هدف از پژوهش حاضر، شناسایی ویژگی های روانسنجی مقیاس استحکام روانی نوجوانان مک گوئن و همکاران(2016) و آزمون رابطه ی آن با اهمالکاری تحصیلی، اضطراب فراگیر و اضطراب ریاضی در قالب تحلیل مسیر بود.نمونه آماری پژوهش شامل 455 نفر از دانش آموزان دوره دوم متوسطه شهر زنجان بود که به روش نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. شرکت کنندگان به صورت حضوری و اجرای کلاسی به مقیاس های مربوطه پاسخ دادند. تجزیه وتحلیل داده ها، به صورت دو فازی و با بکارگیری روش های آماری تحلیل عاملی و تحلیل مسیر انجام شد. در فاز اول پژوهش به بررسی ویژگی های روانسنجی مقیاس استحکام روانی پرداخته شد. نتایج نشان داد یک راه حل شش عاملی، مطابق با شش ویژگی پیشنهادی استحکام روانی یعنی چالش، تعهد، کنترل (زندگی و هیجان) و اعتماد به نفس(توانایی ها و بین فردی)، نسبت به مدل های رقیب بهترین برازش مدل را دارد. به علاوه همسانی درونی کل مقیاس با استفاده از آلفای کرونباخ 81/0 بدست آمد. در فاز دوم پژوهش به آزمون اثرات مستقیم و غیر مستقیم استحکام روانی بر اضطراب(فراگیر و ریاضی) و اهمالکاری تحصیلی با بکارگیری تکنیک آماری تحلیل مسیر پرداخته شد. نتایج پژوهش نشان که استحکام روانی اثر مستقیم بر اضطراب فراگیر، اضطراب ریاضی و اهمالکاری تحصیلی دارد به علاوه استحکام روانی با میانجی گری اضطراب فراگیر بر اهمالکاری تحصیلی و اضطراب ریاضی اثر غیر مستقیم دارد. پیامد یافته های پژوهش از جمله کاربرد نتایج در مدارس و محیط های تحصیلی و پیشنهادات پژوهشی برای مطالعات آتی مورد بررسی قرار گرفت.

هدف این مقاله بررسی اثربخشی حالت های عاطفی و هیجانی، به عنوان مولفه های شخصیت یادگیرنده بر رفتار ریاضی است. امروزه اضطراب ریاضی مورد توجه و علاقه بسیاری از متخصصان روان شناسی آموزش ریاضی و نیز روان شناسان شناختی است تا از این طریق تأثیرهای هیجانی و برانگیختی های روانی شاگردان را در کار ریاضی بشناسند و برای کنترل و مهار علمی آنها راه کارهای عملی بیابید. در این میان اضطراب و فشار روانی و تعامل آنها با یادگیری ریاضیات جایگاه ویژه ای را در امر آموزش و یادگیری ریاضیات مدرسه و حتی دانشگاهی به خود اختصاص داده است؛ هرچند که در محافل علمی و آموزشی ما کمتر به آن توجه شده است. پژوهش ها در سال های اخیر نشان داده اند که اضطراب ریاضی غیرمعقول (اضطراب مرضی) با ایجاد مانع های جدی شناختی و آموزشی در فراگیران ضمن ابتلای آنان به ایست فکری و نقصان قابلیت های استدلالی موجبات تضعیف خودباروری ریاضی را در آنها فراهم می آورد و با ایجاد نگرش منفی به شدت بر عملکرد پیشرفت ریاضی فراگیران موثر می افتد. نوشتار حاضر با مروری اجمالی بر ادبیات کار در این عرصه می کوشد تا ضمن ارائه تعریفی از اضطراب ریاضی چگونگی تعامل میان رفتار ریاضی افراد و مقوله اضطراب ریاضی را نشان دهد.

