حیات
سال:1386 | دوره:13 | شماره:4 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: تغییرات اجتماعی اقتصادی موقعیت های شغلی بیشتری را در اختیار زنان قرار داده است. افزایش نسبت زنان در محیط های کاری، علاقمندی برای انجام مطالعاتی که اثرات نامطلوب کار را بر پیامد بارداری بررسی می کند افزایش داده است. این مطالعه به منظور بررسی ارتباط عوامل شغلی با وقوع زایمان زودرس در کادر پرستاری مامایی انجام گرفته است.روش بررسی: مطالعه حاضر، توصیفی تحلیلی و از نوع مقطعی است. تعداد 518 نفر از کادر پرستاری و مامایی شاغل در بیمارستان های دانشگاه های علوم پزشکی شهر تهران که آخرین بارداری خود را در طی سال های 84-1379 تجربه نموده بودند و بارداریشان به تولد نوزاد با سن حاملگی بیش از 20 هفته (زایمان زودرس یا رسیده) انجامیده بود، بر اساس نمونه گیری چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزار گرد آوری اطلاعات پرسشنامه بود. عوامل شغلی از طریق تعیین نمره خستگی کار و ساعات کاری ارزیابی شد. ارتباط عوامل شغلی با زایمان زودرس توسط نرم افزارآماری SPSS و با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی c2, t-test و من ویتنی یو مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: بر اساس نتایج این پژوهش، شیوع زایمان پره ترم در جامعه مورد مطالعه 17.2% (با 95% حدود اطمینان: 20%-14%) بود. واحدهای پژوهش با زایمان پره ترم در مقایسه با گروه ترم موقعیت های نامطلوب کاری مانند: کار در بخش بالینی حاد، ایستادن بیش از 3 ساعت، اعمال نیروی فیزیکی، هوای بیش از حد سرد یا گرم، محیط ناآرام با سر و صدای نسبتا دایمی، کنترل سمعی بصری سیگنال ها، ساعت کار 40£ ساعت در هفته و نمره خستگی کار 3£ را با فراوانی بیشتری تجربه کرده بودند، اما هیچ یک از عوامل شغلی مورد بررسی ارتباط آماری معناداری با زایمان زودرس نشان نداد.نتیجه گیری: بر اساس نتایج این مطالعه، به نظر می رسد عوامل شغلی تاثیر معناداری بر وقوع زایمان زودرس ندارد. با این حال انجام مطالعات بیشتر در این زمینه توصیه می شود.

زمینه و هدف: فراوانی صدمات تروماتیک و غیر تروماتیک مغزی از یک سو و بهبود وضعیت مراقبت های بهداشتی در حفظ بقای مبتلایان از سوی دیگر باعث افزایش شمار بیماران کمایی شده است. این بیماران اغلب اختلالات فیزیکی، شناختی و حسی دارند و کاهش درون دادهای حسی در بخش های مراقبت ویژه (ICU) آن ها را در معرض خطر محرومیت حسی و اختلالات شناختی بیشتر قرار می دهد. به نظر می رسد به کارگیری برنامه های تحریک حسی در پیشگیری از محرومیت حسی و تسهیل فرآیند بهبودی آن ها موثر باشد.