نشریه جراحی ایران
سال:1392 | دوره:21 | شماره:2 |تعداد مقالات:16

چرا ما به مفاهیم و ارزیابی دستاورد نیاز داریم؟ جایگزینی برای زیست شناسی سلولی و ملکولی به عنوان وسیله ای برای مدل سازی بر مبنای واقعیت در پزشکی در اقدامات مربوط به دستاورد یافته شده است. نقش دانشمند حقیقتا چیزی بیش از یک روش شناس دقیق و اندیشمند خبره نیست، اما فردی پدید آورنده و ارائه کننده نیز هست، فردی که نگرانی های ابتدایی اش بازتاب نیازهای فردی و اجتماعی است. Remlan مفهوم سه انقلاب را در مراقبت های پزشکی بدین گونه پیشنهاد کرد: دهه های 1970-1950 مبدا این گسترش و سال های 1985-1971 انقلاب پرداخت کننده ها بود و سال 1986 تا زمان حال که عصر اقدامات و تحرکات مربوط به دستاورد است. به نظر می رسد این طبقه بندی در مقابل تعریف کهن از علم قرار می گیرد، اما در واقع مفهوم جدیدی نیست، در حقیقت فرانسیس بیکن در قرن هفدهم، علم را به عنوان خدمتی در جهت رفاه و سعادت تعریف کرد. حال سئوالات انتقادی جدید زمانی مطرح می شوند که مفاهیم دستاورد پس از چند مدل سازی و انجام تجربیات به مورد اجرا گذاشته می شود دستاورد در مسیر درستی برای پزشکی جهت گیری شده است؟ همان گونه که Epstein سوال می کند: آیا ما را به جائی که می خواهیم، می رساند؟

زمینه و هدف اختلال لوله عصبی [Neural Tube Defect (NTD)] دومین بیماری شایع مادرزادی بعد از بیماری قلبی می باشد که ناشی از اختلال در بسته شدن لوله عصبی می باشد. به علت عدم مشاوره قبل از بارداری میزان مشاهده موارد NTD در ایران بالاتر از استاندارد جهانی به نظر می رسد. در 85% موارد این عارضه در ناحیه پشتی کمر و پایین تر و در 10% موارد در پشت و در بقیه موارد در ناحیه کمری دیده میشود. این عارضه در یک یا دو نوزاد از هر هزار تولد زنده دیده میشود. والدینی که فرزند اول آنان دچار این عارضه است، احتمال داشتن این مشکل در فرزند بعدی آنها 2%-1% است.

با فراگیر شدن داروهای بازدارنده هیدروژن در چند دهه گذشته و شناخت بهتر از فیزیوپاتولوژی معده، نحوه برخورد با بیماری های معده و نوع اعمال جراحی نیز دستخوش تغییراتی شده است. با دسترسی آسان و کم تهاجمی چه به داخل عضو و چه به خارج آن از راه صفاق و انواع تصویر برداری ها باعث شده است تا طبقه بندی بیماری های بدخیم معده از این طریق قبل از عمل جراحی به طور دقیق تری پیش بینی شده و تلاش بیشتری روی آن دسته از افرادی که بتوان بیماری آنها را ریشه کن کرد، متمرکز شود.همچنین با متداول شدن وسائل باز نگه دارنده گذرگاه های غذایی در موارد پیشرفته هم باعث شده تا از فشارهای روانی و جسمی ناراحت کننده آنها کاسته شود و رویهم رفته زندگی بهتری برای آنها ایجاد کند، ولی هنوز هم سرطان مری و معده جزو بد آگهی ترین بدخیمی های گوارشی است. بعلت اختلاف نظرها در درمان این بیماران سعی شده که مطالب و اصولی را که در آن اختلاف دیدگاه وجود ندارد، پررنگ کرده تا ضمن رعایت آنها بر حسب مورد، جراح بتواند شایسته ترین روش درمانی را انتخاب کند.

