مجله فیزیک پزشکی ایران
سال:1386 | دوره:4 | شماره:2 (پیاپی 16-17) |تعداد مقالات:17

پرتو درمانی یا رادیوتراپی یکی از سه روش متداول برای درمان تومور است (جراحی و شیمی درماین دو روش دیگر هستند). پرتو درمانی بر اساس برهم کنش امواج الکترو مغناطیسی (ایکس و گاما)، ذرات باردار (الکترونها، پروتونها و یونهای سنگین) و ذرات خنثی (نوترون ها) با بافت بدن، در سطح مولکولی می باشد. کیفیت و شدت این بر همکنشها به انرژی ذرات باردار ثانویه که معمولا الکترونها هستند بستگی دارد. ذرات باردار می توانند پیوندهای شیمیایی را بشکنند و به سلولها آسیب برسانند. هدف از رادیوتراپی، انتقال بیشترین دوز به تومور است به گونه ای که کمترین آسیب ناشی از تشعشع به بافت های سالم اطراف تومور برسد. از جمله روشهای جدید در رادیوتراپی، درمان با باریکه های میکرونی است. اولین بار مقاومت بافت نرمال نسبت به آسیبهای تشعشعی پرتوهای میکرونی در سال 1967 توسط Curtis در مرکز (NSLS) دیده شد و تحقیقات در زمینه MRT در دو مرکز (ESRE), (NSLS) همچنان در حال پیگیری است.در مطالعات انجام شده با پرتوهای ایکس که به صورت میکروبیم تولید میشوند حداکثر آسیب را به بافت توموری وارد میکنند و بافت سالم از اثرات پرتوی ایمن باقی می ماند. این پرتوهای میکرونی دارای پهنایی در حدود 90-25 میکرومتر و فاصله بین مراکز آنها حدود 300-100 میکرومتر می باشد.درمان با باریکه های میکرونی یک روش تجربی و بر اساس استفاده از پرتوهای نازک با ابعادی از مرتبه میکرومتر می باشد. چنین پرتوهایی فقط توسط سینکروترون که دارای کولیماتور روزنه دار ریز است تولید می شوند. بدین ترتیب که الکترونهای فرانسبیتی در حلقه ذخیره از میدان مغناطیسی قوی عبور می کنند و پرتو ایکس تولید می شود.

مقدمه: اتاقک یونش چاهک دار مرتبط با هوای آزاد یکی از سیستم های اندازه گیری برای تعیین قدرت چشمه های براکی تراپی است. این اتاقک از محفظه ای استوانه ای ساخته می شود که در وسط و در امتداد محور آن حفره ای استوانه ای برای قرار دادن چشمه های مورد اندازه گیری تعبیه شده است.مواد و روش ها: با بررسی عملکرد اتاقک های یونش چاهک دار مرتبط با هوای آزاد و با استفاده از کد MCNP-4C به عنوان ابزار محاسباتی، اتاقک مورد طراحی شبیه سازی شد و پس از ارزیابی پاسخ محاسباتی و بدست آوردن نتیجه مطلوب اتاقک یونش چاهک دار ساخته شد. پارامترهای عملکردی این اتاقک شامل ولتاژ کاری، میزان جریان نشتی، تکرارپذیری پاسخ، مکان مرجع، ضریب باز ترکیب، ضریب قطبش و پایداری پاسخ برای هر یک از چشمه های 57Co, 137Cs و 241Am مورد بررسی قرار گرفت.نتایج: مقدار جریان نشتی اتاقک در ولتاژ کاری  آن در مقایسه با پاسخ اتاقک برای چشمه های مذکور قابل صرفنظر بود. پاسخ اتاقک ساخته شده برای هر یک از چشمه های 57Co, 137Cs و 241Am تکرار پذیر است و مکان مرجع اتاقک ساخته شده برای هر یک از چشمه های مذکور در 6 سانتیمتری کف اتاقک بدست آمد. ضریب بازترکیب در اتاقک یونش مورد نظر بسیار کم است و مقدار ضریب قطبش نزدیک به 1 است و از اینرو از تاثیر این دو ضریب در اندازه گیری ها صرفنظر شد. نزدیک بودن مقادیر اندازه گیری در فاصله های مختلف زمانی نشان دهنده پایداری پاسخ اتاقک برای هر یک از چشمه های مورد آزمایش بود. همچنین نتایج حاصل از جریان اندازه گیری شده اتاقک ساخته شده به ازای واحد قدرت چشمه با نتایج متناظر پاسخ اتاقک شبیه سازی، برای مکان های مختلف چشمه در اتاقک در محدوده انرژی چشمه های مورد آزمایش مقایسه شد.بحث و نتیجه گیری: نتایج حاصل از این مقایسه نشان می هد که مکان مرجع اندازه گیری برای هر یک از چشمه های مذکور در هر دو اتاقک (ساخته شده و شبیه سازی شده) یکی است و بیانگر رفتار مشابهی هستند. با توجه به خصوصیات عملکردی خوب اندازه گیری شده برای اتاقک یونش ساخته شده، می توان از آن برای اندازه گیری قدرت چشمه های براکی تراپی با انرژی بیشتر از 50 کیلو الکترون ولت استفاده کرد.