پژوهش حاضر با هدف شناسایی اثر گشتالت درمانی بر اضطراب فراگیر و اضطراب امتحان در دانشجویان اجرا گردید. این پژوهش در روش تحقیق بالینی و بر پایه طرح چند خط پایه ای به مطالعه فرایند درمان پنج مورد پرداخت. لذا از جامعه آماری کلیه دانشجویان مراجعه کننده به مرکز مشاوره دانشگاه محقق اردبیلی پنج مورد دانشجوی مراجعه کننده دارای معیارهای اضطراب فراگیر و اضطراب امتحان (بر اساس5- DSM)، مورد مطالعه قرار گرفتند و طی مراحل سه گانه پیش آزمون (خط پایه)، پس آزمون و پیگیری، ارزیابی گردیدند. سه هفته اول به عنوان خط پایه در نظر گرفته شد، پس از 12 هفته گشتالت درمانی (هر هفته یک جلسه 1.5 ساعت)، پس آزمون اجرا گردید و سه هفته بعد سنجش پی گیری به اجرا درآمد. داده ها در منحنی چند خط پایه تحلیل گردید و یافته ها، کاهش نمرات اضطراب امتحان و اضطراب فراگیر در چهار نفر از پنج دانشجوی تحت درمان را نشان داد. بر این اساس نتایج بیانگر اثربخشی گشتالت درمانی بر کاهش اضطراب فراگیر و بهبود اضطراب امتحان در دانشجویان است.

مقدمه: علی رغم پیامدهای منفی پاندمی کووید-19 بر سلامت روان، دانش ما از روند تغییرات شدت علایم اختلال های روانشناختی در دوران پاندمی کرونا بسیار ناچیز است. هدف: هدف مطالعه حاضر بررسی تغییرات علایم اضطراب، افسردگی، وسواس فکری-عملی، اضطراب اجتماعی و اضطراب فراگیر در جمعیت دانشجویی در دوره پاندمی کووید-19 بود. روش: این مطالعه از نظر گردآوری داده ها از نوع مطالعات توصیفی طولی است. نمونه ای به حجم 376 نفر در یک پلتفرم پژوهشی آنلاین (پرسآل) به روش در دسترس از جامعه دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه علوم پزشکی و دانشگاه سراسری زنجان انتخاب و در 4 مرحله به فواصل زمانی 6 ماه از اردیبهشت 1399 تا مهر 1400 مورد ارزیابی قرار گرفتند. پرسشنامه های افسردگی و اضطراب بک (1996، 1993)، اختلال اضطراب فراگیر (2006)، پرسشنامه ی تجدیدنظر شده وسواسی-جبری (2002) و پرسشنامه فوبیای اجتماعی (2000) برای گردآوری داده ها استفاده شد. داده ها به روش تحلیل واریانس با اندازه گیری های مکرر و با استفاده از نرم افزارهای SPSS نسخه 26 و R تحلیل شد. یافته ها: در طول پاندمی کووید-19، شدت علایم اضطراب (0/008=p)، وسواس فکری-عملی (0/023=p) و اضطراب فراگیر (0/052=p) روندی افزایشی داشته که با فروکش کردن شرایط پاندمی، از شدت این علایم نیز کاسته شده است. این در حالی است که شدت افسردگی پیوسته افزایشی بوده (0/001=p) و شدت اضطراب اجتماعی نیز تغییرات ناچیزی داشته است (0/964=p). نتیجه گیری: پاندمی کووید-19 موجب افزایش قابل توجه شدت علایم اختلال های روانشناختی شده است؛ لذا ضروری است که با اجرای مطالعات گسترده تر، عوامل زیربنایی این تغییرات و دیگر پیامدهای روانشناختی پاندمی کووید-19 مورد بررسی قرار گیرد.

مقدمه: اختلال اضطراب فراگیر یکی از شایع ترین اختلالات اضطرابی مشاهده شده در جمعیت عمومی و مراکز بالینی است. هدف این مطالعه مقایسه صفات شخصیت، اضطراب صفت - حالت و اضطراب وجودی در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر و افراد عادی بود.روش: طرح این پژوهش از نوع علی - مقایسه ای بود. جامعه آماری پژوهش حاضر را تمامی افراد مراجعه کننده به درمانگاه ها، مراکز تخصصی روان پزشکی و مراکز مشاوره شهر های ارومیه و تبریز در سه ماهه آخر سال 1393 و سه ماهه نخست سال 1394 تشکیل می دادند و از بین آنها 80 نفر با استفاده از روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. این نمونه به دو گروه تقسیم شد، یک گروه 40 نفری با تشخیص اختلال اضطراب فراگیر و گروه دیگر 40 فرد عادی را در بر می گرفت. شرکت کنندگان فرم کوتاه پرسشنامه شخصیتی نئو، سیاهه اضطراب حالت - صفت اشپیل برگر و مقیاس اضطراب وجودی گود را تکمیل نمودند. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از روش تحلیل واریانس چند متغیری استفاده شد.یافته ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد که میانگین نمرات روان آزردگی، گشودگی، خوشایندی و اضطراب حالت در افراد مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بطور معنی داری بیشتر است. همچنین تفاوت معناداری در میانگین نمرات اضطراب وجودی در بین گروه ها مشاهده نشد.نتیجه گیری: نتایج حاکی از اهمیت متغیرهای صفات شخصیت و اضطراب صفت - حالت در بیماران مبتلا به اختلال اضطراب فراگیر بود.

