حیات
سال:1395 | دوره:22 | شماره:4 |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: مشکلاتی که بیماران پس از جراحی استومی روده ای با آن ها مواجه می شوند، می تواند منجر به اختلال در سازگاری و خودکارآمدی آن ها شود. شواهدی وجود دارد که نشان می دهد این دو متغیر دارای اثرات متقابل هستند. این مطالعه با هدف تعیین همبستگی بین سازگاری و خودکارآمدی بیماران دارای استومی روده ای انجام گرفته است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی همبستگی در مورد 76 نفر از بیماران دارای استومی روده ای که در بیمارستان های آموزشی دانشگاه علوم پزشکی مشهد در سال 1394 بستری بودند، به شیوه نمونه گیری در دسترس انجام یافت. ابزار پژوهش پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و بیماری، مقیاس خودکارآمدی استومی و پرسشنامه سازگاری با استومی بود. تجزیه و تحلیل داده ها در نرم افزار SPSS v.19 و با استفاده از آمار توصیفی و تحلیلی انجام یافت.یافته ها: آزمون همبستگی پیرسون نشان داد که بین ابعاد سازگاری: پذیرش (p<0.001، r=0.518)، اشتغال ذهنی با اضطراب (p<0.001، r=0.438)، تعامل اجتماعی (p<0.001، r=0.488) و خشم (p<0.001، r=0.384) با میانگین نمره خودکارآمدی ارتباط خطی مثبت و معناداری وجود دارد. آزمون رگرسیون چندگانه نشان داد که بعد تعامل اجتماعی و پذیرش، همبستگی معناداری با خودکارآمدی بیماران دارد.نتیجه گیری: نتایج نشان داد که ابعاد تعامل اجتماعی و پذیرش سازگاری در ارتباط با خودکارآمدی، دارای بیش ترین اهمیت است. بنابراین توصیه می شود در مراقبت از بیماران دارای استومی به خصوص در ماه های ابتدایی پس از جراحی، با طراحی و اجرای مداخلات آموزشی و حمایتی مناسب، به سازگاری بیماران با ظاهر فیزیکی استومی و حفظ تعاملات اجتماعی آن ها کمک شود.

زمینه و هدف: اختلال استرس پس از سانحه، یکی از اختلالات روان پزشکی است که قرار گرفتن در معرض تروما عامل اساسی در پیدایش آن است. این اختلال بر جنبه های مهم زندگی فرد نظیر کیفیت زندگی حرفه ای تاثیر می گذارد. هدف این پژوهش تعیین همبستگی بین علایم استرس پس از سانحه با کیفیت زندگی حرفه ای کارکنان پرستاری بخش های روان پزشکی است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی تحلیلی به روش سرشماری 160 نفر از کارکنان پرستاری بخش های روان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی کرمان در سال 1392 بررسی شدند. پرسشنامه های ویژگی های جمعیت شناختی و حرفه ای، علایم استرس پس از سانحه Weathers (PCL-C) و کیفیت زندگی حرفه ای Hudnall Stamm (PQOL) جهت گردآوری داده ها مورد استفاده قرار گرفت. داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS v.20 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: بین علایم استرس پس از سانحه با کیفیت زندگی حرفه ای در پرستاران بخش های روان پزشکی همبستگی معنادار وجود داشت (r=0.32، p<0.001). همچنین علایم استرس پس از سانحه با ابعاد فرسودگی شغلی (r=0.36، P<0.001) و استرس تروماتیک ثانویه (r=0.61 و p<0.001) ارتباط مثبت و با بعد رضایت از همدردی ارتباط آماری معکوس (r=-0.29، p<0.001) داشت. پس از حذف اثر متغیرهای سن، تجربه کاری، علاقه به کار و تجربه قبلی حوادث تروماتیک نیز همبستگی دو متغیر اصلی پژوهش معنادار بود (p<0.001).نتیجه گیری: استرس پس از سانحه با کیفیت زندگی حرفه ای روان پرستاران همبستگی دارد. بنابراین توصیه می شود عوامل مرتبط با اختلال پس از سانحه شناسایی و پیشگیری شود.

