حیات
سال:1391 | دوره:18 | شماره:2 |تعداد مقالات:10

زمینه و هدف: استوماتیت دهانی در بیماران با پرتودرمانی سر و گردن شایع است. مراقبت دهان و استفاده از دهان شویه در پیشگیری و درمان این عارضه موثر است. لذا این مطالعه با هدف تعیین تاثیر دهان شویه قطره بابونه در پیشگیری و کاهش شدت استوماتیت ناشی از پرتودرمانی سر و گردن انجام شده است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی یک سوکور است. نمونه مورد مطالعه 80 نفر از بیماران با پرتودرمانی سر و گردن مراجعه کننده به بخش پرتودرمانی بیمارستان شفای کرمان در سال 1389 بود. بیماران با روش نمونه گیری آسان و مستمر انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه شاهد و آزمون تقسیم شدند. گروه آزمون 3 سی سی قطره بابونه را پس از مسواک زدن غرغره می کردند گروه شاهد از آب به عنوان دهان شویه استفاده می کردند. در روزهای اول، هفتم و چهاردهم (مدت مداخله 14 روز بود) با کمک چک لیست استاندارد کنترل استوماتیت سازمان جهانی بهداشت، دهان بیماران از نظر استوماتیت بررسی می شد. با کمک آزمون های آماری تست دقیق فیشر، آزمون من ویتنی یو، تجزیه و تحلیل داده ها انجام گرفت.یافته ها: بروز و شدت استوماتیت در روز اول مطالعه در گروه آزمون و شاهد اختلاف معناداری نداشت (p= 0.371). اما در روز هفتم و چهاردهم اختلاف معناداری بین دو گروه از این لحاظ مشاهده شد (p< 0.001). به این معنی که بروز و شدت استوماتیت در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد کم تر بود.نتیجه گیری: با توجه به یافته های پژوهش حاضر توصیه می شود از دهان شویه بابونه در بخش های پرتودرمانی جهت پیشگیری از استوماتیت و همچنین کاهش شدت آن استفاده شود.

زمینه و هدف: عوامل ساختاری مختلف حاکم بر محیط بخش های سوختگی نحوه عملکرد و کیفیت کار پرستاران را دگرگون می سازد. پیچیدگی و چندبعدی بودن مراقبت در این بخش ها چالش های متعددی را ایجاد می کند که بررسی دیدگاه افراد درگیر در مراقبت جهت پی بردن به این عوامل و روابط بین آن ها را ضروری می سازد. بر این اساس پژوهش حاضر با هدف تعیین فراوانی و شدت فشار ناشی از مواجهه کارکنان پرستاری با عوامل درون سازمانی و برون سازمانی حاکم بر بخش های سوختگی صورت گرفته است.روش بررسی: این مطالعه یک پژوهش مقطعی از نوع همبستگی است. نمونه ها 98 نفر از کارکنان پرستاری شاغل در بیمارستان سوختگی شهید مطهری بودند که به روش تمام شماری در سال 1389 در مطالعه شرکت کردند. داده ها از طریق پرسشنامه های عوامل درون سازمانی و برون سازمانی جمع آوری و با استفاده از SPSS v. 14 تحلیل شد.یافته ها: یافته ها نشان داد که در بین عوامل درون سازمانی، میزان و شدت فشار ناشی از مواجهه افراد مورد پژوهش با عوامل محیطی و عوامل مربوط به بیمار بیش از سایر عوامل بوده و به طور کلی شدت فشار ناشی از مواجهه با تمامی عوامل درون سازمانی سوختگی بیش از نمره فراوانی مواجهه با آن بوده است. تمامی عوامل برون سازمانی به جز «فقدان مجوز استخدام» با فراوانی و شدت فشار ناشی از مواجهه با عوامل درون سازمانی همبستگی معنادار نشان داد (p< 0.05).نتیجه گیری: این مطالعه اهمیت عوامل درون سازمانی مراکز درمانی سوختگی در ایجاد فشار بر کارکنان پرستاری را روشن می کند و به این ترتیب بر بدنه دانش موجود در مورد عوامل سازمانی و استرس شغلی در بخش های سوختگی می افزاید. همچنین شواهدی را جهت کاربرد در مدیریت و خدمات پرستاری و رهنمودهایی را جهت کنترل استرس شغلی پرستاران سوختگی ارایه می نماید.

