علوم پزشکی دانشگاه آزاد اسلامی
سال:1393 | دوره:24 | شماره:2 |تعداد مقالات:13

اسکیزوفرنی بیماری شدید روانی است که حدود 1 درصد از مردم جهان به آن مبتلا هستند. این بیماری چند عاملی با مشارکت شمار زیادی از ژن های مستعد کننده که در ارتباط با فرآیندهای اپی ژنتیک و عامل های محیطی هستند مشخص می شود. مطالعات، پیوستگی و همراهی چندین لوکوس را که احتمالا خطر اسکیزوفرنی را تایید می کنند، مانند نوروگلین 1، Disrupted in schizophrenia، دیسبایندین، اپسین 4 و پرولین دهیدروژناز را نشان داده اند. اگرچه، جزییات عملکرد زیستی این ژن ها هنوز چندان مشخص نیست. ژن مهم Disrupted in schizophrenia1 (DISC1) که لوکوس ژن آن نخستین بار در یک خانواده بزرگ اسکاتلندی شناخته شد، سهم عمده ای در بیماری های ذهنی-روانی داشته و با جابه جایی متعادل کرموزومی t(1;11)(q22.1;q14.3) همراهی دارد. مطالعات گسترده روی DISC1 در خلال دهه گذشته نشان داده است که این ژن افزون بر عامل خطر ژنتیکی برای طیفی از بیماری های روانی شناخته شده، بر بسیاری از جنبه های عملکردی سیستم عصبی مرکزی مانند توسعه و رشد نورون ها، مسیرهای پیام دهی نورونی و عملکردهای سیناپسی اثر می گذارد. هم چنین، مطالعات ژنتیکی، ارتباط میان DISC1 و صفات کمی مشتمل بر حافظه کاری، سن شناخت و ادراک، حجم ماده خاکستری در کورتکس پری فرونتال و اختلالات در ساختار و عملکرد هیپو کامپ را نشان می دهد. DISC1 با شمار زیادی پروتئین که در مهاجرت نورون ها، تنظیم و تعدیل اسکلت سلولی و انتقال پیام نقش دارند، میان کنش می دهد. برخی از این پروتئین ها به عنوان عامل های مستعد ژنتیکی برای بیماری های روانی گزارش شده اند. در این مطالعه مروری، تازه های این بیماری و ارتباط واریانت های ژنتیکی شماری ژن مستعد اسکیزوفرنی به ویژه DISC1 و پروتئین های میانکنش دهنده با آن، و هم چنین تاثیر آنها روی ساختار و عملکرد مغز در انسان و موش مورد بررسی قرار گرفته است.

سابقه و هدف: ایسکمی مغزی از مهم ترین عوامل مرگ و معلولیت در جهان است و تاکنون درمان موثری برای آن پیدا نشده است. ایسکمی فراگیر و رپرفیوژن متعاقب آن به صورت چشمگیری باعث از بین رفتن سلول های هرمی ناحیه کورتکس مغز می شود. اخیرا استفاده از ایمونوفیلین لیگاندها یک استراتژی مناسب وجدید به عنوان یک عامل نوروپروتکتور مورد ملاحظه قرار گرفته است. از آنجایی که تاکرولیموس به عنوان یکی از ایمونوفیلین لیگاندها باعث محافظت از نورون ها در برابر آسیب های مغزی می شود، در این تحقیق اثر نوروتروفیک این دارو را روی ناحیه کورتکس موش صحرایی ویستار نر مورد بررسی قرار دادیم.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 25 موش به 5 گروه کنترل، ایسکمی، و 3 گروه دارو ( تاکرولیموس یا (FK506 گرفته (به میزان های (1،3، 6 mg/kg تقسیم شدند. مدل ایسکمی فراگیر مغزی با روش انسداد دو شریان کاروتید به مدت 20 دقیقه القا شد و ریپرفیوژن متعاقب آن صورت گرفت. تزریق دارو در زمان رپرفیوژن و مجددا به فاصله 48 ساعت بعد انجام شد.یافته ها: ایسکمی به مدت 20 دقیقه باعث کاهش شدید در تعداد سلوهای هرمی کورتکس مغز گردید، ولی بین گروه ایسکمی و گروهی که دارو با دو دوز 6mg/kg به فاصله 48 ساعت گرفته بودند، تفاوت معنی داری مشاهده شد. در واقع 6mg/kg مناسب ترین دوز برای تزریق دارو بود.نتیجه گیری: به نظر می رسد تاکرولیموس دارای اثر نوروتروفیک بر روی سلول های هرمی کورتکس است و می تواند برای درمان ایسکمی ناشی از آسیب های مغزی مورد استفاده قرار گیرد.

