نشریه جراحی ایران
سال:1383 | دوره:12 | شماره:32 |تعداد مقالات:14

مقدمه مساله برداشتن یا حفظ تخمدان ها در عمل رحم برداری برداشتن یا باقی گذاشتن تخمدان ها در حین عمل رحم برداری و حتی حفظ یکی از آن ها و یا برداشتن هر دو تخمدان همیشه مورد بحث و اختلاف عقیده بوده است. مطالعات و بررسی ها نشان داده است که تخمدان های باقی مانده بعد از عمل هیسترکتومی فعالیت کاملا طبیعی و طولانی نخواهند داشت و حتی عده ای عقیده دارند که برای احتراز از گرفتاری های بعدی چه لهتر که آنها را حین عمل هیسترکتومی بردارند ...

آرتروز زانو یک عارضه شایع در میان افراد میانسال و مسن است. در یک آمار از آمریکا 2% افراد بالای 17سال و 40% افراد بالای 65 سال دچار آرتروز با علایم کلینیکی بودند. آرتروز یک بیماری پیشرونده نزد بیماران فعال است. غضروف های هیالن هیچ گونه قدرت ترمیم ندارند، فشارهای زیاد و ممتد برای تغذیه غضروف مفصلی مضر است. نگه داشتن زانو در یک حالت بدون حرکت به مدت طولانی مثلا گچ گیری طولانی باعث تخریب غضروف می شود. کاهش وزن، خودداری از بالا و پایین رفتن از پله ها از اصول موثردر پیشگیری و درمان آرتروز است. اولین درمان دارویی در آرتروز داروهای مسکن بدون خاصیت ضد التهابی مثل استامینوفن می باشند. بیشترین داروهای مصرفی در آرتروز داروهای ضد التهابی غیر استروییدی می باشند. داروهای ضدالتهاب غیراستروییدی نسل اول (COX 1) ارزان و موثر ولی عوارض کبدی کلیوی و گوارشی آنها را باید در نظر گرفت. داروهای ضد التهاب غیراستروییدی نسل دوم (COX 2) گران تر و شاید اثرات کمتر و عوارض کمتری از گروه اول داشته باشند. در مصرف این داروها باید مسایل اثرات دارویی، گرانی و عوارض را در نظر گرفت. تاکنون اثرات موثری در تغذیه و یا بهبود وضعیت غضروف مفصلی در استفاده از مکمل های تغذیه ای مثل کندروئتین سولفات و یا گلوکزآمین دیده نشده است. تزریقات داخل مفصلی کورتیکواستروییدها باعث ازدیاد ریسک آسیب به غضروف مفصلی می شود، به این دلیل نباید بیش از 4-3 بار در سال تکرار شود. تزریقات هیالورونیک اسید در بررسی ها، برتری نسبت به کورتیکواستروییدها ندارد. بسیار گران،کند اثر و خطرات واکنش التهابی پس از تزریق را همراه دارد. فیزیوتراپی برای تقویت عضلات چهار سر، کشش عضلات هامسترینگ و کاهش وزن اثرات بسیار خوبی در درمان آرتروز زانو دارند. استفاده از وسایل ارتوپدی مثل زانو بندهای Unloader حتی بانداژ الاستیک باعث کاهش درد و احساس بهبودی در بیماران می شود. استفاده از گوه (Wedge) برای کفی کفش باعث کاهش فشار بر زانو و در نتیجه کاهش علایم بیماری می شود.

