علوم پزشکی رازی
سال:1389 | دوره:17 | شماره:77 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: پروبیوتیک ها، کشت میکروارگانیسم های زنده ای است که اگر به تعداد کافی مصرف شوند - با حفظ تعادل جمعیت میکروبی بومی روده - روی سلامت مصرف کننده اثرات مطلوبی می گذارند. یکی از مهمترین گروه های پروبیوتیک، باکتری های لاکتیک اسید هستند، که به طور معمول در مایه محصولات لبنی استفاده می شوند. عمل باکتری های لاکتیک اسید وابسته به گونه و سویه خاص می باشد و بستگی به میزان کافی باکتری حاضر در روده ها دارد. پیچیدگی در شناسایی و طبقه بندی سویه ها، به دلیل آنکه منافع فقط ممکن است متعلق به سویه های خاص باشد، تحقیقات را مشکل کرده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر پروبیوتیک سویه لاکتوباسیلوس پلانتاروم جدا شده از پنیر سنتی ایران بر ترمیم زخم معده می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع تجربی بوده که در آن 22 سویه لاکتوباسیل جدا شده از محصولات لبنی سنتی ایران که توانایی رشد و بقا در سیستم گوارشی آنها در مطالعات قبلی بررسی شده بود، از نظر تولید اگزو پلی ساکارید با روش فنل سولفوریک بررسی شدند. لاکتوباسیلوس پلانتاروم که اگزوپلی ساکارید تولیدی بالایی داشت انتخاب گردید. برای بررسی اثر این پروبیوتیک، موش های صحرایی نر از نژاد ویستار به گروه های تجربی، کنترل و کنترل منفی تقسیم شدند. موش ها پس از تحمل بیست و چهار ساعت گرسنگی، تحت عمل جراحی قرار گرفتند. زخم معده توسط 0.12 میلی لیتر اسید استیک (60% V/V) ایجاد شد. یک روز پس از جراحی گروه های تجربی، روزانه ماده تلقیح شامل 1×1010cfu/day لاکتوباسیلوس پلانتاروم محلول در شیر، گروه های کنترل شیر استرلیزه و کنترل منفی نرمال سالین به طریقه گاواژ برای چند روز متوالی دریافت کردند. موش ها پنج و چهارده روز پس از ایجاد زخم معده کشته، معده آنها خارج و ابعاد زخم (میلی متر مربع) محاسبه شد. پس از بافت شناسی، میزان اثر این پروبیوتیک بر ترمیم زخم معده در هر موش تعیین گردید. آنالیز داده ها توسط نرم افزار SPSS انجام، و نتایج آزمایش ها به صورت Mean±SEM گزارش شد.یافته ها: لاکتوباسیلوس پلانتاروم ابعاد زخم را نسبت به دو گروه کنترل و کنترل منفی به طور معنی داری کاهش و ترمیم زخم معده را افزایش داد. بررسی مطالعات بافت شناسی در روز پنجم نشان دهنده کاهش معنی دار میزان نوتروفیل ها در واحد سطح (p<0.001) و افزایش ماکروفاژها و فیبروبلاست ها بود (p<0.001). همچنین در روز چهاردهم در میزان نوتروفیل ها، ماکروفاژها و فیبروبلاست ها کاهش معنی دار (p<0.001) مشاهده شد.نتیجه گیری: لاکتوباسیلوس پلانتاروم دارای اثر ترمیمی قابل ملاحظه بر زخم معده ناشی از اسید استیک در موش صحرایی می باشد.