مقدمه: سیستم مولتی لیف کولیماتور از جمله سیستمهای شکل دهنده میدان تابش در پرتو درمانی تطابقی است. به کارگیری این سیستم منجر به صرفه جویی در زمان درمان، افزایش دقت در انطباق میدانهای تابش از دید منبع تابش با سطح مقطع حجم هدف و کاهش اشتباهات احتمالی تکنسینهای بخشهای پرتودرمانی می شود. هدف از انجام این تحقیق طراحی و ساخت بخش مکانیکی سیستم مولتی لیف کولیماتور است.مواد و روشها: اجزا تشکیل دهنده این سیستم عبارتند از: صفحه پایه، 52 عدد تیغه، حامل تیغه ها (2 عدد)، پایه نگهدارنده پیچهای حرکتی (2 عدد) و پیچ حرکتی از نوع رزوه مثلثی (52 عدد). تیغه ها به صورت دو به دو مقابل یکدیگر قرار گرفته اند. بنابراین شکل دهی میدان تابش توسط دو گروه 26 تایی از تیغه ها انجام می گیرد. به منظور افزایش محدوده حرکتی تیغه ها در ایجاد شکل میدان تابش کاملا نامتقارن، سیستم به گونه ای طراحی گردیده است که هر گروه از تیغه ها بر روی حامل جداگانه ای قرار دارد. اجزای تشکیل دهنده این سیستم از طریق روشهای ماشین کاری ساخته شدند. این سیستم از قابلیت نصب و جداسازی در سیستمهای شتابدهنده خطی موجود برخوردار است. تیغه ها از جنس آلومینیوم ساخته شدند. ابعاد تیغه ها برابر 50×50×200 میلیمتر می باشند.نتایج: وزن کل اجزا تشکیل دهنده این سیستم در حدود 37 کیلوگرم است. پهنای این تیغه ها در ایزوسنتر یک سیستم شتابدهنده واریان می تواند در حدود 10 میلیمتر باشد. حرکت تیغه ها توسط پیچهای رزوه مثلثی انجام می شود. حرکت این گونه پیچها به وجود اندکی لقی محوری نیازمند است که باعث کاهش دقت مکانی تیغه ها تا حدود 1.4 میلیمتر خواهد شد.بحث و نتیجه گیری: مولتی لیف کولیماتور مشهد با طراحی و شکل موجود تقریبا 37 کیلوگرم وزن دارد. ولی اگر تیغه های آلومینیومی آن بوسیله تیغه های تنگستن جایگزین شون وزن کلی سیستم ممکن است از حد تحمل شتابدهنده بیشتر شود. بنابراین به منظور کاهش وزن آن باید تغییراتی در آن ایجاد شود. به منظور افزایش دقت مکانی تیغه ها، بهتر است بجای پیچ های رزوه مثلثی از پیچ های ساچمه ای و اولر کیج استفاده شود.