سابقه و هدف: فلج های شبکه بازویی معمولا تا سه ماه بعد از حادثه اگر خود به خود بازیابی نشده باشند، عمل جراحی انجام می شود. اگر فلج شبکه بازویی بیش از 2 سال بطول انجامد و بازیابی با و یا بدون عمل ایجاد نشود، اعصاب آن قلمرو دیگر قابل ترمیم نخواهد بود و فلج دایمی خواهد بود. این مساله که در این موارد چه باید کرد؟ موضوع این مقاله می باشد. بیماران و روش ها: چون اعصاب طرف فلج کارایی نخواهد داشت منطقا از طرف مقابل باید استفاده شود. انتقال ریشه C7 طرف سالم به طرف فلج و سپس انتقال یک عضله مناسب بصورت فلاپ آزاد از حدود ده سال قبل پیشنهاد شده و مدتی هم بصورت محدود ادامه داشته ولی بعدا معلوم شد که قطع ریشه C7 عوارض و سکل هایی بجا خواهد گذاشت. ما هم چند مورد انجام داده ایم و عوارض مربوط را داشته ایم. بهترین روش که انتخاب شده انتقال عصب Medical Pectoral Nerve طرف سالم توسط عصب سورال به طرف فلج می باشد که پس از یکسال عضله گراسیلیس به بازو منتقل شده عصب این عضله به عصبی که یکسال قبل از عصب عضله پکتورال سالم منتقل شده پیوند می شود و بعد از بازیابی این عضله فلکسیون آرنج ایجاد خواهد شد. یافته ها: بعد از بازیابی کامل فلکسیون آرنج تاندون عضله Biceps توسط یک باند از فاسیالاتای به فلکسورهای انگشتان منتقل می شود که با انقباض و فلکسیون آرنج انگشتان نیز خم می شوند. این روش برای اولین بار در ایران انجام شده و تا به حال در 23 مورد صورت گرفته و نتیجه فونکسیون رضایت بخش است و بیمار می تواند یک ساک را حمل کند. بحث و نتیجه گیری: با انتقال عصب پکتورال طرف سالم به طرف فلج و انتقال عضله گراسیلیس بصورت نورواسکولاریزه فونکسیون نسبی اندام که مبتلا به فلج دایم می باشد بدست آمد.

مقدمه و هدف: ضربه وارده به قفسه سینه یکی از عوامل مهم موربیدیتی و مورتالیتی در بیماران ترومایی است و در این میان Flail Chest بدترین عارضه ایجادی در اثر تروما در قفسه سینه است. درمان بسته به شدت صدمه وارده از اقدامات حمایتی نظیر اکسیژن تراپی، آنالژزی، ثبات سگمان ها با جراحی، تا روش های تهاجمی و غیر تهاجمی ونتیلاسیون با فشار مثبت(Noninvasive Positive-pressure ventilation and Inetermittent positive pressure ventilation) متغیر است.مواد و روش ها: ما به طور آینده نگر 56 بیمار که با تشخیص قطعی Flail Chest در بخش ICU بستری شده بودند با اقدامات حمایتی نظیر اکسیژن تراپی، آنالژزی و فیزیوتراپی به تنهایی و یا همراه با روش های تهاجمی و یا غیر تهاجمی ونتیلاسیون با فشار مثبت تحت درمان قرار دادیم. بر اساس نمره بندی شدت صدمه وارده (Injury Severity Score) وجود ترومای وارده به سر و ارگان های حیاتی دیگر، وضعیت تنفسی و سطح هوشیاری، بیماران جهت درمان در سه گروه زیر قرار گرفتند: گروه I (20 نفر): کنترل درد، اکسیژن تراپی با ماسک و فیزیوتراپی تنفسی، گروه II (17 نفر): ونتیلاسیون با ماسک CPAP=5-12.5 CmH2O و گروه III (19 نفر): انتوبه شده و ونتیلاسیون کنترله شدند. فنتانیل 1 µg/kg/h جهت کنترل درد در هر سه گروه با تزریق وریدی و یا از طریق کاتتر اپیدورال مارکایین 05%،0.1 cc/kg/h  داده شد. اطلاعات این بیماران از نظر کفایت درمان، مدت بستری در ICU ،مدت زمان اتصال به ونتیلاتور، عوارض، موربیدیتی و مورتالیتی به دنبال استفاده از روش های مختلف درمانی مورد ارزیابی قرار گرفتند. یافته ها: 56 نفر (M=37, F=19) وارد مطالعه شدند. از نظر نمره بندی شدت تروما (Injury Severity Score): میانگین نمره گروه III به طور مشخص بیشتر از گروه های I,II بود. (GI: 14±2.1, GII:25±3.4, GIII:36±5.5) از نظرPaO2 ، PaCO2 در زمان بستری در ICU و زمان ترخیص اختلاف معنی داری بین گروه ها دیده نشد. مدت اتصال به ونتیلاتور در گروه II: 9±4.6 ، در گروه III: 12±5.6 روز بود. (P<0.01) شایعترین عارضه پنومونی بود که در گروه I 4 نفر، در گروه II 9 نفر، در گروه III 18 نفر بود.