مقدمه: بستری شدن به عنوان یک موقعیت تهدیدکننده در زندگی کودکان است. کودک با توجه به درجه تکاملی خود، می تواند اضطراب و تنش را از والدین خصوصا مادر دریافت کند. یکی از روش هایی که می توان توسط آن اضطراب کودک را کنترل کرد، شناخت میزان اضطراب ناشی از بستری شدن و ارتباط آن با اضطراب مادر می باشد. بنابراین، این مطالعه با هدف تعیین میزان اضطراب ناشی از بستری شدن در کودکان و ارتباط آن با اضطراب مادر انجام شد. روش: این مطالعه توصیفی همبستگی به روش نمونه گیری دردسترس بر روی 169 کودک 12-8 ساله بستری و ماردانشان در بیمارستان های کودکان دکترشیخ و اکبر و بخش های کودکان بیمارستان قایم و امام رضا(ع) شهر مشهد، انجام شد. ابزار مطالعه، پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس چندبعدی اضطراب کودکان مارچ و مقیاس اضطراب آشکار و پنهان اشپیل برگر (برای مادران) بود. نتایج: میانگین سنی کودکان مورد بررسی1/35 ±, 9/95 سال بود. 49/1درصد از کودکان رتبه تولد اول بودند. میانگین نمره اضطراب کودکان 21/15±, 14/45 بود. بین میانگین نمره استانداردشده اضطراب کودکان با اضطراب آشکار 0/001= P و پنهان مادر 0/008 =P و سن کودک 0/003= P رابطه مستقیم و معنی داری وجود داشت. نتایج رگرسیون چندگانه نشان داد که اضطراب آشکار مادر و سن کودک، 35/5درصد از تغییرات واریانس اضطراب کودک را پیش بینی می کند و بیشترین قدرت پیش بینی کنندگی مربوط به سن کودک (ضریب بتای = 3/675) و سپس اضطراب آشکار مادر (ضریب بتای = 0/504) می باشد. نتیجه گیری: برطبق نتایج کودکان بخصوص کودکان با سن بالاتر نیازمند مراقبت های جسمی و روحی برای کاهش اضطراب هستند، علاوه بر این مادران نیز نیازمند مراقبت های روحی و روانی هستند، چراکه مادران در طی دوران بستری در بیمارستان بر بالین کودک حضور دارند و اضطراب و رفتار آنها بر کودک بیمار و فرایند درمان تاثیرگذار است.

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعیین نقش میانجی گری دشواری تنظیم هیجان در رابطه بین اضطراب کرونا و اضطراب سلامتی انجام گرفت. روش: طرح پژوهش حاضر توصیفی-همبستگی و از نوع تحلیل مسیر بود. جامعه آماری این پژوهش، شامل بزرگسالان ایرانی بودند که از این میان 598 نفر با روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های اضطراب سلامتی (HAI-18)، اضطراب کرونا (CDAS) و دشواری تنظیم هیجان گرتز و رویمر (DERS) جمع آوری شدند. داده ها با استفاده از روش همبستگی پیرسون و تحلیل مسیر از طریق نرم افزارهای SPSS و AMOS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: نتایج نشان دادند که مدل پیشنهادی به خوبی برازش شده است. در این مدل اضطراب کرونا اثر مستقیم و معناداری بر دشواری تنظیم هیجان داشت، اضطراب کرونا و دشواری تنظیم هیجان اثر مستقیم و معناداری بر اضطراب سلامتی داشتند؛ و همچنین دشواری تنظیم هیجان به طور معنی داری بین اضطراب کرونا و اضطراب سلامتی میانجی گری کردند. نتیجه گیری: اضطراب کرونا و دشواری تنظیم هیجان اثر مستقیم و معناداری بر اضطراب سلامتی دارند و همچنین دشواری تنظیم هیجان نقش میانجی را در بین اضطراب کرونا و اضطراب سلامتی دارد.