حیات
سال:1390 | دوره:17 | شماره:3 |تعداد مقالات:9

زمینه و هدف: واژینوز باکتریال نوعی عدم تعادل در اکوسیستم طبیعی واژن است که به علت رشد بیش از حدباکتری های غیرهوازی و همراهی آن ها با کاهش لاکتوباسیل ها به وجود می آید و PH واژن به بیش از 5/4 افزایش می یابد. واژینوز باکتریال خطر بیماری های التهابی لگن، عفونت های کاف واژن متعاقب هیسترکتومی، غیرطبیعی بودن سیتولوژی سرویکس و زایمان پره ترم را افزایش می دهد. مقاومت به آنتی بیوتیک ها، سبب افزایش علاقه به درمان های غیرآنتی بیوتیکی شده است. مطالعه حاضر با هدف مقایسه تاثیر شیاف واژینال لاکتوباسیلوس اسیدوفیلوس با قرص واژینال مترونیدازول بر علایم و نشانه های واژینوز باکتریال انجام گرفته است.روش بررسی: این کارآزمایی بالینی تصادفی دو سوکور، در مراکز درمانی سرپایی دانشگاه علوم پزشکی تبریز در سال 1387 انجام یافته است. 40 بیمار با تخصیص تصادفی در دو گروه شیاف لاکتوباسیل و قرص واژینال مترونیدازول قرار داده شدند. داده ها با استفاده از آمارهای توصیفی و استنباطی در نرم افزار SPSS v.15 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: میزان بهبود در گروه مترونیدازول 100% و در گروه لاکتوباسیل 75% بود.نتیجه گیری: بر پایه نتایج مطالعه، مترونیدازول در درمان واژینوز باکتریال موثرتر می باشد. البته درمان با مترونیدازول سبب تغییر در الگوی فلور میکروبی می شود. به طوری که باکتری های گرم منفی بی هوازی پس از درمان پا برجا هستند. شاید بتوان ترکیبی از هر دو رژیم درمانی را در اغلب بیماران مقاوم به درمان به کار برد.

زمینه و هدف: استعمال سیگار یک مشکل خطرساز و شایع در میان نوجوانان است. با توجه به این که حدود یک سوم از جمعیت کشور را جوانان و نوجوانان 29-15 ساله تشکیل می دهند، تلاش جهت حفظ سلامت آنان، به ویژه دختران نوجوان به جهت نقش تربیتی سازنده ای که دارند، به منزله حفظ هر چه بیشتر سلامت جامعه می باشد. در آموزش بهداشت استفاده از مدل ها به منظور کمک عملی به طراحی برنامه های تاثیرگذار آموزشی صورت می گیرد. هدف این مطالعه تعیین میزان تاثیر آموزش مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی بر رفتارهای پیشگیری از مصرف سیگار در نوجوانان دختر بوده است.روش بررسی: این مطالعه مداخله ای از نوع نیمه تجربی است که در کانون های فرهنگی تربیتی منطقه 17 شهرداری تهران در مورد 176 نفر از نوجوانان دختر (88 نفر در هر یک از دو گروه آزمون و شاهد) در سال 1388 انجام یافته است. مداخله این پژوهش، آموزش مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی به روش سخنرانی همراه با پرسش و پاسخ، طی سه جلسه آموزشی (هر جلسه 45 دقیقه) و ارایه محتوای آموزش به صورت کتابچه صورت گرفت. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه بود که در دو مرحله قبل و بعد از آموزش با فاصله زمانی 8 هفته تکمیل گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و تحلیلی در نرم افزار SPSS v.16 استفاده شد (a<0.05).یافته ها: قبل از آموزش دو گروه از نظر متغیرهای جمعیت شناختی و همچنین از نظر متغیرهای مربوط به اجزای مدل همگن بودند. مقایسه دو گروه نشان داد که میانگین اجزای مدل اعتقاد بهداشتی مشتمل بر حساسیت، شدت، منافع و موانع درک شده، راهنمای عمل و رفتارهای پیشگیری بعد از آموزش در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد افزایش معناداری داشته است (p<0.001).نتیجه گیری: آموزش بهداشت مبتنی بر مدل اعتقاد بهداشتی در انجام رفتارهای پیشگیری از مصرف سیگار در نوجوانان موثر بوده است.

