مقاله مروریمقدمه: کاهش باروری و به دنبال آن افزایش سالمندی جمعیت، از بحران های جمعیتی است. برنامه ی باروری سالم، با هدف افزایش میزان باروری کلی به بالاتر از حد جایگزینی از برنامه های وزارت بهداشت است. از آن جایی که حفظ و پایداری محیط زیست از عوامل تأثیرگذار بر میزان باروری است. این مطالعه ی مروری با هدف بررسی باروری سالم و پایداری محیط زیست طراحی شد.روش ها: در این مرور نقل قولی، در پایگاه داده های الکترونیکی Web of Science, Scopus, PubMed, Science Direct, SID, Magiran and IranMedex، مقالات مرتبط با باروری سالم و محیط زیست، بدون محدودیت زبانی بین سال های 2000 تا 2023 مورد بررسی قرار گرفتند. مطالعات توصیفی بر اساس چک لیست STROBE، کیفیت سنجی شدند. بعد از بررسی دقیق مطالعات، محتوای مقالات در سه حوزه دسته بندی شدند.یافته ها: تأثیرات ناپایداری محیط زیست بر باروری را می توان در سه دسته پیامد تقسیم نمود که شامل «ناباروری زنان»، «ناباروری مردان» و «کاهش موفقیت روش های کمک باروری» است.نتیجه گیری: ناپایداری محیط زیست با آلاینده هایی که از طریق هوا، آب و خاک به سیستم گوارش و تنفس انسان ها تحمیل می کند، می تواند باروری سالم را تحت تأثیر قرار داده و کاهش نرخ فرزندآوری را تشدید کند. بنابراین تمرکز متخصصان سلامت باروری و سیاست گذاران امر سلامت و جمعیت در جهت افزایش آموزش و آگاهی رسانی جامعه از عوامل خطر محیطی ضروری به نظر می رسد.

مقدمه: تعارض کار-خانواده به عنوان یکی از مهم ترین منابع فشار شغلی، به دلیل تاثیری که در بهزیستی کارکنان دارد، مورد توجه پژوهشگران قرار گرفته است. بنابراین، هدف از پژوهش حاضر پیشگیری از ادراک تعارض کار-خانواده از طریق سلامت روانشناختی و مؤلفه های آن بود. روش بررسی: روش پژوهش حاضر با توجه به ماهیت موضوع و اهداف پژوهش از نوع توصیفی-همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کارکنان ارگان های دولتی یکی از شهرهای استان اصفهان بود که 202 نفر از آن ها با روش تصادفی خوشه ای انتخاب شدند. در این پژوهش از پرسشنامه های تعارض کار-خانواده و سلامت روانشناختی محیط کار استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام استفاده به عمل آمد. نتایج: نتایج نشان داد که بین سلامت روانشناختی محیط کار و کلیه مؤلفه های آن با ادراک تعارض کار-خانواده رابطه منفی و معنادار وجود دارد و از بین مؤلفه های سلامت روانشناختی محیط کار دسترسی به پول 7/18 درصد از تغییرات مربوط به متغیر ملاک ( ادراک تعارض کار-خانواده) را پیش بینی می کند. نتیجه گیری: یافته های پژوهش حاضر نشان داد که رابطه قوی بین 9 مولفه سلامت روانشناختی محیط کار با ادراک تعارض کار-خانواده وجود دارد، اما دسترسی به پول به عنوان یکی از این مولفه ها، قویترین پیش بین ادراک تعارض کار-خانواده بود. بنابراین، توجه به این مولفه های بسیار مهم از طرف مدیران سازمان ها و سیاستگزاران، می توان ادراک تعارض کار – خانواده را به عنوان یکی از مهمترین منابع استرس های شغلی کاهش داد.

