنوز هم در امنیت غذایی مقرون به صرفه و پذیرش آنها بالاست. براساس نتایج تحقیقات، این گیاهان وسیله ای برای بقاء در زمان کمبود مواد غذایی، مکمل رژیم غذایی روزانه، تأمین منبع درآمد در جمعیت های در حال توسعه و به عنوان بخشی از هویت جوامع محلی بشمار می روند، همچنین می توانند منابع ژنتیکی مهمی را برای به دست آوردن محصولات جدید که عملکرد و طعم بهتری دارند فراهم کنند. در مدیریت اکوسیستم های طبیعی، ارزش حفظ و بهره­برداری از گیاهان دارویی و خوراکی مراتع یکی از مهمترین ارزش­های مراتع است. در همین راستا، این مطالعه به منظور شناسایی و مستندسازی دانش اتنوبوتانی مرتبط با گیاهان خوراکی وحشی مراتع بخش بسطام که در زندگی اجتماعی و اقتصادی جوامع محلی مورد استفاده قرار می گیرد انجام شد. منطقه ای که تنوع گسترده ای از این گیاهان، بخش قابل توجهی از رژیم غذایی را در بین جوامع محلی به خود اختصاص داده است.مواد و روش هااین پژوهش به منظور ثبت گیاهان خوراکی وحشی مراتع بخش بسطام که از مراتع ییلاقی استان سمنان است انجام شد. بررسی های میدانی در سال های 1400 و 1401 انجام گردید و دانش بومی گیاه شناسی با استفاده از مشاهدات میدانی، مشاهدات مشارکتی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته از 44 مصاحبه شونده در 12 روستای منطقه در طول کارهای میدانی ثبت شد. بدین منظور از شاخص فراوانی نسبی نقل قول (RFC) و ارزش استفاده (UV) به عنوان شاخص های کمی برای تجزیه وتحلیل داده ها استفاده شد.نتایجدر مجموع 39 گونه گیاه خوراکی وحشی متعلق به 16 خانواده گیاهی و 29 جنس شناسایی گردید. بزرگ ترین خانواده های گیاهی منطقه از نظر تعداد گونه عبارتند از: Lamiaceae (7 گونه گیاهی)، Asteraceae (6 گونه) و Amaryllidaceae و Apiaceae (هریک با 5 گونه). گیاهان علفی فرم رویشی غالب منطقه بودند و از بین بخش های گیاهی برگ های جوان (21 گونه) پراستفاده ترین بخش گیاهی و به دنبال آن اندام های هوایی جوان (16 گونه) بود. همچنین بررسی ها نشان داد از بین حالت های مختلف مصرف نیز بیشتر گونه های خوراکی به صورت پخته شده (30 گونه) استفاده می شوند. از سویی سن جوامع بهره بردار رابطه مثبتی با دانش سنتی در استفاده از گیاهان خوراکی وحشی در منطقه مورد مطالعه داشت و زن ها به نسبت مردان سطح بالاتری از دانش بومی در بهره گیری از گیاهان خوراکی وحشی را داشتند. در بین گونه های شناسایی شده، تره کوهی) (Allium iranicum، پیاز چتری (Allium umbilicatum)، شِنگ (Tragopogon graminifolius)، ترتیزک شور (Lepidium draba) و گزنه (Urtica dioica)، دارای بالاترین ارزش استفاده (UV) بودند.نتیجه گیرییافته های این مطالعه سهم قابل توجهی در شناسایی، حفظ و استفاده از گیاهان خوراکی وحشی در منطقه مورد مطالعه به عنوان منبع غذایی می تواند داشته باشد و از آنجایی که هیچ گونه مطالعه اتنوبوتانی از شهرستان شاهرود به ویژه در مورد گیاهان خوراکی وحشی گزارش نشده است، به نظر می رسد نتایج این مطالعه بتواند اطلاعات ارزشمندی را در مورد گیاهان خوراکی وحشی از مراتع این شهرستان در اختیار قرار دهد. همچنین شناسایی این گیاهان برای راهبرد های حفاظت و استفاده پایدار نیازمند همکاری نزدیک با جوامع محلی است که استفاده کنندگان اصلی این گیاهان هستند.