زمینه و هدف: پارگی زودرس کیسه آب یکی از مشکلات مهم در حاملگی است و تشخیص موارد مشکوک از اهمیت ویژه ای برخوردار است. تحقیقات در زمینه شناسایی یک آزمون ساده، سریع و قابل اعتماد به منظور تایید پارگی کیسه آب ادامه دارد. هدف از مطالعه حاضر بررسی b-HCG مایع واژینال برای تشخیص پارگی کیسه آب (Premature Rupture Of Membrane-PROM) است.روش کار: مطالعه به صورت مقطعی بر روی 123 زن حامله که همگی در تریمستر سوم حاملگی بودند (سن حاملگی بیشتر از 28 هفته) انجام گرفت. بیماران در سه گروه مبتلا به PROM (41 نفر)، مشکوک به PROM (42 نفر) و کیسه آب سالم (40 نفر) در نظر گرفته شدند. 5 سی سی(cc)  مایع استریل نرمال سالین به فورنیکس خلفی واژن وارد شد و سپس مایع شستشوی واژن آسپیره گردیده و برای تعیین کمی b-HCG به آزمایشگاه ارسال گردید و میزان b-HCG در سه گروه مقایسه شد. یافته های به دست آمده با استفاده از نرم افزار SPSS V.11.5 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. از آزمون های آماری One way ANOVA, t-student و Kroskal-Walis استفاده گردید.یافته ها: میزان b-HCG در گروه بدون پارگی کیسه آب 7.71±15.7 mIU/ml، در گروه با پارگی کیسه آب468.06±366.34 mIU/ml  و در گروه مشکوک به 176.43±316.37 PROM mIU/ml گزارش گردید که تفاوت معنی داری را بین سه گروه نشان می داد (p=0.000). منظور تعیین یک Cut off value برای b-HCG از منحنی (Receiver Operating Characteristics ) ROC استفاده شد که Cut off value حدود 79.5 mIU/ml با حساسیت %93 و ویژگی %84 به دست آمد.نتیجه گیری: b-HCG مایع به دست آمده از شستشوی واژینال در موارد مشکوک به PROM و PROM قطعی زیادتر از موارد کیسه آب سالم است و می تواند به عنوان یک تست قابل اعتماد مناسب و سریع در تشخیص PROM مورد استفاده قرار بگیرد.

زمینه و هدف: آنوریسم کاذب عفونی شریان فمورال به دلیل شیوع در معتادان به مواد تزریقی و چالش های زیادی که در درمان آن وجود دارد مورد توجه هستند. این مطالعه به بررسی روش لیگاتور شریان فمورال در این بیماران می پردازد.روش کار: در این مطالعه، پرونده 21 بیمار جراحی شده طی سال های 1385-1370 در بیمارستان حضرت رسول اکرم بررسی شد. بررسی به روش گذشته نگر بوده و بر اساس پرونده های بیمارستانی و داده های موجود آنها توسط نرم افزار SPSS V.12 و با استفاده از نتایج آزمون آماری مربع کای مورد تجزیه و تحلیل قرارگرفت.یافته ها: مجموعا 21 بیمار که 20 مورد مرد و 1 مورد زن با میانگین سنی 37.74±9.4 سال بود. همه بیماران سابقه سوء مصرف مواد داشتند. میانگین مدت بستری 9.8±9.4 روز و میانگین فاصله زمانی پس از جراحی تا شروع حرکت 3.89±1.2 روز بود. آمپوتاسیون تنها در دو مورد انجام شد و مورتالیتی پس از جراحی وجود نداشت.نتیجه گیری: انجام لیگاتور روش مناسبی برای این بیماران است. به دلیل کم خطر بودن لیگاتور، احتمال پیگیری کمتر توسط بیماران معتاد و خطر بروز مجدد آنوریسم در آنها استفاده از این روش توصیه می شود.

زمینه و هدف: اسیدهای آمینه اثرات متفاوتی بر روی درماتوفیت ها دارند. بعضی از آنها اثرات مهار کننده داشته و برخی سبب افزایش رشد آنها می گردند که این اثرات علاوه بر نوع اسید آمینه، به غلظت اسید آمینه و نوع درماتوفیت نیز بستگی دارد. هدف از این مطالعه مشخص نمودن اثرات اسیدهای آمینه بر روی درماتوفیت های شایع در ایران می باشد.روش کار: این مطالعه از نوع تجربی بوده و دو سوش درماتوفیت شایع در ایران (ترایکوفیتون ورکوزوم و ترایکوفیتون روبروم) انتخاب شده و در محیط کشت سابرو گلوکز آگار که 23 اسید آمینه در غلظت های مختلف به آن اضافه شده بود، کشت داده شد؛ بعد دو تا سه هفته قطر کلنی ها اندازه گیری شده و میانگین آن با میانگین گروه کنترل که از رشد درماتوفیت در محیط کشت بدون افزودن اسید آمینه تشکیل شده بود، مقایسه گردید (هر نمونه سه بار تکرار شد) و با آزمون t-student آنالیز گردید. رسم جدول آنالیز آماری و نتایج با استفاده از نرم افزار SPSS V.9 انجام شد.