مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز - Journal Of Dentistry
سال:1390 | دوره:12 | شماره:2 (مسلسل 31) |تعداد مقالات:14

بیان مساله: حداقل طول ماده پرکننده انتهای ریشه و بیرون آوردن گوتا پرکا در هنگام تهیه فضای پست یکی از دشواری های قرار دادن پست در دندان های با ریشه کوتاه است.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه ای ریزنشت کرونالی پلاگMTA  و گوتا پرکا در ریشه های کوتاه آماده شده برای پست به روش نفوذ باکتریایی بود.مواد و روش: برای این پژوهش آزمایشگاهی، 40 دندان تک ریشه کشیده شده کوتاه با طول ریشه 13 میلی متر انتخاب گردید. پس از آماده سازی کانال ها، فضای پست در دندان های مورد بررسی تهیه و سپس دندان ها به گونه تصادفی به دو گروه آزمایشی (گوتاپرکا و MTA) بخش گردیدند. 15 دندان با گوتا پرکا و سیلر AH26 با تکنیک تراکم جانبی پر شدند و بی درنگ فضای کافی برای پست آماده گردید، به گونه ای که تنها 3 میلی متر گوتاپرکای انتهای کانال باقی ماند. 15 دندان با پلاگ MTA به طول 3 میلی متر پر شدند. 5 دندان در گروه شاهد مثبت و 5 دندان در گروه شاهد منفی قرار گرفتند. در گروه شاهد مثبت یک کن اصلی بی سیلر در کانال دندان ها قرار گرفت و گروه شاهد منفی با گوتا پرکا و سیلر AH26 با روش تراکم جانبی به طول 13 میلی متر پر گردیدند و بخش تاجی آن به وسیله موم چسب کاملا مهر و موم شد. پس از کامل شدن زمان سفت شدن مواد پر کننده کانال، دندان ها وارد سیستم ریزنشت باکتری انتروکوک فیکالیس گردید و به مدت 120 روز در این سیستم قرار گرفتند. زمان کدورت محیط کشت هر نمونه در این مدت ثبت شد. سرانجام داده ها با آزمون فیشر (Fisher exact) واکاوی گردیدند.یافته ها: در همه نمونه ها در گروه گوتاپرکا، میان روز 12 تا 35 و در گروه MTA، تنها در 4 نمونه میان روز 74 تا 113 کدورت دیده شد. در همه نمونه ها در گروه شاهد مثبت در طی دو روز ریزنشت گزارش گردید، در حالی که در گروه شاهد منفی هیچ نشانه ای از ریزنشت باکتری در طول زمان بررسی دیده نشد. از نظر آماری تفاوت معنادار (p<0.001) میان ریزنشت گروه اول و دوم گزارش گردید.نتیجه گیری: با توجه به نتایج این بررسی، توان مهر و موم کنندگی MTA بسیار بهتر از توان مهر و موم کنندگی گوتاپرکا به عنوان ماده پر کننده کانال ریشه در دندان های با ریشه کوتاه است.