زمینه و هدف: مراقبان سالمندان مبتلا به آلزایمر و به ویژه زنان مراقب با تنش ها و چالش های متعددی در زندگی مواجه هستند و ارایه مراقبت به موازات ایفای سایر نقش ها، این گروه از مراقبان را در معرض خطر مشکلات جسمی و روانی قرار می دهد. این در حالی است که خودکارآمدی در توانمندی افراد در سازش با موقعیت های تنش زا و وظایف پرچالش، نقش به سزایی ایفا می کند. بر این اساس مطالعه حاضر با هدف تعیین میزان خودکارآمدی عمومی زنان مراقب عضو خانواده سالمند مبتلا به آلزایمر صورت گرفته است.روش بررسی: این پژوهش مقطعی و از نوع توصیفی- تحلیلی است که در آن 112 نفر از زنان مراقب عضو خانواده سالمند مبتلا به آلزایمر مراجعه کننده به انجمن آلزایمر ایران با روش نمونه گیری در دسترس جهت شرکت در مطالعه انتخاب شدند. داده ها با استفاده از فرم مشخصات فردی و مقیاس خودکارآمدی عمومی (GSE- 10) جمع آوری شد و از روش های آماری توصیفی و استنباطی (شامل آزمون های تی مستقل، آنالیز واریانس، شفه) جهت تحلیل داده ها استفاده گردید.یافته ها: میانگین خودکارآمدی عمومی زنان مراقب 28.24 با انحراف معیار 6.34 بود و خودکارآمدی عمومی درصد قابل توجهی از آنان کم تر از حد مطلوب بود (%65.2). خودکارآمدی عمومی ارتباط معنادار با سطح تحصیلات و وضعیت اقتصادی داشت (p<0.05)، در حالی که ارتباط معناداری بین خودکارآمدی عمومی و سایر متغیرهای فردی شامل سن، وضعیت تاهل، وضعیت اشتغال و طول مدت مراقبت از بیمار مشاهده نشد.نتیجه گیری: با توجه به یافته های به دست آمده، خودکارآمدی عمومی درصد قابل توجهی از زنان مورد مطالعه کم تر از حد مطلوب می باشد. ارتقای خودکارآمدی عمومی می تواند منجر به سازگاری بهتر مراقبان با چالش های در پیش روی زندگی و کاهش پیامدهای منفی ناشی از مراقبت گردد از این رو نتایج این مطالعه می تواند مبنایی جهت طراحی و اجرای مداخلات آموزشی و حمایتی با هدف ارتقای خودکارآمدی عمومی به ویژه در گروه مراقبان با تحصیلات و وضعیت اقتصادی پایین تر قرار گیرد.