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی، 30 بیمار کمایی در بخش مراقبت های ویژه بیمارستان های شریعتی و سینا به روش نمونه گیری در دسترس به مطالعه وارد شده و به صورت تصادفی با همسان سازی گروهی هم زمان در دو گروه مداخله و کنترل قرار گرفتند. بیماران گروه مداخله به مدت دو هفته، هفته ای 6 روز، روزانه 2 بار به فاصله حداقل 30 دقیقه با نواری ضبط شده (5 تا 15 دقیقه) از صدای فرد مورد علاقه شان در خانواده تحریک شنوایی دریافت نمودند. ابزار بررسی سطح هوشیاری، مقیاس استاندارد کمای گلاسکو (GCS) بود که به وسیله آن سطح هوشیاری بیماران گروه مداخله قبل و بعد از هر جلسه تحریک (روزانه 4 بار) ارزیابی شد. سطح هوشیاری بیماران گروه کنترل نیز روزانه 4 بار با فواصل زمانی مشابه گروه مداخله ارزیابی شد. هم زمان با ارزیابی GCS، علایم همودینامیک (فشار خون، سرعت نبض و فشار متوسط شریانی) نیز ارزیابی گردید. داده های حاصل توسط نرم افزار SPSS11.5 با استفاده از آزمون های پارامتریک و غیر پارامتریک تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که میانگین سطح هوشیاری بیماران در روز اول قبل از مداخله با روز چهاردهم بعد از مداخله تفاوت آماری معناداری داشت در حالی که در گروه کنترل اختلاف معنادار نبود. از سوی دیگر علی رغم همسان بودن میانگین سطح هوشیاری بیماران هر دو گروه در روز اول قبل از مداخله، اما بین میانگین سطح هوشیاری دو گروه در روز چهاردهم بعد از شروع مداخله اختلاف آماری معنادار وجود داشت.نتیجه گیری: تحریک شنوایی با صدای آشنا در بهبود سطح هوشیاری بیماران کمایی مورد مطالعه اثر مثبت داشته است، لذا پیشنهاد می شود پرستاران با استفاده از یک نوار ضبط شده از صداهای آشنا، تحریک شنوایی مناسب جهت بیماران کمایی بستری در بخش های ICU فراهم نمایند.

زمینه و هدف: تجارب بد زایمانی به عنوان یک تروما می تواند در بعضی از زنان موجب ترس و اختلال استرس بعد از تروما شود. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر مشاوره بر اختلال استرس ناشی از ترومای بعد از زایمان تروماتیک انجام یافته است.روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی است که در بیمارستان کمالی شهرستان کرج انجام گرفته است. تعداد 300 زن که یک زایمان تروماتیک را تجربه کرده بودند به روش نمونه گیری آسان انتخاب و سپس به طور تصادفی به دو گروه کنترل (150 نفر) و مداخله (150نفر) تقسیم شدند. گروه مداخله طی 72 ساعت اول بعد از زایمان به مدت 60-40 دقیقه مورد مشاوره رو در روی انفرادی قرار گرفتند. گروه کنترل فقط مراقبت های معمول بعد از زایمان را دریافت نمودند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود که به طریق مصاحبه تکمیل شد. متغیرهای مورد بررسی خصوصیات جمعیت شناختی، سوابق مامایی، حمایت اجتماعی، و اختلال استرس بعد از تروما بود. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون c2، آزمون دقیق فیشر و آزمون تعمیم یافته فیشر) و نرم افزار SPSS-13 استفاده شد.یافته ها: در پیگیری 6-4 هفته بعد از زایمان در سطوح مختلف اختلال استرس بعد از تروما بین دو گروه تفاوت آماری معناداری دیده نشد (p=0.295). در پیگیری ماه سوم بعد از زایمان، زنان گروه مداخله در مقایسه با گروه کنترل به اختلال استرس بعد از ترومای کمتری مبتلا بودند (p=0.001).نتیجه گیری: مشاوره ارایه شده توسط ماما به زنانی که یک زایمان تروماتیک را تجربه کرده اند در کاهش اختلال استرس بعد از تروما در درازمدت موثر است.