بیان مساله: در بررسی های تشخیصی دندانپزشکی، برآورد اندازه پهنای مزیودیستالی دندان های رویش نیافته، میزان فضای مورد نیاز برای رویش دندان ها در رابطه با واکاوی فضا و بررسی نسبت تاج به ریشه از اهمیت بسزایی برخوردار است.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی نسبت درازا و پهنای مزیودیستالی واقعی و پرتونگاری دندان های پرمولر فک پایین به منظور ارایه معادله در پیشگویی درازا و پهنای مزیودیستالی دندان های نروییده با استفاده از پرتونگاری پانورامیک بود.مواد و روش: برای انجام این پژوهش، 56 دندان سالم پرمولر نخست و دوم کشیده شده فک پایین به همراه کلیشه پانورامیک با کیفیت مناسب گردآوری شده و به چهار گروه T34 (پرمولر اول چپ پایین)، T44 (پرمولر اول راست پایین)، T35 (پرمولر دوم چپ پایین)، T45 (پرمولر دوم راست پایین) بخش شدند. سپس، اندازه گیری های مربوط به درازا و پهنای مزیودیستالی دندان ها روی کلیشه های پانورامیک و دندان های کشیده شده انجام گردید. داده های به دست آمده توسط آزمون آماری تی (T-Test) و تی زوج (Two tailed students) و روش رگرسیون خطی مورد واکاوی آماری قرار گرفت.یافته ها: میزان بزرگنمایی عمودی به دست آمده برای پرمولرهای نخست فک پایین حدود 11.4 تا 12.1 درصد و برای پرمولرهای دوم فک پایین حدود 16 درصد گزارش شد. میزان بزرگنمایی افقی ارزیابی شده برای پرمولرهای نخست فک پایین حدود 15 درصد و برای پرمولرهای دوم فک پایین حدود 26 درصد بود. از لحاظ آماری هیچ تفاوت معناداری میان درازا و پهنای مزیودیستالی واقعی و پرتونگاری و میزان بزرگنمایی دندان های پرمولر سمت چپ در مقایسه با دندان های پرمولر سمت راست دیده نشد. همچنین، برای برآورد درازا و پهنای واقعی دندان های پرمولر فک پایین معادلاتی ارایه گردید.نتیجه گیری: استفاده از کلیشه پانورامیک برای برآورد درازا و پهنای مزیودیستالی واقعی دندان ها با استفاده از معادله های خاص هر دندان در فک پایین عملی و قابل اعتماد است.

بیان مساله: برای موفق بودن درمان پالپکتومی در دندان های شیری اندازه گیری دقیق طول کانال ریشه لازم است. تعیین طول با استفاده از پرتونگاری رایج ترین روش مورد استفاده بوده، اما به دلیل عوارض سوء پرتو و همچنین لزوم همکاری کودک معمولا با مشکلاتی همراه است.هدف: هدف از بررسی کنونی، ارزیابی دقت دستگاه اپکس یاب الکترونیکی Root zx در اندازه گیری طول کانال دندان های مولر شیری فک پایین و مقایسه آن با روش پرتونگاری در کودکان 4 تا 6 ساله بود.مواد و روش: این بررسی، بر روی 15 دندان مولر (60 کانال) شیری فک پایین کودکان 4 تا 6 ساله با درمان انتخابی پالپکتومی در شرایط بالینی انجام گرفت. طول کانال ریشه دندان ها توسط دستگاه Root zx تعیین و ثبت گردید. پس از ثبت طول کارکرد با گذاشتن دوباره فایل های مربوط به هر کانال با همان طول و رفرنس از سطح اکلوزال کلیشه پرتونگاری با روش موازی فراهم شد. واکاوی داده ها توسط آزمون های آماری رگرسیون خطی ساده (Simple linear regression)، ضریب همبستگی (Coefficient of correlation) و ضریب تغییرپذیری (Coefficient of variability) و نیز روش آماری گرافیکی بلاند-آلتمن (Bland-Altman plot) انجام گرفت.یافته ها: دقت دستگاه اپکس یاب در محدوده 0.5± میلی متر از فورامن اپیکال 85 درصد برآورد گردید. در همه دندان ها، بی در نظر گرفتن وضعیت پالپ میان میزان طول کانال ریشه به وسیله اپکس یاب و پرتونگاری اختلاف آماری معنادار به دست نیامد.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده از این بررسی، استفاده از دستگاه اپکس یاب الکترونیکی برای تعیین طول کانال در دندان های مولر شیری فک پایین که تحلیل ریشه ندارد پیشنهاد می گردد. به ویژه اگر این اندازه گیری همراه با استفاده از پرتونگاری تشخیصی آغازین باشد.