مقدمه: به دلیل نقش شکستگی های فشاری تنه مهره انسان در افزایش مرگ و میر و کاهش کیفیت زندگی بیماران، مطالعات زیادی جهت پیش بینی استحکام فشاری تنه مهره، به شکل غیر تهاجمی، با استفاده از روشهای مبتنی بر تعیین تراکم استخوان و اخیرا با استفاده از روش اجزا محدود خطی انجام شده است. در تحقیق حاضر، از روش اجزا محدود غیر خطی مبتنی بر داده های سیستم توموگرافی کامپیوتری کمی در پیش بینی استحکام تجربی تنه مهره انسان، استفاده شد.مواد و روشها: چهار عدد مهره پشتی- کمری از سه جسد مذکر با میانگین سن 42 سال تهیه و در داخل فانتوم آب قرار گرفت. پس از تصویربرداری نمونه ها، با تهیه برنامه ای در محیط نرم افزار MATLAB، هندسه دقیق و ویژگی های مکانیکی تک تک و کسلهای بافت استخوان استخراج و مدل اجزا محدود سه بعدی نمونه ها در محیط نرم افزار ANSYS تولید و با در نظر گرفتن رفتار ماده الاستیک خطی- پلاستیک خطی و تغییر فرم های بزرگ، استحکام فشاری نمونه ها محاسبه و با مقادیر تجربی مقایسه شد.نتایج: نتایج نشان می دهد که روش اجزا محدود غیر خطی در برآورد استحکام فشاری تنه مهره ها، روش موثرتری محسوب می شود به گونه ای که اختلاف مقادیر پیش بینی شده استحکام نهایی با مقادیر اندازه گیری شده در تمام نمونه ها کمتر از 1 کیلو نیوتن می باشد.بحث و نتیجه گیری: با توجه به اهمیت استفاده از روشهای غیر تهاجمی جهت پیش بینی ریسک شکستگی های فشاری تنه مهره های انسان و به منظور کاهش عوارض ناشی از آنها و همچنین ارتقا امید به زندگی در بیماران با بکارگیری روش اجزا محدود غیر خطی مبتنی بر داده های سیستم توموگرافی کامپیوتری کمی نشان داده شد که می توان ریسک شکستگی های مذکور را با دقت بیشتری برآورد نماید.

مقدمه: الکتروپوریشن یکی از شیوه هایی است که به منظور انتقال مولکولها از میان غشا سلولی، مورد بهره برداری واقع شده است. استفاده از مولکولهای فلوئورسنت به منظور تعیین میزان تراوایی سلولها پس از اعمال پالسهای الکتریکی یکی از متداولترین شیوه های ارزیابی کارایی این تکنیک است. از طرف دیگر روشهای ریاضی می تواند به منظور پیش بینی چگونگی تاثیر تغییر ویژگیهای پالس بر بازده الکتروتراوایی، امکان به کارگیری تکنیک را به منظور ایجاد حداکثر تراوایی و در صورت لزوم حداقل مرگ سلولی فراهم آورد.مواد و روشها: پس از کشت و تکثیر رده سلولی ام سی اف 7 مشتق شده از تومورهای آدنوکارسینومای پستان انسانی، جهت پایش نتایج الکتروتراوایی و بقا سلولی از روش فلوئوریمتری و ماده فلوئورسنت یدید پروپیدیوم استفاده گردید. بعد از مجاورت یدید پروپیدیوم با سلولها و نفوذ این ماده به داخل سلول تحت تاثیر پالسهای الکتریکی، غشا سلولهای تخریب و مولکول های فلوئورسنت مذکور آزاد و سیگنال فلوئورسانس نشری یدید پروپیدیوم به روش فلوئوریمتری ارزیابی گردید. سیگنال نشری سلولهای مرده نیز در نمونه های سلولی با درصد بقا متفاوت تعیین و منحنی استاندارد آن بر حسب درصد بقای سلول ها ترسیم و بر اساس آن، سیگنال نشری سلولهای زنده تراواشده پیش بینی گشت. همچنین تراوایی و بقای سلولی در 6 دز الکتریکی بلافاصله و پس از 72 ساعت تعیین و داده ها مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: طول موج های حداکثر شدت تحریک و نشر فلوئورسانس محلول یدید پروپیدیوم بترتیب 540 و 600 نانومتر بدست آمد. بیشترین سیگنال تراوایی و کمترین میانگین درصد بقا سلولی به ترتیب در پالس های الکتریکی 1500 ولت در زمان 25 میکروثانیه و 800 ولت در زمان 500 میکروثانیه ثبت شد. میزان مرگ سلولی بلافاصله پس از اعمال پالس، کمتر از نتیجه به دست آمده 72 ساعت بعد از آن بوده است.بحث و نتیجه گیری: پیش بینی می شود افزایش قدرت پالس ها یا پهنای زمانی آن بتواند موجب افزایش الکتروتراوایی سلولها شود، مگر آنکه موجب تخریب و مرگ سلول گردد. یک رابطه ریاضی بین سطح سیگنال الکتروتراوایی، بر حسب قدرت و پهنای زمانی پالس و درصد بقای سلولی بدست آمد که در آن تراوایی با توان دوم پهنای زمانی پالس و توان اول قدرت آن نسبت مستقیم دارد. به نظر می رسد با افزایش قدرت و پهنای زمانی پالس فرایندهایی فعال می شود که علاوه بر مرگ فوری سلول، مانع از تکثیر و یا ترمیم سلول پس از صدمات پالس می گردند.