زمینه و هدف: تغذیه در رشد کودکان نو پا اهمیت زیادی دارد. شروع اولین گام های تغذیه همراه با خانواده در این سن ضرورت توجه به رفتارهای صحیح تغذیه ای را نشان می دهد. لذا این مطالعه به منظور بررسی تاثیر ارایه الگوی رفتارهای تغذیه ای بر کیفیت تغذیه کودکان نو پا و عملکرد مادران آنان انجام یافته است.روش بررسی: این پژوهش مطالعه ای نیمه تجربی است که در آن 66 کودک 36 –12ماهه به صورت غیر احتمالی آسان از دو مرکز بهداشتی– درمانی جنوب تهران طی یک ماه انتخاب شدند. ابزار گردآوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی مادر و کودک، سنجش عملکرد مادران در مورد رفتارهای کودک در هنگام تغذیه و یادآمد 24 ساعته مواد غذایی بود که از طریق مصاحبه مستقیم با مادران تکمیل شد. سپس الگوی رفتارهای تغذیه ای در سن نو پایی از طریق کارگاه آموزشی طی دو روز و هر روز به مدت 3 ساعت به مادران ارایه شد. 3 ماه پس از آموزش مجددا از طریق پرسشنامه یادآمد 24 ساعته مواد غذایی اطلاعات جمع آوری و در نهایت با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی اطلاعات تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: نتایج حاصل از مطالعه نشان می دهد که نحوه عملکرد مادران در مورد رفتارهای کودک در هنگام تغذیه نسبت به قبل از مداخله به طور معناداری ارتقا یافته است. همچنین بین الگوی تغذیه کودکان نو پا قبل و بعد از مداخله تفاوت معناداری دیده شد p<0.05.نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق مشخص می شود که ارایه الگوهای رفتاری صحیح در هنگام تغذیه کودک سبب ارتقای الگوی تغذیه ای کودکان نو پا و همچنین افزایش آگاهی مادران آنان نسبت به عملکرد صحیح در مقابل رفتارهای کودک به هنگام تغذیه می گردد. لذا پیشنهاد می شود جهت بهبود کیفیت تغذیه کودکان نو پا الگوی رفتارهای تغذیه ای صحیح به مادران آموزش داده شود.

زمینه و هدف: درد زایمان از جمله دردهای طاقت فرسایی است که زنان در طول عمر خود تجربه می کنند. متغیرهای زیادی می توانند بر پاسخ افراد به درد و همچنین درک درد زایمان تاثیر بگذارند. این درد خصوصا در نخست زایان شدیدتر و طولانی تر است. سالیانه هزاران عمل سزارین انتخابی انجام می گیرد که ترس از درد زایمان اصلی ترین علت این گونه سزارین ها است. درد زایمان می تواند عوارض نامطلوب متعددی بر روند زایمان، وضعیت مادر و جنین بر جای گذارد. پیدا کردن راهی برای تسکین درد زایمان از مسایل مورد توجه نظام بهداشتی و درمانی دولت ها می باشد. هدف این مطالعه تعیین تاثیر انتونوکس در القای زایمان بی درد و میزان رضایت از زایمان در زنان بستری در بیمارستان تامین اجتماعی ارومیه است.روش بررسی: این پژوهش یک کارآزمایی بالینی (Rct) یک سوکور است. تعداد 160 نمونه با انجام نمونه گیری تصادفی به مطالعه وارد شدند. سپس با تخصیص تصادفی، 80 نفر در گروه مداخله (استنشاق انتونوکس) و 80 نفر در گروه کنترل (استنشاق اکسیژن) قرار گرفتند. روش صحیح استنشاق گازها و نحوه استفاده از خط کش دیداری درد برای آن ها آموزش داده شد. در طول مطالعه 2 نفر از گروه مداخله و 3 نفر از گروه کنترل به دلیل نیاز به سزارین از مطالعه خارج شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه، فرم ثبت اطلاعات، مقیاس دیداری درد، دستگاه های ثبت علایم حیاتی مادر و ضربان قلب جنین بود. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS و به کارگیری آمار توصیفی (فراوانی مطق و نسبی، میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی نظیر آزمون t، من ویتنی یو، c2 و کلموگروف اسمرنوف انجام گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد میزان شدت درد زایمان در گروه مداخله در ساعات مختلف مرحله زایمانی به طور معنادار (p<0.001) کمتر از گروه کنترل است. استفاده از انتونوکس تاثیری بر علایم حیاتی مادر، سیر لیبر، تعداد ضربان قلب جنین، آپگار دقیقه اول و پنجم نوزادان و میزان خون ریزی بعد از زایمان نداشت. همچنین برخی از عوارض احتمالی ناشی از استنشاق انتونوکس مانند خواب آلودگی و خشکی دهان در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل بود (p<0.001) اما اختلاف آماری معناداری در سایر عوارض، مشاهده نگردید. همچنین نتایج نشان داد که میزان رضایت مندی از زایمان در گروه مداخله بیشتر از گروه کنترل است.نتیجه گیری: به نظر می رسد می توان انتونوکس را به عنوان یک روش موثر و ایمن برای تسکین درد زایمان با خطرات احتمالی کمتر برای جنین و مادر، در زایشگاه ها توسط ماماها به کار برد.

