شنوایی شناسی (Auditory and Vestibular Research)
سال:1387 | دوره:17 | شماره:1 (پیاپی 29) |تعداد مقالات:11

زمینه و هدف: آلودگی صوتی عامل اصلی بروز کاهش شنوایی شغلی در صنایع محسوب می گردد. بنابر گزارش های سازمان بهداشت جهانی، در بسیاری از نقاط جهان نیروهای کاری در تماس با تراز صدای بیش از 85-90dBA می باشند. هدف از این تحقیق ساخت جاذب های صوتی بر پایه بازیافت ترکیبی پلی اتیلن ترفتالات و پلی استایرن جهت کنترل آلودگی صوتی به روشی اقتصادی می باشد.روش بررسی: نمونه های جاذب صوتی از پلیمرهای پلی اتیلن ترفتالات و پلی استایرن با درصد وزنی مساوی و همچنین از الیاف پلی استر و با بکارگیری رزین های بر پایه پلی وینیل استات در ضخامت های 5 و 10 سانتی متر ساخته شد. سپس توسط سیستم آکوستیک امپدانس تیوب میزان درصد ضریب جذب صوتی تعیین گردید و با پشم سنگ مقایسه گردید.یافته ها: میزان میانگین درصد ضریب جذب صوت در نمونه های با مش بندی 1 تا 5 میلی متر و با ضخامت 10 سانتی متر در فرکانس های 50 الی 630 و 1250 و 1600 هرتز نسبت به نمونه های با مش بندی 6 تا 20 میلی متر بیشتر بود (05/p<0) مقادیر میانگین نمونه های ساخته شده با میانگین درصد جذب پشم سنگ نیز اختلاف معنی داری داشت(005/p=0).نتیجه گیری: استفاده از جاذب های پلیمری بر پایه بازیافت به دلیل مقرون به صرفه بودن و پیشگیری برخی از بیماری های کار می تواند نقش بسیار مهمی را در اقتصاد ملی ایفا نماید.

 زمینه و هدف: تجهیزات حفاظت شنوایی به میزان گسترده ای جهت حفاظت کارکنان در برابر نویز محیط کار مورد استفاده قرار می گیرند. بدیهی است که در صورت عدم استفاده مداوم و صحیح، اثر حفاظتی این تجهیزات بسیار اندک خواهد بود. هدف از این مطالعه بررسی درک ریسک، دانش  و نگرش ایمنی کارکنان صنایع پتروشیمی کشور در مورد تجهیزات حفاظت شنوایی و برخی فاکتورهای مرتبط با آن می باشد.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 236 نمونه تصادفی از کارکنان صنایع پتروشیمی کشور که در معرض نویزی بیش از 85dBA بودند، پرسشنامه ساختار یافته ای را تکمیل کردند. برخی عوامل موثر شامل درک ریسک، دانش و نگرش ایمنی با استفاده از محافظ های شنوایی مورد بررسی قرار گرفت.یافته ها: این مطالعه نشان داد که فقط 3/20 درصد افراد در کلیه اوقات مواجهه با نویز از تجهیزات حفاظت شنوایی استفاده می کردند. ارتباط بین میزان استفاده از تجهیزات حفاظت شنوایی با درک ریسک (048/p=0) و آگاهی کارکنان در مورد حفاظت شنوایی (009/p=0) و همچنین ارتباط بین نگرش کارکنان در زمینه ایمنی و درک ریسک شنوایی (046/p=0) معنی دار بود.نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد که با حذف موانع عدم پذیرش گوشی های حفاظتی از سوی کارکنان و همچنین افزایش درک ریسک کارکنان در زمینه حفاظت شنوایی می توان میزان استفاده از تجهیزات حفاظت شنوایی را بهبود بخشید.