زمینه و هدف: قطع نای در اثر آسیب های نافذ و غیرنافذ نادر می باشد. تاخیر در تشخیص و درمان این ضایعه موجب عوارض جدی و حتی مرگ بیمار می شود. هدف این مطالعه، بررسی درمان و پیامد ناشی از آن در 10 نفر از بیماران مبتلا به قطع نای یا بریده شدن حنجره بود.مواد و روش ها: تعداد 8 بیمار با قطع نای و 2 بیمار با بریده شدن حنجره که طی 8 سال (از فروردین سال 1382 تا اسفند 1390) نزد ما درمان شده اند، مورد بررسی قرار گرفته اند. 8 بیمار به صورت اولیه و 2 بیمار پس از درمان در مراکز دیگر به دلیل عوارض بعد از عمل به ما ارجاع شدند. بیماران قطع نای بعد از بررسی های اولیه و برقراری راه هوایی و رفع مشکلات حاد تحت عمل رزکسیون و آناستوموز نای قرار گرفته و بیماران دچار بریدگی حنجره تحت ترمیم اولیه قرار گرفتند. 5 بیمار به صورت زودرس (بین چند ساعت تا 4 روز بعد از آسیب) عمل شدند. بقیه بیماران به صورت دیررس (730-57 روز بعد از آسیب) عمل شدند. میانگین زمان بین حادثه و عمل جراحی ترمیمی در بیماران 154.6 روز (بین چند ساعت تا 730 روز) بوده است.یافته ها: از 10 بیمار 8 بیمار قبل از عمل دچار فلج تارهای صوتی دوطرفه بودند. بعد از درمان در 2 بیمار فعالیت تارصوتی دو طرف بهبود یافت. در 2 بیمار فلج تار صوتی در یک سمت باقی ماند و در 4 بیمار بعد از عمل تارهای صوتی دوطرف همچنان فلج بودند ولی در حالت دور از خط وسط قرار داشتند. تمام بیماران از نظر راه هوایی بهبودی پیدا کردند و همه بیماران سرانجام دی کانوله شدند. یک بیمار 10 روز بعد از عمل دچار از هم گسیختگی آناستوموز نای شد که تحت عمل و آناستوموز مجدد قرار گرفته و بهبودی پیدا کرد. مدت پیگیری بیماران بین 12 تا 84 ماه بود (متوسط 31.5 ماه).نتیجه گیری: با وجود اینکه اغلب بیماران قبل از عمل فلج دوطرفه تارهای صوتی دارند ولی امکان آناستوموز نای یا ترمیم حنجره بدون استفاده از لوله تراکئوستومی وجود داشته و با درمان مناسب امکان دی کانوله شدن و داشتن صدای قابل قبول برای اکثر بیماران وجود دارد.