زمینه و هدف: سلامت معنوی، مذهب و امید در سازگاری بیماران مبتلا به سرطان دارای اهمیت زیادی هستند و لازم است پرستاران بسته به فرهنگ خود با این متغیرها و ارتباط بین آن ها آشنا شوند. این تحقیق با هدف تعیین ارتباط بین سلامت معنوی، مذهب و امید در بیماران سرطانی انجام گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی، 164 بیمار مبتلا به سرطان مراجعه کننده به بیمارستان امید ارومیه از خرداد تا آذر ماه 1389، به روش نمونه گیری آسان تداومی انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. داده ها با استفاده از آمار توصیفی و آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و آنالیز رگرسیون چند گانه در سطح معناداری 05/0 تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: بین سلامت وجودی و سلامت مذهبی (زیر گروه های سلامت معنوی) و همچنین بین مذهب درونی و اعمال مذهبی (از زیر گروه های مذهب) با امید ارتباط معناداری وجود داشت. سلامت وجودی، اعمال مذهبی سازمان یافته و مذهب درونی (از زیر گروه های مذهب) عوامل پیش گویی کننده معنادار برای امید بودند.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه اهمیت سلامت معنوی و مذهب را به عنوان متغیرهای تاثیرگذار بر امید بیماران سرطانی مورد تایید قرار می دهد. بنابراین به پرستاران و متخصصان بالینی توصیه می شود که بر مذهب و سلامت معنوی به منظور حفظ امید بیماران تاکید داشته باشند.

زمینه و هدف: علایم فیزیولوژیک اضطراب در اغلب موارد با تغییرات همودینامیک در بیماران تحت کاتتریزاسیون همراه است. این مطالعه با هدف بررسی تاثیر برنامه آشناسازی قبل از کاتتریسم بر متغیرهای همودینامیک در بیماران تحت کاتتریزاسیون قلبی بستری انجام یافته است.روش بررسی: در این پژوهش تجربی یک سوکور 60 بیمار تحت کاتتریسم قلبی در بیمارستان شهید بهشتی زنجان، از اردیبهشت تا شهریور 1385 به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و با روش تخصیص تصادفی در دو گروه آزمون و شاهد، مورد مطالعه قرار گرفتند. ابزار جمع آوری اطلاعات شامل پرسشنامه اطلاعات جمعیت شناختی و برگه های ثبت متغیرهای همودینامیک بیماران بود. داده های حاصل با آزمون های آماری کای اسکوئر، آنالیز واریانس در اندازه گیری های مکرر و تی مستقل در نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: آنالیز واریانس در اندازه گیری های مکرر نشان داد که فشارخون سیستولیک، فشارخون دیاستولیک، تعداد ضربان قلب، و تعداد تنفس در قبل، حین و پس از کاتتریزاسیون در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد پایین تر بوده است و این اختلاف به جهت آماری معنادار بود (p<0.05). همچنین آزمون تی مستقل نشان داد که فشار سیستولیک بطن چپ در گروه آزمون نسبت به گروه شاهد پایین تر بوده است (p<0.05)، اما فشارخون سیستولیک آئورت (p=0.173)، فشار دیاستولیک آئورت (p=0.104)، و فشار انتهای دیاستولیک بطن چپ (p=0.886) در بین دو گروه آزمون و شاهد اختلاف معناداری را نشان نداد.نتیجه گیری: این پژوهش نشان داد، متغیرهای همودینامیک بیماران گروه آزمون که مداخله برنامه آشناسازی داشتند، در اغلب موارد پایین تر از گروه شاهد بوده است. دلیل این امر می تواند اضطراب کم تر بیماران گروه آزمون نسبت به گروه شاهد باشد. بنابراین توصیه می شود قبل از اجرای رویه های تشخیصی تهاجمی برای بیماران از برنامه آشناسازی استفاده شود.