یافته ها: L: سیستئین هیدروکلراید، L سیستین، اسپارتیک اسید و گلوتامیک اسید بیشترین اثار مهارکنندگی را برای هر دو درماتوفیت نشان دادند. ترایکوفیتون ورکوزوم بر خلاف ترایکوفیتون روبروم در مقابل DL تریپتوفان مقاوم بود. متیونین، آرژینین و لایزین منوکلراید آثار ملایم تری در مهار رشد دو درماتوفیت داشتند. سرین نیز اثر ملایمی در مهار رشد ترایکوفیتون ورکوزوم داشت. هفت اسید آمینه سیستئین هیدروکلراید، L سیستین، ترئونین، والین، گلوتامین، لوسین و ایزولوسین در رقت 0.1 گرم در هر دسی لیتر(gr/dl)  اثر افزاینده در رشد ترایکوفیتون ورکوزوم داشتند، در حالی که بر ترایکوفیتون روبروم بی اثر بودند.نتیجه گیری: ترایکوفیتون ورکوزوم و ترایکوفیتون روبروم در برابر اسیدهای آمینه حساسیت های متفاوتی نشان می دهند که این اختلاف در مورد DL تریپتوفان از اهمیت خاصی بر خوردار است و می توان از این اختلاف در شناسایی ترایکوفیتون ورکوزوم بهره گرفت.

زمینه و هدف: نظر به افزایش روزافزون تولیدات علمی محققین علوم پزشکی اقبال گسترده ای از مجلات علمی - پزوهشی به عمل آمده است. در کنار افزایش کمی تعداد مجلات علمی - پژوهشی توجه، نظارت و کنترل کیفیت این مجلات از اهمیت ویژه ای برخوردار است. دانشگاه علوم پزشکی ایران در حال حاضر صاحب امتیاز 7 مجله علمی - پژوهشی به زبان های فارسی و انگلیسی می باشد که این مطالعه با هدف ارزیابی وضعیت برخی شاخص های کیفی و کمی در این مجلات و نیز مقایسه آنها با مجلات برگزیده علمی - پژوهشی کشور در طی سال های اخیر به انجام رسیده است تا بتوان با شناسایی نقاط ضعف و قوت این مجلات در راستای ارتقای سطح کیفی و عیار آنها برنامه ریزی و حرکت نمود.روش کار: این پژوهش کاربردی به روش مقطعی تحلیلی (Analytical cross-sectional) و بر روی تمامی مجلات دارای امتیاز علمی - پژوهشی منتشر شده توسط دانشگاه علوم پزشکی ایران در فاصله زمانی سال های 88-1386 به انجام رسید. این نشریات شامل 5 مجله فارسی زبان و 2 مجله انگلیسی زبان (مجموعا 40 شماره) بودند و جهت مقایسه 5 مجله نیز به عنوان مجلات علمی - پژوهشی برتر کشور در جشنواره رازی طی سال های 88-1386 در گروه دیگر (مجموعا 24 شماره) مورد بررسی قرار گرفتند. در این مقایسه ها، شاخص های کیفی و کمی متعددی مورد ارزیابی قرار گرفت. از آزمون های Independent t-test و Mann-Whitney U-test و SPSS V.17 استفاده شد.یافته ها: در اکثر مجلات دانشگاه علوم پزشکی ایران مطالعات مقطعی - تحلیلی و توصیفی بیشترین فراوانی انواع مطالعات منتشر شده را داشتند و اختلاف آماری معنی داری با گروه مجلات برگزیده از این نظر دیده می شد (p<0.05). میانگین زمان سپری شده از پذیرش تا چاپ مقالات در نشریات منتخب جشنواره رازی در حدود 3.5 ماه است که دو نشریه مجله دانشگاه علوم پزشکی ایران و مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران به ترتیب با میانگینی معادل 10 و 10.5 ماه به طور معنی داری زمانی طولانی تر را در این پروسه طی می کنند (هر دو p<0.001).نتیجه گیری: در مطالعه حاضر نقاط ضعف و قوت هر یک از مجلات وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران مورد بررسی قرار گرفت. به نظر می رسد با اصلاح مواردی همچون درصد مقالات همان سازمان، درصد مقالات ماحصل طرح پژوهشی و کارآزمایی های بالینی، زمان داوری و انتشار مجلات می توان در راستای ارتقای کیفی این مجلات گام برداشت. همچنین تلاش جهت نمایه شدن مجلات در اندکس های معتبری چون ISI و MEDLINE می تواند توجهات بسیاری از محققین داخل و خارج از کشور را برای ارسال مقالات با کیفیت به مجلات وابسته به دانشگاه علوم پزشکی ایران معطوف نماید.

