علوم پزشکی رازی
سال:1385 | دوره:13 | شماره:52 |تعداد مقالات:31

زمینه و هدف: اپیدمیولوژی مولکولی به معنی استفاده از تکنیک های مولکولی مانند Spoligotyping،) RFLP(Restriction Fragment Length Polymorphism و) VNTR(Variable Number Tandem Repeats برای مطالعه انتشار باکتری ها در جامعه می باشد. هدف از این مطالعه بررسی فراوانی سویه های مختلف مایکوباکتریوم توبرکلوزیس جدا شده از بیماران مسلول با تکنیک اسپولیگوتایپینگ و ارزیابی ریسک فاکتورهای مربوطه می باشد. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی ـ تحلیلی، 439 بیمار مراجعه کننده به بیمارستان مسیح دانشوری، مرکز آزمایشگاه رفرانس سل کشوری، طی سالهای 84-1383 مورد بررسی قرار گرفتند. سویه های مایکوباکتریوم توبرکلوزیس بعد از شناسایی و انجام آزمون های آنتی بیوگرام با روش اسپولیگوتایپینگ، تیپ بندی شدند و در نهایت با استفاده از تستهـای t و chi-square مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: اسپولیگوتایپینگ منتج به ایجاد 140 طرح گردید که متعلق به سه گروه ژنتیکی اصلی(III، II، I) می باشند. اکثریت الگوهای اسپولیگوتایپ بدست آمده (1/87%) منحصر به فرد بوده و برای اولین بار در ایران گزارش می شوند، در حالی که مابقی آنها(8/12%) مطابق با طرح های موجود در بانک جهانی اسپولیگوتایپینگ بودند که از سایر نقاط دنیا نیز گزارش شده اند. همچنین غالب ترین فامیل در این مطالعه متعلق به فامیل Haarlem می باشد. جالب اینکه فقط 3/6% از سویه ها به فامیل بیجینگ تعلق داشتند و اکثریت سویه ها مربوط به زیر گروه غیربیجینگ بود. سویه های مقاوم به چند دارو، بیش تر در گروه تکاملی 1 دیده شدند. در حالت کلی، مقاومت آنتی بیوتیکی بالایی در سویه های جدا شده از بیماران افغانی دیده شد(p>0.001).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که سویه های مقاوم به چند دارو در باکتری های جدا شده از بیماران افغانی ساکن در ایران خیلی بالا بود؛ بعلاوه، وجود فامیل بیجینگ در میان سویه های جدا شده از بیماران ایرانی، بایستی جدی در نظر گرفته شود. همچنین مطالعات بیش تری برای روشن شدن اهمیت سایر فاکتورهای مهم در کنترل سل نیاز است.

زمینه و هدف: مطالعات محدودی، شیوع چاقی با تعریف های مختلف را با هم مقایسه کرده اند و لذا اطلاعات بیش تری در این زمینه مورد نیاز است تا الگوهای متفاوت چاقی را در جوامع با وضعیت فرهنگی و اقتصادی مختلف نشان دهد. بررسی حاضر با هدف تعیین شیوع اضافه وزن و روند آن در کودکان و نوجوانان ایرانی توسط سه تعریف مختلف صورت گرفت. روش بررسی: شاخص های تن سنجی در دو مطالعه مقطعی در کودکان و نوجوانان 19-3 سال در سالهای 1998 (4528=n) و 2002-2001 (2037=n) در قالب مطالعه قند و لیپید تهران اندازه گیری شدند. اضافه وزن به صورت نمایه توده بدنی مساوی یا بزرگ تر از صدک 95 برای سن و جنس براساس حدود مرزی صدکهای استاندارد نمایه توده بدنی پیشنهادی برای کودکان و نوجوانان ایرانی و منحنی های رشد مرکز کنترل بیماری ها (2000Center for disease control =CDC) تعریف شد. شیوع اضافه وزن با استفاده از حدود مرزی توصیه شده برای سن و جنس توسط کمیته بین المللی چاقی (International obesity task force=IOTF) نیز محاسبه شد. یافته ها: با استفاده از حدود مرزی پیشنهاد شده برای کودکان و نوجوانان ایرانی، شیوع اضافه وزن در سال 1998 تقریبا 3% برای گروه سنی 5-3 سال و حدودا 12% برای رده های سنی 11-6 و 19-12 سال بود. این ارقام در سال 2002-2001 به ترتیب به 4%، 19% و 16% تغییر یافته بودند. با بکارگیری حدود مرزیCDC2000 ، شیوع اضافه وزن در سال 1998 در میان گروه های سنی 5-3، 11-6 و 19-12 سال به ترتیب تقریبا 5/3%، 6% و 7% بود که در سال 2002-2001 به ترتیب به 6%، 10% و 9% افزایش یافته بودند. اضافه وزن، با تعریفIOTF ، در سال 1998 در بین 2% افراد 5-3 سال، 4% افراد 11-6 و 5% افراد 19-12 سال شایع بود. این مقادیر در سال 2002-2001 به ترتیب 4% (0.20=(P،6%  (P=0.02) و 7% (01/0=P) بودند. در رده های سنی 11-6 سال و 19-12 سال برآوردهای حاصله از حدود مرزی ایرانی نسبت به برآوردهای حاصله از حدود مرزی CDC 2000 و IOTF، بالاتر بود؛ در حالی که در رده سنی 5-3 سال برآوردهای حاصله از حدود مرزی ایرانی با برآوردهای حاصله از حدود مرزی CDC 2000و IOTF تفاوت معنی داری نداشتند.نتیجه گیری: شیوع اضافه وزن در بین کودکان و نوجوانان ایرانی در حال افزایش است. یافته های مطالعه حاضر همچنین حاکی از تفاوت در شیوع اضافه وزن با تعریف های مختلف می باشد.

زمینه و هدف: با توجه به اینکه عفونت های مزمن لوزتین در دوران کودکی منجر به برداشت این عضو می گردد، سالهاست در محافل علمی این سؤال مطرح است که آیا تونسیلکتومی و آدنوییدکتومی منجر به اختلال سیستم ایمنی چه به صورت عمومی و چه به صورت موضعی خواهد شد یا خیر؟ لذا در مطالعه اخیر پارامترهای سیستم ایمنی در کودکان قبل و بعد از جراحی لوزه ها مورد بررسی قرار گرفته است. روش بررسی: این مطالعه از نوع مطالعات کوهورت(همگروه) است. در این بررسی 25 کودک(14 مذکر و 11 مونث) مراجعه کننده به درمانگاه گوش و حلق و بینی بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) توسط پزشک متخصص معاینه شده و از آنهایی که کاندید عمل برداشت آدنویید و لوزه شدند، در 3 نوبت(قبل از عمل، 2 ماه و 6 ماه بعد از عمل) نمونه خون جهت اندازه گیری ایمنوگلوبولین های IgA، IgM و IgG و زیرکلاس های IgG، با روش نفلومتری و جهت شمارش زیر گروه های لنفوسیتی(مارکرهای CD2، CD3، D4، CD8، CD19، CD23 و CD56)، با روش فلوسیتومتری و الایزا، گرفته شد. تجزیه و تحلیل آماری به منظور مقایسه میانگین متغیرهای کمی در گروه های وابسته، با آزمون Repeated measures Anova و برای یافتن تفاوت بین گروه ها، با آزمون Bonferroni انجام شد. یافته ها: بیماران تحت مطالعه میانه سنی 8 سال(حداقل 3 و حداکثر 16 سال) داشتند. در این بیماران سطح آنتی بادی IgM و IgG در سه مرحله قبل از عمل، 2 ماه و 6 ماه بعد از عمل، هیچ گونه تغییری نداشت. سطح آنتی بادی IgA در 2 ماه و 6 ماه بعد از عمل نسبت به قبل از عمل، مقداری کاهش یافته بود. سطح آنتی بادی زیرکلاس های IgG(IgG4، IgG3، IgG2 و IgG1) در دو مرحله بعد از عمل نسبت به قبل از عمل، افزایش مختصری داشت. همچنین در این مطالعه آنالیز مارکرهای لنفوسیتی نشان می دهد که سلولهای CD4+ و نسبت CD4+/CD8+ و CD23+ در سه مرحله قبل، 2 ماه و 6 ماه بعد از عمل هیچ گونه تغییری نداشته است. تعداد سلولهای CD23+ و CD56+ در دو مرحله بعد از عمل نسبت به قبل از عمل، کاهش مختصری داشتند ولی از نظر آماری معنی دار نبود(05/Pvalue>0). میانگین لنفوسیت های CD8+ طی این سه مرحله، تفاوت آماری معنی داری نشان داده است(02/0=Pvalue). این اختلاف بین نمونه های 2 ماه بعد از عمل با نمونه های 6 ماه بعد از عمل، بارز است(03/0=Pvalue). در مورد میانگین CD19+ نیز تفوت آماری معنی دار دیده شد(012/0=Pvalue). این اختلاف بین نمونه های قبل از عمل با نمونه های 2 ماه بعد از عمل، بارز است(01/0=Pvalue).نتیجه گیری: غلظت تمام کلاسهای آنتی بادی در بیماران اخیر با افراد به ظاهر سالم که در مطالعه فوق مورد بررسی قرار گرفته اند، به مراتب بالاتر است و این تغییر در غلظت IgM در گروه های سنی 3 تا 8 سال افزایش قابل توجهی نشان می دهد که تا 6 ماه بعد از عمل نیز به غلظت میانه نرمال نمی رسد. افزایش غلظت آنتی بادی ها در افراد با تونسیلیت مزمن مرتبط با تحریک مکرر آنتی ژنیک در این بیماران است. به نظر می رسد تغییرات غلظت ایمونوگلوبولین ها و لنفوسیت های T و B بعد از آدنوییدکتومی وابسته به سن باشد. براساس نتایج مطالعه اخیر، عدم تغییر قابل توجه در توانایی سیستم ایمنی در کوتاه مدت اثبات می گردد. مقایسه توانایی سیستم ایمنی در افرادی که تونسیلکتومی شده اند با افراد سالم در مطالعات دراز مدت توصیه می شود.