زمینه و هدف: نگرانی ها در مورد مرگ ممکن است اثرات منفی بر کیفیت زندگی مرتبط با سلامت بگذارد. با وجود این اطلاعات کمی در مورد رابطه اضطراب مرگ و کیفیت زندگی در بیماری های تهدیدکننده حیات به ویژه بیماران همودیالیزی وجود دارد. هدف مطالعه حاضر تعیین ارتباط بین اضطراب مرگ و کیفیت زندگی در بیماران تحت درمان با همودیالیز است.روش بررسی: مطالعه حاضر از نوع توصیفی همبستگی است. 200 بیمار تحت درمان با همودیالیز به روش تصادفی - طبقه ای از بیمارستان های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی زنجان در فاصله فروردین تا اردیبهشت 1395 در مطالعه شرکت کردند. ابزار گردآوری داده ها شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی، مقیاس اضطراب مرگ تمپلر و پرسشنامه کیفیت زندگی مک گیل بود. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های همبستگی رگرسیون و مدل رگرسیون خطی در نرم افزار SPSS v.22 انجام یافت.یافته ها: میانگین امتیاز نمره اضطراب مرگ و کیفیت زندگی بیماران به ترتیب 46.54±10.85 و 82.55±19.01 بود. رابطه معناداری بین اضطراب مرگ و کیفیت زندگی یافت نشد (r=0.044، p>0.05). در مدل رگرسیونی پیش بینی اضطراب مرگ تنها، جنس عامل معنادار بود. این مدل %11.3 از تغییرات اضطراب مرگ را توضیح داد. همچنین نتایج مدل رگرسیونی نشان داد حمایت اجتماعی و اعتقادات مذهبی تنها پیش بینی کننده های کیفیت زندگی بیماران تحت درمان با همودیالیز بودند و %17.2 از تغییرات آن را تبیین کردند.نتیجه گیری: در مطالعه حاضر رابطه معناداری بین اضطراب مرگ و کیفیت زندگی بیماران همودیالیزی مشاهده نشد. لذا پیشنهاد می شود تحقیقات بیش تری در این زمینه صورت گیرد.

زمینه و هدف: شهامت اخلاقی فضیلتی است که به افراد کمک می کند تا بتوانند بر ترس و محدودیت خود غلبه کنند و در مواجهه با هر شرایطی تصمیم درست بگیرند و عملکرد مناسب داشته باشند. پرستاران به دلیل ماهیت حرفه خود روزانه با مسایل اخلاقی زیادی روبه رو می شوند که تصمیم و عملکرد درست آنان مستلزم برخورداری از شهامت اخلاقی است. هدف این مطالعه تعیین شهامت اخلاقی پرستاران بوده است.روش بررسی: این مطالعه توصیفی - مقطعی در سال 1394 انجام یافته است. جامعه مورد مطالعه پرستاران بیمارستان های دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی بودند. نمونه مورد مطالعه 155 نفر بود. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه شهامت اخلاقی Sekerka و همکاران (2009) استفاده شد. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و ضریب همبستگی پیرسون، تی مستقل و آنالیز واریانس تک عاملی در نرم افزار آماری SPSS v.22 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: میانگین نمره شهامت اخلاقی پرستاران 63.72±5.91 (دامنه 75-15) بود. بیش ترین و کم ترین میانگین ابعاد به ترتیب مربوط به بعد عامل اخلاقی (13.73±1.22) و تحمل تهدید (11.40±1.80) بود. سابقه کار پرستاران با شهامت اخلاقی و بعد فراتر از تسلیم رابطه مثبت و معنادار داشت (p<0.05).نتیجه گیری: در این مطالعه وضعیت شهامت اخلاقی پرستاران در حد مطلوب بود. با توجه به این یافته می توان ضمن اقداماتی برای تقویت این فضیلت، قدرت استدلال اخلاقی پرستاران را تقویت کرد تا تصمیم گیری ها و اقدامات اخلاقی پرستاران در مسیر درست جاری گردد. همچنین تقویت قدرت استدلال و شهامت اخلاقی پرستاران می تواند به ایفای نقش آن ها به عنوان حامی بیمار کمک کند.