زمینه و هدف: تغییرات همودینامیک در حین و بعد از ساکشن لوله داخل تراشه حتی به میزان ناچیز، می تواند در بیماران بدحال از نظر بالینی بسیار مهم باشد. هدف از این مطالعه تعیین میزان تاثیر بازآموزی ساکشن لوله داخل تراشه بر تغییرات فشارخون بیماران بستری در بخش مراقبت ویژه می باشد.روش بررسی: این پژوهش نیمه تجربی با گروه شاهد نابرابر، بخشی از یک پژوهش پیآمد می باشد که در بخش مراقبت ویژه داخلی بیمارستان حضرت رسول اکرم (ص) در سال 1389 انجام یافته است. در این مطالعه کلیه اطلاعات مربوط به تمامی موارد انجام گرفته ساکشن لوله تراشه در دو دوره زمانی 2 هفته ای قبل و بعد از بازآموزی ساکشن لوله داخل تراشه به عنوان نمونه پژوهش جمع آوری و مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. تغییرات فشارخون به صورت غیرتهاجمی و از طریق دستگاه های مانیتور با مدل و شیوه یکسان جمع آوری و تحلیل گردید.یافته ها: در مرحله قبل از بازآموزی، مقایسه تغییرات فشارخون سیستول، دیاستول و فشارخون متوسط شریانی در دقیقه اول و سوم بعد از انجام ساکشن لوله داخل تراشه نسبت به قبل از انجام ساکشن افزایش معناداری نشان داد (p= 0.02). در مرحله بعد از بازآموزی، مقایسه تغییرات در دقیقه اول بعد از انجام ساکشن لوله داخل تراشه نسبت به قبل از انجام این رویه نشان دهنده افزایش معنادار (p<0.001) بود. در حالی که تغییرات فشارخون سیستول و فشارخون متوسط شریانی در دقیقه سوم بعد از انجام ساکشن نسبت به قبل از انجام این رویه کاهش معنادار (p= 0.002) داشت، اما تغییرات فشارخون دیاستول در یک و سه دقیقه بعد از ساکشن لوله داخل تراشه نسبت به یک دقیقه قبل از ساکشن کاهش معناداری را نشان نداد.نتیجه گیری: یافته ها بیانگر ناپایداری وضعیت فشارخون بیماران بعد از انجام ساکشن لوله داخل تراشه بود. بازآموزی ساکشن لوله داخل تراشه موجب گردید که ناپایداری وضعیت فشارخون بعد از ساکشن لوله داخل تراشه در زمان کم تری اصلاح شود. لذا پیشنهاد می گردد با ارایه برنامه های بازآموزی زمان ناپایداری وضعیت فشارخون بیماران کوتاه تر گردد.

زمینه و هدف: درد شانه ناشی از همی پلژی یک پدیده شایع پس از سکته مغزی می باشد که استقلال بیمار را در انجام فعالیت های روزمره به شدت محدود می کند. پژوهش حاضر با هدف تعیین میزان تاثیر ماساژ SSBM بر درد شانه و عملکرد دست بیماران مبتلا به سکته مغزی انجام یافته است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی است. شرکت کنندگان این مطالعه شامل 34 بیمار واجد معیارهای ورود بودند که از میان 70 بیمار مراجعه کننده به مرکز توانبخشی تبسم در فاصله زمانی 1/8/1389 تا 1/10/1389 انتخاب شدند و به روش تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد قرار گرفتند. برای هر یک از نمونه های گروه مداخله 7 جلسه متوالی روزانه ماساژ پشت به روش ضربه ای سطحی (SSBM) به مدت 10 دقیقه انجام گرفت. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه مشخصات جمعیت شناختی، مقیاس دیداری درد و پرسشنامه عملکرد دست مبتلا در فعالیت های روزانه بود. میزان درد شانه و عملکرد دست قبل و 24 ساعت پس از آخرین جلسه ماساژ در هر دو گروه ارزیابی و مورد مقایسه قرار گرفت. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و تحلیلی (تی مستقل، تی زوجی، آنالیز کوواریانس) صورت گرفت.یافته ها: میانگین درد شانه قبل از مداخله در هر دو گروه آزمون و شاهد 8.40 بود (تفاوتی را نشان نمی داد). پس از مداخله میانگین درد شانه در گروه آزمون 1.13 و در گروه شاهد 8.40 محاسبه شد که موید تفاوت معنادار (p<0.001) بود. همچنین میانگین عملکرد دست مبتلا قبل از ماساژ در گروه آزمون 7.46 و در گروه شاهد 8.93 بود که تفاوتی را نشان نمی دهد(p= 0.752) . پس از مداخله میانگین عملکرد دست مبتلا در گروه آزمون 9.13 و گروه شاهد 8.66 بود که تفاوت معناداری را به دنبال ماساژ نشان نمی دهد (p= 0.918) اما در گروه آزمون قبل و بعد از ماساژ تفاوت معنادار می باشد (p<0.001).نتیجه گیری: با توجه به نتایج حاصل از پژوهش حاضر، به کارگیری ماساژ SSBM به عنوان مداخله ای غیرتهاجمی و مکمل، توسط کارکنان درمانی و مراقبتی، می تواند گام موثری در پیشگیری یا کاهش درد شانه و به تبع آن بهبود عملکرد حرکتی بیماران مبتلا به همی پلژی در اثر سکته مغزی محسوب گردد.

