مقیاس اظطراب کودکان پیش دبستانی (PAS؛ اسپنس، رپی، مک دونالد و اینگرام، 2001( که توسط والدین تکمیل می شود، براساس فهرست اختلال های اضطرابی چهارمین نظام تشخیصی و آماری اختلال های روانی تهیه شده و دارای 28 ماده است که نشانه های مرضی اختلال اضطراب جدایی، اضطراب تعمیم یافته، هراس اجتماعی، ترس از آسیب جسمانی (بعنوان یک هراس خاص) و وسواس – بی اختیاری را در کودکان 2 تا 5 سال مورد ارزیابی قرار می دهد. از مجموع این شش زیر مقیاس، نموره کلی اضطراب محاسبه می شود. پس از 28 ماده، پرسشی باز پاسخ در مورد تجربه کودک از رویدادهای آسیب زا وجود دارد که نمره ای به آن تعلق نمی گیرد، اما اگر کودک چنین رویدادی را تجربه کرده باشد، با 5 ماده دیگر که نشانه های اختلال پس ضربه ای را هدف قرار داده اند، دنبال می شود. نمره این 5 ماده نیز در نمره کل محاسبه نمی شود و صرفا برای توجه بالینی به این اختلال، آورده شده است.برخلاف دیگر مقیاس های درجه بندی والدین مانند فهرست رفتاری کودک (CBCL؛ آشنباخ و رسکورلا، 2002) و پرسشنامه نقاط قوت و ضعف (SDQ؛ گودمن، 1997) که به ارزیابی اختصاصی اضطراب نمی پردازند و اضطراب کودک را به عنوان بخشی از مشکلات کلی (مانند مشکلات درونی سازی شده که در برگیرنده مشکلات عاطفی و افسردگی نیز می باشد) مورد توجه قرار می دهند (برورن و موریس، 2005) این مقیاس، با تمرکز بر مشکلات اضطرابی، تقریبا بیشتر اختلال های اضطرابی را مورد بررسی قرار می دهد.ارزیابی های روان سنجی این مقیاس، نتایج مثبتی در بر داشته است. همسانی درونی زیر مقیاس ها، همبستگی بین نتایج کسب شده از پدران و مادران، تحلیل های ماده – کل و همبستگی های بازآزمایی، بیانگر اعتبار آزمون داشته و تحلیل عاملی، همبستگی یا زسر مقیاس ابزارهای پیشین مانند فهرست رفتاری کودک (CBCL؛ آشنباخ و رسکورلا، 2002) و مقایسه نتایج گروه کودکان مبتلا به اختلال های اضطرابی و کودکان بهنجار، تاییدی بر روایی مقیاس است (اسپنس و دیگران، 2001؛ ادواردز، رپی، کندی و اسپنس، 2010؛ قنبری، خان محمدی، خداپناهی، مظاهری و لواسانی، 1390).