مقدمه: در میان اثرات ممکن ناشی از تماس با میدانهای مغناطیسی با محدوده فرکانسی بسیار پایین، اثر بر روی سیستم قلبی- عروقی نیز در پایگاه داده های حاصل از اثرات زیستی میدانها گزارش شده است.مواد و روشها: این مطالعه با هدف ارزیابی اثرات طولانی مدت تماس با میدانهای الکتریکی و مغناطیسی بر تغییرات سیگنال الکتروکاردیوگرام انجام گرفت. مطالعه در طی سه مرحله انجام گرفت. ابتدا شدت موثر میدان الکتریکی و مغناطیسی در قسمتهای مختلف پست که اپراتورها زمان بیشتری را در آنجا صرف می کردند، اندازه گیری شد. سپس با توجه به عادات کاری و رفتاری اپراتورها، میانگین وزنی زمانی 12 ساعته شدت موثر میدان الکتریکی و مغناطیسی به عنوان شاخص مواجهه برای تک تک اپراتورهای شاغل در پستها تخمین زده شد. سپس با توجه به تاریخچه شغلی و دارویی و بررسی پرونده های پزشکی 102 نفر از بین اپراتورها انتخاب شدند. از افراد انتخاب شده در وضعیت استراحت نوار قلب در اشتقاق II گرفته شد. سپس از الکتروکاردیوگرام ثبت شده، 5 پارامتر تعداد ضربان قلب، مدت زمان موج P و کمپلکس QRS و مدت زمان فاصله PR و QTc استخراج شد. با استفاده از آنالیز رگرسیون چندگانه اثرات همزمان متغیرهای مستقل (سن، سابقه کار و میانگین وزنی زمانی میدان الکتریکی و مغناطیسی) بر پاراترهای استخراج شده از سیگنال الکتروکاردیوگرام مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.نتایج: نتایج بدست آمده نشان می دهد که اثرات همزمان متغیرهای مورد نظر می توانند تغییراتی در فاصله PR و QTc سیگنال الکتروکاردیوگرام ایجاد کنند. وقتی میران اثر هر یک از متغیرها را در بروز تغییرات ایجاد شده در فواصل سیگنال الکتروکاردیوگرام بررسی می کنیم، متوجه می شویم که بیشترین تغییرات ایجاد شده در فاصله QTc و PR در اثر تماس با میدانهای الکتریکی و مغناطیسی ایجاد می شود.بحث و نتیجه گیری: بررسی اثرات حاصل از میدانهای الکترومغناطیسی بر سیگنال الکتروکاردیوگرام، بازگو کننده اثرات این میدانها بر رپلاریزاسیون سلولهای قلبی است. از طرف دیگر، تعداد ضربان و ریتم قلب تحت کنترل سیستم اعصاب خودکار قرار دارد. بنابراین لازم است در کنار بررسی سیگنال الکتروکاردیوگرام، سیگنال HRV نیز مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد، تا بدین وسیله اثرات میدانها بر روی عملکرد سیستم اعصاب خودکار قلب مورد ارزیابی قرار گیرد.