 زمینه و هدف: وزوز به احساس هر گونه صدا در گوش و یا سر بدون منشا خارجی اطلاق می شود. تاثیر تابش اشعه لیزر کم توان در بهبود وزوز توسط محققان مختلف گزارش شده است. هدف از مطالعه حاضر بررسی تاثیر تابش اشعه لیزر کم توان بر وزوز و شاخصه های آزمون های الکتروکوکلئوگرافی و گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش بوده است.روش بررسی: این مطالعه از نوع مداخله ای نیمه تجربی است که در آن تاثیر تابش اشعه لیزر کم توان روی 16 گوش (10 بیمار) مورد بررسی قرار گرفت. معاینه و ارزیابی های کامل ادیولوژیک و سایکواکوستیک وزوز، آزمون های الکتروکوکلئوگرافی، گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش و تکمیل فرم های اطلاعاتی، در مورد تمامی نمونه ها اجرا گردید. اطلاعات بدست آمده از این آزمون ها در مرحله قبل و بعد از تابش اشعه لیزر کم توان با هم مقایسه شدند.یافته ها: نتایج این تحقیق تنها در مورد تفاوت های میانگین مقادیر تطابق بلندی وزوز و میانگین دامنه پتانسیل عمل در اثر تابش لیزر کم توان از نظر آماری اختلاف معنی داری را نشان دادند (05/p<0) در سایر متغیرهای مورد مطالعه شامل بلندی ذهنی، میزان آزار دهندگی، تطابق زیر و بمی شاخصه های آزمون گسیل های صوتی حاصل اعوجاج گوش و الکتروکوکلئوگرافی از نظر آماری کاهش معنی داری مشاهده نگردید.نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از اشعه لیزر کم توان با قدرت 200 میلی وات در درمان وزوز موثر نیست. بررسی حاضر گزارش اولیه پژوهش محسوب شده و از نقطه نظر بالینی علیرغم اهمیت آماری نتایج فوق، مطالعات دیگر با حجم نمونه بالاتر مورد نیاز است.

زمینه و هدف: نقاطی از حلزون که سلول های مویی داخلی و یا فیبرهای عصبی آن غیر فعال شده اند را منطقه مرده می نامند. هدف از انجام این مطالعه شناسایی مناطق مرده حلزونی در کودکان مبتلا به کم شنوایی حسی عصبی متوسط تا عمیق با استفاده از آزمون نویز یکسان ساز آستانه ها بود.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، آزمون نویز یکسان ساز آستانه ها با استفاده از تمامی فرکانس های موجود در لوح فشرده آزمون، روی 30 کودک در محدوده ی سنی 5 الی 14 سال (میانگین 8/2 ± 5/8 سال) انجام شد.یافته ها: در 3/58 درصد از مجموع گوش ها، در حداقل یک فرکانس آزمایشی معیار مثبت در تشخیص منطقه مرده به دست آمد. طبقه بندی بر اساس فرکانس های ارزیابی شده نشان داد در 20 درصد فرکانس ها معیار مثبت کسب شده است. در 24 درصد نتایج غیر قطعی و در 56 درصد نیز هیچ منطقه مرده ای مشاهده نشد. بین نسبت سیگنال به نویز در سطح آستانه فرکانس های فاقد منطقه مرده و فرکانس های دارای آن اختلاف معنی داری مشاهده گردید و اختلاف میانگین آستانه های مطلق بین دو گروه نیز در فرکانس های 1000 هرتز و پایین تر معنی دار بود (05/0>p).نتیجه گیری: نتایج این مطالعه نشان داد فراوانی مناطق مرده در کودکان دچار کم شنوایی حسی عصبی، خصوصا هنگامی که آستانه فرکانس آزمایشی از 70 دسی بل فراتر رود، افزایش می یابد.

زمینه و هدف: در بیماری پارکینسون، علاوه بر اختلالات عضلانی، ناهنجاری های اکولوموتور نیز مشاهده می گردد. علت اختلالات اکولوموتور در این بیماری، درگیری گانگلیون بازال می باشد و معمول ترین ناهنجاری ها شامل طولانی شدن زمان نهفتگی ساکاد، ساکاد هایپومتریک و کاهش سرعت ساکاد است. هدف از این مطالعه بررسی مقایسه ای پارامترهای ساکادیک توسط ویدئونیستاگموگرافی در بیماران دچار پارکینسون ایدیوپاتیک و افراد هنجار بود.روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، حرکات ساکادیک در 30 فرد مبتلا به بیماری پارکینسون ایدیوپاتیک 70-35 ساله و 30 فرد هنجار در همین محدوده سنی مورد بررسی و مقایسه قرار گرفت. شاخص های مورد بررسی شامل زمان نهفتگی، سرعت و صحت ساکاد بود.یافته ها: نتایج این پژوهش نشان دهنده کاهش صحت و سرعت ساکاد و افزایش زمان نهفتگی ساکاد در افراد مبتلا به پارکینسون ایدیوپاتیک در مقایسه با افراد هنجار بود (p≤0.001).نتیجه گیری: نتایج این پژوهش نشان دهنده وجود اختلالات ساکادیک در افراد مبتلا به پارکینسون ایدیوپاتیک می باشد که تایید کننده کنترل دوپامینرژیک این حرکات است.