زمینه و هدف: توکسوکاریازیس انسانی، یک عفونت قابل انتقال از حیوان به انسان است که ناشی از مهاجرت لارو گونه های توکسوکارا در بافت انسان می باشد. انسان بخصوص کودکان به وسیله بلع تخم های جنین دار شده از راه خاک، دستهای آلوده، سبزیجات خام و یا لارو موجود در گوشت نیم پخته میزبانان انتقالی مثل جوجه، گاو و گوسفند آلوده می شود. سه شکل بالینی توکسوکاریازیس بیان شده شامل سندرم لاروهای مهاجر احشایی، سندرم لاروهای مهاجر چشمی و توکسوکاریازیس مخفی است. شیوع در کشورهای در حال توسعه خصوصا در مناطق روستایی بالا است. در این مطالعه به منظور تعیین شیوع سرمی توکسوکاریازیس در کودکان منطقه ماهیدشت کرمانشاه واقع در غرب ایران یک تست الیزا با استفاده از آنتی ژن سنتتیک توکسوکاراکانیس انجام شد. روش بررسی: 260 کودک 12-2 ساله از هر دو جنس آزمایش شدند. درصد ائوزینوفیل خون و همچنین میزان IgE توتال به وسیله تکنیک الیزا تعیین شد، آزمایش مدفوع در سه نوبت انجام گردید. اطلاعات اپیدمیولوژی نیز طی پرسشنامه ای از والدین کودکان بدست آمد. یافته ها: شیوع توتال، 46/8% بود. تفاوت معنی داری بین فراوانی عفونت و سن و جنس مشاهده نشد(p<0.05). 15/1% خاک خواری گزارش گردید که تست سرولوژی هیچ کدام برای توکسوکارا مثبت نشد. در این مطالعه تفاوت معنی داری بین داشتن سگ و عفونت توکسوکارا مشاهده نگردید(p<0.05). نتیجه گیری: این ارزیابی می تواند بر افزایش آگاهی جمعیت ها در رابطه با خطر بیماری های زئونوز و همچنین درمان ضد کرمی سگها توسط دامپزشکان و مهم تر از آن، کنترل سگهای ولگرد تاثیر بگذارد.

زمینه و هدف: افزایش قابل توجه مصرف قلیان در کشورهای خاورمیانه از جمله ایران، امروزه به یک معضل اجتماعی ـ بهداشتی تبدیل شده است. این در حالی است که پژوهش ها، سیاست ها و تلاش های اخیر بیش تر برروی مصرف سیگار تمرکز دارند. حال آن که بسیاری از افراد حتی از سنین پایین به استعمال روز افزون تنباکو به شکل قلیان می پردازند و شواهد اولیه، بیانگر ارتباط بیــن کشیــدن قلیــان با بیماری های تنفسی، قلبی ـ عروقی، سرطان و حتی اگزماست. از سوی دیگر با توجه به نقش اثبات شده سیگار در بروز بیماری انسدادی مزمن ریه (COPD=Chronic obstructive pulmonary disease) (از آنجایی که کشیدن قلیان هم نوع دیگری از مصرف تنباکوست)، این مطالعه به منظور بررسی ارتباط قلیان کشیدن با تغییرات ایجاد شده در شاخص های اسپیرومتری افراد مراجعه کننده با شکایات تنفسی به انجام رسید. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی(Cross-sectional) که به روش سرشماری(Census) انجام گرفت، کلیه 1014 فردی که با شکایت تنفسی در بیمارستان های حضرت رسول اکرم(ص) و شهدای هفتم تیر شهر تهران از ابتدای مهرماه 1382 تا انتهای شهریور 1383 تحت اسپیرومتری قرار گرفتند، بررسی شدند. اطلاعات دموگرافیک، سابقه مصرف سیگار و قلیان، مقدار و مدت زمان مصرف آن و نتایج اسپیرومتری افراد ثبت گردید. نهایتا اطلاعات جمع آوری شده توسط نرم افزار آماری (version 11.5) SPSSمورد آنالیز قرار گرفت. در آنالیز داده ها از شاخص های توصیفی و تستهای آماری T-Test،One Way ANOVA، Correlation و Chi-square استفاده شد. یافته ها: از 1014 فــرد مــورد مطالعــه، 691 نفــر(1/68%) مــرد و 323 نفــر(9/31%) زن بودنــد و میانگیــن سنــی بیماران (74/17=SD) ، 20/51 سال بود. همچنیــن 920 نفــر(7/90%) سابقـــه مصــرف قلیان نداشتنــد در حالی که 94 نفر(3/9%) سابقــه مصــرف قلیان داشتند. نتایج اسپیرومتری حاکی از آن است که میانگین (volume in 1st second Forced expiratory) FEV1 - و(Forced expiratory flow) FEF25-75به ترتیب(64/24= SD) 72.24% و (84/34= SD)67.93% می باشد. نتایج آنالیز تحلیلی، بیانگر عدم ارتباط آماری معنی دار بین مصرف قلیان به تنهایی و FEV1 بود(213/0=P) و مدت مصرف قلیان نیز روی FEV1 موثر نبود(975/0=P). همچنین ثابت نشد که مصرف قلیان روی FEF25-75 موثر باشد(185/0=P)، در حالی که مصرف سیگار و مدت زمان آن، هر دو روی FEV1 و FEF25-75 موثر بودند. نتیجه گیری: تاکنون مطالعات اندکی بر روی تاثیر روشهای مختلف استعمال دخانیات از جمله قلیان کشیدن بر سلامتی افراد، انجام گرفته که اغلب متاثر از اثر مخدوش کنندگی سیگار است. اما شواهد اولیه حاکی از اثرات سوء قلیان بر حاملگی، فشار خون و ضربان قلب و. می باشد. در حالی که پژوهش حاضر بیانگر وجود ارتباطی بین مصرف قلیان با FEV1 نبود و شاید تاثیر شناخته شده توتون به صورت سیگار در پیشرفت انسداد در شکل قلیان با عوامل دیگری مثل رطوبت موجود در این نوع تدخین خنثی می شود، به هر حال به نظر می رسد مطالعه جامع تر شاخص های اسپیرومتری در دو گروه مصرف کننده قلیان و گروه شاهد، برای تعیین تاثیر کشیدن قلیان بر عملکرد ریوی مورد نیاز است.

زمینه و هدف: از آنجا که مطالعات انجام شده در مورد تاثیر و لزوم تجویز آنتی بیوتیک در حاملگی های با پارگی زودرس کیسه آب قبل از ترم هنوز به پاسخ روشن نرسیده اند، این مطالعه با هدف بررسی اثر آنتی بیوتیک در طولانی کردن فاز تاخیری زایمان و اثر آن بر بهبود پیامد مادر و نوزاد بعد از پارگی پره ترم کیسه آب (PPROM=Premature preterm rupture of membrane) انجام شد. روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی 80 زن حامله با پارگی پیش از ترم کیسه آب وارد مطالعه شدند و به صورت تصادفی در دو گروه درمان و گروه کنترل(بدون درمان) قرار گرفتند. در گروه درمان، بیماران ابتدا تحت درمان با 2 گرم آمپی سیلین وریدی هر 6 ساعت و 400 میلی گرم اریترومایسین خوراکی هر 6 ساعت برای 2 روز قرار گرفتند و سپس آموکسی سیلین خوراکی با دوز 500 میلی گرم هر 8 ساعت و اریترومایسین خوراکی با همان دوز قبلی هر 8 ساعت برای 5 روز دریافت نمودند. گروه کنترل هیچ آنتی بیوتیکی دریافت نکردند. هر دو گروه به طور مشابه با کورتیکواسترویید درمان شدند. یافته ها: میانگین فاز تاخیری در گروه درمان به صورت معنی داری طولانی تر از گروه کنترل بود(00/0=p). نمره آپگار نوزادان و وزن تولد در دو گروه، تفاوت معنی دار نداشت(35/0=p). همچنین تفاوت معنی داری در شیوع کوریوآمنیونیت در دو گروه مشاهده نشد(6/0=p). نتیجه گیری: درمان با آنتی بیوتیک، موجب طولانی شدن فاز تاخیری زایمان می گردد که در کاهش عوارض ناشی از نارسی در نوزادان ارزشمند می باشد.