زمینه و هدف: افسردگی پس از زایمان یک غمگینی شدید، نافذ، همراه با نواسانات خلقی ناپایدار و شدید است که حدود 8 تا 15% زنان به آن مبتلا می شوند و می تواند اثر منفی بر رابطه مادر و کودک داشته باشد. عوامل متعددی مستعدکننده افسردگی پس از زایمان هستند که شناسایی این عوامل و کنترل آن ها می تواند در پیشگیری از افسردگی پس از زایمان موثر باشد. تحقیقات زیادی ارتباطی بین افت کلسترول سرم و افسردگی را نشان داده است. هدف این مطالعه تعیین ارتباط میزان افسردگی با تغییرات کلسترول سرم قبل و پس از زایمان در میان زنان شهرستان لاهیجان در سال 86- 1385 می باشد.روش بررسی: این پژوهش از نوع توصیفی و تحلیلی است. تعداد نمونه ها 101 زن نخست زا با حاملگی بدون عارضه، باسواد، وضعیت اقتصادی متوسط به بالا، بدون سابقه افسردگی یا بیماری متابولیک و چربی خون بالا می باشند. شرایط خروج از مطالعه: تشخیص افسردگی قبل از زایمان، نپذیرفتن جنسیت فرزند، فوت یا بستری شدن نوزاد و بستری شدن مادر بود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه معتبر افسردگی بک بود که یک بخش مربوط به اطلاعات جمعیت شناختی به آن اضافه شد. همچنین برای سنجش کلسترول از دستگاه اتوآنالیزر تمام اتوماتیک ساخت کشور آلمان استفاده شد کلیه واحدهای پژوهش دو بار معاینه شدند. یک بار در طی 3 هفته قبل از زایمان، بار دوم در مدت 6 هفته پس از زایمان. در هر دو نوبت فرم افسردگی بک تکمیل و آزمایش کلسترول سرم درخواست گردید. تجزیه و تحلیل داده ها به کمک نرم افزار SPSS و به کارگیری آمار توصیفی و آمار استنباطی نظیر ویل کاکسون و اسپیرمن انجام گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد که میزان کلسترول سرم پس از زایمان کاهش قابل ملاحظه ای می یابد. همچنین یافته ها نشان داد که افسردگی با تغییرات کلسترول سرم پس از زایمان ارتباط معناداری دارد p<0.001) و (r=-0.331.نتیجه گیری: کاهش کلسترول سرم بعد از زایمان با افزایش میزان افسردگی پس از زایمان ارتباط دارد.

زمینه و هدف: روش های غربالگری دیابت بارداری مورد اختلاف نظر است. بررسی میزان همراهی عوامل خطر با دیابت بارداری به تبیین راهکار های غربالگری کمک می کند. هدف از این مطالعه مقایسه میزان هموگلوبین (Hb) و میانگین حجم سلولی ((MCV سرم قبل از هفته 14 بارداری، در مادران سالم و مبتلا به دیابت بارداری است.روش بررسی: در این مطالعه مورد- شاهدی، 33 مادر باردار مبتلا به دیابت بارداری مراجعه کننده به بیمارستان شریعتی تهران در گروه مورد (تشخیص داده شده بر اساس معیار Carpenter و Costan) با 33 مادر باردار غیردیابتی در گروه شاهد، پس از هفته 24 بارداری مقایسه شدند. با استفاده از پرسشنامه و برگ ثبت اطلاعات و به روش مصاحبه و بیوفیزیکال، داده ها جمع آوری شد. با استفاده از روش های آمار توصیفی و آزمون های t-test, c2، دقیق فیشر، کولموگروف اسمیرنوف دو نمونه ای و ضریب همبستگی پیرسون تجزیه و تحلیل داده ها انجام یافت.یافته ها: دو گروه از نظر ویژگی های فردی و سوابق پزشکی اختلاف معنادار آماری نداشتند. آزمون t بین میزان Hb قبل از هفته 14 بارداری در گروه مورد (13.23±0.078gr/dl) و شاهد (12.23±0.70gr/dl) اختلاف معنادار نشان داد (p<0.001). همچنین آزمون t بین میزان MCV قبل از هفته 14 بارداری در گروه مورد (86.92±4.51fl) و شاهد (85.56±5.84fl) اختلاف معناداری نشان نداد (p=0.294).نتیجه گیری: نتایج نشان داد که مادران مبتلا به دیابت بارداری در مقایسه با مادران سالم، قبل از هفته 14 بارداری، دارای میزان Hb بالاتری بوده اند. به نظر می  رسد که می توان میزان هموگلوبین بالای قبل از هفته 14 بارداری را به عنوان یک عامل خطر جهت ابتلا به دیابت بارداری به شمار آورد. همچنین پیشنهاد می شود در مورد تجویز آهن تکمیلی به مادران بارداری که میزان هموگلوبین بالا دارند، بررسی بیشتری انجام گیرد.