زمینه و هدف: بلوک شدن گیرنده آدنوزین توسط کافئین در دستگاه عصبی مرکزی سبب افزایش سطح نوروترنسمیترهایی نظیر گلوتامات می شود. با توجه به وجود گیرنده آدنوزین در تمام مناطق مغز از جمله مسیر شنوایی مرکزی به نظر می رسد کافئین بتواند با اثر بر این گیرنده ها سبب تغییراتی در نقل و انتقالات عصبی در این مسیر شود. بنابراین هدف مطالعه حاضر بررسی اثر کافئین بر زمان نهفتگی و دامنه پاسخ های شنوایی ساقه مغز می باشد.روش بررسی: این مطالعه از نوع کارآزمایی بالینی بود. افراد مورد مطالعه شامل 43 نفر دانشجویان هنجار مرد 25-18 سال بودند. به هر یک از آنها صفر، دو و سه میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن بدن، کافئین طی سه جلسه متفاوت داده شد. پاسخ های شنوایی ساقه مغز قبل و 30 دقیقه پس از مصرف کافئین ثبت شد. نتایج به منظور بررسی اثر کافئین بر ویژگی های پاسخ های شنوایی ساقه مغز بوسیله آزمون فریدمن و ویلکاکسون مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: زمان نهفتگی امواج III ،V  و I-V پس از مصرف دوزهای دو و سه میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن و زمان نهفتگی موج I پس از مصرف سه میلی گرم نسبت به گروه کنترل کاهش معنی داری نشان داد (01/p<0).نتیجه گیری: افزایش سطح گلوتامات در اثر بلوک شدن گیرنده آدنوزین سبب تغییراتی در سرعت انتقال عصبی در مسیر شنوایی مرکزی می شود.

زمینه و هدف: پاسخ های پایدار شنوایی آزمون نوینی در مجموعه آزمون های شنوایی است. معمولا برای انجام این آزمون، از فرکانس مدولاسیون 80 هرتز استفاده می شود. در این پژوهش، آزمون پاسخ های پایدار شنوایی در فرکانس مدولاسیون 40 و 80 هرتز، در افراد بزرگسال مورد بررسی قرار گرفت و نتایج حاصل از آستانه یابی در آنها مقایسه شد.روش بررسی: آزمون پاسخ های پایدار شنوایی و آستانه های تن خالص روی 30 فرد بزرگسال و در مجموع 60 گوش انجام شد و نتاج آن ها در سه گروه شنوایی هنجار، کم شنوایی حسی-عصبی ملایم و متوسط طبقه بندی شد.یافته ها: در هر سه گروه، آستانه های پاسخ های پایدار شنوایی 40 هرتز به آستانه رفتاری نزدیک تر بود (05/p<0) و با افزایش میزان کم شنوایی، تفاوت بین آستانه رفتاری و پاسخ های پایدار شنوایی کمتر می شد. میزان همبستگی نیز در پاسخ های پایدار شنوایی 40 هرتز بیشتر بود (05/p<0).نتیجه گیری: در افراد بزرگسال در حالت بیداری، آستانه های فرکانس مدولاسیون 40 هرتز به آستانه رفتاری نزدیک تر است و آستانه گیری در این فرکانس مدولاسیون نتایج بهتری نسبت به 80 هرتز را در پی دارد.

زمینه و هدف: تنفس انرژی اولیه برای تولید گفتار را فراهم می نماید. با توجه به اینکه هیچ شاخصی برای مقایسه میزان حداکثر مدت زمان آواسازی در افراد هنجار و مبتلا به اختلالات گفتاری در ایران وجود نداشت از این رو این پژوهش با هدف استاندارد کردن این میزان در دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر تهران انجام شد.روش بررسی: در این بررسی مقطعی-تحلیلی 576 دانش آموز پایه های اول تا سوم راهنمایی از مناطق مختلف تهران انتخاب گردیدند. هر دانش آموز ابتدا یک دم معمولی انجام می داد سپس واکه /a/ را با حداکثر توان خود تا حدی که احساس انقباض در ناحیه گردن و حنجره نداشته باشد به صورت کشیده تولید می کرد. این آزمایش برای سه بار متوالی انجام می گرفت و بیشترین زمان به عنوان حداکثر مدت زمان آواسازی تایید می شد.یافته ها: تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که میانگین حداکثر مدت زمان آواسازی به ترتیب پایه، در دخترها 3/15، 65/15 و 16/17 ثانیه، در پسرها 41/15، 7/16 و 01/17 ثانیه و بدون در نظر گرفتن جنسیت 36/15، 17/16 و 08/17 ثانیه بود. اختلاف میانگین در بین پایه اول و سوم معنی دار بود (003/p<0).نتیجه گیری: نتایج نشان می دهد که با افزایش سن میزان حداکثر مدت زمان آواسازی در بین افراد مورد مطالعه افزایش یافته است. همچنین این میزان در پسرها در پایه اول و دوم بیشتر از دخترها و در دخترها در پایه سوم بیشتر از پسرها می باشد.