مقدمه: مالتیپل اسکلروزیس (MS) یک بیماری تخریب کننده ساختار میلین در سیستم اعصاب مرکزی (CNS) است که عمدتا افراد جوان با میانگین سنی 30 سال را تحت تاثیر قرار می دهد. تصویربرداری تشدید مغناطیسی (MRI) یکی از خاص ترین و حساس ترین روشهای تصویربرداری جهت تشخیص و نمایش میزان تحول و گسترش بیماری مالتپیل اسکلروزیس است. ولی تصویربرداری MR از توانایی لازم، جهت افتراق بین دگرگونی های هستوپاتولوژیک مشخصی که در آسیب های MS و بافت مغز رخ می دهد، برخوردار نیست. تصویربرداری کمی انتقال مغناطش (qMTI) یک روش نسبتا جدید تصویربرداری MR جهت بررسی فرایندهای پاتولوژیک بافت مغز است که در بیماران MS رخ می دهد. این تکنیک کمی MRI، قادر است اطلاعات کاملتری در مورد میزان و ماهیت آسیب وارد شده به بافت مغز در بیماری MS ارایه دهد که با تصویربرداری معمول MR قابل آشکارشدن نیست.مواد و روشها: در این مطالعه، 12 بیمار مبتلا به MS از نوع عود کننده و بهبود یابنده و 12 داوطلب سالم با روشهای تصویربرداری MR بالینی شامل: FLAIR, T1-SE, T2-FSE و همچنین تصویربرداری کمی انتقال مغناطش مورد بررسی قرار گرفتند. تمامی آسیب های متمرکز مشخص شده روی تصاویر وزنی T2، بر اساس میزان کاهش شدت سیگنالشان روی تصاویر وزنی T1، دسته بندی شدند. ماده سفید مغز و آسیب های MS به کمک یک سیستم نیمه اتوماتیک، بخش بندی شد. آنالیز هیستوگرام نسبت انتقال مغناطش (MTR) برای ماده سفید مغز انجام گرفت و مقدار میانگین MTR برای آسیب های دسته بندی شده MS نیز محاسبه شد.نتایج: کاهش معنی دار مقدار MTR در ماده سفید ظاهرا نرمال بیماران MS از نوع عود کننده و بهبود یابنده، نشان می دهد که MS بیشتر یک بیماری منتشر شونده است که کل بافت مغز را درگیر می کند. تغییرات گسترده مقادیر MTR را می توان در آسیب های MS مشاهده نمود. کاهش پارامتر MTR با میزان کاهش شدت سیگنال آسیب روی تصاویر وزنی T1 در ارتباط است. مقادیر کمتر MTR آسیب هایی که با شدت سیگنال بسیار کم در تصاویر وزنی T1 ظاهر می شوند، منعکس کننده میزان دمیلیناسیون و تخریب ساختار ماکرومولکولی آسیب های MS می باشد. همچنین تفاوت معنی داری در پارامترهای هیستوگرام MTR بین گروههای کنترل و بیمار وجود داشت که با جابجایی هیستوگرام MTR ماده سفید ظاهرا نرمال به سوی چپ همراه بود.بحث: نتایج نشان می دهد که MS یک ماهیت منتشر شونده دارد و ناهنجاری رخ داده در ماده سفید، جدای از ضایعات متمرکز مشاهده شده در تصویر وزنی T2، کل بافت مغز را تحت تاثیر قرار می دهد. از تصویربرداری کمی انتقال مغناطش می توان به عنوان یک روش معتبر جهت ارزیابی میزان گسترش بیماری و ماهیت ذاتی هر یک از آسیب ها در بیماران MS استفاده نمود.

مقدمه: هنگام استفاده از سیستمهای چگالی سنج استخوان به روش جذب دوفوتونی، توزیع ناهمگون بافت چربی در بیماران سبب ایجاد خطا در صحت نتایج آن می شود چرا که در این سیستمها بدن انسان به صورت دو مولفه بافت نرم و مواد معدنی استخوان مدل می شود. برای اینکه برآورد صحیح تری داشته باشیم بایستی از مدلی استفاده کنیم که در آن اثر چربی در نظر گرفته شود. در این نوشتار با شبیه سازی مونت کارلو با استفاده از کد MCNP، ابتدا به بررسی روش های موجود می پردازیم و سپس به بررسی روش های پیشنهادی و همچنین به بررسی اثر الگوی هندسی و شکل خوردگی های استخوان بر نتایج اندازه گیری می پردازیم.مواد و روش ها: برای شبیه سازی روش های چگالی سنجی از کد MCNP استفاده شده است. شبیه سازی مونت کارلو یک روش آماری بر پایه اعداد تصادفی و احتمال آماری می باشد. این نوع شبیه سازی یکی از مهمترین ابزارها برای مطالعه و بررسی انتقال ذرات و برهمکنش های آنها با مواد و همچنین حفاظت در برابر تابش و دزسنجی می باشد. کد MCNP یک کد چند منظوره مونت کارلو است که می توان آن را برای بررسی مسایل ترانسپورت نوترون، فوتون و الکترون به کار برد.نتایج: صحت اندازه گیری در مواجهه با توزیع ناهمگون بافت چرب با استفاده از روش دومولفه ای رایج کاهش می یابد. با استفاده از روش سه مولفه ای- دو انرژی صحت نتایج بهتر می شود در حالی که روش سه انرژی نتایج قابل قبولی ندارد.بحث: علت بهبود صحت نتایج روش سه مولفه ای در نظر گرفتن مولفه بافت چربی به تنهایی می باشد. و دلیل ناکارآمد بودن روش سه انرژی به نوعی ناشی از وابسته بودن ضرایب تضعیف در سه انرژی مختلف می باشد.نتیجه گیری: استفاده از روش جذب سه فوتونی نمی تواند راه حل کارآمدی برای فایق آمدن به مشکل عدم توزیع هماهنگ بافت چربی باشد.