زمینه و هدف: شیر مادر فواید سلامتی بی شماری برای مادر و نوزاد فراهم می کند. حمایت از شیردهی توسط کارکنان بهداشتی تاثیر مفید در طول مدت شیردهی به ویژه دوره تغذیه انحصاری با شیر مادر دارد. هدف از این مطالعه تعیین میزان تاثیر مشاوره تلفنی بر تداوم و طول مدت شیردهی انحصاری زنان نخست زا می باشد.روش بررسی: این کارآزمایی میدانی در مورد 140 نفر از زنان نخست زای مراجعه کننده به مراکز بهداشتی درمانی منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران در سال 1389 انجام یافته است. تعداد نمونه ها 70 نفر در گروه آزمون و 70 نفر در گروه شاهد بودند. گروه آزمون، مشاوره تلفنی را دریافت کردند در حالی که گروه شاهد تنها مراقبت های معمول را دریافت نمودند. روش گردآوری اطلاعات مصاحبه و ابزار گردآوری شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و چک لیست بررسی تداوم و طول مدت شیردهی انحصاری بود. تداوم شیردهی انحصاری در دو گروه 1 و 3 ماه بعد از زایمان و طول مدت شیردهی انحصاری در هر دو گروه 3 ماه بعد از زایمان بررسی شد. تجزیه و تحلیل اطلاعات به کمک نرم افزار SPSS v. 16 انجام یافت.یافته ها: میانگین طول مدت شیردهی انحصاری بر حسب هفته در گروه آزمون (8.05±3.99) به طور معناداری (p= 0.008) بیشتر از گروه شاهد (6.23±4.03) بود. در ماه سوم پس از زایمان بعد از کنترل اثر متغیرهای مخدوش کننده، شانس شیردهی انحصاری در گروه آزمون به صورت معنادار بیشتر از گروه شاهد بود (p= 0.03). همچنین انجام مشاوره تلفنی با طول مدت شیردهی انحصاری مادران ارتباط آماری معنادار داشت (p= 0.02).نتیجه گیری: با توجه به تاثیر مشاوره تلفنی بر تداوم و طول مدت شیردهی انحصاری، ارایه این مشاوره که روشی ارزان و آسان است، می تواند به عنوان راه کاری جهت افزایش طول مدت شیردهی انحصاری به ویژه در مادران نخست زا مدنظر قرار گیرد.