زمینه و هدف: درد بعد از عمل جراحی می تواند باعث بروز عوارض متعدد و عدم رضایت بیمار گردد. کنترل درد بعد از عمل جراحی، به طور قابل توجهی در روند بهبودی بعد از عمل جراحی، طول مدت بستری و میزان رضایت بیماران عمل شده موثر است. یکی از عوامل موثر در کنترل درد، میزان آگاهی پرستاران در مورد درد و روش های تسکین آن می باشد. با توجه به این که درد پس از عمل جراحی CABG یک معضل برای بیماران می باشد، مطالعه حاضر با هدف تعیین ارتباط بین آگاهی پرستاران از درد و میزان رضایت بیماران تحت CABG از تسکین درد، انجام یافته است.روش بررسی: این پژوهش یک مطالعه مقطعی توصیفی - تحلیلی است که در سال 1386 انجام یافته است. نمونه های مورد مطالعه شامل 100 نفر از پرستاران شاغل در بخش های ICU قلب بیمارستان های منتخب دانشگاه علوم پزشکی تهران و 200 نفر از بیماران تحت CABG در 24 ساعت اول پس از عمل و پس از خارج شدن لوله تراشه بود که به روش نمونه گیری آسان انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه بود. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آمار استنباطی (آزمون کای دو، همبستگی پیرسون) در نرم افزار SPSS v.11.5 استفاده گردید.یافته ها: بین میزان آگاهی پرستاران از کنترل درد پس از عمل و میزان رضایت بیماران از تسکین درد ارتباط معناداری وجود داشت، اما بین میزان آگاهی پرستاران از ماهیت درد و میزان رضایت بیماران از تسکین درد ارتباط معناداری مشاهده نشد. همچنین آزمون های آماری نشان داد که بین مشخصات پرستاران از جمله سن، جنس، بیمارستان محل خدمت و سابقه خدمت، با میزان آگاهی آن ها در مورد ماهیت و تسکین درد ارتباط معناداری وجود دارد.نتیجه گیری: به نظر می رسد پرستاران توانسته اند دانش نظری خود در زمینه کنترل درد را در مراقبت از بیماران به کار گیرند. همچنین می توان استنباط نمود که آگاهی پرستاران در مورد ماهیت درد ممکن است در تسکین درد بیماران تاثیری نداشته باشد.

زمینه و هدف: بیماران دیالیزی به دلایل مختلف دچار کاهش ظرفیت فیزیکی بدن و در نتیجه افزایش وابستگی به دیگران در انجام فعالیت های خود می شوند. این پژوهش با هدف بررسی تاثیر برنامه ورزشی بر افزایش ظرفیت فیزیکی بیماران همودیالیزی انجام یافته است.روش بررسی: در این مطالعه نیمه تجربی 25 نفر از بیماران همودیالیزی که واجد شرایط شرکت در پژوهش بودند به صورت نمونه گیری در دسترس از سه بیمارستان تحت پوشش دانشگاه علوم پزشکی تهران انتخاب شدند. بیماران گروه آزمون (n=12)، برنامه ورزشی پیاده روی طراحی شده را به مدت 8 هفته (اردیبهشت ماه 1389 تا تیرماه همان سال) بلافاصله بعد از اتمام جلسه همودیالیز به مدت 30 دقیقه دریافت کردند. آزمون پیاده روی 6 دقیقه (MWT6) برای اندازه گیری متغیر پاسخ در نظر گرفته شد. داده ها در نرم افزار SPSS v.18 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: مقایسه میانگین های مسافت طی شده در 6 دقیقه، قبل از مداخله، چهار هفته بعد و در پایان هفته هشتم تفاوت معنادار آماری در دو گروه آزمون و شاهد نشان نداد. همچنین مقایسه مقادیر در شروع و پایان هفته هشتم در گروه آزمون به میزان 66 متر افزایش میانگین مسافت طی شده نشان داد اما این اختلاف از نظر آماری معنادار نبود (p=0.302).نتیجه گیری: در این مطالعه ظرفیت فیزیکی بیماران همودیالیزی بعد از اجرای برنامه ورزشی در گروه آزمون به میزان 20% افزایش پیدا کرد ولی این مقدار از لحاظ آماری معنادار نبود. لذا با توجه به محدودیت های موجود در این پژوهش، پیشنهاد می گردد پژوهش های بیشتری در این زمینه انجام یابد.