(P<0.01) بین طول مدت بستری در ICU و اقدامات تهاجمی جهت ونتیلاسیون ارتباط معنی داری وجود داشت (P<0.003)(GI:6±3.3, GII:12±5.4, GIII:15±7.3 days) .کلا 9 نفر فوت شدند که یک نفر از گروه II و 8 نفر از گروه III بودند. بیشترین علت مرگ ترومای شدید به سر (4نفر) بود. ارتباط معنی داری بین نمره شدت تروما و میزان مرگ وجود داشت (P<0.01).بحث و نتیجه گیری: ما مشاهده کردیم که عاقبت بیماران با Flail Chest بستگی به درمان با روشهای ونتیلاسیون مکانیکی تهاجمی یا غیر تهاجمی ندارد بلکه به شدت ترومای وارده به ریه، ISS>30 و صدمات همراه خصوصا تروما به سر دارد. با این حال برای جلوگیری از بستری شدن طولانی مدت بیماران در ICU و جلوگیری از عوارض ناشی ونتیلاسیون بروش تهاجمی، پیشنهاد می گردد بر اساس نمره بندی شدت تروما (Injury Severity Score) ، تروما به سر و یا دیگر ارگانهای حیاتی، دیسترس تنفسی و وضعیت هوشیاری بیمار، اولین اقدام درمانی این بیماران اقدامات حمایتی تنفسی باشد و بعد استفاده از Continuous positive airway pressure و در آخر روش های تهاجمی ونتیلاسیون مکانیکی. ما برای این بیماران اقدامات جراحی جهت فیکس کردن دنده ها را پیشنهاد نمی کنیم.

مقدمه و هدف: گاهی عمل جراحی روی عناصر مدیاستن فوقانی منجر به قطع وریدهای بی نام و یا شریان بی نام می شود. عوارض و عواقب این مساله قابل پیش بینی نیست یا لزوم یا عدم لزوم برقراری مجدد جریان خون این رگ ها از طریق انجام گرافت های عروقی روشن نشده است.بیماران و روش کار: در 11بیمار به دلایل مختلف عروق مدیاستن قطع شد و بازسازی رگ قطع شده صورت نگرفت. مشخصات: 7 زن، 4 مرد، سن 9 تا 65 سال (میانگین 38.7 سال). عروق قطع شده عبارت بودند از:شریان بی نام 6 مورد، ورید بی نام چپ 4 مورد، ورید بی نام راست 3 مورد، شریان کاروتید راست یک مورد (جمعا 14 مورد بستن عروق بزرگ در 11 بیمار).در 6 بیمار قطع عروق برای ایجاد دید بهتر جراحی و آسانتر کردن شرایط سخت عمل انجام شد. در 5 بیمار برای متوقف کردن خونریزی ناگهانی از رگ پاره شده اقدام به بستن رگ شد.یافته ها: یک بیمار که ورید و شریان بی نام راست وی قطع شده بود، دچار کمای بعد از عمل شد که با درمان به وسیله دگزامتازون بعد از 48 ساعت بهبودی پیدا کرد. در دو بیمار عفونت در محل شکاف استرنوتومی ایجاد شد که با درمان های مناسب بهبودی پیدا کردند. در سایر بیماران عارضه ای ایجاد نشد. در دو بیمار که شریان بی نام بسته شده بود، نبض های محیطی دست بعد از عمل لمس نمی شد ولی درد یا ضعف عضلات اندام فوقانی در این بیماران دیده نشد. در یک بیمار ورم موقت دست ایجاد شد. پیگیری درمانی کامل و از 2 تا 96 ماه (متوسط 24.8 ماه) بوده است.بحث و نتیجه گیری: اگر چه این کار به صورت معمول توصیه نمی شود ولی در صورت ضرورت می توان هر کدام از وریدهای بی نام و یا شریان بی نام را قطع کرد و الزام به بازسازی عروقی در شرایط نامناسب جراحی وجود ندارد.