زمینه و هدف: دارو رایج ترین کالای درمانی مصرفی در واحدهای ارایه دهنده خدمات بهداشتی و درمانی است. اجرای دستورات دارویی بخش مهمی از فرآیند درمان و مراقبت بیمار بوده و از عملکردهای اصلی پرستاران محسوب می شود. بروز اشتباهات دارویی می تواند باعث مشکلات جدی در سیستم های سلامت شود. هدف این مطالعه تعیین علل اشتباهات دارویی پرستاران و عوامل موثر بر عدم گزارش دهی آن از دیدگاه کارکنان پرستاری بوده است.روش بررسی: این مطالعه از نوع توصیفی- تحلیلی است. جامعه مورد مطالعه پرستاران شاغل در بیمارستان های دولتی شهرهای تبریز و مراغه در سال 1390 بوده است. حجم نمونه 200 نفر و نمونه گیری به صورت تصادفی خوشه ای انجام یافته است. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بوده و تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی (من ویتنی یو) در نرم افزار SPSS v. 15 انجام گرفته است.یافته ها: مهم ترین علل اشتباهات دارویی خستگی ناشی از کار اضافی (%95.5)، کمبود تعداد پرستار (%85) و تراکم زیاد کارها در بخش (%82.5) و همچنین مهم ترین عوامل موثر بر عدم گزارش دهی اشتباهات دارویی ایجاد مسایل قضایی (%73.5)، تمرکز مسوولان تنها به شخص اشتباه کننده بدون توجه به سایر عوامل دخیل در بروز اشتباه (%76) و واضح نبودن تعریف اشتباه دارویی (%44.5) ذکر شده است.نتیجه گیری: این مطالعه لزوم توجه به افزایش تعداد پرستار، تعدیل بارکاری پرستاران در بخش ها، استفاده از فرم های خاص برای گزارش دهی اشتباهات دارویی و ایجاد رابطه مثبت بین مدیران و کارکنان پرستاری و تامین فضای همکاری صمیمی را پیشنهاد می نماید.

زمینه و هدف: نوزادان نارس در حین مراقبت و درمان تحت رویه های دردناک و استرس زای زیادی قرار می گیرند و پرستاران می بایست با استفاده از روش های غیردارویی مختلف که بدون خطر هستند، جهت کاهش عوارض کوتاه مدت و طولانی مدت درد ناشی از رویه های تشخیصی و درمانی کمک نمایند. لذا این مطالعه با هدف تعیین میزان تاثیر موسیقی درمانی بر پاسخ های فیزیولوژیک درد ناشی از خون گیری در نوزاد نارس انجام یافته است.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی cross-over در مورد 20 نوزاد نارس بستری در بخش مراقبت ویژه بیمارستان ولی عصر (عج) وابسته به دانشگاه علوم پزشکی تهران به مدت 5 ماه در سال 89 انجام گرفته است. پس از نمونه گیری به روش در دسترس، نوزادان انتخاب شده به طور تصادفی یک بار به عنوان گروه شاهد و یک بار به عنوان گروه آزمون تحت مطالعه قرار گرفتند، به طوری که هر نوزاد به عنوان شاهد خود در نظر گرفته شد. پاسخ های فیزیولوژیک درد ناشی از خون گیری از جمله تعداد ضربان قلب و درصد اشباع اکسیژن خون شریانی در نوزادان نارس مورد سنجش قرار گرفت. برای نوزادان گروه آزمون، موسیقی Transitions پنج دقیقه قبل از خون گیری پخش می شد و تا 10 دقیقه بعد از خون گیری ادامه می یافت. در تمام موارد اعم از آزمون و شاهد مانیتور نوزاد از 10 دقیقه قبل از خون گیری، در طول خون گیری و تا 10 دقیقه بعد از خون گیری تحت فیلم برداری قرار می گرفت. سپس فیلم ها از طریق رایانه از نظر تغییرات معیارهای فیزیولوژیک مورد بازبینی و مطالعه دقیق قرار می گرفت. در نهایت تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آنالیز واریانس و کای اسکوئر در نرم افزار SAS و SPSS صورت گرفت.یافته ها: گروه آزمون و شاهد از نظر تعداد ضربان قلب در هنگام خروج سوزن و همچنین از نظر تعداد ضربان قلب در 5 دقیقه اول بعد از خون گیری به ترتیب با p= 0.022 و p<0.005 تفاوت آماری معنادار داشتند.نتیجه گیری: با توجه به آن که یافته های این مطالعه نشان داد موسیقی درمانی در کاهش بعضی از پاسخ های فیزیولوژیک درد ناشی از خون گیری در نوزادان نارس موثر است، لذا توصیه می شود پرستاران آن را به عنوان مداخله ای موثر در NICU در هنگام اجرای رویه های دردناک مثل خون گیری به کار گیرند.