 زمینه و هدف: دو آنزیم هگزوکیناز و پیروات کیناز از آنزیم های کلیدی و تنظیم کننده مسیر گلیکولیز در اریتروسیت ها می باشند. براساس مطالعات متعدد، مشخص شده است که مصرف سیگار سبب ایجاد رادیکال های آزاد و فرآیند استرس اکسیداتیو شده و می تواند باعث آسیب ماکرومولکول های موجود در بدن از جمله پروتئین ها و آنزیم ها شود. هدف از انجام این مطالعه، بررسی آسیب پذیری آنزیم های کلیدی مسیر گلیکولیزی اریتروسیت ها(هگزوکیناز و پیروات کیناز) در افراد سیگاری بوده است. روش بررسی: در این مطالعه 65 فرد سیگاری و 65 فرد غیرسیگاری که از لحاظ سن و جنس مشابه افراد سیگاری بودند، مورد بررسی قرار گرفتند و میزان فعالیت های تام آنزیم های هگزوکیناز و پیروات کیناز آنها و همچنین میزان آنتی اکسیدان های تام پلاسما در این افراد، اندازه گیری و مقایسه شد. یافته ها: براساس نتایج بدست آمده، مقدار فعالیت آنزیم هگزوکیناز و مقدار آنتی اکسیدان های تام پلاسما در افراد سیگاری، کمتر از افراد غیرسیگاری بود، ولی میزان فعالیت آنزیم پیروات کیناز در دو گروه سیگاری و غیرسیگاری تفاوت معنی داری نداشت. بین میزان فعالیت آنزیم های هگزوکیناز و پیروات کیناز با میزان آنتی اکسیدان های تام پلاسما، همبستگی مثبت معنی دار وجود داشت. بین میزان فعالیت آنزیم هگزوکیناز و همچنین مقدار آنتی اکسیدان های تام پلاسما با مدت زمان مصرف سیگار و تعداد نخ سیگار مصرف شده در روز، همبستگی منفی معنی دار دیده شده ولی هیچ گونه رابطه معنی داری بین میزان فعالیت آنزیم پیروات کیناز با مدت زمان مصرف سیگار یا تعداد نخ سیگار مصرف شده در روز مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به نتایج بدست آمده، مشخص شد که در افراد سیگاری به دلیل مصرف سیگار، استرس اکسیداتیو ایجاد شده است و رادیکال های آزاد تولید شده باعث آسیب ساختار و کاهش فعالیت آنزیم هگزوکیناز در اریتروسیت های این افراد شده اند. به نظر می رسد آنزیم پیروات کیناز دارای ساختار مقاوم تری نسبت به آنزیم هگزوکیناز بوده، به همین دلیل فعالیت آن در افراد سیگاری با افراد غیرسیگاری، تفاوت معنی دار ندارد.

زمینه و هدف: کیست های فکی، ضایعات ناشایعی می باشند که گاهی رفتار تهاجمی داشته و به اندازه بزرگی می رسند. برای تشخیص قطعی، داشتن اطلاعات کلینیکی، رادیولوژیکی و نمای پاتولوژیکی ضروری است. به علت مشابهت فراوان شرح حال، علایم بالینی و نمای رادیولوژیکی، تمایز آنها بر اساس هریک از این یافته ها، به تنهایی غیرممکن است. در ایران اطلاعات قابل توجهی درباره شیوع نسبی کیست های فکی موجود نیست. هدف این مطالعه تعیین وفور این ضایعات و ارتباط یافته های کلینیکی، رادیولوژیکی و پاتولوژیکی با یکدیگر در نمونه بیماران مراجعه کننده به بیمارستان حضرت فاطمه زهرا(س) ومقایسه یافته ها با نتایج سایر بررسی ها می باشد. روش بررسی: این مطالعه از نوع بررسی توصیفی است و از روش آسان برای نمونه گیری استفاده شد. نتایج با نرم افزارversion 10) SPSS ) آنالیز شدنــد. فایـل پاتولــوژی بخش آسیب شناســی بیمارستان حضرت فاطمه زهرا(س) بین سالهای 82-1372 مورد بررسی قرار گرفت. اطلاعات کلینیکی بیمارانی که نمونه آنها تحت عنوان کیست فکی به بخش پاتولوژی فرستاده شده بود، لیست گردید. لامهای H&E ( (Haemotoxylin and eosinمربوطه، مورد بازبینی قرار گرفتند و ثبت یافته ها بر اساس آخرین تقسیم بندی WHO در این زمینه انجام شد. یافته ها: از بین 64 مورد کیست فکی، 5/62% مرد بودند و ترتیب شیوع به شرح ذیل بود: املوبلاستوما(4/34%)،( Dentigerous cyst(20%، ادنتوژنیک کراتوکیست(2/17%)، رادیکولار کیست(9/10%)، گرانولومای سلول ژانت(8/7%)، کیست انوریسمال استخوان و میگزومای ادنتوژنیک(هر کدام 1/3%) و ادنتومای املوبلاستیک و فیبرومای املوبلاستیک (هر کدام یک مورد: 6/1%). املوبلاستوما در مردها، شایع تر(59%)و ناحیه درگیری، بیش تر قسمت خلفی مندیبول بود. Dentigerous cyst در 3/92% موارد، مردها را مبتلا نموده و محدوده سنی آن، 55-8 سال بود و ناحیه مولار مندیبول، شایع ترین ناحیه درگیری بود. ادنتوژنیک کراتوکیست درمردها، شایع تر(90%)و ناحیه خلفی تنه مندیبول، اصلی ترین محل درگیری بود و در بین دهه اول تا هشتم زندگی دیده شد. کیست رادیکولر در 57% موارد، زنان را مبتلا نموده بود و در قسمت دندان های قدامی یا خلفی مندیبول در دهه چهارم زندگی ایجاد شده  بود. گرانولومای ژانت سل در اکثریت موارد در قسمت قدامی نسبت به ناحیه مولار مندیبول دیده شد که در خانم ها، شایع تر(60%) بود و بیش تر در دهه سوم زندگی دیده شد. نتیجه گیری: بیش از 80% کیست های فکی در این مطالعه را ضایعات تهاجمــی تشکیــل می دادند(املوبلاستوما، Dentigerous cyst، کراتوکیست، ژانت سل گرانولوما و ادنتوژنیک میگزوما که در گروه کیست ها و تومورهای ادنتوژنیک و ضایعات مزانشیمی قرار می گیرند)؛ لذا این یافته دلالت بر شیوع بیش تر ضایعات تهاجمی نسبت به مطالعات مشابه دارد. بررسی حاضر بیانگر نیاز مبرم تشخیص دقیق و بموقع نوع کیست فکی به منظور شروع روش صحیح درمان(جراحی)، پیشگیری از عود و جلوگیری از تخریب وسیع بافتی می باشد.

زمینه و هدف: نظام های آموزشی به منظور دستیابی به هدف والای خود، یعنی تعلیم و تربیت انسان ها، مستلزم برخورداری از معلمان تلاشگر، دلسوز و متعهد می باشند. معلمان متعهد با داشتن التزام عملی و احساس مسؤولیت، وظایف خود را به بهترین نحو ممکن انجام داده و موجب افزایش کارایی، اثربخشی و بهره وری نظام آموزشی می شوند. مقاله حاضر بخشی از یک مطالعه وسیع تر است که به منظور بررسی دیدگاه و تجربیات اعضای هیات علمی پرستاری و مامایی در خصوص تعهد سازمانی انجام شده است. روش بررسی: با 34 تن از اعضای هیات علمی شاغل در دانشکده های پرستاری و مامایی شهر تهران مصاحبه های نیمه ساختار یافته بعمل آمد. داده ها مطابق رویکرد «نظریه پایه» استراوس و کوربین(1998) تحلیل شدند. یافته ها: در این مقاله، مقوله هایی بحث می شوند که در ارتباط با تجربه و دیدگاه اعضای هیات علمی از تعهد سازمانی است. این مقوله ها شامل انجام وظیفه، مسؤولیت پذیری، عشق ورزیدن به کار، از خود مایه گذاشتن، موثر و پویا بودن و هم و غم دانشجو را داشتن است. نتیجه گیری: یافته های این مطالعه، مدیران آموزشی را به شناخت بیش تر از مربیان و آنچه که درک آنها از تعهد سازمانی است، قادر می سازد. این امر ممکن است به طور غیر مستقیم به طراحی، اجرا و ارزیابی برنامه های آموزشی کمک نماید.