سابقه و هدف: سندرم تخمدان پلی کیستیک (Polycystic ovarian syndrome) باعث اختلال در تخمک گذاری و ناباروری در زنان می شود. در این تحقیق اثر عصاره الکلی گیاه فراسیون سفید برروی پارامترهای هورمونی مدل سندرم تخمدان پلی کیستیک در موش صحرایی ماده بالغ مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 48 سر موش صحرایی ماده بالغ از نژاد ویستار با وزن تقریبی 200-180 گرم به طور تصادفی به 6 گروه 8 تایی تقسیم شدند. گروه کنترل، گروه شاهد، گروه تجربی 1 دریافت کننده 500 mg/kg عصاره به صورت خورا کی به مدت 21 روز، گروه تجربی 2PCOS، گروه تجربی 3 (PCOS+500mg/kg) و گروه تجربی 4 (PCOS+1000mg/kg) که به مدت 21 روز عصاره را به صورت خوراکی دریافت کردند. یک روزپس از دریافت آخرین وعده عصاره، نمونه های خونی جمع آوری و میزان هورمون هایLH ،FSH ، تستوسترون، استرادیول و پروژسترون به روش رادیو ایمونواسی (RIA) اندازه گیری شدند.یافته ها: میزان هورمون LH در گروه PCOS+1000 mg/kg نسبت به PCOS کاهش معنی داری نشان داد. میانگین غلظت هورمون FSH در هیچ یک از گروه ها نسبت به گروه PCOS اختلاف معنی داری را نشان نداد. میزان هورمون های استرادیول و پروژسترون در گروه های PCOS+1000 mg/kg و PCOS+500 mg/kg نسبت به گروه PCOS کاهش معنی داری نشان داد. همچنین میزان هورمون تستوسترون در گروه PCOS+1000 mg/kg کاهش معنی داری را نسبت به گروه PCOS نشان داد.نتیجه گیری: نتایج حاصل نشان می دهد عصاره الکلی فراسیون سفید پارامترهای هورمونی را در سندرم تخمدان پلی کیستیک بهبود می بخشد.

سابقه و هدف: علی رغم رویش گیاه چای کوهی در بسیاری از نقاط ایران و کشورهای منطقه و اثرات آن در کنترل درد، التهاب، اضطراب و دیس منوره، اطلاعات منسجمی در خصوص سمیت این گیاه وجود ندارد. اخیرا طی مطالعه ای سمیت حاد و تحت حاد عصاره گیاه، حداکثر دوز قابل تحمل و پتانسیل سمیت را با تعیین فاکتور No Observable Adverse Effect Level مشخص نمودیم، اما تاثیرات هیستوپاتولوژیکی آن در الگوی مصرف تحت مزمن هدف مطالعه حاضر بود.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، 60 عدد موش سوری ماده در گروه آزمایش و شاهد در شرایط استاندارد قرار گرفتند و عصاره تهیه شده با غلظت 140mg/ml در سه گروه دوز خفیف (7mg/kg) ، متوسط (70 mg/kg)و شدید (140 mg/kg) در مدل 45 روزه تجویز شد.یافته ها: تغییرات معنی دار وزن احشای حیوانات در تعدادی از ارگان های حیاتی دلالت بر سمیت احتمالی عضوی بود، اما بخشی در مطالعات هیستوپاتولوژیک تایید نشد. در پایان روز 45 پاسخ های سمی به صورت ضایعات خفیف در کبد، کلیه و طحال حیوان دیده شد که این ضایعات در پایان دوران بازگشت (روز 90) و پس از گذشت 45 روز از قطع عصاره به وضعیت عادی برگشت کرد.نتیجه گیری: عصاره چای کوهی می تواند در روند وابسته به دوز ایجاد سمیت عضوی خفیف در کبد، کلیه و طحال نماید، لذا در تجویزهای طولانی مدت دوز های کمتر از70 mg/kg توصیه می شود. با این حال، این اثرات فاقد علائم بالینی بوده و با قطع مصرف عصاره به وضعیت طبیعی قابل برگشت هستند.

سابقه و هدف: بررسی های مختلف نشان داده است که هر گونه اختلال در مسیر سیگنالینگ wnt با بیماری آلزایمر ارتباط مستقیم دارد. یکی از مولکول های مهم دخیل در فعال سازی یا غیرفعال سازی این مسیر مولکول GSK3 b (Glycogen synthase kinase 3b) است. هدف اصلی در این تحقیق بررسی میزان فسفریلاسیون GSK3 b تحت تاثیر Dihydroepiandrosterone (DHEA) است که یک نورواستروئید مغزی است و با افزایش سن ترشح این نورواستروئید در مغز کاهش پیدا می کند.روش بررسی: در این مطالعه تجربی، به منظور بررسی میزان فسفریلاسیون GSK3 b تحت تاثیر DHEA، سلول های پروژنیتور عصبی از کورتکس مغز جنین موش استخراج شده و سپس با غلظت 1میکرومولار از DHEA به مدت 48 ساعت تیمار شدند. بعد از 48 ساعت میزان فسفریلاسیون GSK3 b به روش ایمنوسیتوشیمی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: در گروه تیمار، DHEA موجب افزایش فسفریلاسیون GSK3 b نسبت به گروه شاهد شد.نتیجه گیری: فسفریلاسیون GSK3 b منجر به غیر فعال شدن GSK3 b می گردد که همراه با فعال شدن مسیرسیگنالینگ wnt است که می تواند یک راهکار مناسب برای درمان بیماری آلزایمر محسوب شود.

