این پژوهش، با هدف ارزیابی تنش ایجاد شده در دندان، غشای پریودنتال، استخوان اسفنجی و کورتیکال، به دنبال اعمال نیروی یک نیوتنی بر تاج دندان ثنایای فک بالا، هنگامی که استخوان پشتیبان در حال تحلیل رفتن است، طراحی و انجام شده است. روش المان محدود (F.E.M.) برای واکاوی تنش ها در مدل دارای استخوان پشتیبان طبیعی (ARGue 391)، به عنوان شاهد و پس از تحلیل، به میزان یک، دو و نیم، پنج و شش و نیم میلی متر (ARGue 392-5) به کار گرفته شده است. در هر مرحله از آزمایش توجهی ویژه به ستیغ آلوئول شده و تنش های اصلی در راستای اعمال نیرو (δy) و تنش های برشی (τyz, τyx) در این سطح ارزیابی شده است. افزایش فزاینده تنش ها در همه بافت های در گیر، ضمن پیشرفت تحلیل استخوان، با نسبت های گوناگون مشاهده گردید. اعمال نیروی ارتدنتیک، در مواردی که با کاهش سطح استخوان آلوئول رو به رو هستیم، باید همراه با ملاحظاتی برای جلوگیری از بروز اثرات جانبی ناخواسته باشد.