زمینه و هدف: بی اختیاری ادراری در زنان مشکل شایعی محسوب می گردد که می تواند بر کیفیت زندگی آنها موثر باشد. پژوهش حاضر با هدف تعیین تاثیر ورزش های کف لگن (کیگل) به تنهایی یا با استفاده از دستگاه تقویتی عضلات کف لگن (کیگل ماستر) بر بی اختیاری استرسی و مختلط ادراری زنان و مقایسه آنان صورت گرفت.روش کار: در این کارآزمایی بالینی 91 زن مبتلا به بی اختیاری ادراری استرسی و مختلط به صورت تصادفی به 2 گروه تقسیم شدند. گروه مداخله (41 نفر) از دستگاه استفاده کردند. گروه کنترل (50 نفر) ورزش های کف لگن (کیگل) را انجام دادند. اطلاعات با استفاده از نرم افزار SPSS V.11 تجزیه و تحلیل شد و از آزمون های T زوج،T  مستقل، ویلکوکسون و من ویتنی برای بررسی تاثیر روش ها بر بی اختیاری ادرار استفاده شد.یافته ها: 85 زن برنامه ورزش های کف لگن را تا انتهای ماه سوم انجام دادند ( 46 نفر در گروه کنترل یعنی ورزش به تنهایی و 39 نفر در گروه مداخله یعنی استفاده از وسیله تقویتی کیگل ماستر). قدرت عضلات کف لگن و توانایی شرکت افراد در فعالیت های اجتماعی، یک و سه ماه بعد در دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری نداشت. تفاوت معنی داری میان کیفیت زندگی دو گروه، یک و سه ماه بعد با استفاده از سه پرسشنامهIncontinence Quality Of Life (IQOL) ،Incontinence Impact Questionnaire (IIQ)  وUrogenital Distress Inventory (UDI)  وجود نداشت. ولی شدت مشکل بی اختیاری ادراری (p=0.007) 3 ماه بعد از انجام ورزش های کف لگن در دو گروه از نظر آماری اختلاف معنی داری داشت. آزمون تی زوج بیانگر وجود بهبود معنی دار در کیفیت زندگی از نظر قدرت عضلات کف لگن (p=0.000)، توانایی شرکت افراد در فعالیت های اجتماعی (p=0.000)، شدت مشکل بی اختیاری ادراری (p=0.000) و تعداد دفعات بی اختیار ادراری (p=0.000) با هر سه پرسشنامهIQOL ، IIQ و UDI در هر دو گروه سه ماه بعد از انجام مطالعه بود.نتیجه گیری: ورزش های کف لگن با یا بدون استفاده از دستگاه تقویتی در بهبود افراد مبتلا به بی اختیاری ادراری استرسی و مختلط موثر می باشد ولی دو روش با یکدیگر تفاوت واضح ندارند.