زمینه و هدف: فتق اینگوینال از شایعترین بیماری هایی است که یک جراح در طول دوران طبابت خود با آن مواجه می شود. روش های متعددی برای ترمیم فتق اینگوینال به کار می روند، با این حال هیچ یک از این روش ها تا کنون به عنوان روش ارجح و برتر معرفی نشده اند. در این مطالعه ما به بررسی و مقایسه عود و عوارض روش های لیختن اشتاین و باسینی و نیز روش باسینی به همراه تعبیه مش در ترمیم فتق اینگوینال پرداخته ایم.مواد و روش ها: این مطالعه به صورت تحلیلی آینده نگر انجام شده است. 246 بیمار که به دلیل فتق اینگوینال به بیمارستان شهداء تجریش مراجعه کرده بودند به صورت اتفاقی به سه گروه تقسیم شدند. فتق های دوطرفه یا عودکرده از مطالعه خارج شدند. 25 بیمار نیز با توجه به عدم امکان پیگیری از تحقیق خارج گردیدند. نهایتا 78 بیمار به روش باسینی، 70 بیمار به روش باسینی به همراه تعبیه مش و 73 بیمار نیز به روش لیختن اشتاین عمل شدند و به مدت 12 ماه از نظر ایجاد عوارض و نیز عود فتق تحت پیگیری قرار گرفتند. برای متغیرهای کیفی فراوانی و درصد و برای متغیرهای کمی میانگین و انحراف معیار محاسبه شد. برای آزمون فرضیات از آزمون Chi square و T test وOne Way Onova استفاده گردید. در این مطالعه p<0.05 معنی دار در نظر گرفته شده است.یافته ها: در 24 ساعت اول پس از جراحی بین سه گروه مورد مطالعه از نظر میزان درد تفاوت معنی دار وجود نداشت، اما یک ماه پس از جراحی میزان درد در گروه باسینی به همراه مش واضحا بیشتر از دو گروه دیگر بود که این تفاوت 3 ماه و 12 ماه پس از جراحی نیز باقی مانده بود. همچنین میزان درد در گروه باسینی یک ماه و سه ماه پس از جراحی از گروه لیختن اشتاین کمتر بود با این حال پس از گذشت 12 ماه میزان درد بین دو گروه باسینی و لیختن اشتاین همسان شد. از نظر ایجاد هماتوم و سروما در محل جراحی و نیز اورکیت ایسکمیک تفاوتی بین سه گروه مورد مطالعه دیده نشد. میزان عود نیز در هر سه روش مشابه بود.نتیجه گیری: هر دو روش باسینی و لیختن اشتاین عوارض و نیز عود تقریبا یکسان دارند. با این حال با توجه به کم هزینه تر بودن باسینی، این روش ممکن است جهت ترمیم فتق اینگوینال درکشورهای کمتر توسعه یافته مناسب تر باشد. استفاده از روش باسینی به همراه تعبیه مش توسط پژوهشگر توصیه نمی گردد، چرا که درد مزمن بیشتری نسبت به سایر روش ها ایجاد کرده و میزان عود آن با سایر روش ها یکسان است، همچنین هزینه جراحی با این روش بیشتر می باشد.

زمینه و هدف: یکی از روش های درمانی مناسب در موارد سرطان پروستات موضعی پروستاتکتومی رادیکال است و از عوارض این عمل جراحی، تنگی گردن مثانه و بی اختیاری ادرار می باشد. هدف این مطالعه بررسی شیوع تنگی گردن مثانه و بی اختیاری ادرار بعد از پروستاتکتومی رادیکال بود.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی گذشته نگر 150 بیمار مبتلا به سرطان پروستات که در بیمارستان امام خمینی در سال 1388 تا 1391 توسط یک جراح تحت عمل پروستاتکتومی رادیکال قرار گرفته بودند و قبل از عمل دچار تنگی گردن مثانه یا بی اختیاری ادرار نبودند، وارد مطالعه شدند. بیماران از نظر اختیار ادراری 2هفته، 3 ماه، 6 ماه و 12 ماه پس از خروج سوند و با توجه به نیاز به دیلاتاسیون مجرا از نظر تنگی گردن مثانه مورد بررسی قرار گرفتند.یافته ها: میانگین سنی افراد 64.93±6.85 سال بود. میزان فراوانی بی اختیاری ادرار در زمان های 2 هفته، 3، 6 و 12 ماه به ترتیب 25.33%، 13.33%، 10% و 8.67% بود. بطور کلی 22 نفر (14.67%) دچار تنگی گردن مثانه شدند که میانگین زمانی از هنگام خروج سوند تا بروز تنگی 3.97±4.55 ماه بود. در بررسی ارتباط تنگی گردن مثانه با سن، مقدار PSA قبل از عمل، گرید جراحی، درجه گلیسون قبل از عمل و پس از عمل ارتباط معنی داری یافت نشد.نتیجه گیری: جراحی پروستاتکتومی رادیکال امروزه به عنوان درمان استاندارد با عوارض قابل قبول در موارد سرطان پروستات لوکالیزه محسوب می شود که می تواند از گسترش بیماری جلوگیری نموده و در تعداد زیادی از بیماران معالجه قطعی به حساب می آید.