بیان مساله: تومورهای بدخیم دهانی یازدهمین بدخیمی شایع در دنیاست و شایع ترین گونه آن اسکواموس سل کارسینومای دهانی بوده، که به گونه معمول در افراد میانسال تا سالخورده دیده می شود اما به تازگی در جوانان افزایش یافته است.هدف: هدف از این پژوهش، تعیین فراوانی اسکواموس سل کارسینومای دهانی در دو گروه سنی گوناگون در جمعیت ایرانی و مقایسه عوامل در پیوند با آن در این دو گروه بود.مواد و روش: پژوهش از گونه توصیفی بود و در سه مرکز انستیتو سرطان شناسی امام و بیمارستان طالقانی و بوعلی تهران از اردیبهشت ماه 1386 تا تیر ماه 1388 انجام شد. گروه مورد بررسی کنونی از بیمارانی با تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی دهان (OSCC) پس از بیوپسی تشکیل شده بودند. داده های دموگرافیک، مرحله بیماری، شغل، گروه خونی و دیگر عوامل خطر ساز با بررسی پرونده پزشکی گردآوری شد. بیماران به دو گروه سنی 45 سال و پایین تر و گروه سنی بالای 45 سال بخش گردیدند و از لحاظ متغیرهای ثبت شده با هم مقایسه و واکاوی آماری شدند. برای بررسی متغیرها از آزمون کیفی کای-اسکوار (Chi–Square) با استفاده از نرم افزار SPSS ورژن 16 استفاده گردید.یافته ها: از 170 بیمار مبتلا بهOSCC ، 138 نفر (82.2 درصد) در گروه سنی بیشتر از 45 سال قرار داشتند و در این گروه میان دو جنس تفاوت معناداری دیده نشد. زبان و گروه خونی A به ترتیب بیشترین جای بروز و گروه خونی در مبتلایان بود 32 (p<0.05) بیمار (18.8 درصد) در گروه سنی 45 سال و کمتر قرار داشتند. مخاط فک پایین و کف دهان بیشترین نواحی درگیر را در بر می گرفت. بیشتر مبتلایان ساکن شمال کشور بوده و در مرحله چهار بیماری قرار داشتند(p<0.05) .نتیجه گیری: کارسینوم سلول سنگفرشی دهان در بیماران سالخورده ایرانی شایع تر بوده و الگوی بیماری در بیماران جوان متفاوت است.

بیان مساله: به منظور کاهش ریزنشت روش های گوناگون آماده سازی و پاکسازی شیارها پیش از کاربرد فیشور سیلانت توصیه شده است. این روش ها شامل آماده سازی شیارها با استفاده از پروفیلاکسی توسط پودر پامیس، اناملوپلاستی، باندینگ های رزینی، لیزر و ایرابریژن است.هدف: هدف از این پژوهش آزمایشگاهی، بررسی و مقایسه ریزنشت با استفاده از سه روش آماده سازی 1) روش معمولی پروفیلاکسی با پامیس، 2) روش اناملو پلاستی با فرز و 3) روش ایرابرژن، پیش از اسید اچینگ و قرارگیری فیشورسیلانت بود.مواد و روش: در این بررسی مداخله ای 60 دندان مولر سوم بی پوسیدگی در 4 گروه بخش شدند. دندان ها به یکی از سه روش یاد شده آماده شدند. سیلنت کلینپرو روی همه دندان ها قرار داده شد. دندان ها برای 500 چرخه حرارتی میان 5 تا 55 درجه و زمان تکرار 30 ثانیه ترموسیکل شدند و سپس در نرمال سالین قرار گرفتند. همه دندان ها از اپکس مهر و موم شدند و تا 1.5 میلی متر لبه سیلانت با دو لایه لاک ناخن پوشیده شدند. سپس دندان ها به مدت 24 ساعت در فوشین 0.5 درصد قرار گرفتند تا اجازه نفوذ ماده رنگی به فضاهای احتمالی میان مینا و سیلانت داده شود. دندان ها به گونه باکو لینگوال موازی با محور طولی برش داده شد. سطح ها برای بررسی میزان ریزنشت میان صفر تا دو بخش بندی و زیر استریو میکروسکوپ بررسی شدند. یافته ها توسط آزمون کروسکالواریس و من ویتنی واکاوی آماری گردید.یافته ها: در گروه ایرابریژن، نسبت به دیگر گروه ها بیشترین شمار دندان ها بی ریزنشت بودند. در گروه شاهد 46.7 درصد، پامیس 40 درصد، ایرابریژن 26.7 و گروه فرز 53.3 درصد از نمونه ها درجاتی از ریزنشت را نشان دادند. ریزنشت در گروه ایرابریژن کمتر از دیگر گروه ها بود. تفاوت معنا دار میان ریزنشت میان سه روش آماده سازی شیارها پیش از کاربرد فیشورسیلانت دیده نشد(p>0.05) .نتیجه گیری: استفاده از روش های ایرابریژن و اناملوپلاستی نسبت به روش معمول پروفیلاکسی با پامیس باعث کاهش ریزنشت زیر فیشور سیلانت نمی شوند.