زمینه و هدف: پنوموتوراکس، اختلالی است که ممکن است در تروماهای نافذ یا بلانت قفسه سینه ایجاد شود و به دلیل اورژانس بودن نیاز به تشخیص و درمان سریع دارد. در حال حاضر اقدامات تشخیصی شامل CXR و CT-Scan می باشد. از آنجایی که برخی بیماران مشکوک به پنوموتوراکس وضعیت ناپایدار دارند و قابل ارجاع جهت CXR و CT-Scan نمی باشند، یافتن روش تشخیصی سریع و در بالین بیمار اهمیت بسزایی دارد. سونوگرافی قفسه سینه می تواند روشی سریع و در بالین بیمار جهت تشخیص پنوموتوراکس باشد. این مطالعه با هدف تعیین دقت سونوگرافی بر بالین بیمار برای تشخیص پنوموتوراکس انجام گرفت.روش کار: نوع مطالعه ارزیابی آزمون و آینده نگر بود. در این مطالعه، 60 بیمار مشکوک به پنوموتوراکس بر اساس معیارها وارد مطالعه شدند. سونوگرافی قفسه سینه در محل بین دو خط پارااسترنال و میدکلاویکولار در فضای بین دنده ای دوم تا چهارم در هر طرف و در طی 5 تا 10 سیکل تنفسی انجام می گردید. پس از انجام سونوگرافی، نتایج بر اساس یکی از موارد زیر به عنوان معیار تشخیص قطعی مقایسه می شد: مثبت بودن CXR، مثبت بودنCT-Scan ، تعبیه Chest Tube یا Needle Thoracostomy و خروج هوا. در صورت وجود هرگونه شک درCXR  یا سونوگرافی و یا عدم تطابق نتایج این دو، CT-Scan قفسه سینه انجام می شد. داده ها در نهایت جمع آوری و آنالیز گردید. در این مطالعه از آزمون های آماری Chi-Square و Fisher’s Exact Test بر حسب شرایط و نرم افزار SPSS V.12 استفاده شد.یافته ها: مکانیسم تروما در 5 مورد (%8.3) چاقو خوردگی، 53 مورد (%88.3) ترومای متعدد، 1 مورد (%1.7) ابتلا به سل(Tuberculosis-TB)  و 1 مورد نیز ترومای بلانت به قفسه سینه بود. با توجه به نتایج سونوگرافی، 11 مورد مبتلا به پنوموتوراکس بودند، در حالی که با توجه به یافته های رادیوگرافی و CT اسکن، 12 بیمار مبتلا به پنوموتوراکس بودند. حساسیت آزمون سونوگرافی در تشخیص پنوموتوراکس %91.6، ویژگی این روش %100، ارزش اخباری مثبت آن %100 و ارزش اخباری منفی آن %97.9 می باشد. دقت این روش %98.6 می باشد.نتیجه گیری: آنچه که از مقایسه این مطالعه با مطالعات مشابه به دست می آید، آن است که بکارگیری سونوگرافی کنار تخت در اورژانس می تواند به میزان بسیار زیادی به تشخیص پنوموتوراکس کمک کند.

زمینه و هدف: هدف از انجام این مطالعه بررسی فراوانی ترومبوز ورید عمقی (Deep Vein Thrombosis-DVT) و عوامل خطرساز آن در بیمارانی است که تحت جراحی مغز و اعصاب قرار می گیرند.روش کار: در یک مطالعه از نوع مقطعی، 590 بیمار بالغ که به طور متوالی در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان فیروزگر در سال های 1385 تا 1389 تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، وارد شدند. سپس در هنگام ترخیص همه بیماران تحت داپلر سونوگرافی اندام تحتانی قرار می گرفتند تا وجود یا عدم وجود DVT در آنها مشخص گردد. سپس عوامل خطرساز در آنها بررسی شد. برای مقایسه داده های کمی در دو گروه غیر وابسته، از آزمون Independent samples t-test استفاده شد و برای مقایسه داده های کیفی نیز از آزمون کای دو یا دقیق فیشر به تناسب استفاده شد. مقدار عدد p کمتر از 0.05 معنی دار در نظر گرفته شد. از SPSS V.16.0 نیز استفاده شد.یافته ها: فراوانی DVT در بیماران بخش جراحی اعصاب %20.41 (با محدوده اطمینان%95  از %17.14 تا %23.68) بود. فراوانی بیماران با سن 40< سال، بیماران با پاراپارزی، بیماران با تومورهای بدخیم مغز و نخاع، بیماران با سابقهDVT ، سابقه مصرف سیگار، استفاده از OCP یا بارداری، نارسایی قلبی و فراوانی بیماران با علایم DVT به میزان معنی داری در گروه DVT بالاتر بود. همچنین میانگین BMI، میانگین طول مدت جراحی و استراحت مطلق پس از جراحی در بیماران با DVT به میزان معنی داری طولانی تر بود.نتیجه گیری: فراوانی کلی DVT پس از عمل در جمعیت مورد مطالعه در این مطالعه از نتایج به دست آمده با نتایج سایر مطالعات تفاوت چشمگیری ندارد و گروه با خطر بالا مشابه هستند. بیشتر این موارد تحت بالینی هستند و به صورت بالقوه می توانند حیات بیماران را تهدید نمایند. با توجه به فراوانی نسبتا بالای DVT در این دسته از بیماران به نظر می رسد انجام سونوگرافی داپلر در بیماران با یکی از عوامل خطر بالا می تواند در کشف و درمان به موقع DVT موثر باشد.