مقدمه و هدف: آ سیب های حاد تراشه بسیار جدی و تهدید کننده حیات است و تعداد زیادی از بیماران در صحنه حادثه و قبل از رسیدن به مراکز درمانی جان خود را از دست می دهند. آسیب های تراشه در اثر ضربه های نافذ و غیره نافذ، شتاب منفی و ایاتروژنیک ایجاد می شود.مواد و روش ها: این تحقیق به روش آینده نگر در طی سال های 61-1368، 248 بیمار ترومای گردن که 27 نفر آنها آسیب تراشه و حنجره داشتند و به بیمارستانهای کاشانی و دکتر شریعتی مراجعه کردند.  اطلاعات دموگرافیک، علایم بالینی ، نوع آسیب و نتایج درمان مورد بررسی قرار گرفته است. تعداد 12 بیمار مجروح جنگی و 15 بیمار مجروح غیر جنگی بودند. یافته ها: تعداد 9 بیمار فقط آسیب حنجره یا تراشه داشتند که با گذاشتن لوله نازوترآکئال بدون عمل جراحی درمان شدند، 3 بیمار که با تراکئوستومی از منطقه جنگی ارجاع شده بودند. اکسپلوراسیون شدند، که یک مورد پارگی مری وجود داشت، که ترمیم شد. 15بیمار ترمیم مجاری تنفسی و اعضا گردنی شدند و لوله تراشه جهت آنها گذاشته شد. یک بیمار بعلت لوله نازوتراکئال دچار اوتیت میانی شد که لوله خارج شد، یک بیمار لوله اوروتراکئال را تحمل نکرد که تراکئوستومی شد. لوله تراشه همه بیماران تا روز هفدهم خارج شد و در پیگیری های انجام شده هیچ کدام از بیماران دچار تنگی تراشه نشدند. بحث و نتیجه گیری: تسریع در رساندن خدمات اورژانس به مجروحان و انتقال سریع، صحیح و علمی اهمیت ویژه ای در نجات بیماران دارد، همچنین بیمارانی که از مناطق جنگی و زلزله و امثال آن به اورژانس های مناطق کمکی اعزام می شوند باید با دقت کافی جهت کشف آسیب های فراموش شده مورد توجه قرار گیرند.