مقدمه: پرستاران به دلیل ماهیت شغلی در معرض خطرات ناشی از سبک زندگی ناسالم قرار دارند. این مطالعه با هدف تعیین نیازهای ارتقاء سلامت، منابع استرس و مشکلات محیط کار پرستاران اجرا شده است.روش کار: این مطالعه توصیفی- مقطعی روی 232 نفر از پرستاران شاغل در پنج بیمارستان آموزشی شهرستان ارومیه، از اردیبهشت تا مرداد 90 به روش نمونه گیری طبقه ای انجام شد. داده ها با استفاده از پرسشنامه ای مشتمل بر 5 بخش؛ مشخصات دموگرافیک، نیازهای ارتقاء سلامت، غربالگری سرطان، مشکلات محیط کار و منابع استرس محیط کار گردآوری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و رگرسیون لجستیک استفاده شد.یافته ها: پرستاران در زمینه مدیریت موثر استرس (62.8 درصد)، فعالیت فیزیکی (61.2 درصد)، رژیم غذائی (56.1 درصد)، ساعات خواب (53 درصد)، کنترل کمر درد (44.7 درصد)، برقراری ارتباط موثر بین فردی (42.7 درصد) و کاهش وزن (39.7 درصد) نیاز به ارتقاء سلامت داشتند. منابع عمده استرس محیط کار شامل؛ بار کاری زیاد (68.9 درصد)، خواب ناکافی (64.1 درصد)، رفتار نامناسب بیماران یا نزدیکان آنان (54.2 درصد) و رفتار مدیران (52.5 درصد) بود. فقط 5.2 درصد از پرستاران مرد خودآزمایی منظم بیضه و 26.3 درصد از پرستاران زن خودآزمایی منظم سینه و 15.5 درصد آنان سابقه انجام پاپ اسمیر را داشتند.نتیجه نهایی: نتایج مطالعه نشان داد که پرستاران در عمده موارد نیاز به ارتقاء سلامت داشته و در محیط کار با مشکلات سلامت و استرس مواجه هستند. همچنین نیاز به ارتقاء سلامت در زمینه کنترل استرس، ورزش، برقراری ارتباط موثر بین فردی و پیشگیری از بروز کمردرد پیشگویی کننده های اصلی استرس پرستاران بودند.

زمینه و هدف: افراد بیش از یک سوم عمر خود را در محیط های کاری سپری می کنند لذا تامین ایمنی و سلامت محیط های کاری از اهمیت بالایی در توسعه اقتصادی و کاهش هزینه های ناشی از آن برخوردار است. افزایش کیفیت نیروی انسانی، یکی از مهمترین عوامل موثر در بهبود بهره وری نیروی کار است افزایش مداوم تولید و پایداری آن، در گرو ارتقای بهره وری نیروی کار است و یکی از راه های رسیدن به این هدف، بالابردن کیفیت نیروی کار می باشد. در حقیقت، سلامت انسان به طور عام و نیروی کار به طور خاص، نوعی سرمایه محسوب می شود، زیرا سلامت می تواند موجب بهره وری و تولید بیشتر و ایجاد در آمد و رفاه بیشتر گردد، ارتقای کیفیت نیروی کار می تواند از طریق بالابردن سطح سلامت و بهداشت نیروی کار حاصل گردد، بهداشت مناسب موجب تندرستی مردم و افزایش توان بالقوه و بالفعل نیروی کار می شود و نیروی کار سالم تر نیز سهم بیشتری در افزایش تولید و رشد اقتصادی خواهد داشت. لذا هدف این مطالعه ارزشیابی الگوی ارتقاء سلامت در محیط کار در راستای ارتقای سبک زندگی و ارتقاء سلامت کارگران و افزایش بهره وری می باشد. روش بررسی: این مطالعه به روش مداخله ای مبتنی بر جامعه در سال 1395 و 1396 در استان قزوین انجام شده است. اثربخشی الگوی ارتقای سلامت کارگران برای سه بسته مداخله ای قبل و بعد از اجرای آن در محیط های کاری شهرستان های آبیک (مداخله) و البرز (کنترل) بررسی شد. اطلاعات مربوط به سواد سلامت کارگران، دسترسی و استفاده از خدمات، رضایت از خدمات و همچنین حمایت اجتماعی با استفاده از پرسشنامه طراحی شده توسط پژوهشگران قبل و بعد از اجرای مداخله جمع آوری گردید. برای مقایسه شاخص ها در هر یک از گروه ها قبل و بعد از مداخله از ازمون آماری تی زوجی استفاده گردید برای مقایسه هر یک از شاخص ها بین دو گروه نیز از ازمون تی مستقل و یا ازمون کای دو در سطح معنی داری 05/0 استفاده شد. یافته ها میزان دسترسی به خانه بهداشت بعد از مداخله به طور معنی داری نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت (6/63 در مقابل 7/50، 001/0 P=)، در حالی که این شاخص در گروه کنترل قبل و بعد از مداخله تفاوت معنی داری نشان نداد (1/55 در مقابل62، 7/0 p=). میزان رضایت از خدامات آموزش سلامت خانه بهداشت کارگری در گروه مداخله بعد از مداخله به طور معنی داری نسبت به قبل از مداخله افزایش یافت (8/86 در مقابل 3/63، 001/0 P=)، در حالی که در اندازه این شاخص در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نشد (6/65 در مقابل 70، 5/0 P=)، میزان رضایت از خدمت ارجاع به پزشک و پیگیری آن توسط خانه بهداشت در گروه مداخله بعد از مداخله نسبت به قبل به طور معنی داری افزایش یافت (2/78 در مقابل 4/66، 01/0p=)، در حالی که در اندازه این شاخص در گروه کنترل در این فاصله زمانی تغییر معنی داری مشاهده نشد(6/84 در مقابل 79، 2/0p=). میانگین نمره حمایت اجتماعی در گروه مداخله بعد از مداخله نسبت به قبل از آن به طور معنی داری افزایش یافت (4/13 در مقابل 2/12، 03/0p=) در حالی که در اندازه این شاخص در گروه کنترل تغییر معنی داری مشاهده نشد(9/11 در مقابل 6/12، 08/0p=). نتیجه گیری: این مطالعه نشان داده است که مداخلات تعریف شده قابلیت اثرگذاری بر سواد سلامت کارگران، بهبود شرایط محیطی و رضایت کارگران از خدمات محیط کار را دارد لذا پیشنهاد می گردد نتایج این طرح در یک گفتمان سیاستی با مشارکت ذینفعان مورد نقد قرار گرفته و با تشکیل کمیته فنی در دبیرخانه شورای عالی سلامت و امنیت غذایی و با مشارکت وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی، وزارت بهداشت و وزارت صنعت، معدن و تجارت چالش های آن رفع گردد، پس از نهایی شدن بسته خدمات ارتقای سلامت در محیط کار و توافق کانون عالی کارفرمایان و کانون عالی کارگران به شکل ملی ابلاغ و اجرایی گردد.