زمینه و هدف: استفاده از فن آوری پالس اکسی متری برای سنجش اشباع اکسیژن خون در دهه های اخیر چنان گسترش یافته است که از اکسیژن خون به عنوان «علامت حیاتی پنجم» یاد می کنند. با وجود این به نظر می رسد کارکنان گروه های پزشکی آموزش خاصی درباره این فن آوری دریافت نکرده اند. این تحقیق با هدف تعیین میزان آگاهی دستیاران، پرستاران و تکنسین های بیهوشی بخش های مراقبت ویژه کودکان و نوزادان درباره پالس اکسی متری صورت گرفت.روش بررسی: مطالعه حاضر یک پژوهش توصیفی مقطعی است. جامعه مورد مطالعه کلیه پرستاران، دستیاران سال اول تا سوم و تکنسین های بیهوشی شاغل در بخش های مراقبت ویژه نوزادان و کودکان بیمارستان مرکز طبی کودکان را شامل می شود. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه ای مشتمل بر سه بخش است، بخش اول مشخصات فردی و حرفه ای (وضعیت شغلی، سابقه کار با کودکان، سابقه کار با پالس اکسی متری، وجود آموزش کافی مرتبط با پالس اکسی متری و نوع آموزش)، بخش دوم شامل 18 سوال کوتاه پاسخ برای سنجش آگاهی درباره پالس اکسی متری و بخش سوم شامل چهار سناریوی فرضی برای سنجش تفسیر پاسخ دهندگان از مقادیر پالس اکسی متری و تغییرات آن در بیماران. اطلاعات به دست آمده با استفاده از آمار توصیفی و استنباطی (آزمون دقیق فیشر) بررسی گردید. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS 15 و EPI6 صورت گرفت.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که 77.4% از شرکت کنندگان، آموزشی درباره پالس اکسی متری ندیده اند. 67.9% به درستی می دانستند که پالس اکسی متری چه چیزی را می سنجد، 47.2% نحوه عملکرد پالس اکسی متری را درست تشریح کرده ولی تنها 13.2% میزان مقادیر طبیعی آن را درست مشخص کردند و 26.4% منحنی ارتباط اشباع اکسیژن شریانی و فشار سهمی اکسیژن خون را به طور کاملا صحیح شرح دادند. یافته ها نشان می دهد که اکثریت شرکت کننده ها پاسخ های نادرستی به سوالات مرتبط با آگاهی درباره پالس اکسی متری داده اند. آن ها همچنین اشتباهاتی در تفسیر نتایج پالس اکسی متری برای سناریوهای فرض شده در پرسشنامه داشتند.نتیجه گیری: بر اساس نتایج اکثریت کارکنان درمانی بخش های مراقبت ویژه کودکان و نوزادان دانش اندکی درباره پالس اکسی متری دارند که با توجه به کاربرد وسیع این فن آوری لزوم آموزش رسمی در دانشگاه و دوره های ضمن خدمت برای آشنایی بیشتر حرفه های درمانی با این وسیله مشخص می شود.