زمینه و هدف: مشاوره بهداشتی قبل از ازدواج، یکی از مسایل مهم در تمام جوامع می باشد. از همین رو در اکثر جوامع برای آن برنامه ریزی دقیقی انجام شده است. در برنامه مشاوره بهداشتی قبل از ازدواج، زوجین با مسایل باروری (بهداشت دستگاه تناسلی، روشهای پیشگیری از بارداری و ...) آشنا شده و اهمیت آن را درک خواهند کرد. این امر به ارتقاء سطح سلامت زوجین کمک موثری خواهد کرد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر برنامه مشاوره قبل از ازدواج، بر آگاهی دختران بعد از شرکت در برنامه مشاوره در مراکز بهداشتی و درمانی بود. روش بررسی: این بررسی یک مطالعه نیمه تجربی بود که ابتدا آگاهی دختران قبل از شرکت در برنامه مشاوره بهداشتی در زمینه بهداشت دستگاه تناسلی، اهمیت تنظیم خانواده و اصول استفاده از قرص و کاندوم تعیین شد و پس از شرکت در برنامه مشاوره، مجددا آگاهی نمونه ها در زمینه های ذکر شده تعیین شد. به پاسخ های صحیح، نمره داده شد. میانگین و انحراف معیار نمرات اخذ شده در دو مرحله محاسبه شد. تغییرات میانگین نمرات دو مرحله با آزمون ویلکاکسون تجزیه و تحلیل شد. جامعه پژوهش، کلیه دختران شرکت کننده در برنامه مشاوره پیش از ازدواج بودند که از بین آنها 600 نمونه به روش نمونه گیری مستمر انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه بود. محیط پژوهش، مراکز بهداشتی و درمانی دانشگاه علوم پزشکی ایران بود. یافته ها: براساس یافته های پژوهش، میانگین و انحراف معیار سن دختران، 94/3±82/21 سال بود که 4/47% دیپلم داشتند و 6/76% خانه دار بودند. تغییر میانگین نمرات آکاهی در زمینه بهداشت دستگاه تناسلی، اصول استفاده از قرص پیشگیری از بارداری و کاندوم، بعد از شرکت در برنامه مشاوره بهداشتی، از نظر آماری معنی دار بود(p>0.0001). اما تغییر ایجاد شده میانگین نمرات آگاهی در زمینه اهمیت استفاده از تنظیم خانواده از نظر آماری معنی دار نبود. نتیجه گیری: یافته های پژوهش بیانگر آن بود که برنامه مشاوره بهداشتی قبل از ازدواج بر آگاهی دختران در زمینه بهداشت دستگاه تناسلی و اصول استفاده از قرص و کاندوم تاثیر داشته است، اما تاثیری بر آگاهی آنان در زمینه اهمیت استفاده از روشهای تنظیم خانواده نداشته است. با توجه به اهمیت تنظیم خانواده، زوجین بهتر است قبل از تصمیم به ازدواج در این زمینه آموزش داده شوند و دوران تحصیلات دبیرستان برای این آموزش مناسب می باشد. پژوهشگران پیشنهاد می کنند مطالعه طولی آینده نگر برای تعیین اثربخشی برنامه مشاوره بهداشتی قبل از ازدواج انجام شود.

مقدمه: تظاهرات عصبی بیماری لوپوس اریتماتوی سیستمیک از سالها پیش مورد نظر و توجه بوده است. با پیشرفت های روزافزون در زمینه تصویربرداری از مغز و استفاده از MRI و سایر روشهای حساس، نکات جدیدتری از درگیری مغز در این بیماری سیستمیک بدست می آید. معرفی بیمار: بیمار دختر بچه 9 ساله ای بود که با تشنج موضعی طول کشیده و بدون تب در بخش کودکان بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) بستری شد. ظاهراً کودک افسرده به نظر می رسید. در معاینه بالینی تنها یافته مثبت، راش های صورتی رنگ دیسکویید متقارن بر روی گونه ها بود و بیمار معاینه عصبی طبیعی داشت. در سی تی اسکنی که به صورت اورژانس انجام شده بود، یافته خاصی وجود نداشت. جهت بررسی بیش تر علت تشنج موضعی بدون تب، برای بیمار MRI بعمل آمد که نواحی وسیعی از مناطق با افزایش سیگنال در نمای T1-weighted و کاهش سیگنال در نمای T2-weighted در قسمت پاریتوتمپورال و فرونتال وجود داشت. در بررسی های آزمایشگاهی تستهای اختصاصی مربوط به لوپوس اریتماتوی سیستمیک مثبت بود. نتیجه گیری: در بیماران مبتلا به لوپوس اریتماتوی سیستمیک که دچار سردرد و احیاناً تشنج می شوند؛ باید هر چه سریع تر MRI مغز بعمل آید تا بتوان در مراحل اولیه درگیری مغز با درمان های به موقع از پیشرفت بیماری جلوگیری نمود.

زمینه و هدف: لوسمی پرومیلوسیتیک حاد(APL=Acute promyelocytic leukemia) یکی از انواع لوسمی های حاد با ترانسن لوکاسیون کروموزومی17و 15[(15, 17)T] و تجمع پرومیلوسیت های نئوپلاستیک که در تبدیل شدن به سلولهای بالغ ناتوانند، شناخته می شود. جهت درمان لوسمی ها از شیمی درمانی، داروهای تمایز دهنده و مواد ایجاد کننده آپوپتوزیس استفاده می شود. امروزه از عصاره های گیاهی جهت تحقیق و کاربرد کلینیکی در درمان سرطان ها استفاده می شود. در این مطالعه تاثیر عصاره گیاهی ویسکام آلبوم از نظر سیتوتوکسیسیتی، آپوپتوز و تمایز، بر روی سلولهای لوسمیک HL60 به عنوان مدل لوسمی پرومیلوسیتی به تنهایی و در ترکیب با) ATRA(All trans retinoic acid استفاده شده است. روش بررسی: در این مطالعه تجربی در محیط آزمایشگاهی اثر سیتوتوکسیک عصاره گیاهی روی سلولهای لوسمیک HL60 به وسیله MTT(Dimethyl thiazole diphenile tetrazolium) بررسی شد و زنده بودن سلول با ستفاده از شمارش سلول و تریپان بلو مورد سنجش قرار گرفت. ایجاد تمایز روی رده سلولی در مجاورت با عصاره گیاهی توسط رنگ آمیزی گیمسا وNBT(Nitro blue tetra zolium) و ارزیابی مارکرهای CD11b و CD14 با استفاده از فلوسیتومتری مورد سنجش قرار گرفت. همچنین بررسی آپوپتوز نیز با استفاده از) Annexin و PI(Propidine iodide توسط فلوسیتومتری انجام گرفت. یافته ها: عصاره گیاهی در غلظت کمتر از 20 میکروگرم در میلی لیتر در زمان 72 ساعت، تاثیر سیتوتوکسیک نداشت اما بالاتر از این غلظت وابسته به دوز و زمان اثرات سیتوتوکسیک خود را نشان داد. در غلظت های 50 و 30 میکروگرم در میلی لیتر، تکثیر سلولی بدون مرگ سلولی که نتیجه اثر ضد تکثیری این دارو است، کاهش یافت؛ گر چه ایجاد تمایز به وسیله این عصاره گیاهی مشاهده نشد. همچنین در دوز 100 میکروگرم در میلی لیتر و زمان 24 ساعت، شواهد کمی از آپوپتوز در مقایسه با دگزامتازون(به عنوان آپوپتوز مثبت) وجود داشت. ترکیب این عصاره گیاهی با ATRA تغییری در تمایز سلول نشان نداد و ATRA اثر تمایزی خود را حفظ کرد؛ هر چند که تکثیر سلولی نسبت به ATRA به تنهایی کاهش بیش تری نشان داد که مبین خاصیت هم افزایی است. نتیجه گیری: براساس نتایج بدست آمده، عصاره گیاهی مورد مطالعه روی رده سلولی HL60 اثرات سمی و خاصیت ضد پرولیفراتیو داشت و تا حدودی نیز آپوپتوز مشاهده شد. استفاده از آن به عنوان یک دارو جهت درمان در کنار دیگر داروهای سیتوتوکسیک و داروهای تمایز دهنده مانند ATRA، نیازمند تحقیقات تکمیلی است.