بیان مساله: همواره تعیین پلن اکلوزال در طی درمان های پروتزی بیماران بی دندان، از اهمیت بالینی بالایی برخوردار بوده است، زیرا جهت دهی مناسب آن به زیبایی، ثبات و جویدن دست دندان منجر می شود.هدف: هدف از بررسی کنونی، به دست آوردن نمایه مناسب جهت تعیین موقعیت پلن اکلوزال در دندان های طبیعی و استفاده از آن در پروتزهای کامل دندانی بود.مواد و روش: بررسی به روش مقطعی بر روی 200 نفر (76 مرد و 124 زن) با میانگین سنی  26.05(4.39±=SD) انجام شد. جهت تعیین رابطه پلن اکلوزال فک بالا با آلاتراگوس از پلن فاکس (Fox plane) و پلن جی (J plane) استفاده گردید. رابطه پلن اکلوزال فک بالا با خط ALT1  (آلا تا لبه فوقانی تراگوسALT2  (آلا تا لبه میانی تراگوس) و ALT3 (آلا تا لبه زیرین تراگوس) بررسی شد. در فک پایین پلن اکلوزال با یک سوم بالایی و یک سوم میانی  (Ret1)و نیز یک سوم زیرین و یک سوم میانی رترومولارپد (ret2) ارزیابی و نتایج با استفاده از آزمون کای اسکوار (Chi-square) مقایسه شدند.یافته ها: در بررسی تفاوت شمار و درصد با استفاده از آزمون آماریChi square ، تفاوت معنادار میان ALT1 و ALT2 و ALT3 وجود نداشت(ALT1>ALT2>ALT3) (p<0.05) . در ارتباط با فک پایین تفاوت معنادار میان ret1 و ret2 مشاهده گردید(ret1> ret2) .نتیجه گیری: استفاده از یک سوم بالایی تراگوس و مرز یک سوم میانی و بالایی رترومولارپد به عنوان نقطه مرجع پشتی در تعیین پلن اکلوزال، نسبت به حد میانی و زیرین تراگوس و مرز یک سوم میانی و زیرین رترومولارپد مناسب تر است.