زمینه و هدف: کنترل خونریزی خارجی علیرغم پیشرفت علم جراحی، کماکان یکی از چالش های روبروی جراحان برای حفظ جان بیماران می باشد. یک مسابقه پژوهشی بر سر معرفی روش موثرتر بین پژوهشگران این زمینه وجود دارد. در این مطالعه تلاش بر تعیین اثر هموستاتیک فریک سولفات در کنترل خونریزی خارجی می باشد.مواد و روش ها: در این کارآزمایی بالینی 60 موش نر ویستار مورد استفاده قرار گرفت. بر روی پوست پشت موش ها برشی به طول 2 سانتی متر و عمق 0.5 سانتی متر داده شد و زمان برقراری هموستاز با استفاده از غلظت های مختلف فریک سولفات (5%، 10%، 15%، 25%، 50%) و روش کنترل (کنترل خونریزی به وسیله بخیه زدن) اندازه گیری شد. بافت پوستی از نظر تغییرات پاتولوژی مورد بررسی قرار گرفت. در نهایت داده های به دست آمده وارد نرم افزار 16 SPSS شده و با Kruskal-Wallis Test و Mann-Whitney و Kolmogorov-Smirnov و همچنین Wilcoxon Signed Ranks Test مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.یافته ها: زمان برقراری هموستاز گروه های غلظتی فریک سولفات از گروه بخیه به صورت معنادار کمتر بود. (P-value< 0.001) و بررسی پاتولوژی انجام شده نشان دهنده بیشترین فراوانی در درجات پایین التهاب بر اساس درجه بندی پاتولوژیک تعریف شده، بود.نتیجه گیری: فریک سولفات یک ماده هموستاتیک موثر در کنترل خونریزی خارجی در موش می تواند باشد.

زمینه و هدف: باز شدگی زخم یکی از عوارض جراحی های شکم می باشد که سبب افزایش میزان مرگ و میر و ناخوشی می شود. باز شدگی زخم یک عارضه چندعاملی می باشد. هدف این مطالعه بررسی عوامل خطر شناخته شده برای عارضه باز شدگی زخم بین گروه دارای عارضه با گروه کنترل می باشد.مواد و روش ها: در این مطالعه مورد شاهدی 132 بیمار جراحی شده، که شامل 44 نفر با عارضه باز شدگی زخم و 88 نفر بدون عارضه باز شدگی زخم طی ده سال در بیمارستان الزهرا (س) رشت مورد بررسی قرار گرفتند و عواملی از قبیل سن بیمار، سابقه سرطان، کم خونی، دیابت شیرین، سپسیس، اشعه درمانی و شیمی درمانی، درمان با استروئید و فاکتورهایی نظیر عامل جراحی، نوع برش جراحی، نوع جراحی و مدت زمان آن در آنها بررسی و مورد مقایسه بین دو گروه قرار گرفت.یافته ها: 44 نفر به عارضه باز شدگی زخم مبتلا بودند که با 88 نفر گروه کنترل از نظر عوامل خطر مقایسه شدند. از بین متغیرهای مورد بررسی، سابقه ابتلا به کم خونی، دیابت شیرین، اورژانسی بودن عمل، افزایش مدت زمان جراحی و تجربه کم جراح بر اساس آنالیزهای آماری عوامل خطر اثرگذار معنی دار شناخته شدند (P<0.05).

