زمینه و هدف: مهم ترین هدف هر سازمان دستیابی به بالاترین سطح بهره وری ممکن یا بهره وری بهینه است و نیروی انسانی ماهر و کارآمد یکی از مهم ترین ابزارها برای رسیدن به هدف های سازمان است زیرا نیروی انسانی نقش مهمی در افزایش و کاهش بهره وری سازمان دارد. هدف از مطالعه حاضر سنجش رابطه بین هوش هیجانی با خود کار آمدی و رضایت شغلی در پرستاران مراکز آموزشی درمانی شهرستان تبریز می باشد. مواد وروش ها: این مطالعه یک پژوهش همبستگی می باشد. نمونه پژوهش که شامل 100 نفر از پرستاران مراکز آموزش و درمانی تبریز است از ده مرکز آموزش و درمانی تبریز با جامعه آماری بیش از 3500 نفر را تشکیل می دهند که با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شده است. جمع آوری داده ها با پرسشنامه هوش هیجانی (2004, Austin) و پرسشنامه توصیف شغل (Smith، و همکاران، 1969) و خودکارآمدی، Sherer & (1982, Madox) انجام شده است. روایی این پرشسنامه از طریق اعتبار محتوایی و پایایی آن از طریق آلفای کرونباخ اندازه گیری شد که برای تنظیم هوش هیجانی 0.80، تنظیم عواطف 0.55، بهره وری 0.59 و ارزیابی 0.54 بدست آمده است. داده ها با استفاده از نرم افزار اس پی اس اس نسخه 16 تجزیه وتحلیل شده است. جهت تجزیه و تحلیل داده ها از ضریب همبستگی ساده و رگرسیون چندگانه استفاده شده است. برای بررسی فرضیه ها ازضریب همبستگی ساده استفاده گردیده است. یافته ها: تعداد افراد مورد مطالعه 100 نفر از پرستاران و سرپرستاران مراکز آموزشی و درمانی تبریز بابازه سنی پرستاران 30-22 و سرپرستاران 40-28 می باشد. بر اساس یافته های پژوهش حاضر، وجود همبستگی میان هوش هیجانی با رضایت شغلی با ضریب همبستگی 0.36 و در در سطح 0.01 معنادار می باشد. علاوه بر این همبستگی میان هوش هیجانی و خود کارآمدی با ضریب همبستگی 0.30 در سطح 0.01 معنادار بوده است و در خصوص همبستگی رضایت شغلی و خود کارآمدی نیز ضریب همبستگی 0.62 بدست آمده است. نتیجه گیری: نتایج حاصل از پژوهش وجود رابطه میان هوش هیجانی و خودکارآمدی و هوش هیجانی و رضایت شغلی و خودکارآمدی در پرستاران مراکز آموزشی و درمانی شهرستان تبریز را تایید نموده و همچنین مولفه های هوش هیجانی می تواند رضایت شغلی و خودکارآمدی را پیش بینی کند.