مقدمه: تحریک عصبی یک تکنیک جدید نویدبخش برای درمان تشنجهای مقاوم به درمان دارویی می باشد، تحریک مغناطیسی مکرر از راه جمجمه ساده، غیر تهاجمی و ارزان است و کاربرد گسترده در نوروفیزیولوژی دارد. در چند مطالعه اثرات درمانی این تکنیک در فرکانس های مختلف، در درمان صرع نتایج واضحی نداشت. فرکانسهای پایین (هرتز 1≥) تحریک مغناطیسی مکرر خاصیت بازداری فرونشانی فعالیت سیستم عصبی را دارا می باد و تحریک ژذیری قشر مغز را کاهش می دهد. در صرع، بعنوان یک بیماری شایع سیستم عصبی، تحریک پذیری قشر مغز افزایش می یابد. به نظر می رسد این تکنیک در فرکانسهای بهینه قابلیتهای درمانی در بیماری صرع داشته باشد.مواد و روشها: در این تحقیق اثر فرکانسهای 0.1، 0.5، 1 و 2 هرتز تحریک مغناطیسی از راه جمجمه روی روند کیندلینگ ناحیه آمیگدال در موش صحرایی در شدت 80% آستانه حرکتی (در حالت استراحت) و فرکانس 1 هرتز با شدت 90% و 100% آستانه حرکتی حیوان در مختصات بهینه فضایی تحریک بررسی شد مختصات فضایی بهینه تحریک با استفاده از بسته نرم افزاری MATLAB و ثبتهای عملی بدست آمد. پروسه تحریک به مدت 5 دقیقه حداکثر 5 دقیقه پس از تحریک الکتریکی پروسه کیندلینگ و در هر روز، توسط کویل مغناطیسی پروانه ای شکل به قطر 25 میلی متر در مختصاتی که در آن مختصات بیشینه میدان اعمالی در ناحیه آمیگدال ایجاد شود، اعمال شد. تعداد روزهای لازم برای رسیدن به مراحل 1، 2، 3، 4 و 5 کیندلینگ و امواج تخلیه متعاقب در هر روز و درصد امواج تخلیه متعاقب تجمعی گروههای درمانی با گروه کنترل مورد مقایسه قرار گرفت. از دو گروه برای بررسی اثر شدت میدان مغناطیسی استفاده شد که با فرکانس یک هرتز و شدت 90% و 100% آستانه حرکتی حیوان پروسه تحریک با همان پارامترهای قبلی اعمال شد.نتایج: فرکانس یک هرتز تحریک با شدت 80% و 90% آستانه حرکتی اثرات بازداری محسوسی در گسترش تحریک به نواحی دیگر مغز، نسبت به گروه کنترل از خود نشان دادند. افزایش شدت میدان اعمالی از 80% به 90% شدت آستانه اثر بازداری این تکنیک را افزایش داد، اما این افزایش روند منظمی را با افزایش شدت به 100% آستانه حرکتی دنبال نکرد و اثربازداری در این شدت به طور محسوسی کاهش پیدا کرد.بحث و نتیجه گیری: به نظر می رسد فرکانس تحریک rTMS و آستانه حرکتی حیوان نقش مهمی در ایجاد اثرات فیزیولوژیکی داشته باشد. این تحقیق نشان داد که تکنیک rTMS در فرکانس و شدتهای خاص اثرات درمانی روی بیماری صرع می تواند داشته باشد.