زمینه و هدف: عفونت پس از جراحی ارتوپدی یکی از عوارض شایع بعد از عمل می باشد که باعث افزایش اشغال تخت، مدت اقامت و هزینه بیمار می گردد. مطالعه حاضر با هدف تعیین تاثیر عوامل مختلف در بروز عفونت محل عمل در بیماران ارتوپدی بیمارستان استاد مطهری جهرم در سال 1390 انجام گردید.مواد و روش ها: مطالعه حاضر یک مطالعه مورد شاهدی است که در آن به روش نمونه گیری در دسترس 37 بیمار که پس از عمل ارتوپدی دچار عفونت زخم محل عمل شده بودند با 37 بیمار که دچار عفونت زخم محل عمل نشده بودند، مقایسه شدند. هر دو گروه از نظر سن، جنس، محل عمل، نوع شکستگی، فصل مراجعه و محل بستری همسان گردیدند. از طریق بارش افکار، گروه متمرکز و روش نمودار استخوان ماهی پرسشنامه ای در سه حیطه، علل مربوط به بیمار، حادثه و بیمارستان تهیه شد. روایی و پایایی آن 0.88 محاسبه گردید. جهت تجزیه و تحلیل اطلاعات از نرم افزار 16 SPSS استفاده شد.یافته ها: میانگین سن بیماران 36.36±31.18 سال بود. 8 مورد (10.81%) از بیماران با یک بیمار عفونی هم اتاق بودند. آزمون آماری تی مستقل وکای دو نشان داد که بین دوگروه از نظر وجود هماتوم در محل تروما، نیاز به خون پس از عمل جراحی، حضور قبل از عمل در بیمارستان های دیگر، انجام مراقبت های تهاجمی مانند استفاده از ساکشن و لوله درون نای، نیاز به پانسمان در منزل، تعداد روزهای ماندن در بیمارستان قبل از عمل، تعداد دوز آنتی بیوتیک پروفیلاکسی و تعداد دوز آنتی بیوتیک بعد از عمل، مدت زمان عمل جراحی، تعداد روزهای بستری و دفعات تعویض پانسمان در روز در بیمارستان اختلاف آماری معنادار وجود دارد (p<0.05).

زمینه و هدف: بیماری برگر، یک بیماری التهابی مزمن است. این بیماری ارتباط بسیار نزدیک با مصرف سیگار دارد. اکثرا مردان جوان (زیر 45-40 سال) را مبتلا می کند. بر اساس تجربه بالینی، شیوع برگر در ایران بالا است. هدف این مطالعه ارزیابی تظاهرات بالینی، سیر بالینی و اقدامات درمانی انجام شده در این بیماران است.مواد و روش ها: در این مطالعه گذشته نگر به بررسی 3125 بیمار مبتلا به بیماری عروق محیطی مراجعه کننده به بیمارستان شهدای تجریش در طی 20 سال گذشته پرداخته شده است. اطلاعات بیماران توسط پرسشنامه به وسیله پرسشگر از بیماران گردآوری شده است.یافته ها: در این تحقیق 270 بیمار مبتلا به بیماری برگر وارد مطالعه شدند. متوسط سن بیماران 42 سال (75-26سال) بود. متوسط زمان مصرف سیگار 21±0.2 سال بود. شایعترین تظاهرات بالینی بیماران در بدو مراجعه شامل: سردی اندام (92.2%)، تغییر رنگ اندام (86.2%)، زخم نکروزه (63.7%)، درد حین استراحت (45.5%)، لنگش متناوب (44.07%) و قانقاریا (36.2%) است. اقدامات جراحی انجام شده شامل بازسازی عروقی با استفاده ورید صافن (11.8%)، سمپاتکتومی (77.03%) و قطع عضو (75.9%) است.نتیجه گیری: با توجه به ماهیت بیماری برگر که یک بیماری التهابی، قطعه ای و غیر آترواسکلروتیک است و اغلب دیستال اندام را مبتلا می کند، بنابراین امکان بازسازی عروقی به ندرت وجود دارد. بنابراین اغلب این بیماران ناگزیر به انجام سمپاتکتومی و قطع عضو می باشند. 