سابقه و هدف: آسیب وسیع ناحیه سطح Vilar مچ دست توسط جسم تیز را که در آن حداقل 10 ساختمان موجود در آن ناحیه شامل چندین تاندون، حداقل یک عصب اصلی و معمولا یک شریان آ سیب دیده باشد را Spaghetti Wrist می نامند. این ضایعات با عوارض دایمی زیادی همراه می باشند. هدف از این مطالعه بررسی این ضایعات در کشور ایران و جستجو در جهت کاهش عوارض و بهبود نتایج است. تا آنجایی که ما اطلاع داریم تا کنون در کشور مطالعه ای در این خصوص صورت نگرفته است. مواد و روش ها: این مطالعه در یک دوره 5 ساله از فروردین 1377 لغایت اسفند 1381 انجام شده است و تمام بیماران با ضایعه Spaghetti Wrist مراجعه کننده به بیمارستان پانزده خرداد تهران وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که تحت جراحی قرار گرفته اند وارد مطالعه شدند. تعداد 30 نفر از بیماران بمدت 3-1 سال پیگیری شدند. داده های حاصله با نرم افزار SPSS مورد تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفت.یافته ها: از تعداد 124 بیمار، 115 نفر مرد و 9 نفر زن بودند. سن متوسط بیماران 24.5 سال بود. شایع ترین علت تروما بریدگی با شیشه بود. آسیب دست راست خیلی شایع تر از دست چپ بود. از بین 12 تاندون موجود در Zone V شایع ترین تاندون آسیب دیده FDS سوم و چهارم بود (98.3%). آسیب عصب اولنار 106 مورد و مدیان 87 مورد بود. آسیب هم زمان عصب اولنار و مدیان در 69 مورد وجود داشت. آسیب شریان اولنار خیلی بیشتر از شریان رادیال بود. در پیگیری 30 نفر از بیماران به مدت 3-1 سال عملکرد تاندونها در 14 نفر عالی، 8 نفر خوب و 8 نفر ضعیف تا بد بود.  برگشت فانکشن عضلات Intrinsic در 9 نفر خوب و در 21 نفر بعدی بد یا ضعیف بود. Two point discrimination در 3 نفر mm 6-3، در 10نفر mm 13-7، و در 17 نفر در حد حس Protective بود. بحث و نتیجه گیری: هنوز میزان برگشت فانکشن در دست دچار Spaghetti Wrist خوب نیست و برای به دست آوردن نتایج بهتر اولا دقت بیشتر در ترمیم ساختمان های آسیب دیده خصوصا اعصاب لازم است و ثانیا حرکت زودرس و فیزیوتراپی مناسب از اصول اساسی درمان می باشد.

مقدمه و هدف: از آغاز تاریخ بشری ازدواج های سترون نقش عمده ای در زندگی انسانها بازی کرده است. با توجه به نوع زندگی و فرهنگ جامعه، مساله نازایی در بین مردم ما از اهمیت ویژه ای برخوردار است و کلیه ابعاد زندگی یک خانواده را تحت تاثیر خود قرار می دهد و به خصوص مشکلات فرهنگی و اجتماعی حاصل از آن است که حتی ممکن است ادامه زندگی را برای یک زندگی موفق غیر ممکن سازد. با توجه به آنچه گفته شد حل این مشکل تلاشی ویژه را می طلبد. مواد و روش ها: به همین منظور جهت بررسی نقش لاپاراسکوپی در تشخیص علت نازایی پرونده 300 بیمار را که در فاصله سال های 1370 الی 1380 جهت تشخیص علت نازایی لاپاراسکوپی شده بودند مورد مطالعه قرار گرفت مطالعه از نوع توصیفی و گذشته نگر بوده است. یافته ها: بیشترین فراوانی را در بیماران مطالعه شده از لحاظ گروه سنی 30-21 با درصد فراوانی 56.3% دو کمترین فراوانی را گروه سنی 40 سال و بیشتر با درصد فراوانی 3.1 درصد داشت که 63 درصد آنان نولی پار بودند. فراوانترین علت نازایی (نتیجه لاپاراسکوپی) در کل بیماران بستری شده بدون در نظر گرفتن نوع نازایی (اولیه یا ثانویه) انسداد لوله بوده با درصد فراوانی 19 درصد و پس از آن چسبندگی با درصد فراوانی 12.6 درصد بوده است. در بیماران با نازایی اولیه، فراوان ترین علت نازایی تخمدان پلی کیستیک با درصد فراوانی 22.2 درصد بود در بیماران با نازایی ثانویه انسداد لوله با 33.8 درصد بیشترین فراوانی را داشت. در کل بیماران مورد مطالعه در 28.3 درصد هیچ علتی در لاپاراسکوپی برای نازایی تشخیص داده نشده و به عنوان نرمال گزارش شده بود.بحث و نتیجه گیری: به طور کلی فراوان ترین علت نازایی: انسداد لوله و چسبندگی بوده است. و همانطور که در کتب رفرنس عنوان شده است که لاپاراسکوپی روش استاندارد طلایی برای تشخیص بیماری های لوله ای و صفاقی است پس به نظر می رسد استفاده از لاپاراسکوپی در تشخیص علت نازایی روشی مفید و مطمئن است. با توجه به آنکه موردی از مرگ یا عارضه پس از عمل در کل پرونده های مطالعه شده گزارش نشده است.