زمینه و هدف: دیابت، بیماری مزمنی است که نیازمند رفتارهای خودمراقبتی ویژه در سراسر عمر است. نوجوانان مبتلا به دیابت نیاز به آموزش خودمراقبتی برای کنترل دیابت و پیش گیری از عوارض آن دارند. از این رو مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش خودمراقبتی بر عوارض دیابت و هموگلوبین A1C نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک انجام یافته است.روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی غیرتصادفی (IRCT2015051322258N1) است که در مورد 74 نفر از نوجوانان 18-12 ساله مبتلا به دیابت نوع یک مراجعه کننده به انجمن دیابت ایران که به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه (آزمون 34 نفر و شاهد 40 نفر) قرار گرفتند، انجام یافته است. مداخله آموزشی در 5 جلسه برای گروه آزمون اجرا شد. بعد از آن بیماران به مدت 3 ماه از طریق سرویس های تلفن همراه تحت آموزش و پیگیری قرار گرفتند. ابزار مورد استفاده شامل پرسشنامه جمعیت شناختی و بخش «کنترل عوارض و مصرف داروی» پرسشنامه سنجش رفتارهای خودمراقبتی بود. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه 18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: قبل از آموزش بین میانگین «کنترل عوارض و مصرف دارو» و میزان هموگلوبین A1C دو گروه آزمون و شاهد تفاوت معناداری مشاهده نشد (p>0.05). بعد از اجرای برنامه آموزشی اختلاف معناداری بین میانگین «کنترل عوارض و مصرف دارو» و میزان هموگلوبین A1C دو گروه دیده شد (p<0.05).نتیجه گیری: آموزش خودمراقبتی و همچنین پیگیری بعد از جلسات آموزش می تواند موجب کاهش عوارض و کاهش میزان هموگلوبین A1C در نوجوانان مبتلا به دیابت نوع یک شود.

زمینه و هدف: اگرچه مراقبت دلسوزانه به عنوان هسته مرکزی مراقبت های پرستاری شناخته شده، اما هنوز تعریف دقیق و یکسانی از این مفهوم پیچیده و قابل بحث وجود ندارد. این مطالعه با هدف تحلیل مفهوم مراقبت دلسوزانه در پرستاری بر اساس مدل هیبرید انجام یافته است.روش بررسی: در این مطالعه، از سه مرحله مدل هیبرید (نظری، کار در عرصه و تحلیل نهایی) استفاده شد. در مرحله نظری، به بررسی مفهوم مراقبت دلسوزانه در پایگاه های معتبر در بازه زمانی 2000 تا 2016 پرداخته شد. در مرحله کار در عرصه، با 11 نفر از پرستاران مصاحبه های عمیق انجام یافت و از روش تحلیل محتوا برای تحلیل داده ها استفاده شد. در مرحله آخر، تحلیل نهایی صورت گرفت.یافته ها: نتایج تحلیل نهایی نشان داد که مراقبت دلسوزانه، فرآیندی است که در آن پرستار در یک تعامل سازنده با بیمار ارتباط برقرار کرده و با گذاشتن خود به جای بیمار و درک شرایط وی، به کشف دغدغه های بیمار پرداخته و در حد توان خود برای رفع آن دغدغه ها تلاش می نماید.نتیجه گیری: بر اساس این تحلیل مفهوم، تعامل سازنده بین پرستار و بیمار از مهم ترین ویژگی مراقبت دلسوزانه بوده که در تعاریف قبلی به آن اشاره نشده است همچنین در این مطالعه، پرستاران بر این موضوع تاکید داشتند که آن ها در حد توان خود تلاش می کنند تا دغدغه های بیماران را رفع کنند. بنابراین، مطالعه حاضر می تواند پایه ای برای مطالعات بعدی در زمینه مراقبت دلسوزانه باشد.