زمینه و هدف: یکی از بیماری های مزمنی که خطر ابتلاء به افسردگی را در شخص افزایش می دهد، ابتلا به انواع سرطان ها است. در مطالعات متعددی، ابتلاء به سرطان های مختلف ریسک فاکتور مهمی برای ایجاد افسردگی بیان شده است. مطالعه حاضر با هدف تعیین فراوانی افسردگی و برخی فاکتورهای تاثیرگذار بر ایجاد آن در بیماران مبتلا به سرطان پستان در همدان انجام شد.مواد و روش ها: در یک مطالعه مقطعی 111 بیمار مبتلا به سرطان پستان که در یک مقطع زمانی 15 ماهه (فروردین 86 تا خرداد 87) برای ادامه درمان یا پیگیری به مطب فوق تخصص آنکولوژی یا بخش آنکولوژی بیمارستان فرشچیان یا مطب متخصص جراحی مراجعه کرده بودند، در زمان پذیرش مورد بررسی قرار گرفتند. برای گردآوری داده های مربوط به افسردگی از پرسشنامه افسردگی بک استفاده گردید. داده ها توسط نرم افزار آماری SPSS مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و از آمار توصیفی برای ارائه نتایج استفاده گردید. همچنین در موارد مورد نیاز برای بررسی معنی داری ارتباطات از آزمون های کای اسکور، فیشر و آزمون های ناپارامتری (من ویتنی) استفاده گردید و P<0.05 به عنوان ملاک معنی داری در نظر گرفته شد.یافته ها: در مجموع 68 بیمار (61.3%) افسرده محسوب می شدند (نمره بالای 15). در میان 43 بیماری که افسرده محسوب نمی شدند، یعنی دارای نمره 15 و پایین تر بودند 15 بیمار (34.9%) نمرات 0 تا 10 داشتند، یعنی کاملا غیر افسرده محسوب می شدند و مابقی دارای نمره 11 تا 15 بودند، یعنی دارای علایم مرزی افسردگی بودند. در مجموع 68 بیماری که افسرده محسوب می شدند 23 بیمار (33.8%) دارای افسردگی خفیف، 26 بیمار (38.2%) دارای افسردگی متوسط، 16 بیمار (23.5%) دارای افسردگی شدید و 3 بیمار (4.5%) دارای افسردگی خیلی شدید بودند.نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده و با توجه به اینکه انجام غربالگری بیماران مبتلا به سرطان پستان از طریق پرسشنامه بک مستلزم صرف وقت و هزینه چندانی نیست، پیشنهاد می گردد غربالگری بیماران در مراحل مختلف درمان و پیگیری انجام گردد تا در صورت وجود افسردگی معرفی به موقع به روانپزشک جهت مشاوره و درمان انجام گیرد.

زمینه و هدف: حاملگی نابجا به حاملگی اطلاق می شود که در خارج از محوطه رحم اتفاق می افتد که در 98% موارد در لوله جایگزین می شود. حاملگی نابجای لوله ای همچنان شایع ترین علت مرگ مادران در سه ماهه اول حاملگی است. هدف این مطالعه بررسی برخی عوامل خطر همراه با پارگی لوله ناشی از حاملگی های نابجا در مراجعین به بیمارستان بین سال های 85-1380 است.مواد و روش ها: در این مطالعه تحلیلی مقطعی 180 نفر که با حاملگی نابجا بین سال های 1380 تا 1385 به بیمارستان الزهرا(س) شهر رشت مراجعه کرده بودند، در دو گروه با پارگی لوله و بدون پارگی مورد بررسی قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با بهره گیری از نرم افزار SPSS مورد تحلیل قرارگرفت.یافته ها: کل موارد حاملگی نابجا در این مطالعه 180 نفر بودند که میانگین سن افراد 24.94 سال بود. فراوانی پارگی لوله %44.4 (80 نفر) بوده است. رابطه بین سن مادر، تعداد بارداری، تعداد زایمان، سابقه نازایی و سابقه بستن لوله با پارگی لوله معنادار بود و رابطه بین سن حاملگی، تعداد سقط، سابقه حاملگی نابجا، سابقه جراحی لگنی یا شکمی، سابقه مصرف قرص های خوراکی جلوگیری از بارداری و سابقه استفاده از IUD با پارگی لوله معنادار نبود.نتیجه گیری: سن مادر، تعداد بارداری، تعداد زایمان، سابقه نازایی و سابقه بستن لوله همگی ارتباط معناداری با پارگی لوله ناشی از حاملگی نابجا داشتند که باید آنها را به عنوان خطر مرتبط با پارگی لوله در نظر گرفت. با توجه به این موارد، به نظر می رسد که بررسی دقیق تر زنان دارای عوامل خطر عمده، می تواند به پیشگیری و در صورت بروز، تشخیص سریع بیماری، که مهمترین عامل در کاهش عوارض درمان آن است کمک نماید.