پیش زمینه: نحوه ارتباط جراحان جوان (کمتر از 45 سال) با انجمن های مربوطه از سال 1969 مورد توجه جامعه جراحان آمریکا بوده است. با توجه به اهمیت این موضوع مدتی است که جامعه جراحان ایران نیز به فکر تشکیل کمیته ای در این زمینه می باشد. هدف: هدف اصلی این مطالعه بررسی میزان استقبال جراحان جوان و دستیاران جراحی از کنگره های سالیانه جامعه جراحان ایران بوده و اهداف فرعی این طرح شامل بررسی توزیع فراوانی نسبی سن و جنس و اهداف اختصاصی طرح شامل بررسی میزان شرکت در کنگره ها، میزان تبلیغات و کفایت هزینه ها، میزان عضویت جراحان در جامعه جراحان، میزان ارسال مقاله به جامعه جراحان، انگیزه شرکت در کنگره های سالیانه، میزان اطلاع از کنگره های سالیانه و بررسی علل شرکت و عدم شرکت در کنگره های سالیانه بود. مواد و روش کار: نوع مطالعه به صورت توصیفی بوده و در بیمارستان های سطح شهر تهران، تعداد 150پرسشنامه حاوی سوالات مرتبط با اهداف اصلی و فرعی در بین جراحان جوان کمتر از 45 سال رشته های مختلف جراحی شامل دستیاران و جراحان فارغ التحصیل شده که به صورت تصادفی ساده انتخاب شده بودند (41 دستیار و 81 جراح) توزیع شد و پاسخهای جمع آوری شده (122 نمونه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت.یافته ها: 49% دستیارها در گروه سنی 35-31 سال و 46% جراحان در گروه سنی 40-36 سال قرار داشتند. 90% دستیارها و 66% جراحان مرد و بقیه زن بودند. 54% دستیارها و 88% جراحان از برگزاری کنگره های سالیانه اطلاع داشتند. 27% دستیارها و 47% جراحان میزان تبلیغات را کافی می دانستند. 37% دستیارها و 63% جراحان انگیزه شرکت در کنگره ها را داشتند. 30% دستیارها و 64% جراحان اظهار داشتند که در کنگره های سالیانه شرکت می کنند. 25% دستیارها و 27% جراحان به جامعه جراحان مقاله ارایه داده بودند. فقط 20% دستیارها و 18% جراحان رضایت خود را از هزینه ها اعلام کرده اند. 22% دستیارها و 55% جراحان عضو جامعه جراحان بودند. میزان استقبال جراحان در سه گروه خوب و متوسط و ضعیف تقسیم شد و 44% دستیارها در گروه ضعیف و 47% در گروه متوسط قرار داشتند و در آخر شایعترین علت حضور جراحان جوان در کنگره ها ارایه مطالب جدید و تبادل اطلاعات و شایعترین علت برای عدم شرکت مشغله کاری و نداشتن وقت بود.بحث و نتیجه گیری: یافته های این بررسی حاکی از آن بود که درصد قابل توجهی از جراحان جوان ارتباط نزدیکی با جامعه جراحان ایران ندارند، بنابراین ضرورت تشکیل کمیته جراحان جوان که در بر گیرنده جراحان جوان و دستیاران رشته های مختلف جراحی باشد، احساس می شود.