لطفا برای مشاهده چکیده به متن کامل (pdf) مراجعه فرمایید.

1زمینه و هدف: سیاست ها می توانند از طریق تعیین کننده های سلامت، سلامت را تضمین نمایند. لذا مطالعه حاضر با هدف تعیین و مقایسه اقدامات و سیاست های اعمال شده ارتقای سلامت در بین دانشگاه های دولتی جنوب شرقی ایران انجام شد.  مواد و روش ها: مطالعه ی مقطعی که بر روی 320 نفر از کارکنان شاغل در دانشگاه سیستان و بلوچستان و دانشگاه علوم پزشکی زاهدان در سال 1400، با روش نمونه گیری در دسترس انجام شد. جمع آوری داده ها با استفاده از پرسشنامه ی محقق ساخته سیاست های سلامت محل کار در نه بعد مدیریت و رهبری، سازماندهی، محیط روانشناختی کار، محیط فیزیکی؛ شیمیایی و بیولوژیک کار، ارائه خدمات، ایمنی و بهداشت محیط کار، کارکنان، برنامه ریزی، اجرا و ارزشیابی با روایی و پایایی مناسب انجام شد. داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS23 و آزمون های فراوانی ، تی تست ، آنووا و رگرسیون خطی چند متغیره مورد تجزیه وتحلیل قرار گرفت. در تمام آزمون ها   P<0/05 به عنوان سطح معنادار در نظر گرفته شد. یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره ی تحقق سیاست های سلامت در دانشگاه سیستان و بلوچستان و دانشگاه علوم پزشکی زاهدان از نمره ی کل نود به ترتیب22/66± 32/92 و 23/30± 36/6بود که آزمون تی اختلاف معناداری را نشان نداد (0/16=p ). در آزمون تک متغیره بین نمره ی سیاست ها سلامت با سابقه ی کار، تحصیلات، نوع استخدام و پست سازمانی و بر اساس رگرسیون چند متغیره سابقه کار(0/02=p ) و تحصیلات کارکنان (0/01=p ) اختلاف معنادار آماری را نشان داد.  نتیجه گیری: تحقق سیاست های سلامت کارکنان می تواند حمایت آموزشی بیشتری را برای غنی سازی یادگیری و رفاه دانشجویان فراهم کند. پیشنهاد می شود برنامه ها و سیاست های سلامت در آموزش عالی و دانشگاه ها بیشتر مورد توجه قرار گیرند و دانشگاه ها بر حسن اجرای این سیاست ها تلاش نمایند.