علیرغم گسترش روش های غیر تهاجمی درمان سنگ های مجاری ادرای، هنوز در برخی از موارد جراحی کاربرد دارد. لیکن در این موارد نیز ترجیح با روش های کمتر تهاجمی جراحی همچون جراحی به روش لاپاراسکوپی است. در این مقاله ما یک مورد درمان جراحی لاپاراسکوپی برای سنگ پروگزیمال حالب گزارش می نمائیم که سبب عارضه نادر این روش درمانی، پاره شدن اثنی عشر، شده است. بیمار آقای 49 ساله است که چند روز بعد از انجام درمان جراحی لاپاراسکوپی، با علائم شکمی حاد مراجعه کرد. به دنبال لاپاراتومی پارگی تروماتیک اثنی عشر مشخص شد که ترمیم انجام شد .به واسطه پایدار ماندن درد شکم، مجبور به تصویربرداری شده، که یک کانون تجمع مایع در قدام حالب راست شناسایی شد و تلاش شد تحت هدایت سی تی اسکن با تعبیه درن بر طرف گردد. فیستولوگرافی انجام شد، منشاء ترشحات مربوط به نشت از اثنی عشر ترمیم شده است. در طول روند درمانی فیستول از اثنی عشر به پوست ایجاد شد. آسیب به اثنی عشر یکی از عوارض بسیار نادر خارج سازی سنگ حالب به روش جراحی درون بین است. در بیمارانی که با علائم شکم حاد بعد از مداخله جراحی لاپاراسکوپی تظاهر می یابند، می بایست مد نظر باشد. بنابراین به واسطه سخت بودن درمان آسیب اثنی عشر، در طی مداخله جراحی لاپاراسکوپی می بایست احتیاط کرد.

حمل مواد مخدر توسط لوله گوارش انسانی از سال 1973 در مقالات گزارش شده است. بعد از حادثه 11 سپتامبر و مراقبت های بیشتر فرودگاه ها و پایانه ها این افراد در معرض تشخیص بیشتر قرار گرفته شدند. برخورد با حاملین بسته های مواد در دو دهه گذشته تحول بارزی پیدا کرده است، علاوه بر این بسته بندی ماشینی امکان پاره شدن بسته ها و نیز امکان ایجاد انسداد روده را کاهش قابل توجهی داده است. مواد حمل شده برحسب وجود آنتی دوت به سه گروه تقسیم می شوند، کوکائین و آمفتامین با آثار سمی قویا کشنده بدون آنتی دوت، اپیوئیدها که آنتی دوت در دسترس دارند و کانابیوئید ها که مسمومیت تهدیدکننده حیات ندارند. در تمام موارد بدون علامت تجویز ملین توصیه می شود در حالیکه در حضور علایم مسمومیت حاملین با کوکائین و آمفتامین تکیه بر جراحی است. موارد علامت دار حاملین اپیوئید ها را در صورت امکان می بایست با آنتی دوت مدیریت کرد و اساس درمان در مسمومیت حاملین کانابیوئیدها طبی است. در موارد وجود انسداد کامل روده و پریتونیت درمان جراحی حتمی می باشد.