مقدمه و هدف: سرطان پستان شایع ترین سرطان در زنان است و 32% سرطان ها در زنان را شامل می شود و اولین علت مرگ و میر در خانم های بین 45-40 سال می باشد. هر چند در سال های اخیر شیوع آن رو به افزایش بوده ولی میزان مرگ و میر ناشی از آن ثابت بوده که به علت تشخیص زودرس بیماری در معرض سرطان پستان بوده است. بنابراین شناخت هر چه بیشتر عوامل خطر ساز گامی در جلوگیری از بروز و پیشرفت بیماری و افزایش طول عمر بیماران می باشد.مواد و روش ها: مطالعه به صورت توصیفی- تحلیلی و مقطعی (Cross Sectional) روی 673 خانم که با تشخیص کانسر پستان در طی 15 سال به مراکز آموزشی شهر یزد مراجعه کرده بودند، انجام شد. پرسشنامه هایی با مراجعه به بیماران و گرفتن شرح حال و یا پرونده های بیمارستانی و گزارش پاتولوژی تکمیل گردیده و اطلاعات 630 بیمار که کامل بوده با نرم افزار SPSS تجزیه و تحلیل شد.یافته ها: اکثر مبتلایان (55.9%) در گروه سنی 59-50 سال بودند، بیمار کمتر از 20 سال نداشتیم، 90% زنان متاهل، 8.6% بیوه و تنها 1.4% ازدواج نکرده بودند. حدود 80% افراد یائسه بودند و بیشترین سن شروع یائسگی (34.6%) سنین 54-50 سال بود. سن اولین قاعدگی در 56.6% افراد 12-10 سالگی و تنها در 2.9% موارد بالاتر از 16 سالگی بود. سن اولین حاملگی در 77.7% زنان 30-20 سالگی بود. 17.1% بیماران سابقه بیماری خوش خیم پستان، 26.5% سابقه فامیلی سرطان پستان، 4.6% سابقه سرطان در رحم یا تخمدان، 3% سابقه سرطان پستان مقابل و 1.4% سابقه رادیوتراپی قفسه صدری داشته اند. 83% بیماران در شهرها سکونت داشته و 14% زنان نازا و یا بدون فرزند بودند. وزن بیشتر بیماران (34%) بین 60 تا 69 کیلوگرم بود.بحث و نتیجه گیری: سن بالا، سکونت در شهر، شروع زودرس اولین قاعدگی (زیر 14 سال)، شروع دیررس یائسگی (بالای 50 سال) و سابقه سرطان در فامیل از مهمترین عوامل خطر ساز و سابقه سرطان در رحم و تخمدان ها، رادیوتراپی قفسه صدری، سرطان پستان طرف دیگر و همچنین وزن بالای Kg 60 از عوامل خطر ساز کم اهمیت تر هستند که از نظر آماری با مطالعات کشورهای دیگر مطابقت دارد ولی در این مطالعه بر خلاف تحقیقات دیگر در دنیا مجرد بودن، اولین حاملگی بعد از 30 سالگی و فرزند داشتن و تعداد فرزند جزو عوامل خطر ساز سرطان به حساب نیامد و سابقه بیماریهای خوش خیم پستان مثل سایر مطالعات جزو عوامل خطر ساز نبود.

