بیهوشی در پرندگان با خطرات زیادی همراه است. به منظور رفع این مشکل می بایست در پی دارویی بود که با فیزیولوژی و آناتومی بدن پرندگان سازگار باشد. هدف از انجام این مطالعه، مقایسه اثرات بالینی و هیستوپاتولوژی متامیزول با میدازولام به عنوان پیش بیهوشی در کبوترها می باشد. به این منظور، تعداد 18 قطعه کبوتر نر بالغ با میانگین سنی 2 سال و وزن 300 گرم، به طور تصادفی به 3 گروه شش تایی تقسیم شدند. در گروه اول به عنوان شاهد، داروی کتامین (40 mg/kg) به صورت داخل عضلانی تزریق شد. در گروه دوم داروی میدازولام (6 mg/kg) و 5 دقیقه پس از آن، کتامین (40 mg/kg) نیز به طور عضلانی تزریق گردید. کبوترهای گروه سوم داروی متامیزول (500 mg/kg) و 5 دقیقه پس از آن، کتامین (40 mg/kg) را به صورت داخل عضلانی دریافت کردند. به منظور تعیین عمق مناسب بیهوشی در هر گروه و به فاصله 5 دقیقه از آخرین تزریق، واکنش های مختلف بالینی در هر کبوتر مورد ارزیابی قرار گرفت. همچنین آزمایشات هیستوپاتولوژی به منظور بررسی میزان آسیب های بافتی کبد و کلیه، انجام شد. نتایج ارزیابی بالینی، حاکی از کاهش معنی دار (p<0.05) واکنش های متفاوت کلینیکی گروه سوم در مقایسه با دو گروه دیگر بود. همچنین نتایج حاصل از آسیب شناسی بافت های کبد و کلیه مشخص کرد که کبوترهای گروه تیمار با متامیزول کمترین میزان تغییرات بافتی را نسبت به کبوترهای گروه تیمار با میدازولام بروز می دهند. نتایج مطالعه نشان داد که ترکیب متامیزول و کتامین می تواند داروی مناسبی برای بیهوشی در کبوترها باشد.