بیان مساله: سایش شیمیایی یا اروژن (Erosion)، به تخریب پیشرونده بافت سخت دندانی در اثر روند شیمیایی و بدون دخالت باکتری گفته می شود. سایش شیمیایی، بیشترین علت سایش های دندانی شناخته شده و از نظر بالینی پیوندی مستقیم میان بروز اروژن و مواد غذایی اسیدی به ویژه نوشابه های اسیدی یافت شده است.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی کاهش سختی سطحی مینای دندان های شیری و دایمی به دنبال استفاده از دو گونه نوشابه اسیدی رایج در کشور بود.مواد و روش: در این بررسی مداخله ای، 20 دندان شیری و 20 دندان دایمی از نظر نداشتن هرگونه سایش یا پوسیدگی به دقت بررسی شده و جهت صاف شدن سطحشان با کاغذ سمباده ظریف و آب پرداخت گردیدند. قطعات دندانی به ابعاد 4×3 میلی متر از دندان ها جدا شده و تا زمان استفاده در رطوبت 100 درصد قرار گرفتند. سختی سطحی نمونه ها پیش و پس از 5 و 10 دقیقه قرارگرفتن در محلول تازه ای دو گونه نوشابه پپسی و میرندا مورد اندازه گیری توسط دستگاه سختی سنج ویکرز (Micro vickers hardness tester) قرار گرفت. از روش های آماری مان ویتنی (Mann-whitney test) و نشانه دار ویلکاکسون (Wilcoxon signed rank test) برای واکاوی آماری استفاده گردید.یافته ها: بررسی نمونه ها تفاوت آماری معنادار در تغییرات سختی سطحی آنها در زمان های 5 و 10 دقیقه قرارگرفتن در هر دو گونه نوشابه پپسی و میرندا نشان داد(p=0.05) . میزان تغییرات سطحی با افزایش زمان تماس نمونه ها با نوشابه ها (از 5 دقیقه به 10 دقیقه) تغییر کرد، در حالی که تفاوت آشکاری میان دو دندان از نظر میزان کاهش سختی و همچنین دو گونه نوشابه از نظر اثر بر روی نمونه ها وجود نداشت (p>0.05).نتیجه گیری: با توجه به بررسی انجام شده هر دو گونه نوشابه (پپسی و میرندا) قادر به ایجاد اروژن مینای دندان های شیری و دایمی می باشند در حالی که تفاوتی میان میزان اروژن با استفاده از نوشابه وجود نداشت، با افزایش زمان تماس نمونه با نوشابه اروژن افزایش یافت. دندان های شیری نسبت به اروژن ناشی از نوشابه های اسیدی مورد بررسی، مستعدتر از دندان های دایمی شناخته نشدند.

بیان مساله: بیوپسی دهانی جهت تشخیص قطعی آسیب های دهانی و ارایه طرح درمان مناسب ضروری است. هرگونه خطایی که در روند مراحل بیوپسی روی دهد، می تواند به تشخیص نادرست آسیب شناس بینجامد. از این رو، آگاهی ناکافی نسبت به بیوپسی هم برای دندانپزشکان و هم بیماران موجب نگرانی است.هدف: هدف از این پژوهش، بررسی مقایسه ای آگاهی دانشجویان سال ششم دندانپزشکی و دندانپزشکان عمومی شهر همدان از پردازش و انتقال بیوپسی های دهانی در سال تحصیلی 1387 تا 1388 بود.مواد و روش: این بررسی توصیفی-تحلیلی و مقطعی با استفاده از یک پرسشنامه انجام گردید. داده های به دست آمده توسطSPSS ، ویرایش پانزدهم واکاوی شد. بررسی تفاوت میان گروه ها با کاربرد آزمون تی مستقل (Independent t-test) انجام گردید.یافته ها: از مجموع 152 پرسشنامه 42 مورد توسط دانشجویان و 110 مورد توسط دندانپزشکان عمومی پاسخ داده شد. میزان پاسخ درست به پرسش های آگاهی در دانشجویان دندانپزشکی (10.76±72.48 درصد) نسبت به دندانپزشکان عمومی (14.99±62.22 درصد) به گونه معنادار بیشتر بود(p<0.001) . میزان پاسخ های درست به پرسش ها میان دانشجویان دختر (10.11±75 درصد) و دانشجویان پسر (11.05±70.20 درصد) و همچنین میان دندانپزشکان زن (14.66±61.11 درصد) و دندانپزشکان مرد (15.19±62.67 درصد) از نظر آماری معنادار نبود(p>0.05) . در میان دندانپزشکان عمومی، درصد پاسخ های درست در میان افراد با پیشینه کاری ده سال و کمتر (15.64±62.44 درصد) و افراد با پیشینه بیشتر از ده سال (13.91±61.82 درصد) تفاوت معنا دار وجود نداشت(p=0.83) . نتیجه گیری: این بررسی نشان داد، که آگاهی دندانپزشکان عمومی در زمینه پردازش و انتقال بیوپسی های دهانی نسبت به دانشجویان دندانپزشکی پایین تر است. همچنین، جنسیت و پیشینه کاری بر میزان آگاهی اثری چشمگیر ندارد. بنابراین، آموزش بیشتر در این رابطه برای دندانپزشکان عمومی ضروری است.