زمینه و هدف: کارسینوم کیسه صفرا، 4-2% از بدخیمی های گوارشی را تشکیل می دهد. تقریباً 2-1% از بیمارانی که تحت جراحی مجاری صفراوی قرار می گیرند، دچار کارسینوم کیسه صفرا هستند. میزان بروز این سرطان در خانم ها 3 تا 4 برابر بروز آن در مردان می باشد. 90-70% از بیماران مبتلا به کارسینوم کیسه صفرا، دچار سنگهای صفراوی هستند. روش بررسی: ایــن مطالعــــه گذشته نگـــر(Retrospective) به صــورت مشاهــده ای ـ مقطعـــی (Observational-Cross sectional) انجام گرفته است. جمع آوری اطلاعات به روش سرشماری انجام گرفت. استاندارد طلایی تشخیص سرطان کیسه صفرا، گزارش پاتولوژی بعد از عمل موجود در پرونده بیماران در نظر گرفته شد. برای مرحله بندی تومورها از روش Novium staging استفاده شد. یافته ها: در این مطالعه 677 مورد عمل کله سیستکتومی دارای گزارش پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت. از میان تمام کله سیستکتومی های انجام شده، 14 مورد(06/2%) سرطان کیسه صفرا وجود داشت. متوسط گروه سنی در دهه 70-60 سال بوده است. از 14 مورد کانسر کیسه صفرا، 71/85% از نوع آدنوکارسینوما، 14/7% آدنوآکانتوما و 14/7% فیبروسارکوما بود. 14/57% از کانسرهای فوق در Stage V، 14/7% در Stage IV و 71/35% در Stage III بودند. نتیجه گیری: میزان شیوع کارسینوم کیسه صفرا در اعمال جراحی کله سیستکتومی برابر 06/2% بدست آمد و شایع ترین نوع، آدنوکارسینوم با شیوعی مشابه آمارهای دیگر بود. اما در این مطالعه، دو نوع نادر آدنوآکانتوما و فیبروساکوما نیز دیده شدند. تمامی تومورها در زمان جراحی در مراحل پیشرفته قرار داشتند و از Stage III به بالا بودند. به هر حال تشخیص، قبل از عمل جراحی بسیار مشکل است مگر اینکه پزشک در تمام بیماران مبتلا به مشکلات دستگاه صفراوی به فکر چنین بیماری باشد.

زمینه و هدف: در اغلب بیماران مبتلا به بیماری مزمن از جمله بیماری مرحله انتهایی کلیه، حالات عملکردی و کیفیت زندگی، پایین تر از جمعیت عمومی می باشد. این مطالعه از نوع نیمه تجربی است که با هدف تعیین تاثیر مدل مراقبت پیگیر بر کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی، در سال 84-1383 در شهر همدان انجام شده است. روش بررسی: نمونه های این پژوهش را 38 بیمار مبتلا به بیماری مرحله انتهایی کلیه تشکیل می داد که به صورت قبل و بعد، انتخاب و در مدت 6 ماه مورد بررسی قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اختصاصی کیفیت زندگی بیماران دیالیزی(KDQOL-SFTm=Kidney disease quality of life-short form)، پرسشنامه های دموگرافیک و چک لیست کنترلی بود. در مرحله اول پژوهش(قبل)، پژوهشگر مرحله آشناسازی را انجام داد و تا انتهای دوره، تنها پرسشنامه های کیفیت زندگی و چک لیست های کنترلی تکمیل شدند. پس از اتمام مرحله اول پژوهش، بلافاصله پژوهشگر اقدام به اجرای مداخله در مرحله دوم پژوهش بر روی همان گروه نمود. سپس با استفاده از نرم افزار آماری(version 13)SPSS، آمار توصیفی، آزمون آماری تی زوجی(Paired-Samples T Test) و آزمون آماری مجذور کای(Chi-square) مورد بررسی و تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته ها: در تجزیه و تحلیل داده ها، آزمون آماری تی زوجی بین میانگین امتیازات حیطه های بعد عمومی کیفیت زندگی نمونه های پژوهش قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی داری را نشان می دهد((p<0.05.همچنین آزمون تی زوجی بین میانگین امتیازات کلیه حیطه های ابعاد اختصاصی کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی(p<0.05 )، به استثناء حیطه توانایی کار(p=0.083) ، قبل و بعد از مداخله، تفاوت معنی داری را نشان می دهد. نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش می توان نتیجه گرفت که با اجرای مدل مراقبت پیگیر، تفاوت معنی داری در سطوح ابعاد عمومی و اختصاصی کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی ایجاد می شود، بطوری که اجرای این مدل مراقبتی، با افزایش کیفیت زندگی بیماران همودالیزی همراه است. بنابراین فرضیه این پژوهش مبنی بر اجرای مدل مراقبت پیگیر باعث افزایش کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی نمی شود، رد شد و تاثیر مدل بر کیفیت زندگی این بیماران مورد تایید قرار گرفت.

زمینه و هدف: احیاء قلبی ـ ریوی(CPR=Cardiopulmonary resuscitation)، در جلوگیری از 25% مرگها بخصوص مرگهای خارج از بیمارستان نقش مهمی دارد. برای مطالعه ایست های قلبی، بیش تر بر دانسته ها و سوابق اپیدمیولوژیک تاکید می شود. نتایــج ایــن مطالعه در برنامه ریزی برای بخش اورژانس و خدمات فوریت های پزشکی (EMS=Emergency medical serivices) مفید خواهد بود. روش بررسی: در این مطالعه مشاهده ای مقطعی(Observational cross sectional) تعداد 195 بیمار که از تیرماه 1382 لغایت پایان اردیبهشت ماه 1383 در دپارتمان اورژانس بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص) به دلیل ایست قلبی ـ ریوی، CPR شده بودند، مورد بررسی قرار گرفتند. سن، جنس، زمان، مکان و علت ایست قلبی، ریتم اولیه چک شده توسط پرسنل اورژانس و پرسنل فوریت های پزشکی، لوله گذاری داخل تراشه خارج از بیمارستان، اقدامات حمایتی اولیه، نحوه انتقال به بیمارستان، وجود ناظر در هنگام ایست قلبی، نتیجه CPR و وضعیت نهایی بیماران ثبت شد. یافته ها: میانگین سنی (SEM±=Standard error of mean) کل افراد مورد مطالعه، 4/1±43/59 سال بود. میانگین سنی در زنان و مردان مورد مطالعه با یکدیگر اختلاف آماری معنی دار داشت (0.003=41.5% (p. موارد ایست قلبی بررسی شده، در بخش اورژانس بیمارستان اتفاق افتاده بود. در 9/14% از موارد ایست قلبی، هیچ کس بر بالین فرد حاضر نبوده است. 4/59% از بیماران توسط آمبولانس به بیمارستان منتقل شده بودند. برای 3/53% از بیماران هیچ گونه اقدام حمایتی پایه صورت نگرفته بود. 3/13% از بیماران پیش از رسیدن به بیمارستان، لوله گذاری داخل تراشه شده بودند. ریتم اولیه چک شده برای بیماران در بخش اورژانس در 3/73% از موارد، آسیستول بود. علل قلبی ـ عروقی با فراوانی 1/42%، در صدر علل ایست قلبی قرار داشت. علل ایست قلبی در گروه های مختلف سنی با یکدیگر اختلاف معنی دار داشت(0.00=P). اختلاف معنی داری از نظر توزیع علل ایست قلبی در دو جنس وجود نداشت(0.052=P). نتیجه 5/59% از موارد عملیات CPR انجام شده، موفقیت آمیز بود. میزان موفقیت عملیات CPR در گروه های سنی مختلف(0.746=P) و بین دو جنس(0.199=P) با یکدیگر اختلاف آماری معنی داری نداشت. بیش ترین موارد CPR ناموفق در مواردی بود که علت ایست قلبی، «مسمومیت با CO» و «دار آویختگی» تشخیص داده شده بود(100%). نتیجه CPR در گروه های مختلف برحسب علل، تفاوت آماری معنی داری نداشت(0.053=P). در نهایت، 3/93%(182 نفر) از بیماران فوت شدند. توزیع جنسی(0.07=P)، محل ایست قلبی(0.1=P)، نوع اقدامات حمایتی(0.7=p)، ریتم اولیه چک شده در اورژانس(0.97=P) و لوله گذاری داخل تراشه(0.76=P) با وضعیت نهایی بیماران ارتباط معنی داری نداشت. علت ایست قلبی(0.000=P) و نتیجه عملیات CPR(P=0.009) با وضعیت نهایی بیماران در ارتباط بود. نتیجه گیری: موارد موفقیت آمیز CPR در این مطالعه، درصد قابل توجهی را تشکیل می داد، ولی در مجموع می توان گفت که بیماران CPR شده، پیش آگهی مطلوبی نداشتند. عامل اصلی تأثیرگذار بر وضعیت نهایی بیماران، علت ایست قلبی بود و ریتم قلبی اولیه، تاثیری در پیش آگهی بیماران نداشت