زمینه و هدف: مصرف میان وعده های کم ارزش در چاقی دوره کودکی نقش دارد. هدف از انجام این مطالعه تعیین تاثیر برنامه آموزشی مادران بر مصرف میان وعده های سالم در کودکان 5- 1 ساله با استفاده از نظریه شناختی اجتماعی بوده است.روش بررسی: این مطالعه مداخله ای نیمه تجربی (IRCT2013062912456N2) در سال 1392 با مشارکت 126 مادر دارای کودک 1 تا 5 ساله تحت پوشش مراکز بهداشتی شهر همدان در دو گروه شاهد و مداخله انجام گرفت. مداخله شامل چهار جلسه آموزشی، کتابچه آموزشی، کلیپ آموزشی و 6 پیام نوشتاری بود. سازه های نظریه شناختی اجتماعی و پرسشنامه بسامد مصرف در قبل از مداخله، ده روز و دو ماه بعد از مداخله بررسی شد. داده ها در نرم افزار SPSS نسخه 16 و با استفاده از آزمون های آماری کای دو، تی مستقل، داده های تکراری و آزمون کوواریانس مورد تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: قبل از مداخله، دو گروه از نظر ویژگی های جمعیت شناختی و سازه های نظریه شناختی اجتماعی و بسامد مصرف میان وعده های کم ارزش همگن بودند (p>0.05). با توجه این که نتایج آزمون آنالیز واریانس اندازه های تکراری برای اثر متقابل گروه و زمان معنادار بوده است. لذا مقایسه میانگین های دو گروه در هر مرحله با آزمون تی مستقل انجام گرفت و تفاوت معنادار بین دو گروه در دو مرحله بعد از مداخله مشاهده شد.نتیجه گیری: این مداخله تاثیر مثبتی در مصرف میان وعده های سالم در کودکان داشت. می توان برای اصلاح الگوی مصرف میان وعده ها در کودکان از نظریه شناختی اجتماعی و روش به کار رفته در طراحی این برنامه بهره گرفت.

زمینه و هدف: برای حفظ و ارتقای سلامتی، تصحیح و بهبود سبک زندگی امری ضروری است. اصلاح سبک زندگی نقش مهمی در سلامتی طولانی مدت زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک دارد. لذا این مطالعه با هدف تعیین وضعیت سبک زندگی ارتقادهنده سلامت و پیش بینی کننده های فردی - اجتماعی آن در زنان مبتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک انجام گرفته است.روش بررسی: این مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی در مورد 174 زن مبتلا به سندرم تخمدان مراجعه کننده به کلینیک های دولتی و خصوصی زنان و ناباروری شهر ارومیه - ایران در سال 1394 انجام یافته است. داده ها با استفاده از پرسشنامه های فردی - اجتماعی و سبک زندگی ارتقا دهنده سلامت جمع آوری شد. جهت تحلیل داده ها از آمارهای توصیفی و آزمون های آماری تی مستقل، آنالیز واریانس یک طرفه و رگرسیون خطی چندگانه در SPSS نسخه 21 استفاده شد.یافته ها: میانگین و انحراف معیار نمره کلی سبک زندگی ارتقادهنده سلامت 2.2±0.3 از محدوده نمره قابل دستیابی 4-1 بود. بیش ترین میانگین مربوط به زیرمقیاس تغذیه (2.9±0.5) و کم ترین میانگین نمره مربوط به زیرمقیاس کنترل استرس (1.2±0.5) بود. بر اساس مدل رگرسیون خطی چندگانه، متغیرهای BMI، تحصیلات همسر، اولین فرد حامی و مقدار خون ریزی از پیش بینی کننده های سبک زندگی ارتقادهنده سلامت در زنان مبتلا به PCOS بودند.نتیجه گیری: با توجه به قرار گرفتن میانگین نمره کلی سبک زندگی ارتقادهنده سلامت و برخی از ابعاد آن در میانه دامنه نمرات قابل کسب، ضرورت دارد در کنار سایر درمان ها، بهبود سبک زندگی ارتقادهنده سلامت زنان مبتلا بهPCOS  با توجه به مولفه های فردی- اجتماعی تاثیرگذار در برنامه کاری مراقبان بهداشتی- درمانی قرار گیرد.