فن آوری های نوین برای سامانه های مراقبت های بهداشتی (Health care systems) این امکان را فراهم کرده است که بتوانند بخشی از خدمت رسانی سلامت (Health service) را از راه رسانه های الکترونیک مانند تلفن همراه (Cell phone)، پیامک، دورنگار (Fax)، رایانامه (Email)، تله ویدئو (Televideo) و دیگر وسایل مشابه، ارائه نمایند. این روش ها با واژه سلامت الکترونیک (E-health) شناخته شده است. دورپزشکی (Telemedicine) یکی از روش های سلامت الکترونیک بشمار می آید و به معنی خدمت رسانی پزشکی از راه تعامل صوتی-تصویری زنده، هم زمان، پویا و زنده تله ویدئویی بین پزشک و بیمار است (1-3). این شیوه توانسته به عنوان یکی از بازوهای سلامت الکترونیک، در حوزه های مختلف بالینی مانند ارزیابی، تشخیص، درمان، مشاوره، موارد قانونی، آموزش، نظارت، پژوهش و دیگر موارد مشابه مفید واقع شود (5، 4، 1). دورپزشکی این ظرفیت را دارد که موانع حاصل از بعد مکانی و ناهمگونی در برخورداری از امکانات را جبران نماید و در راستای کاهش هزینه ها (6) و هم چنین برقراری عدالت در مراقبت های سلامت (Equity in health care) مفید واقع شود (6، 1). هم اکنون برخی کشورها دورپزشکی را به عنوان یکی از شیوه های ارائه خدمات سلامت در سامانه رسمی و قانونی مراقبت های بهداشتی و پزشکی خود پذیرفته و جایگاه شناخته شده ای را به آن اختصاص داده اند (9-7).