مقدمه: سرطان پستان شایع ترین سرطان در بین زنان است که سال های اخیر میزان شیوع آن افزایش یافته است، لذا نیاز به استراتژی جدید در برخورد و درمان این بیماری ضروری به نظر می رسد. از طرف دیگر اندازه تومور و درگیری غدد لنفاوی آگزیلار مهمترین فاکتورهای پیش آگهی هستند. در سال های اخیر بیوپسی غده نگهبان و تعیین درگیری آن جهت تعیین درگیری غدد لنفاوی آگزیلار در سرطان پستان مطرح شده است و هدف از این مطالعه نیز بررسی همین مساله است.مواد و روش ها: این یک مطالعه توصیفی است. جمعیت مورد 36 زن مبتلا به کانسر پستان ثابت شده از طریق بیوپسی و در مراحل T1 وT2  و T3 و No بودند. این مطالعه از مرداد 1379 تا اسفند 1380 در بیمارستان الزهرا (س) و امید اجرا شد. کلیه زنان واجد شرایط که به درمانگاه بیمارستان های فوق مراجعه کرده بودند پس از انجام اقدامات اولیه در بخش جراحی بیمارستان بستری شدند و در اتاق عمل پس از القای بیهوشی 3 تا 5میلی لیتر ماده رنگی ایزوسولفان آبی به داخل پستان در محل تومور و اطراف آن تزریق شد، سپس مسیر لنفاتیک دنبال شد تا اولین غده رنگ گرفته یا غده نگهبان یافت شده و برداشته و به پاتولوژی ارسال و پس از عمل ماستکتومی رادیکال تعدیل شده تمام غدد حاصل از دیسکسیون آگزیلار نیز به پاتولوژی فرستاده شد. پس از گرد آوری داده ها برای تحلیل نتایج از معیارهای حساسیت، ویژگی، ارزش اخباری مثبت و منفی استفاده شد. یافته ها: حساسیت و ویژگی بیوپسی غده نگهبان در بررسی غدد لنفاوی آگزیلار به ترتیب 85.7% و 90.9% بود. ارزش اخباری منفی آن 90.9% و ارزش اخباری مثبت آن 85.7% بود. درصد موارد منفی کاذب 14.3% و مثبت کاذب 9.1% بود.بحث و نتیجه گیری: نقشه برداری از غده نگهبان و سپس بیوپسی آن یک روش با ویژگی و حساسیت بالا برای ارزیابی درگیری غدد لنفاوی اگزیلاری است و می تواند در آینده جایگزین دیسکسیون غدد لنفاوی آگزیلار شود.

سابقه و هدف: آپاندیسیت حاد یکی از اورژانس های مهم جراحی می باشد. خطای روش های تشخیصی موجود، منجر به افزایش میزان آپاندکتومی منفی و همچنین میزان پرفوراسیون آپاندیسیت شده است. در این مطالعه، برآنیم تا شیوع موارد آپاندکتومی منفی را در گروه های مختلف سنی و جنسی مورد ارزیابی قرار دهیم.مواد و روش ها: تحقیق به روش کار آزمایی بالینی روی تعداد 666 نفر که بر اساس معیارهای بالینی با تشخیص آپاندیسیت حاد تحت عمل جراحی قرار گرفته بودند، انجام شد و میزان آپاندکتومی منفی در گروه های مختلف سنی و جنسی تعیین، و ارتباط موجود با آزمون آماری Chi-Square مورد قضاوت قرار گرفت.یافته ها: 666 نفر بررسی شدند که 57 درصد مرد و 43 درصد زن بودند. سن بیماران 13.2±27.17 سال و از حداقل 6سال و تا حداکثر 86 سال بود. از این تعداد، طی بررسی های تکمیلی، 448 نفر به عنوان موارد مشکوک به آپاندیسیت مورد بررسی قرار گرفتند. در آزمایش هیستوپاتولوژی 342 مورد (77 درصد) از نظر ابتلا به آپاندیسیت مثبت و 106 مورد (23درصد) منفی گزارش شدند. میزان آپاندکتومی نرمال در زنان بیشتر از مردان بود (36 درصد در مقابل 17درصد و 0.000 =P). همچنین میزان آپاندکتومی نرمال در افراد سنین 12-6 سال (زن و مرد) و زنان در سنین باروری (50-30 سال) نسبت به افراد مسن (مرد و زن بالای 60سال) و بقیه افراد (مردان 59-13 سال و زنان 59-51 سال) بیشتر بود (68 درصد در مقابل 32 درصد و 0.001 =P).بحث و نتیجه گیری: با توجه به بروز بالای موارد آپاندکتومی منفی در برخی گروه های سنی و جنسی پیشنهاد می شود که موارد مداخله جراحی شکم حاد در این گروه ها، با احتیاط بیشتری انجام گیرد.