سابقه و هدف: اشکال L، باکتری های گرم مثبت یا گرم منفی هستند که دارای نقص در دیواره سلولی خود بوده و فاقد پپتید و گلیکان می باشند، ولی در محیط های هیپرتونیک توانایی رشد و تکثیر دارند. نقش اشکال L در ایجاد عفونت های انسانی به درستی مشخص نیست، ولی تا به حال این اشکال را از عفونت هایی همچون باکتریوری، مننژیت، تب روماتیسمی، اندوکاردیت و سپتی سمی از انسان جدا نموده اند. آنتی بیوتیک ها نیز از جمله القا کننده های مهم اشکال L محسوب می شوند. هدف از انجام این تحقیق، بررسی ارتباط میان غلظت های مختلف ونکومایسین با القا اشکال L استافیلوکوکی و بررسی پایداری و ناپایداری آنها در خون کامل انسان می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه، اثر غلظت های مختلف ونکومایسین بر روی سویه استاندارد استافیلوکوکوس اورئوس (ATCC-25923) آزمایش گردید. سپس رشد باکتری ها در محیط های چهار گانه LPM Agar, BHI broth, BHI Agar و LPM broth مورد بررسی قرارگرفت. سپس با افزودن اشکال L القا شده به خون، پایداری یا ناپایداری آنها در خون بررسی شد.یافته ها: در غلظت های MIC و بالاتر از آن، باکتری های طبیعی قادر به رشد و تکثیر نبودند اما اشکال L پس از گذشت 3 الی 5 روز در محیط LPM broth القا شدند. با تلقیح اشکال L استافیلوکوکوس اورئوس به خون کامل انسان، این اشکال پایدار نبوده و پس از چند روز تبدیل به باکتری های طبیعی و دیواره دار گردیدند. در غلظت های پایین تر از MIC ونکومایسین، القا اشکال L صورت نگرفت و پس از تلقیح به محیط های چهار گانه فوق، رشد استافیلوکوک های معمولی در تمامی محیط ها مشهود بود.نتیجه گیری: با توجه به اینکه ایجاد اشکال L و سایر اشکال دارای نقص در دیواره سلولی، به عنوان یکی از راه های مقاومت دارویی باکتری ها مطرح است و از طرفی، در غلظت بالاتر از MIC ونکومایسین نیز امکان ایجاد اشکال L وجود دارد، لذا می توان چنین نتیجه گرفت که تجویز همزمان دو یا چند آنتی بیوتیک که اثرات ضد میکروبی یکدیگر را تقویت نمایند، یکی از راه های به حداقل رساندن القا اشکال L و بروز مقاومت دارویی می باشد.