سابقه و هدف: پروتئین Haps در تداخل اولیه هموفیلوس آنفلوانزای بدون کپسول با سلول های اپیتلیال دستگاه تنفس انسان نقش کلیدی را بازی می کند. در حالی که دیگر پروتئین های خارج سلولی هموفیلوس آنفلوانزای بدون کپسول از نظر ژنتیکی بسیار متغیر می باشند، Haps به میزان قابل توجهی در میان سویه های هموفیلوس آنفلوانزا حفظ شده است. در مطالعات اخیر اثبات شده است که فعالیت اتصالی Haps، در 311 آمینواسید ناحیه کربوکسیل (C-Haps) آن قرار دارد و همچنین نشان داده شده است که C-Haps قادر به القاء پاسخ ایمنی محافظت کننده در مقابل استقرار هموفیلوس آنفلوانزای بدون کپسول می باشد.روش بررسی: سازه pET24a-chaps حامل سکانس C-Haps هموفیلوس آنفلوانزای بدون کپسول 1766 PTCC ساخته شد. سکانس آمینواسیدی C-Haps این مطالعه با سکانس C-Haps 3 سویه دیگر هموفیلوس آنفلوانزای بدون کپسول (p860295, TN106, N187) مقایسه و نواحی آنتی ژنیک آن توسط نرم افزار بیوانفورماتیک تعیین شدند. سازه نوترکیب pET24a-chaps در میزبان اشرشیاکلی سویه BL21(D3E) بیان شد و توسط تکنیکهای SDS-PAGE و وسترن بلات مورد تائید قرار گرفت. پروتئین نوترکیب C-Haps توسط تکنیک کروماتوگرافی تمایلی تخلیص شد.یافته ها: مقایسه توالی آمینواسیدی rC-Haps مورد مطالعه با سکانس های آمینواسیدی C-Haps موجود در بانک ژن، بیش از 97% همسانی را نشان داد و نمودار آنتی ژنیسیته، 9 جایگاه آنتی ژنیک مشترک و قوی را تعیین کرد که دقیقا در مناطق حفظ شده بین سویه های مختلف هموفیلوس آنفلوانزای بدون کپسول مطالعه شده قرار داشت.نتیجه گیری: به دلیل حضور جایگاه های آنتی ژنیک مشترک بین هموفیلوس آنفلوانزای بدون کپسول 1766 PTCC و دیگر سویه-های مطالعه شده، بنابراین C-Haps به دست آمده در این مطالعه از نظر تئوری می تواند به عنوان کاندیدای واکسن علیه سویه های مختلف هموفیلوس آنفلوانزای بدون کپسول سایر نواحی جغرافیائی نیز به کار رود.

سابقه و هدف: روش های جراحی متعددی برای ترمیم بی اختیاری ادرار فشاری در زنان به وجود آمده اند. این مطالعه به منظور مقایسه کارآیی دو روش متداول کولپوسوسپانسیون برچ و نوار ترانس واژینال انجام گرفت.روش بررسی: در این تجربی-کاربردی از سال 1372 الی 1391، 283 زن مبتلا به بی اختیاری ادرار فشاری تحت عمل های جراحی کولپوسوسپانسیون برچ (157 بیمار) و یا نوار ترانس واژینال (126 بیمار) قرار گرفتند. نتایج روش های جراحی 6 و 12 ماه پس از جراحی ارزیابی شدند. دویست و شصت و دو بیمار دچار سیستوسل نیز بودند که به صورت هم زمان طی روش های کولپوسوسپانسیون برچ (157 بیمار) یا نوار ترانس واژینال (105 بیمار) ترمیم شدند.یافته ها: از 126 بیماری که تحت عمل نوار ترانس واژینال قرار گرفتند، 119 بیمار (94.4%) در ماه 6 و 63 بیمار (50%) در ماه 12 خشک بودند. از 157 بیماری که تحت عمل کولپوسوسپانسیون برچ قرار گرفتند، 156 بیمار (99.4%) در ماه 6 و 153 بیمار (97.5%) در ماه 12 خشک بودند. مقایسه این دو روش جراحی حاکی از اختلافی معنی دار در نتایج به دست آمده، به ویژه در پیگیری ماه 12 داشت (p<0.05)میزان موفقیت ترمیم همزمان سیستوسل در 157 بیمار گروه کولپوسوسپانسیون برچ 100% و در 105 بیمار گروه نوار ترانس واژینال 93.3% بود.نتیجه گیری: با توجه به نرخ شکست بالاتر روش نوار ترانس واژینال در مطالعه حاضر توصیه می شود در ترمیم بی اختیاری ادرار فشاری از روش کولپوسوسپانسیون برچ استفاده گردد؛ با این مزیت که طی آن جراح می تواند به طور هم زمان سیستوسل های شدید را ترمیم نماید.