پیشگیری از بروز عفونت و شناخت شرایطی که با وجود نبود عفونت در دهان به دنبال انجام درمان های دندانپزشکی امکان بروز عفونت های پر عارضه را در بر دارند، از وظایف همه دندانپزشکان و متخصصینی است، که دست اندر کار حرفه دندانپزشکی هستند. با تجویز آنتی بیوتیک به منظور پیشگیری می توان از بروز آنها جلوگیری نمود و یا احتمال وقوع آنها را به کمترین اندازه رساند.در این مقاله مروری سعی شد تا به گونه کامل هدف از پروفیلاکسی با آنتی بیوتیک و شناسایی بیماران نیازمند به آن و خطرات و عوارضی که سلامت این بیماران را در صورت رعایت نکردن پروفیلاکسی تهدید می کند و پاسخ به پرسش های آنها بیان گردد و با رده بندی و تعریف دقیق مناسب ترین راهکارهای پیشگیری از بروز عفونت، گونه آنتی بیوتیک، زمان تجویز، مدت زمان مصرف و تغییراتی، که ممکن است بر پایه شرایط و موقعیت های ویژه، در آنها داده شود به گونه دقیق و آشکار ارایه گردند.

بیان مساله: تولیدات علمی در حوزه پزشکی از جمله دندانپزشکی جایگاه ویژه ایرلارا دارد. با شناخت موثرترین پژوهش ها، پرکارترین نویسندگان و موسسات و کشورهای فعال و تعیین جایگاه متخصصین کشورمان در این میان، می توان به تولیدات علمی جهت بخشید.هدف: هدف از این پژوهش بررسی میزان تولیدات علمی در حوزه دندانپزشکی نمایه شده در پایگاه Web of Science (WOS) توسط متخصصان ایرانی و دیگر کشورها بود.مواد و روش: با استفاده از پایگاه WOS تولیدات علمی در زمینه دندانپزشکی در سال های 2000 تا 2009 به دست آورده شد، که 5005 مورد برای جهان و 32 مورد برای ایران بود. سپس با استفاده از نرم افزار هیست سایت واکاوی هایی بر روی داده ها انجام شد.یافته ها: متوسط رشد تولیدات علمی دندانپزشکی در دوره ده ساله 2000 تا 2009، 5.68 درصد است. ایالات متحده آمریکا در میان دیگر کشورهای جهان پیشتاز بوده و مجله علمی BRITISH DENTAL JOURNAL در صدر جدول نشریات قرار دارد. در میان موسسات، دانشگاه سائو پائلو و در میان افراد کوکیچ (Kokich V) در صدر قرار دارند. داده های گردآوری شده برای ایران نشان می دهد، که دانشگاه های تهران و شیراز هر یک با شش مقاله تولیدی در میان موسسات ایرانی پیشتاز هستند و نیز م ح فتحی با تی جی سی اس 44 و ح ر پاک شیر با تی ال سی اس 4 به ترتیب موثرترین نویسندگان پایگاه در این مجموعه بوده اند.نتیجه گیری: در پژوهش کنونی کشورهای آمریکا و انگلستان رتبه های نخست و دوم را در تولید علم داشته اند. یافته های این بررسی نشان می دهد، که ایران 0.63 درصد از تولیدات علمی دندانپزشکی در پایگاه WOS را دارا بوده که این میزان نسبت به اهمیت رشته بسیار ناچیز است.