زمینه و هدف: نیتریک اکساید یکی از ده مولکول کوچک لیپوفیلی است که توسط آنزیم نیتریک اکساید سنتاز (NOS=Nitric oxide synthasis) از اسید آمینه L-Arginine، O2 و NADPH(Reduced form of Nicotinamide-adenine)-dinucleotide phosphate) سنتز می شود. نیتریک اکساید(NO=Nitric oxide) دارای فعالیت های گسترده بیولوژیکی در سیستم های مختلف می باشد، به عنوان مثال در سیستم ایمنی، هم نقش محافظتی و هم نقش سیتوتوکسیک دارد و در سیستم قلبی ـ عروقی به عنوان یک میانجی فیزیولوژیک و کنترل تونیسیته عروق نقش مهمی دارد. یکی از ایزوفرم های آنزیم NOS بنام iNOS(Inducible NOS) توسط محرکهای مختلفی از جمله لیپوپلی ساکارید(LPS=Lipopolysaccharides) که بخشی از غشای باکتری های گرم منفی است، تحریک شده که در نهایت منجر به تولید NO در مدت زمان طولانی می شود. از آنجایی که هر دو مولکول گلوکز و نیتریک اکساید در سیستم بیولوژیک دارای اهمیت هستند، در مطالعه حاضر سعی شد تا اثر لیپوپلی ساکارید بر میزان تولید NO و گلوکز در سرم خون موش صحرایی(رت) نژاد (SD(Sprague Dawley بررسی شود. روش بررسی: در این مطالعه تعداد 50 عدد رت نر نژاد SD دارای وزن متوسط 250 تا 300 گرم انتخاب شدند. رتها در پنچ گروه ده تایی تقسیم شدند؛ گروه های یک تا 3 به ترتیب 2/0، 4/0 و 8/0 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم از وزن لیپوپلی ساکارید از طریق تزریق داخل صفاقی دریافت کردند و گروه چهارم 8/0 میلی لیتر سالین به ازای هر کیلوگرم از وزن به صورت تزریق داخل صفاقی دریافت کردند و به گروه پنجم هیچ ماده ای تزریق نشد. پس از گذشت 24 ساعت از زمان تزریق، نمونه های خونی، جمع آوری و سرمها جدا شدند و سپس مقدار نیتریک اکساید، به روش گریس (Griess) و مقدار گلوکز، به روش کالیمتری اندازه گیری شد. یافته ها: نتایج این مطالعه نشان داد که با افزایش غلظت LPS، مقدار نیتریک اکساید تولید شده در گروههای 1، 2و3 نسبت به گروه های کنترل، افزایش قابل ملاحظه ای داشته که بیش ترین مقدار آن مربوط به گروه 3 بوده است(P>0.05) و همچنین غلظت گلوکز نیز همگام با افزایش تزریق LPS در گروه های 1، 2و 3، افزایش نشان داد؛ بطوری که در گروه 3 افزایش قابل ملاحظه ای در مقایسه با گروه کنترل داشت(P>0.05). نتیجه گیری: بنابراین به نظر می رسد که LPS موجب تحریک ایزو آنزیم iNOS و تولید NO شده، که افزایش نیتریک اکساید وابسته به دوز LPS بوده و افزایش NO، متعاقبا موجب افزایش گلوکز گردیده است.

زمینه و هدف: وقوع مننژیت باکتریال بعد از جراحی مغز، نادر اما خطرناک است. هدف این مطالعه تعیین فراوانی مننژیت به دنبال کرانیوتومی، مشخص نمودن عوامل میکروبی و تجزیه و تحلیل عوامل خطر بوده است. روش بررسی: این مطالعه از سال 1378 الی 1383 در بیمارستان فیروزگر انجام شد. نوع مطالعه، توصیفی ـ مقطعی بوده است. کلیه بیمارانــی کــه از ســال 1378 الی 1383 در بیمارستان فیروزگر مورد عمل جراحی مغز قرار گرفتند، وارد مطالعه شدند و نمونه گیری به روش آسان در دسترس(convenience) صورت گرفت. اطلاعات توسط نرم افزار (version 11.5)SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت. یافته ها: از 233 بیمار تحت عمل کرانیوتومی، 11 نفر(7/4%) دچار مننژیت شدند و در 4 بیمار، کشت CSF (Cerebrospinal fluid) مثبــت بــوده اســت و همگــی آنها باسیل هــای گــرم منفــی بودند(3 مورد کلبسیلا و یک مورد E.coli). چندیــن عامل خطر شامــل (EVD(Extra-ventricular device ، نشـــت مایــع مغزی ـ نخاعی و شنت (V-P(Ventriculo-peritoneal و V-A(Ventriculo-arterial) مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفتند و فقط ارتباط معنی داری بین مننژیت بعد از کرانیوتومی و تکرار عمل بدست آمد(P>0.05). نتیجه گیری: عفونت های بیمارستانی شامل مننژیت بعد از اعمال جراحی مغز، مساله ای بسیار جدی می باشند و بنابراین تمامی کارکنان بهداشتی باید در مورد چگونگی پیشگیری از عفونت، آموزش دیده باشد(شامل شستن دستها، گندزدایی، سترون سازی وسایل و استفاده منطقی از آنتی بیوتیک ها).

زمینه و هدف: امروزه همودیالیز باعث بقاء عمر بسیاری از بیمارانی که به علل مختلفی عملکرد کلیه های خود را از دست داده اند، شده است. با این حال علی رغم فواید این روش درمانی، استفاده طولانی مدت از آن باعث ایجاد عوارض ناخواسته ای از جمله تغییرات استخوانی شده است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان فراوانی تغییرات رادیولوژیک استئوآرتروپاتی در مفاصل دست در بیماران همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان شهید هاشمی نژاد تهران بود. روش بررسی: این مطالعه به صورت مطالعه مقطعی(Cross sectional) به روش نمونه گیری غیراحتمالی متوالی بر روی 240 بیمار همودیالیزی مراجعه کننده به بیمارستان شهید هاشمی نژاد تهران صورت گرفت. برای تمام بیماران رادیوگرافی از هر دو دست در وضعیت رخ انجام شد، بطوری که از نوک انگشتان تا انتهای دیستال استخوان های ساعد در کلیشه قابل رویت باشند. یافته ها: در این پژوهش مشخص گردید که شیوع استئوآرتروپاتی، 5/39% می باشد. میزان فراوانی تغییرات در افرادی که بیش از 10 سال همودیالیز می شدند و همچنین در جنس مذکر، بیش تر بود. شایع ترین یافته رادیولوژیک، استئوپنی با شیوع 36% بود. شیوع کیست پری آرتیکولار، 8%، خوردگی مفصلی، 15% و باریک شدن فضای مفصلی، 2% بود. کلسیفیکاسیون پری آرتیکولار به عنوان یک یافته اتفاقی در 24% بیماران دیده شد. نتیجه گیری: شیوع تغییرات استئوآرتروپاتی در بیماران همودیالیزی بالاست و این شیوع با افزایش مدت دیالیز افزایش می یابد؛ لذا لازم است این افراد هر چه زودتر تحت پیوند کلیه قرار بگیرند و همچنین میزان آلومینیوم موجود در محلول های دیالیزی تا حد امکان اصلاح گردد.

زمینه و هدف: فرضیه های متعددی به عنوان مکانیسم پایه ایجاد پولیپ بینی مطرح هستند. به منظور بررسی یکی از علل احتمالی که می تواند اختلال در تنظیم پاسخ های ایمنی سیستمیک فرد باشد، مطالعه حاضر طراحی شد تا ارتباط ارتشاح سلولهای T در مخاط با شدت بروز واکنش های آلرژیک اختصاصی بررسی شود. روش بررسی: ایــن مطالعــه از نوع مطالعات مقطعی است. 60 بیمار مبتلا به پولیپ بینی با میانه سنی 34 سال(69-13 سال) که برای درمان به بخش گــوش و حلــق و بینــی بیمارستــان حضــرت رسول اکرم(ص) مراجعه کرده بودند، وارد مطالعه شدنــد. 59.3% بیمــاران مــرد بودنــد. جهــت اندازه گیــری IgE توتال ســرم، IgE اختصاصی (با روش الیزا) و شمارش سلولهای ایمنی و زیرگروه های آن[با روشهای) APAAP(Alkaline phosphatase anti alkaline phosphatase وLSAB(Labeled streptavidin biotin)] ، نمونه های خون و بافت پولیپ گرفته شد. یافته ها: 7/56% بیماران، IgE بیش تر و مساوی 100 واحد در میلی لیتر داشتند و 3/43% بیماران، IgE کمتر از 100 داشتند. در 45% بیماران، از بین آزمون های انجام شده برای تعیین وجود IgE اختصاصی، حداقل یکی از سه تست آلرژن ها مثبت شد. تعداد لنفوسیت های CD8 مثبت در بیماران دارای IgE اختصاصی، بیش تر مشاهده شد(0.04=p)، همچنین میزان IgE سرمی در بیماران با IgE اختصاصی، بیش تر بود(0.001=p). در آنالیز Multivariate، مشخص شد که سطح سرمی IgE، نسبت CD4+ به CD8+ و سن با مثبت شدن IgE اختصاصی بیماران مبتلا به پولیپ بینی ارتباط دارند(P>0.001<؛ 1=R2). نتیجه گیری: از نظر ایمونوپاتولوژیک، سنتز IgE در بیماران آلرژیک، بی فازیک است و معمولا در تحریک اولیه سیستم ایمنی، IgE توتال افزایش یافته و به مرور در طی پدیده Affinity maturation، IgE اختصاصی افزایش می یابد؛ لذا در بیماران با IgE اختصاصی، غلظت IgE به صورت مداوم افزایش یافته باقی می ماند. احتمالا کاهش لنفوسیت های CD4+ در مطالعه اخیر مرتبط با کاهش سلولهای تنظیمی TH1 بوده و افزایش سلولهای CD8+، مرتبط با افزایش سلولهایی است که دارای توانمندی برای ترشح سیتوکین هایی هستند که در روند سلولهای TH2 موثرند یا در تنظیم فعالیت سلولهای TH1 اثر می گذارند. توجیه دقیق نقش زیرگروه های متعدد لنفوسیت T مدیون تمایز و تفکیک زیرگروه های لنفوسیت های TH1 و TH2 در پولیپ بینی است که نیاز به مطالعه بیش تری دارد.