گونه ­های فعال اکسیژن و آسیب اکسیداتیو اصلی­ ترین عوامل دخیل در آسیب­های بافتی ناشی از آرسنیک تری اکساید است.  هدف از مطالعه حاضر بررسی اثرات محافظتی ژل رویال بر پارامترهای استرس اکسیداتیو و آسیب­های هیستوپاتولوژیک وارده بر بافت ریه ناشی از مسمومیت با آرسنیک تری اکساید بوده است.  40 سر موش صحرایی نر نژاد ویستار آلبینو به مدت 30 روز به صورت خوراکی آرسنیک تری اکساید و ژل رویال دریافت کردند و به صورت تصادفی در 8 گروه پنج تایی تقسیم شدند؛ گروه اول  نرمال سالین را با دوز   mg/kg1، گروه دوم ژل رویال را با دوز mg/kg 150، گروه سوم آرسنیک تری اکساید را با دوز mg/kg 1، گروه چهارم آرسنیک تری اکساید (mg/kg1) را به همراه ژل رویال با دوز mg/kg 150، گروه پنجم آرسنیک تری اکساید (mg/kg1) را به همراه ژل رویال با دوز mg/kg 100، گروه ششم آرسنیک تری اکساید (mg/kg1) را به همراه ژل رویال با دوز mg/kg 50، گروه هفتم آرسنیک تری اکساید (mg/kg1) را به همراه ویتامین E با دوز mg/kg 100، گروه هشتم آرسنیک تری اکساید (mg/kg1)را به همراه ویتامین E و ژل رویال (هر دو) با دوز mg/kg 100 دریافت کردند.  سپس فراسنجه­های استرس اکسیداتیو شامل:  مالون دی آلدئید (MDA)، گلوتاتیون پراکسیداز (GPx)، سوپراکسید دیسموتاز (SOD) و کاتالاز (CAT) مورد ارزیابی قرار گرفتند.  همچنین آسیب­های وارده به بافت ریه از طریق رنگ ­آمیزی بافتی هماتوکسیلین-ائوزین مورد سنجش قرار گرفت.  نتایج مطالعه حاضر نشان داد که آرسنیک تری اکساید سبب افزایش MDA و کاهش GPx، SOD و CAT گردید.  درمان با ژل رویال باعث کاهش سطح MDA و افزایش غلظت GPx، SOD و CAT در بافت ریه گردید.  همچنین شدت آسیب­های بافتی ریه کاهش یافت.  به طور کلی ژل رویال سبب کاهش استرس اکسیداتیو و آسیب­های بافتی ریه گردید.

این تحقیق به منظور تعیین اثر لوابون (مخمر اتولیز شده Saccharomyces cerevisiae) بر کارایی رشد، بیان برخی ژن های مرتبط با رشد (IGF-I)، سیستم ایمنی (LYZ و TNF-1α) و آنتی اکسیدانی (SOD و CAT) در بافت روده و کبد ماهی کپورمعمولی انجام شد. تعداد 240 قطعه ماهی با میانگین وزنی 0/67± 14/53 گرم در 12 حوضچه فایبرگلاس 250 لیتری در قالب یک طرح کاملاً تصادفی شامل 4 تیمار و 3 تکرار توزیع شدند. ماهیان بطور روزانه به میزان 3 درصد وزن بدن با جیره های غذایی حاوی سطوح 0، 0/3، 0/6 و 0/9 % لوابون به ازای هر کیلوگرم جیره به مدت 8 هفته غذادهی شدند (به ترتیب تیمار شاهد، اول، دوم و سوم). در پایان آزمایش ماهیان وزن گیری و از بافت کبد و روده نمونه برداری انجام شد. RNA از نمونه های بافتی استخراج و cDNA سنتز و با آغازگرهای اختصاصی توسط Real time PCR میزان بیان ژن های مرتبط اندازه گیری شد. نتایج نشان داد در عملکرد رشد بین تیمارهای آزمایشی با یکدیگر اختلاف معنی داری وجود ندارد. میزان بیان ژن لیزوزیم (LYZ) در بافت روده در بین تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان نداد. میزان بیان ژنهای TNF-1α، IGF-I،SOD و CAT در بافت روده و کبد بین تیمارهای آزمایشی و تیمار شاهد اختلاف معنی داری نشان داد و بیشترین میزان بیان ژن در تیمار آزمایشی دوم مشاهده گردید (0/05 > P). بنابراین سطوح مختلف لوابون بر عملکرد رشد ماهی کپورمعمولی اثرمعنی داری نداشت و استفاده از سطح0/6 درصد در افزایش بیان ژن های مرتبط با سیستم ایمنی و آنزیمهای آنتی اکسیدانی در ماهی کپورمعمولی موثر می باشد.