بیان مساله: میکروستومیا به کوچکی غیر طبیعی ورودی دهان گفته می شود، که در اثر عوامل گوناگون ایجاد می گردد. درمان پروتزی بیماران میکروستومیا به علت محدودیت های ویژه آن ها دشوار بوده و درمان موفقیت آمیز، با تغییر روش ساخت پروتزهای معمول دهانی و تمهیدات ویژه، انجام پذیر است. هدف از ارایه پژوهش، معرفی یک روش کاربردی نوین ساخت پروتز دهانی در بیمار مبتلا به اسکلرودرما با بی دندانی کامل فک بالا و بی دندانی پارسیل از فک پایین بود.معرفی مورد: خانمی 42 ساله با میکروستومیای ناشی از اسکلرودرما برای دریافت پروتز متحرک مورد معاینه قرار گرفت. برای نامبرده با استفاده از پوتی سیلیکون تراکمی و با کمک فشار انگشتان قالب آغازین گرفته شد. سپس با استفاده از یک تری دو قطعه ای که قطعه بزرگتر حدود یک سوم قطعه کوچکتر را پوشانده بود و توسط دکمه های فشرده شونده به هم قابل اتصال بود قالبگیری نهایی انجام گرفت. روابط میان فکی به کمک ریم های اکلوزالی که به پارسیل دو قطعه ای متصل بود ثبت شد. پروتزهای دو قطعه ای پارسیل و کامل که توسط اتچمنت ها به هم متصل شده بودند به ترتیب برای فک پایین و بالا ساخته شدند. وضعیت بیمار به مدت شش ماه پیگیری شد.نتیجه گیری: در ساخت پروتز متحرک جهت غلبه بر مشکلات موجود در میکروستومیا همچون محدودیت باز کردن دهان، سختی بیش از حد زبان، عدم امکان استفاده از تری های پیش ساخته معمول و همچنین روش رایج قالبگیری نهایی و ساخت پروتزهای متحرک از روشی استفاده شد، که افزون بر ایجاد دقت کافی، راحتی استفاده از پروتز را توسط بیمار فراهم می کند.

بیان مساله: نورپاتی ارثی اتونومیک، ناهنجاری نادر همراه با حساسیت نداشتن به درد و حرارت است، که به پنج گروه بخش می شود. گونه چهار آن با عنوانCongenital insensivity to pain with anhydrosis (CIPA) ، شایع ترین گونه این اختلال است. CIPA حالت ارثی اتوزمال مغلوب دارد و بیمار دوره هایی از تب ایدیوپاتیک، کاهش میزان عرق با وجود داشتن غدد طبیعی، حساسیت نداشتن به درد و تغییرات حرارتی، خود آزاری و عقب ماندگی ذهنی ناچیز را نشان می دهد. نشانه های دهانی شدید ناشی از خود آزاری در این بیماران چشمگیر و گاز گرفتگی زبان، لب ها و دیگر مخاط دهان گزارش شده است.گزارش مورد: یک کودک پسر 15 ماهه دارای زخم های دهانی و سوختگی شدید انگشتان هر دو دست که به علت تماس با بخاری ایجاد گردیده بود، معاینه شد. بررسی های آسیب شناسی و توجه به جنبه های تخصصی آشکار نمود، که بیمار نسبت به درد و تغییرات حرارتی حساسیت ندارد و احتمال ابتلا به CIPA برای وی مطرح گردید.بحث: CIPA، یک ناهنجاری اتوزمال مغلوب بسیار نادر است، که در دوران کودکی به گونه حساسیت نداشتن به درد یا خود آزاری بروز می کند و به گونه پاسخ ندادن عینی نسبت به درد در افراد دارای سیستم عصبی محیطی و مرکزی طبیعی است. نقص ژنی تیروزین مربوط به ژن کد کننده اسیتوز غشایی تیروزین کنیازنوروتروفیک در این بیماران شناسایی شده است. جهش در این ژن با حساسیت نداشتن مادزادی به درد، تب در هوای گرم به علت ناتوانی در عرق کردن(Anhydrosis) ، خود آزاری، عقب ماندگی ذهنی و سرطان همراه است. بیشتر از نیمی از بیماران پیش از سن سه سالگی می میرند.نتیجه گیری: علایم دهانی همراه با این سندرم مانند آسیب زبان و فقدان دندان های قدامی می تواند در تشخیص زودهنگام بیماری کمک کننده باشد.