زمینه و هدف: اگرچه اعتماد از زمان های قدیم یک جزء مهم در ارتباط بین بیمار و پرستار به حساب می آمده است، اما مطالعات اندکی در مورد آن انجام یافته و در نتیجه دانسته های ما از آن بسیار محدود است. با در نظر گرفتن پیامدهای مثبت گوناگونی که اعتماد بیمار به پرستار می تواند به همراه داشته باشد، تشریح عواملی که می توانند منجر به ایجاد اعتماد گردند، حائز اهمیت زیادی است. هدف این مقاله تعیین عوامل موثر بر جلب اعتماد بیمار به پرستار از دیدگاه مشارکت کنندگان در پژوهش و کمک به تبیین نظری آن بوده است. روش بررسی: داده های این مطالعه که به روش گراندد تئوری انجام گرفته است با استفاده از مصاحبه های نیمه ساختار یافته با 15 بیمار بستری در بخشهای مختلف بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ارومیه بدست آمده است که به روش پیشنهاد شده توسط Strauss و Corbin مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های این پژوهش نشان داد که دو طبقه«خصوصیات حرفه ای پرستار» و «اصول اخلاقی» می توانند به تبیین نظری مفهوم اعتماد کمک نمایند. نتیجه گیری: اعتماد بیمار به پرستار، پدیده ای مهم و در عین حال پیچیده است که پرستاران برای دستیابی به آن، باید برخی از خصوصیات حرفه ای را در خود، ایجاد و تقویت نموده و برخی از اصول اخلاقی را رعایت کنند.

زمینه و هدف: بیماری مولتیپــل اسکلروزیــس(Multiple sclerosis=MS)، یــک بیماری خود ایمن مزمن با اتیولوژی ناشناخته می باشد که سیستــم عصبــی مرکــزی را گرفتار می سازد. شیوع بیماری در مناطقــی کــه مصرف ویتامین D بالا است، کمتر می باشد. برخی مطالعات نشان می دهــد که مصرف ویتامین D3 در جلوگیری از انسفالومیلیت خود ایمن تجربی (Experimental autoimmune encephalomyelitis=EAE) ، در مدل حیوانی مبتلا به مولتیپل اسکلروزیس، موثر است. چگونگی تاثیر این ویتامین در جلوگیری ازEAE ، مشخص نیست. ویتامین D3 ممکــن اســت با تاثیر بر سطح نیتریک اکساید در جلوگیری از پیشرفــت بیمـاری مؤثر باشــد. بدین منظور، در این مطالعه اثر ویتامین D3 بر روندEAE القا شده با پپتید MOG35-55 (Myelin oligodendrocyte glycoprotein) و سطح نیتریک اکساید در موشهای نژاد C57BL/6 مورد بررسی قرار گرفت. روش بررسی: موشهای نر نژاد C57BL/6 در دو گروه درمانی(هر گروه 8 سر) با شرایط سنی و وزنی مشابه قرار گرفتند. گروه اول شامل موشهای مبتلا به EAE بود که تحت درمان با ویتامین D3، به میزان 5 میکروگرم بر حسب وزن ویتامین D3 هر دو روز یک بار به صورت داخل صفاقی، از 3 روز قبل تا 19 روز پس از ایجاد بیماری، دریافت کردند و گروه دوم شامل موشهای مبتلا به EAE درمان نشده بود که تنها حلال ویتامین را با همان جدول زمانی دریافت نمودند. همچنین 5 سر موش نر نژاد C57BL/6 با شرایط سنی و وزنی مشابه به عنوان گروه سالم در نظر گرفته شدند. یافته ها: نتایج نشان داد که شدت علایم کلینیکی در موشهای تحت درمان با ویتامین (D3(8/0±2/3 در مقایسه با گروه درمان نشده(44/0±3/5) به طور معنی داری کمتر می باشد(0.001=p). همچنین در روز شروع حمله بیماری بین گروه تحت درمان با ویتامین D3 و درمان نشده(به ترتیب روز 1 ±11و روز1±15پس از القای بیماری)، اختلاف قابل ملاحظه ای مشاهده شد. غلظت نیتریک اکساید در موشهای تحت درمان با ویتامین D3 در مقایسه با گروه درمان نشده، کمتر بود(0.008=p) ولی با گروه سالم، تفاوتی را نشان نداد. نتیجه گیری: با توجه به نقش نیتریک اکساید در پاتوژنز بیماری، به نظر می رسد که ویتامین D3 با مهار تولید نیتریک اکساید و تعدیل پاسخ های ایمنی می تواند باعث کاهش شدت بیماری و تاخیر حمله بیماری گردد؛ لذا ویتامین D3 می تواند در درمان مولتیپل اسکلروزیس مفید باشد.

زمینه و هدف: نوزادان از جمله گروه هایی هستند که بیش ترین احتمال دریافت فرآورده های خونی را در حین بستری در بیمارستان دارند. با توجه به عوارض متعدد ناشی از ترانسفوزیون ها و اختلالات سیستم ایمنی نوزادان، احتمال بروز عوارض ترانسفوزیون، با دفعات تزریق فرآورده ها ارتباط مستقیم نشان می دهد. در اغلب کشورهای دنیا از روشهای مختلفی جهت کاهش تعداد دفعات تزریق خون و کاهش تماس با دهنده های متعدد استفاده شده است که از آن جمله، استفاده از روش کیسه های اقماری، استفاده از اریتروپویتین نو ترکیب و تغییر پروتکل های مصرف خون می باشد. از آنجایی که در کشور ما استفاده از روش کیسه های اقماری در دسترس نمی باشد و اطلاعاتی در مورد تعداد دفعات تزریق فرآورده های خونی به نوزادان نارس در اختیار نبود، سعی شد تا دفعات تزریق انواع فرآورده های خونی، حجم خون تزریق شده به نوزادان نارس و تماس نوزاد با دهنده های مختلف در طی مدت بستری در بیمارستان بررسی شود. روش بررسی: در یک مطالعه گذشته نگر، با مطالعه پرونده های نوزادان بستری شده در بخش مراقبت های ویژه نوزادان بیمارستان حضرت رسول اکرم(ص)، در طی سالهای 81-1379 دفعات، حجم و نوع فرآورده های خونی تزریق شده به نوزادان نارس بستری شده، بررسی گردید. همچنین تعداد دفعات تماس نوزادان نارس با دهنده های خون مشخص گردید. یافته ها: در طی این مدت، جمعا 144 نوزاد کمتر از 37 هفته حاملگی بستری شدند که به 65 نوزاد(45%) حداقل یک نوبت فرآورده خونی تجویز شده بود. میانگین تعداد دفعات تجویز انواع فرآورده های خونی در این مطالعه، 2/1 بار به ازای هر نوزاد و دامنه آن در حدود 16-0 بار متغیر بوده است. 37 نوزاد(26%) بیش از یک نوبت تزریق خون داشته اند. ارتباط معنی داری بین سن حاملگی و وزن هنگام تولد با تعداد دفعات تزریق فرآورده ها مشاهده گشت. بطوری که از میان 68 نوزاد با وزن تولد 1500 گرم یا کمتر، به 47 نوزاد حداقل یک نوبت خون تجویز شده بود(69%)، اما از میان 32 نوزادی که وزن بیش از 2 کیلوگرم داشتند، به 3 نوزاد(9%) خون یا پلاسما داده شده بود(01/0=p). همچنین 68% نوزادان کمتر از 30 هفته، 41% نوزادان 34-31 هفته و 16% نوزادان با سن حاملگی بیش از 34 هفته دریافت خون داشتند(03/0=p). در این مطالعه ارتباطی بین جنس نوزاد، علت و مدت بستری در بیمارستان و دریافت اریتروپویتین نو ترکیب با دریافت فرآورده ها مشاهده نشد. نتیجه گیری: با توجه به مصرف زیاد فرآورده های خونی در بخشهای مراقبت ویژه نوزادان(در مطالعه حاضر 45% نوزادان حداقل یک نوبت دریافت خون داشتند) و ارتباط بین دریافت خون و سن حاملگی کم و وزن کم هنگام تولد، یافتن راه حل هایی جهت کاستن از دفعات تزریق خون و کم کردن تعداد دفعات تماس نوزادان با دهنده های مختلف خون(از جمله استفاده از کیسه های کوچک تر خون که از خون یک فرد دهنده جدا شده باشند) ضروری می باشد. از طرفی با توجه به نیاز نوزادان به حجم خون کم در هنگام تجویز فرآورده های خونی(اغلب 50-10 میلی لیتر در هر نوبت تزریق)، قسمت زیادی از فرآورده های درخواست شده، دور ریخته می شوند که در این مطالعه مشاهده شد که فقط 4/3% از گلبولهای قرمز متراکم و 5/5% حجم پلاسمای تازه منجمد شده، استفاده شده و بقیه آنها غیرقابل مصرف بوده اند که با توجه به ارزش حیاتی خون، یافتن راه کارهایی در جهت استفاده بهینه از خون، ضروری می باشد.