زمینه و هدف: تجربه حاملگی در زندگی زنان را می توان نوعی بحران موقعیتی به حساب آورد. وجود اضطراب به شکل های مختلف در زنان باردار مشکلاتی را برای جنین و مادر و حتی آینده کودک ایجاد می کند. به منظور ارتقای سلامت روان و کاهش اضطراب مادران، مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر آموزش رفتارهای دلبستگی بر میزان اضطراب و دلبستگی مادر به نوزاد در در بارداری اول انجام گرفته است.روش بررسی: پژوهش حاضر، به روش کارآزمایی بالینی در مورد 84 خانم باردار شکم اول (42 نفر گروه آزمون و 42 نفر گروه شاهد) از زنان باردار مراجعه کننده به دو بیمارستان حافظ و شوشتری شیراز در تابستان 1389 انجام گرفته است. ابتدا قبل از مطالعه سطح اضطراب مادران مورد مطالعه در دو گروه ارزیابی شد. سپس برای گروه آزمون علاوه بر مراقبت های معمول بارداری، چهار جلسه 90 دقیقه ای کلاس های آموزش رفتارهای دلبستگی طی یک ماه (هفته ای یک جلسه) برگزار شد. گروه شاهد فقط مراقبت های معمول بارداری را دریافت نمودند. بلافاصله پس از پایان دوره یک ماهه مداخله، در هر دو گروه مجددا سطح اضطراب سنجیده شد. سپس در روز اول بعد از زایمان در هنگام شیردهی رفتارهای دلبستگی مادر به نوزاد در هر دو گروه بدون اطلاع مادر و با استفاده از برگه مشاهده اوانت مشاهده و ثبت گردید. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های مجذور کای و تی مستقل و تی زوجی در نرم افزار SPSS v.17 استفاده شد.یافته ها: دو گروه از نظر ویژگی های فردی نظیر سن و جنس و سطوح اضطراب قبل از مداخله همسان بودند. میانگین نمره اضطراب قبل از مداخله در دو گروه آزمون و شاهد تفاوت آماری معناداری نداشت (p=0.590) ولی بعد از مداخله تفاوت آماری معناداری نشان داد (p=0.003). همچنین میانگین نمره دلبستگی مادر با نوزاد در اولین شیردهی در دو گروه تفاوت آماری معناداری را نشان داد (p<0.001).نتیجه گیری: بر اساس نتایج این پژوهش، آموزش رفتارهای دلبستگی موجب کاهش سطح اضطراب مادر باردار و افزایش میزان دلبستگی مادر به نوزاد می گردد. با توجه به آسان، ارزان و غیرتهاجمی بودن این روش، استفاده از آن به خصوص در مورد زنان نخست زا توصیه می شود.

زمینه و هدف: شیرخواران حساس ترین و آسیب پذیرترین گروه اجتماع را تشکیل می دهند. لذا حفظ سلامت جسمی و روانی آنان نیازمند توجه ویژه ای است. برخی از مطالعات نشان داده است که ماساژ درمانی والدین، به عنوان راهی برای بهبود کیفیت زندگی شیرخوار دارای اهمیت می باشد. هدف از انجام این مطالعه مقایسه تاثیر ماساژ با روغن آفتاب گردان و روغن کنجد بر مدت گریه و مدت خواب شیرخواران بوده است.روش بررسی: مطالعه حاضر یک کارآزمایی بالینی سه سوکور است که در مورد 120 شیرخوار 15-10 روزه، ترم، تک قلو، تغذیه انحصاری با شیر مادر و عدم سابقه بستری شیرخوار به علت بیماری انجام گرفته است. شیرخواران به سه گروه 40 نفره جهت دریافت ماساژ با روغن کنجد، با روغن آفتاب گردان و ماساژ بدون استفاده از روغن تقسیم شدند. ماساژ توسط مادر 2 نوبت (صبح و عصر) در روز، هر نوبت به مدت 15 دقیقه و به مدت 28 روز انجام می گرفت. ابزار جمع آوری اطلاعات فرم ثبت خاطرات روزانه والدین از گریه و خواب شیرخوار بود که در ابتدا، انتهای هفته های اول، دوم، سوم و چهارم مطالعه تکمیل گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آنالیز واریانس با اندازه های تکراری استفاده شد.یافته ها: در طول 4 هفته پیگیری، روند کاهشی مدت گریه شیرخوار معنادار نبود (p=0.18) لیکن متوسط مدت گریه شیرخوار بین گروه ماساژ با روغن کنجد، ماساژ با روغن آفتاب گردان و ماساژ بدون استفاده از روغن اختلاف معناداری داشت (p=0.007). اما اثر متقابل زمان و گروه بر مدت گریه معنادار نبود (p=0.18). در طول 4 هفته پیگیری، روند افزایشی مدت خواب شیرخوار از نظر آماری معنادار بود (p<0.001) لیکن متوسط مدت خواب بین سه گروه مورد مطالعه تفاوت معناداری نداشت (p=0.56). همچنین اثر متقابل زمان و گروه بر مدت خواب نیز معنادار نبود (p=0.10).نتیجه گیری: با توجه به عدم تفاوت آماری معنادار در بین سه گروه به لحاظ مدت گریه و خواب شیرخوار و با توجه به این که روند افزایشی خواب می تواند یک پدیده طبیعی در شیرخوار نظر گرفته شود، لذا برای رسیدن به نتایج دقیق در این زمینه، نیاز به انجام مطالعه ای با داشتن گروه شاهد (بدون انجام ماساژ) می باشد.