سابقه و هدف: افسردگی یکی از عوارض محتمل درمان با داروهای ضد ویروسی در بیماران مبتلا به هپاتیت B و C است. هدف از انجام این مطالعه بررسی میزان شیوع افسردگی با رژیم های دارویی ضد ویروس مختلف قبل، حین و بعد از درمان دارویی بود.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه توصیفی مقطعی بودکه بر 248 نفر از بیماران مراجعه کننده به 2 درمانگاه سرپایی وابسته به دانشگاه علوم پزشکی مازندران در سال 91-1390 انجام شد. درمان بیماران مبتلا به هپاتیت مزمن BوC با اینترفرون یا داروی ضد ویروس دیگر به تنهایی و یا با ترکیب آنها صورت گرفت. از نظر روانشناختی با استفاده از مقیاس افسردگی و اضطراب بیمارستانی (HADS) و نیز مصاحبه بالینی روانپزشکی قبل از شروع درمان، و نیز در هفته های 12 و 24 درمان، و 6 هفته پس از پایان درمان ارزیابی شد.یافته ها: شیوع افسردگی قبل از شروع درمان در مبتلایان به هپاتیت مزمن نوع B وC بیشتر از جامعه بود، ولی با یکدیگر تفاوتی نداشتند. در هفته های 12 و 24 درمان ضد ویروسی، شیوع افسردگی افزایش یافت که در بیماران دریافت کننده اینترفرون آلفا بیشتر بود. شش هفته پس از خاتمه درمان، شیوع افسردگی در گروه های دریافت کننده اینترفرون آلفا به سطح قبل از شروع درمان برگشت، ولی این اتفاق در گروهی که اینترفرون مصرف نمی کردند رخ نداد.نتیجه گیری: پیشنهاد می شود که بیماران دریافت کننده اینترفرون آلفا قبل و حین درمان به دقت ارزیابی روانشناختی گردند تا در صورت لزوم پیشگیری و مداوا در اولین فرصت انجام شود.

سابقه و هدف: هوش هیجانی به عنوان توانایی مدیریت هیجانات و احساسات نقش مهمی در زندگی و موفقیت افراد دارد. مکانیسم-های دفاعی فرایندهای تنظیم کننده خودکاری هستند که برای کاهش ناهماهنگی شناختی وبه حداقل رساندن تغییرات ناگهانی در واقعیت از طریق تاثیر گذاری بر چگونگی ادراک حوادث تهدید کننده عمل می کنند. لذا پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین هوش هیجانی و مکانیسم های دفاعی انجام شد.روش بررسی: در این پژوهش توصیفی، 72 دانشجوی پزشکی دانشگاه جندی شاپور اهواز به صورت تصادفی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها، مقیاس هوش هیجانی و پرسش نامه مکانیسم های دفاعی بود. داده ها پس از جمع آوری با استفاده از نرم افزار SPSS و آزمون ضریب همبستگی پیرسون تحلیل شدند.یافته ها: بین مکانیسم های دفاعی رشد یافته و نوروتیک با هوش هیجانی رابطه مثبت معنی دار و با مکانیسم های رشد نیافته همبستگی منفی وجود داشت.نتیجه گیری: به استناد نتایج تحقیق حاضر می توان نتیجه گرفت با افزایش هوش هیجانی استفاده از مکانیسم های دفاعی بالغ و نوروتیک بیشتر می شود. هوش هیجانی به فرد این امکان را می دهد که با مدیریت، شناخت، تنظیم و ارزیابی هیجان ها در سطح ناهوشیاری مکانیسم های دفاعی «من» را تحت تاثیر قرار دهد.

سندروم SCARF یک سندروم بسیار نادر بوده که تاکنون تعداد بسیار محدودی از آن در مقالات معتبر گزارش شده است. در این مقاله دختر سه ماهه ای مبتلا به سندروم اسکارف معرفی می شود که با اختلالات و مشکلات مکرر مادرزادی به بیمارستان امام حسین (ع) شاهرود مراجعه نموده است.