زمینه و هدف: در چند سال اخیر فعالیت های ورزشی در ارتباط با بهداشت عمومی مورد توجه قرار گرفته است. معمولاً افرادی که در فعالیت های ورزشی شرکت می کنند، سالم تر هستند و اعتماد به نفس بیش تری دارند. در افرادی که ورزش نمی کنند، احتمال ابتلا به پرفشاری خون، بیماری قلبی ـ عروقی، دیابت، چاقی، پوکی استخوان، سرطان کولون، پستان، پروستات و ریه، افسردگی، ضعف عضلانی و بالارفتن کلسترول خون بیش تر است. نداشتن فعالیت ورزشی، مهم ترین علت مرگ، بیماری و ناتوانی است. هدف از این مطالعه، مقایسه وضعیت فعالیت های ورزشی زنان و مردان شاغل در دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی ـ درمانی ایران بود. روش بررسی: این مطالعه از نوع مقایسه ای است که وضعیت فعالیت های ورزشی(فعال ـ غیرفعال) را در زنان و مردان شاغل، تعیین و سپس وضعیت این فعالیت ها را در دو گروه، مقایسه و ارتباط آن را با متغیرهای مداخله گر مورد بررسی قرار داده است. جامعه پژوهش شامل کلیه زنان و مردان شاغل(هیات آموزشی و کارکنان اداری) بود که در دانشکده ها و حوزه های مختلف سازمان مرکزی دانشگاه علوم پزشکی ایران(به غیر از بیمارستان ها و مراکز بهداشتی و درمانی) مشغول به کار بودند و نمونه پژوهش از جامعه مذکور انتخاب شد. حجم نمونه برای مردان، 316 نفر و برای زنان، 393 نفر برآورد شد که به روش نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. داده ها از طریق خود گزارش دهی، به وسیله پرسشنامه خودایفا گردآوری شدند. قد و وزن واحدهای پژوهش توسط پژوهشگر اندازه گیری و ثبت شد. یافته ها: نتایج به دست آمده در مورد وضعیت فعالیت های ورزشی زنان شاغل در دانشگاه نشان داد که از 393 زن شاغل فقط 4/22% فعال و 6/77% غیرفعال بودند. از 88 نفر فعال، 2/12% ورزش سبک و منظم و 2/10% ورزش شدید و منظم را انجام می دادند. نتایج بدست آمده در مورد وضعیت فعالیت های ورزشی مردان شاغل در دانشگاه نشان داد که از 316 مرد شاغل، 8/16% فعال و 2/83% غیرفعال بودند. از 53 نفر فعال، 9/8% ورزش سبک و منظم و 9/7% ورزش شدید و منظم را انجام می دادند. نتایج بدست آمده در مورد مقایسه وضعیت فعالیت های ورزشی در زنان و مردان شاغل از نظر آماری تفاوت معنی داری نداشت. نتیجه گیری: با توجه به اینکه تعداد زیادی از زنان و مردان شاغل در دانشگاه از نظر فعالیت های ورزشی، غیرفعال بودند و از تحرک لازم در محیط شغلی و زندگی شخصی خود برخوردار نبودند، زنان و مردان شاغل می توانند برای جبران کم تحرکی در محیط کار و منزل، فاصله بین منزل تا محل کار و یا بالعکس را پیاده روی کنند؛ چون پیاده روی مداوم و منظم باعث کاهش عوامل خطرزای بیماری های قلبی ـ عروقی و کاهش میزان مرگ و میر می شود. از طرفی از طریق گذاشتن کلاسهای آموزشی و دادن بروشورها و جزوات می توان آنان را با نحوه و شدت اجرای فعالیت های ورزشی هوازی بخصوص پیاده روی آشنا نمود؛ لذا پرداختن به چنین امری مستلزم یک دیدگاه تبلیغی در این مورد است. پیشنهاد داده می شود که تحقیقی در مورد علل و موانع ورزش نکردن و یا کم ورزش کردن انجام گیرد.

زمینه و هدف: در ایــن مطالعــه سعــی شــد تا با انجــام برونکوسکوپــی و سی تی اسکــن تفکیک بالا (HRCT=High Resolution CT-scan) از ریه در 84 بیمار با شکایت هموپتیزی و عکس قفسه سینه طبیعی، علاوه بر تعیین تشخیص نهایی در این بیماران، نتایج این دو آزمون در ارزیابی ضایعات و نیز تشخیص موارد غیرطبیعی با یکدیگر مقایسه شوند. روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع مطالعه  مجموعه موارد(case-series) است که بر روی 84 بیمار با شکایت خلط خونی که در عکس ساده قفسه سینه آنها ضایعه ای مشهود نبود، انجام شد. بیماران تحت معاینه مرسوم و معاینه گوش و حلق و بینی و گوارش قرار گرفته و در صورتی که علت خونریزی یافت می شد، از مطالعه حذف می  شدند. تمام بیماران، تحت برونکوسکوپی قرار گرفتند و همگی نیز توصیه به انجام سی تی اسکن تفکیک بالا(HRCT) شدند. در نهایت تشخیص نهایی پس از یک هفته بستری بیمار و انجام آزمایشات معمول و نیز معاینه دقیق گوش و حلق و بینی داده شد. در صورت عدم وجود نتیجه برونکوسکوپی و سی تی اسکن، بیمار از مطالعه خارج می شد. ضریب هماهنگی کاپا بین نتایج دو تست محاسبه شد. یافته ها: از 84 بیمار که برونکوسکوپی انجام داده بودند، در 63 بیمار ضایعه ای دیده نشد. تنها 43 بیمار سی تی اسکن تفکیک بالا انجام داده بودند که از این بین، در 31 نمونه ضایعه ای دیده نشد. تنها 1 بیمار با تشخیص نهایی بدخیمی وجود داشت که در برونکوسکوپی، ضایعه دیده شد ولی بیمار سی تی اسکن انجام نداد. ضریب هماهنگی برونکوسکوپی و سی تی اسکن در این ضایعه برابر 7%(67/0=p) بود. نتیجه گیری: پیشنهاد می شود که بیماران با شکایت هموپتیزی و عکس قفسه سینه طبیعی، با هر دو روش مورد بررسی قرار گیرند. هیچ کدام از روشها نمی تواند جایگزین دیگری شود ولی در شرایطی که مجبور به انتخاب یکی از روشها باشیم، در بیماران بدون ریسک فاکتور بدخیمی ریه، سی تی اسکن توصیه می شود

زمینه و هدف: افزایش نگران کننده میزان خودکشی و پیامدهای آن در دهه های اخیر، سازمان بهداشت جهانی را بر آن داشت که در برنامه بهداشت همگانی تا سال 2000، کاهش میزان خودکشی را در کشورهای جهان به عنوان یکی از اهداف خود معرفی کند. هدف از انجام این مطالعه، تعیین ویژگی های جمعیت شناختی اقدام کنندگان به خودکشی مراجعه کننده به اورژانس های شهر کرج در قالب یک طرح پژوهشی چند کشوری در سال 1382 بود. روش بررسی: جامعه آماری پژوهش حاضر شامل همه افراد اقدام کننده به خودکشی بود که به اورژانس های شهر کرج مراجعه کرده بودند. 632 نفر از مراجعان و اقدام کنندگان که مایل به شرکت در پژوهش بودند، برگزیده شدند و اطلاعات مربوط به آنها شامل متغیرهای دموگرافیک، روش اقدام، زمان و مکان اقدام، دفعات اقدام و خدمات پزشکی انجام شده برای بیماران، از طریق پرونده موجود در اورژانس و توسط مصاحبه با همراهان بیمار و خود بیمار، جمع آوری گردید. این بررسی یک مطالعه مقطعی به صورت بخشی از پروژه چند کشوری طراحی شده توسط سازمان جهانی بهداشت بود که طی تیرماه 1381 لغایت فروردین 1382 انجام شد. از آزمون های T-test، و Chi-square برای تجزیه و تحلیل داده ها استفاده شد. یافته ها: اکثریت اقدام کنندگان به خودکشی، مؤنث(5/62%)، مجرد(6/53%) و با تحصیلات دبیرستانی(8/52%) بودند. میانگین سنی موارد مورد بررسی، (9+)5/24 سال بود. بیش تر اقدام کنندگان در گروه مردان، بیکار(8/29%) و در گروه زنان، خانه دار(5/67%) بودند. در 4/15%(97 نفر) اقدام کنندگان، سابقه خودکشی در بستگان وجود داشت و 28% سابقه خودکشی قبلی داشتند. 7/23% وضعیت جسمانی خود را در 3 ماه قبل از اقدام، ضعیف گزارش کردند. نتیجه گیری: افرد بیکار، مونث، مجرد، مونثین متاهل و زنان خانه دار، بیش از دیگران در معرض اقدام به خودکشی هستند.